ΜΟΥΣΑΙΟΥ
ΤΑ
ΚΑΘ'
ΗΡΩ
ΚΑΙ
ΛΕΑΝΔΡΟΝ
θεά,
θεά,
κρυφίων
ἐπιμάρτυρα
λύχνον
Ἐρώτων
νύχιον
πλωτῆρα
θαλασσοπόρων
ὑμεναίων
γάμον
ἀχλυόεντα,
τὸν
οὐκ
ἴδεν
ἄφθιτος
Ἠώς,
Σηστὸν
καὶ
Ἄβυδον,
ὅπῃ
γάμον
ἔννυχον
Ἡροῦς
νηχόμενόν
τε
Λέανδρον
ὁμοῦ
καὶ
λύχνον
ἀκούω,
ἀπαγγέλλοντα
διακτορίην
Ἀφροδίτης,
νυκτιγάμοιο
γαμοστόλον
ἀγγελιώτην,
Ἔρωτος
ἄγαλμα·
τὸν
ὤφελεν
αἰθέριος
Ζεὺς
μετ᾽
ἄεθλον
ἄγειν
ἐς
ὁμήγυριν
ἄστρων
καί
μιν
ἐπικλῆσαι
νυμφοστόλον
ἄστρον
Ἐρώτων,
πέλεν
συνέριθος
ἐρωμανέων
ὀδυνάων,
δ᾽
ἐφύλαξεν
ἀκοιμήτων
ὑμεναίων,
χαλεπαῖς
πνοιῇσιν
ἀήμεναι
ἐχθρὸν
ἀήτην.
ἄγε
μοι
μέλποντι
μίαν
συνάειδε
τελευτὴν
λύχνου
σβεννυμένοιο
καὶ
ὀλλυμένοιο
Λεάνδρου.
ἔην
καὶ
Ἄβυδος
ἐναντίον
ἐγγύθι
πόντου.
εἰσι
πόληες.
Ἔρως
δ᾽
ἑὰ
τόξα
τιταίνων
πολίεσσιν
ἕνα
ξύνωσεν
ὀιστόν
φλέξας
καὶ
παρθένον.
οὔνομα
δ᾽
αὐτῶν
ἱμερόεις
τε
Λέανδρος
ἔην
καὶ
παρθένος
Ἡρώ.
μὲν
Σηστὸν
ἔναιεν,
ὁ
δὲ
πτολίεθρον
Ἀβύδου,
πολίων
περικαλλέες
ἀστέρες
ἄμφω,
ἀλλήλοισι.
σὺ
δ᾽,
εἴ
ποτε
κεῖθι
περήσεις,
μοί
τινα
πύργον,
ὅπῃ
ποτὲ
Σηστιὰς
Ἡρὼ
ἵστατο
λύχνον
ἔχουσα
καὶ
ἡγεμόνευε
Λεάνδρῳ·
δ᾽
ἀρχαίης
ἁλιηχέα
πορθμὸν
Ἀβύδου
που
κλαίοντα
μόρον
καὶ
ἔρωτα
Λεάνδρου.
πόθεν
Λείανδρος
Ἀβυδόθι
δώματα
ναίων
εἰς
πόθον
ἦλθε,
πόθῳ
δ᾽
ἐνέδησε
καὶ
αὐτήν;
Ἡρὼ
μὲν
χαρίεσσα
διοτρεφὲς
αἷμα
λαχοῦσα
ἦν
ἱέρεια·
γάμων
δ᾽
ἀδίδακτος
ἐοῦσα
ἀπὸ
προγόνων
παρὰ
γείτονι
ναῖε
θαλάσσῃ,
Κύπρις
ἄνασσα.
σαοφροσύνῃ
δὲ
καὶ
αἰδοῖ
ἀγρομένῃσι
συνωμίλησε
γυναιξὶν
οὐδὲ
χορὸν
χαρίεντα
μετήλυθεν
ἥλικος
ἥβης
ἀλευομένη
ζηλήμονα
θηλυτεράων,
γὰρ
ἐπ᾽
ἀγλαΐῃ
ζηλήμονές
εἰσι
γυναῖκες—
αἰεὶ
Κυθέρειαν
ἱλασκομένη
Ἀφροδίτην
καὶ
τὸν
Ἔρωτα
παρηγορέεσκε
θυηλαῖς
μητρὶ
σὺν
οὐρανίῃ
φλογερὴν
τρομέουσα
φαρέτρην.
οὐδ᾽
ὧς
ἀλέεινε
πυριπνείοντας
ὀιστούς.
γὰρ
Κυπριδίη
πανδήμιος
ἦλθεν
ἑορτή,
ἀνὰ
Σηστὸν
ἄγουσιν
Ἀδώνιδι
καὶ
Κυθερείῃ.
δ᾽
ἔσπευδον
ἐς
ἱερὸν
ἦμαρ
ἱκέσθαι,
ὅσσοι
ναιετάασκον
ἁλιστεφέων
σφυρὰ
νήσων,
μὲν
ἀφ᾽
Αἱμονίης,
οἱ
δ᾽
εἰναλίης
ἀπὸ
Κύπρου·
γυνή
τις
ἔμιμνεν
ἀνὰ
πτολίεθρα
Κυθήρων,
Λιβάνου
θυόεντος
ἐνὶ
πτερύγεσσι
χορεύων,
περικτιόνων
τις
ἐλείπετο
τῆμος
ἑορτῆς,
οὐ
Φρυγίης
ναέτης,
οὐ
γείτονος
ἀστὸς
Ἀβύδου,
τις
ἠιθέων
φιλοπάρθενος.
ἦ
γὰρ
ἐκεῖνοι
ὁμαρτήσαντες,
ὅπῃ
φάτις
ἐστὶν
ἑορτῆς,
τόσον
ἀθανάτοισιν
ἄγειν
σπεύδουσι
θυηλάς,
ἀγειρομένων
διὰ
κάλλεα
παρθενικάων.
Ἡ
δὲ
θεῆς
ἀνὰ
νηὸν
ἐπῴχετο
παρθένος
Ἡρὼ
χαρίεσσαν
ἀπαστράπτουσα
προσώπου
τε
λευκοπάρῃος
ἐπαντέλλουσα
Σελήνη.
δὲ
χιονέης
φοινίσσετο
κύκλα
παρειῆς
ῥόδον
ἐκ
καλύκων
διδυμόχροον.
ἦ
τάχα
φαίης
Ἡροῦς
ἐν
μελέεσσι
ῥόδων
λειμῶνα
φανῆναι·
γὰρ
μελέων
ἐρυθαίνετο,
νισσομένης
δὲ
ῥόδα
λευκοχίτωνος
ὑπὸ
σφυρὰ
λάμπετο
κούρης.
δ᾽
ἐκ
μελέων
χάριτες
ῥέον.
οἱ
δὲ
παλαιοὶ
Χάριτας
ψεύσαντο
πεφυκέναι·
εἷς
δέ
τις
Ἡροῦς
ὀφθαλμὸς
γελόων
ἑκατὸν
Χαρίτεσσι
τεθήλει.
ἱέρειαν
ἐπάξιον
εὕρατο
Κύπρις.
ἡ
μὲν
περὶ
πολλὸν
ἀριστεύουσα
γυναικῶν,
ἀρήτειρα,
νέη
διεφαίνετο
Κύπρις.
δ᾽
ἠιθέων
ἁπαλὰς
φρένας
οὐδέ
τις
αὐτῶν
ἦεν,
ὃς
οὐ
μενέαινεν
ἔχειν
ὁμοδέμνιον
Ἡρώ.
δ᾽
ἄρα,
καλλιθέμεθλον
ὅπῃ
κατὰ
νηὸν
ἀλᾶτο,
νόον
εἶχε
καὶ
ὄμματα
καὶ
φρένας
ἀνδρῶν.
τις
ἐν
ἠιθέοισιν
ἐθαύμασε
καὶ
φάτο
μῦθον·
Σπάρτης
ἐπέβην,
Λακεδαίμονος
ἔδρακον
ἄστρον,
ἧχι
μόθον
καὶ
ἄεθλον
ἀκούομεν
ἀγλαϊάων·
δ᾽
οὔ
ποτ᾽
ὄπωπα
νέην
ἰδανήν
θ᾽
ἁπαλήν
τε.
τάχα
Κύπρις
ἔχει
Χαρίτων
μίαν
ὁπλοτεράων.
ἐμόγησα,
κόρον
δ᾽
οὐχ
εὗρον
ὀπωπῆς.
τεθναίην
λεχέων
ἐπιβήμενος
Ἡροῦς.
οὐκ
ἂν
ἐγὼ
κατ᾽
Ὄλυμπον
ἐφιμείρω
θεὸς
εἶναι
παράκοιτιν
ἔχων
ἐνὶ
δώμασιν
Ἡρώ.
δέ
μοι
οὐκ
ἐπέοικε
τεὴν
ἱέρειαν
ἀφάσσειν,
μοι,
Κυθέρεια,
νέην
παράκοιτιν
ὀπάσσαις.»
μὲν
ἠιθέων
τις
ἐφώνεεν.
ἄλλοτε
δ᾽
ἄλλος
ἕλκος
ὑποκλέπτων
ἐπεμήνατο
κάλλεϊ
κούρης.
Λείανδρε,
σὺ
δ᾽,
ὡς
ἴδες
εὐκλέα
κούρην,
ἔθελες
κρυφίοισι
κατατρύχειν
φρένα
κέντροις,
πυριβλήτοισι
δαμεὶς
ἀδόκητον
ὀιστοῖς
ἔθελες
ζώειν
περικαλλέος
ἄμμορος
Ἡροῦς.
σὺν
βλεφάρων
δ᾽
ἀκτῖσιν
ἀέξετο
πυρσὸς
Ἐρώτων
κραδίη
πάφλαζεν
ἀνικήτου
πυρὸς
ὁρμῇ.
γὰρ
περίπυστον
ἀμωμήτοιο
γυναικὸς
μερόπεσσι
πέλει
πτερόεντος
ὀιστοῦ.
δ᾽
ὁδός
ἐστιν·
ἀπ᾽
ὀφθαλμοῖο
βολάων
κάλλος
ὀλισθαίνει
καὶ
ἐπὶ
φρένας
ἀνδρὸς
ὁδεύει.
δέ
μιν
τότε
θάμβος,
ἀναιδείη,
τρόμος,
αἰδώς.
μὲν
κραδίην,
αἰδὼς
δέ
μιν
εἶχεν
ἁλῶναι
δ᾽
εἶδος
ἄριστον,
ἔρως
δ᾽
ἀπενόσφισεν
αἰδῶ.
δ᾽
ὑπ᾽
ἔρωτος
ἀναιδείην
ἀγαπάζων
ἠρέμα
ποσσὶν
ἔβαινε
καὶ
ἀντίος
ἵστατο
κούρης.
δ᾽
ὀπιπεύων
δολερὰς
ἐλέλιζεν
ὀπωπὰς
ἀφθόγγοισι
παραπλάζων
φρένα
κούρης.
δ᾽,
ὡς
συνέηκε
πόθον
δολόεντα
Λεάνδρου,
ἐπ᾽
ἀγλαΐῃσιν·
ἐν
ἡσυχίῃ
δὲ
καὶ
αὐτὴ
πολλάκις
ἱμερόεσσαν
ἑὴν
ἐπέκυψεν
ὀπωπὴν
λαθριδίοισιν
ἐπαγγέλλουσα
Λεάνδρῳ
πάλιν
ἀντέκλινεν.
ὁ
δ᾽
ἔνδοθι
θυμὸν
ἰάνθη,
πόθον
συνέηκε
καὶ
οὐκ
ἀπεσείσατο
κούρη.
μὲν
οὖν
Λείανδρος
ἐδίζετο
λάθριον
ὥρην,
ἀναστείλασα
κατήιεν
εἰς
δύσιν
Ἠώς,
περάτης
δ᾽
ἀνέτελλε
βαθύσκιος
Ἕσπερος
ἀστήρ.
ὁ
θαρσαλέως
μετεκίαθεν
ἐγγύθι
κούρης,
ἴδε
κυανόπεπλον
ἐπιθρῴσκουσαν
ὀμίχλην.
δὲ
θλίβων
ῥοδοειδέα
δάκτυλα
κούρης
βυσσόθεν
ἐστενάχιζεν
ἀθέσφατον.
ἡ
δὲ
σιωπῇ
τε
χωομένη
ῥοδέην
ἐξέσπασε
χεῖρα.
δ᾽
ἐρατῆς
ἐνόησε
χαλίφρονα
νεύματα
κούρης,
παλάμῃ
πολυδαίδαλον
εἷλκε
χιτῶνα
τιμήεντος
ἄγων
ἐπὶ
κεύθεα
νηοῦ.
ὀκναλέοις
δὲ
πόδεσσιν
ἐφέσπετο
παρθένος
Ἡρώ,
περ
οὐκ
ἐθέλουσα,
τόσην
δ᾽
ἀνενείκατο
φωνὴν
ἐπέεσσιν
ἀπειλείουσα
Λεάνδρῳ·
τί
μαργαίνεις;
τί
με,
δύσμορε,
παρθένον
ἕλκεις;
δεῦρο
κέλευθον,
ἐμὸν
δ᾽
ἀπόλειπε
χιτῶνα.
μῆνιν
ἐμῶν
ἀλέεινε
πολυκτεάνων
γενετήρων.
οὐκ
ἐπέοικε
θεῆς
ἱέρειαν
ἀφάσσειν,
ἐπὶ
λέκτρον
ἀμήχανόν
ἐστιν
ἱκέσθαι.»
μὲν
ἠπείλησεν
ἐοικότα
παρθενικῇσιν.
δὲ
Λέανδρος
ὅτ᾽
ἔκλυεν
οἶστρον
ἀπειλῆς,
ἔγνω
πειθομένων
σημήια
παρθενικάων·
γὰρ
ὅτ᾽
ἠιθέοισιν
ἀπειλείουσι
γυναῖκες,
ὀάρων
αὐτάγγελοί
εἰσιν
ἀπειλαί.
δ᾽
εὔοδμον
ἐύχροον
αὐχένα
κύσσας
μῦθον
ἔειπε
πόθου
βεβολημένος
οἴστρῳ·
«Κύπρι
φίλη
μετὰ
Κύπριν,
Ἀθηναίη
μετ᾽
Ἀθήνην,
γὰρ
ἐπιχθονίῃσιν
ἴσην
καλέω
σε
γυναιξίν,
σε
θυγατέρεσσι
Διὸς
Κρονίωνος
ἐίσκω,
ὅς
σε
φύτευσε,
καὶ
ὀλβίη,
ἣ
τέκε
μήτηρ,
ἥ
σε
λόχευσε,
μακαρτάτη.
ἀλλὰ
λιτάων
ἡμετέρων
ἐπάκουε,
πόθου
δ᾽
οἴκτειρον
ἀνάγκην.
ὡς
ἱέρεια
μετέρχεο
Κύπριδος
ἔργα·
ἴθι
μυστιπόλευε
γαμήλια
θεσμὰ
θεαίνης.
οὐκ
ἐπέοικεν
ὑποδρήσσειν
Κυθερείῃ,
οὐ
Κύπρις
ἰαίνεται.
ἢν
δ᾽
ἐθελήσῃς
θεσμὰ
θεῆς
ἐρόεντα
καὶ
ὄργια
κεδνὰ
δαῆναι,
γάμος
καὶ
λέκτρα.
σὺ
δ᾽,
εἰ
φιλέεις
Ἀφροδίτην,
ἀγάπαζε
μελίφρονα
θεσμὸν
Ἐρώτων.
δ᾽
ἱκέτην
με
κόμιζε
καί,
ἢν
ἐθέλῃς,
παρακοίτην,
σοι
ἔρως
ἤγρευσεν
ἑοῖς
βελέεσσι
κιχήσας,
ὡς
θρασὺν
Ἡρακλῆα
θοὸς
χρυσόρραπις
Ἑρμῆς
ἐκόμισσεν
Ἰαρδανίῃ
ποτὲ
νύμφῃ.
δέ
με
Κύπρις
ἔπεμψε
καὶ
οὐ
σοφὸς
ἤγαγεν
Ἑρμῆς.
οὔ
σε
λέληθεν
ἀπ᾽
Ἀρκαδίης
Ἀταλάντη,
ποτε
Μειλανίωνος
ἐρασσαμένου
φύγεν
εὐνὴν
παρθενίης
ἀλέγουσα·
χολωομένης
δ᾽
Ἀφροδίτης,
πάρος
οὐκ
ἐπόθησεν,
ἐνὶ
κραδίῃ
θέτο
πάσῃ.
καὶ
σύ,
φίλη,
μὴ
Κύπριδι
μῆνιν
ἐγείρῃς.»
εἰπὼν
παρέπεισεν
ἀναινομένης
φρένα
κούρης
ἐρωτοτόκοισι
παραπλάγξας
ἐνὶ
μύθοις.
Παρθενικὴ
δ᾽
ἄφθογγος
ἐπὶ
χθόνα
πῆξεν
ὀπωπὴν
ἐρευθιόωσαν
ὑποκλέπτουσα
παρειὴν
χθονὸς
ἔξεεν
ἄκρον
ὑπ᾽
ἴχνεσιν,
αἰδομένη
δὲ
ἀμφ᾽
ὤμοισιν
ἑὸν
συνέεργε
χιτῶνα.
γὰρ
τάδε
πάντα
προάγγελα·
παρθενικῆς
δὲ
πειθομένης
ποτὶ
λέκτρον
ὑπόσχεσίς
ἐστι
σιωπή.
δὲ
γλυκύπικρον
ἐδέξατο
κέντρον
Ἐρώτων.
δὲ
κραδίην
γλυκερῷ
πυρὶ
παρθένος
Ἡρώ,
δ᾽
ἱμερόεντος
ἀνεπτοίητο
Λεάνδρου.
μὲν
οὖν
ποτὶ
γαῖαν
ἔχεν
νεύουσαν
ὀπωπήν,
τόφρα
δὲ
καὶ
Λείανδρος
ἐρωμανέεσσι
προσώποις
κάμεν
εἰσορόων
ἁπαλόχροον
αὐχένα
κούρης.
δὲ
Λειάνδρῳ
γλυκερὴν
ἀνενείκατο
φωνὴν
ὑγρὸν
ἔρευθος
ἀποστάζουσα
προσώπου·
τεοῖς
ἐπέεσσι
ταχ᾽
ἂν
καὶ
πέτρον
ὀρίναις.
τίς
σε
πολυπλανέων
ἐπέων
ἐδίδαξε
κελεύθους;
τίς
σε
κόμισσεν
ἐμὴν
εἰς
πατρίδα
γαῖαν·
δὲ
πάντα
μάτην
ἐφθέγξαο.
πῶς
γὰρ
ἀλήτης,
ἐὼν
καὶ
ἄπιστος,
ἐμοὶ
φιλότητι
μιγείης;
οὐ
δυνάμεσθα
γάμοις
ὁσίοισι
πελάσσαι·
οὐ
γὰρ
ἐμοῖς
τοκέεσσιν
ἐπεύαδεν.
ἢν
δ᾽
ἐθελήσῃς
ξεῖνος
πολύφοιτος
ἐμὴν
εἰς
πατρίδα
μίμνειν,
δύνασαι
σκοτόεσσαν
ὑποκλέπτειν
Ἀφροδίτην.
γὰρ
ἀνθρώπων
φιλοκέρτομος·
ἐν
δὲ
σιωπῇ
ὅ
περ
τελέει
τις,
ἐνὶ
τριόδοισιν
ἀκούει.
εἰπὲ
δέ,
μὴ
κρύψῃς,
τέον
οὔνομα
καὶ
σέο
πάτρην.
γὰρ
ἐμόν
σε
λέληθεν,
ἔχω
δ᾽
ὄνομα
κλυτὸν
Ἡρώ.
δ᾽
ἀμφιβόητος
ἐμὸς
δόμος
οὐρανομήκης,
ἔνι
ναιετάουσα
σὺν
ἀμφιπόλῳ
τινὶ
μούνη
πρὸ
πόληος
ὑπὲρ
βαθυκύμονας
ὄχθας
γείτονα
πόντον
ἔχω
στυγεραῖς
βουλῇσι
τοκήων.
μοι
ἐγγὺς
ἔασιν
ὁμήλικες
οὐδὲ
χορεῖαι
παρέασιν.
ἀεὶ
δ᾽
ἀνὰ
νύκτα
καὶ
ἠῶ
ἁλὸς
ἠνεμόφωνος
ἐπιβρέμει
οὔασιν
ἠχή.»
φαμένη
ῥοδέην
ὑπὸ
φάρεϊ
κρύπτε
παρειὴν
ἔμπαλιν
αἰδομένη,
σφετέροις
δ᾽
ἐπεμέμφετο
μύθοις.
δὲ
πόθου
βεβολημένος
ὀξέι
κέντρῳ
πῶς
κεν
ἔρωτος
ἀεθλεύσειεν
ἀγῶνα.
γὰρ
αἰολόμητις
Ἔρως
βελέεσσι
δαμάζει
πάλιν
ἀνέρος
ἕλκος
ἀκέσσεται.
οἷσι
δ᾽
ἀνάσσει,
αὐτὸς
ὁ
πανδαμάτωρ
βουληφόρος
ἐστὶ
βροτοῖσιν.
καὶ
ποθέοντι
τότε
χραίσμησε
Λεάνδρῳ.
δ᾽
ἀλαστήσας
πολυμήχανον
ἔννεπε
μῦθον·
σὸν
δι᾽
ἔρωτα
καὶ
ἄγριον
οἶδμα
περήσω,
πυρὶ
παφλάζοιτο
καὶ
ἄπλοον
ἔσσεται
ὕδωρ.
οὐ
τρομέω
βαρὺ
χεῖμα
τεὴν
μετανεύμενος
εὐνήν,
βρόμον
ἠχήεντα
περιπτώσσοιμι
θαλάσσης.
αἰεὶ
κατὰ
νύκτα
φορεύμενος
ὑγρὸς
ἀκοίτης
Ἑλλήσποντον
ἀγάρροον.
οὐχ
ἕκαθεν
γὰρ
σεῖο
πόληος
ἔχω
πτολίεθρον
Ἀβύδου.
μοῦνον
ἐμοὶ
ἕνα
λύχνον
ἀπ᾽
ἠλιβάτου
σέο
πύργου
περάτης
ἀνάφαινε
κατὰ
κνέφας,
ὄφρα
νοήσας
ὁλκὰς
Ἔρωτος
ἔχων
σέθεν
ἀστέρα
λύχνον.
μιν
ὀπιπεύων,
οὐκ
ὀψὲ
δύοντα
Βοώτην,
θρασὺν
Ὠρίωνα
καὶ
ἄβροχον
ὁλκὸν
Ἁμάξης,
Κύπριδος
ἀντιπόροιο
ποτὶ
γλυκὺν
ὅρμον
ἱκοίμην.
φίλη,
πεφύλαξο
βαρυπνείοντας
ἀήτας,
μιν
ἀποσβέσσωσι
καὶ
αὐτίκα
θυμὸν
ὀλέσσω,
ἐμοῦ
βιότοιο
φαεσφόρον
ἡγεμονῆα.
ἐτεὸν
δ᾽
ἐθέλεις
ἐμὸν
οὔνομα
καὶ
σὺ
δαῆναι,
οὔνομά
μοι
Λείανδρος,
ἐυστεφάνου
πόσις
Ἡροῦς.»
οἱ
μὲν
κρυφίοισι
γάμοις
συνέθεντο
μιγῆναι
νυχίην
φιλότητα
καὶ
ἀγγελίην
ὑμεναίων
μαρτυρίῃσιν
ἐπιστώσαντο
φυλάσσειν,
μὲν
φῶς
τανύειν,
ὁ
δὲ
κύματα
μακρὰ
περῆσαι.
παννυχίδας
δ᾽
ὁρίσαντες
ἀκοιμήτων
ὑμεναίων
ἀέκοντες
ἐνοσφίσθησαν
ἀνάγκῃ.
μὲν
ἔβη
ποτὶ
πύργον,
ὁ
δ᾽,
ὀρφναίην
ἀνὰ
νύκτα
τι
παραπλάζοιτο,
λαβὼν
σημήια
πύργου
βαθυκρήπιδος
ἐπ᾽
εὐρέα
δῆμον
Ἀβύδου.
παννυχίων
δ᾽
ὀράων
κρυφίους
ποθέοντες
ἀέθλους
ἠρήσαντο
μολεῖν
θαλαμηπόλον
ὄρφνην.
κυανόπεπλος
ἀνέδραμε
νυκτὸς
ὀμίχλη
ὕπνον
ἄγουσα
καὶ
οὐ
ποθέοντι
Λεάνδρῳ.
πολυφλοίσβοιο
παρ᾽
ἠιόνεσσι
θαλάσσης
ἀγγελίην
ἀνέμιμνε
φαεινομένων
ὑμεναίων
λύχνοιο
πολυκλαύτοιο
δοκεύων,
δὲ
κρυφίης
τηλεσκόπον
ἀγγελιώτην.
δ᾽
ἴδε
κυανέης
λιποφεγγέα
νυκτὸς
ὀμίχλην
λύχνον
ἔφαινεν.
ἀναπτομένοιο
δὲ
λύχνου
θυμὸν
Ἔρως
ἔφλεξεν
ἐπειγομένοιο
Λεάνδρου.
καιομένῳ
συνεκαίετο.
πὰρ
δὲ
θαλάσσῃ
ῥοθίων
πολυηχέα
βόμβον
ἀκούων
μὲν
τὸ
πρῶτον,
ἔπειτα
δὲ
θάρσος
ἀείρας
οἱ
προσέλεκτο
παρηγορέων
φρένα
μύθοις·
«Δεινὸς
Ἔρως
καὶ
πόντος
ἀμείλιχος·
ἀλλὰ
θαλάσσης
ὕδωρ,
τὸ
δ᾽
Ἔρωτος
ἐμὲ
φλέγει
ἐνδόμυχον
πῦρ.
πῦρ,
κραδίη,
μὴ
δείδιθι
νήχυτον
ὕδωρ.
μοι
εἰς
φιλότητα.
τί
δὴ
ῥοθίων
ἀλεγίζεις;
ὅτι
Κύπρις
ἀπόσπορός
ἐστι
θαλάσσης;
καὶ
κρατέει
πόντοιο
καὶ
ἡμετέρων
ὀδυνάων.»
εἰπὼν
μελέων
ἐρατῶν
ἀπεδύσατο
πέπλα
παλάμῃσιν,
ἑῷ
δ᾽
ἔσφιγξε
καρήνῳ,
δ᾽
ἐξῶρτο,
δέμας
δ᾽
ἔρριψε
θαλάσσῃ.
δ᾽
ἔσπευδεν
ἀεὶ
κατεναντία
λύχνου
αὐτὸς
ἐὼν
ἐρέτης,
αὐτόστολος,
αὐτόματος
νηῦς.
δ᾽
ἠλιβάτοιο
φαεσφόρος
ὑψόθι
πύργου,
αὔρῃσιν
ὅθεν
πνεύσειεν
ἀήτης,
πολλάκι
λύχνον
ἐπέσκεπεν,
εἰσόκε
Σηστοῦ
καμὼν
Λείανδρος
ἔβη
ποτὶ
ναύλοχον
ἀκτήν.
καί
μιν
ἑὸν
ποτὶ
πύργον
ἀνήγαγεν.
ἐκ
δὲ
θυράων
ἀσθμαίνοντα
περιπτύξασα
σιωπῇ
ῥαθάμιγγας
ἔτι
στάζοντα
θαλάσσης
νυμφοκόμοιο
μυχοὺς
ἔπι
παρθενεῶνος
χρόα
πάντα
κάθηρε.
δέμας
δ᾽
ἔχρισεν
ἐλαίῳ
εὐόδμῳ
ῥοδέῳ
καὶ
ἁλίπνοον
ἔσβεσεν
ὀδμήν.
δ᾽
ἀσθμαίνοντα
βαθυστρώτοις
ἐνὶ
λέκτροις
ἀμφιχυθεῖσα
φιλήτορας
ἴαχε
μύθους·
πολλὰ
μόγησας,
ἃ
μὴ
πάθε
νυμφίος
ἄλλος,
πολλὰ
μόγησας·
ἅλις
νύ
τοι
ἁλμυρὸν
ὕδωρ
ὀδμή
τ᾽
ἰχθυόεσσα
βαρυγδούποιο
θαλάσσης.
τεοὺς
ἱδρῶτας
ἐμοῖς
ἐνικάτθεο
κόλποις.»
ἡ
μὲν
παρέπεισεν.
ὁ
δ᾽
αὐτίκα
λύσατο
μίτρην
θεσμῶν
ἐπέβησαν
ἀριστονόου
Κυθερείης.
γάμος,
ἀλλ᾽
ἀχόρευτος·
ἔην
λέχος,
ἀλλ᾽
ἄτερ
ὕμνων.
οὐ
ζυγίην
Ἥρην
τις
ἐπευφήμησεν
ἀείδων,
δαΐδων
ἤστραπτε
σέλας
θαλαμηπόλον
εὐνὴν
πολυσκάρθμῳ
τις
ἐπεσκίρτησε
χορείῃ,
ὑμέναιον
ἄειδε
πατὴρ
καὶ
πότνια
μήτηρ.
λέχος
στορέσασα
τελεσσιγάμοισιν
ἐν
ὥραις
σιγὴ
παστὸν
ἔπηξεν,
ἐνυμφοκόμησε
δ᾽
ὀμίχλη
γάμος
ἦν
ἀπάνευθεν
ἀειδομένων
ὑμεναίων.
μὲν
ἔην
κείνοισι
γαμοστόλος
οὐδέ
ποτ᾽
ἠὼς
εἶδε
Λέανδρον
ἀριγνώτοις
ἐνὶ
λέκτροις.
δ᾽
ἀντιπόροιο
πάλιν
ποτὶ
δῆμον
Ἀβύδου
ἐννυχίων
ἀκόρητος
ἔτι
πνείων
ὑμεναίων.
δ᾽
ἑλκεσίπεπλος
ἑοὺς
λήθουσα
τοκῆας
ἠματίη,
νυχίη
γυνή.
ἀμφότεροι
δὲ
ἠρήσαντο
κατελθέμεν
εἰς
δύσιν
ἠῶ.
οἱ
μὲν
φιλότητος
ὑποκλέπτοντες
ἀνάγκην
κρυπταδίῃ
τέρποντο
μετ᾽
ἀλλήλων
Κυθερείῃ.
ὀλίγον
ζώεσκον
ἐπὶ
χρόνον
οὐδ᾽
ἐπὶ
δηρὸν
ἀπόναντο
πολυπλάγκτων
ὑμεναίων.
ὅτε
παχνήεντος
ἐπήλυθε
χείματος
ὥρη
δονέουσα
πολυστροφάλιγγας
ἀέλλας,
βένθεα
δ᾽
ἀστήρικτα
καὶ
ὑγρὰ
θέμεθλα
θαλάσσης
πνείοντες
ἀεὶ
στυφέλιζον
ἀῆται
μαστίζοντες
ὅλην
ἅλα·
τυπτομένην
δὲ
νῆα
μέλαιναν
ἐφείλκυσε
διψάδι
χέρσῳ
καὶ
ἄπιστον
ἀλυσκάζων
ἅλα
ναύτης.
ἀλλ᾽
οὐ
χειμερίης
σε
φόβος
κατέρυκε
θαλάσσης,
Λέανδρε.
διακτορίη
δέ
σε
πύργου
σημαίνουσα
φαεσφορίην
ὑμεναίων
ὤτρυνεν
ἀφειδήσαντα
θαλάσσης
καὶ
ἄπιστος.
ὄφελλε
δὲ
δύσμορος
Ἡρὼ
χείματος
ἱσταμένοιο
μένειν
ἀπάνευθε
Λεάνδρου
ἀναπτομένη
μινυώριον
ἀστέρα
λέκτρων.
πόθος
καὶ
μοῖρα
βιήσατο.
θελγομένη
δὲ
ἀνέφαινε
καὶ
οὐκέτι
δαλὸν
Ἐρώτων.
ἦν,
εὖτε
μάλιστα
βαρυπνείοντες
ἀῆται
χειμερίαις
πνοιῇσιν
ἀκοντίζοντες
ἰωὰς
ἐμπίπτουσιν
ἐπὶ
ῥηγμῖνι
θαλάσσης.
τότε
δὴ
Λείανδρος
ἐθήμονος
ἐλπίδι
νύμφης
πεφόρητο
θαλασσαίων
ἐπὶ
νώτων.
κύματι
κῦμα
κυλίνδετο,
σύγχυτο
δ᾽
ὕδωρ,
αἰθέρι
μίσγετο
πόντος,
ἀνέγρετο
πάντοθεν
ἠχὴ
ἀνέμων.
Ζεφύρῳ
δ᾽
ἀντέπνεεν
εὖρος
νότος
εἰς
βορέην
μεγάλας
ἐφέηκεν
ἀπειλάς·
κτύπος
ἦν
ἀλίαστος
ἐρισμαράγοιο
θαλάσσης.
δὲ
Λέανδρος
ἀκηλήτοις
ἐνὶ
δίναις
πολλάκι
μὲν
λιτάνευε
θαλασσαίην
Ἀφροδίτην,
δ᾽
αὐτὸν
ἄνακτα
Ποσειδάωνα
θαλάσσης,
οὐ
βορέην
ἀμνήμονα
κάλλιπε
νύμφης.
οἱ
οὔ
τις
ἄρηγεν,
Ἔρως
δ᾽
οὐκ
ἤρκεσε
Μοίρας.
δ᾽
ἀγρομένοιο
δυσάντεϊ
κύματος
ὁλκῷ
τυπτόμενος
πεφόρητο.
ποδῶν
δὲ
οἱ
ὤκλασεν
ὁρμὴ
σθένος
ἦν
ἀνόνητον
ἀκοιμήτων
παλαμάων.
δ᾽
αὐτόματος
χύσις
ὕδατος
ἔρρεε
λαιμῷ
ποτὸν
ἀχρήιστον
ἀμαιμακέτου
πίεν
ἅλμης.
δὴ
λύχνον
ἄπιστον
ἀπέσβεσε
πικρὸς
ἀήτης
καὶ
ψυχὴν
καὶ
ἔρωτα
πολυτλήτοιο
Λεάνδρου.
-
Ἡ
δ'
ἔτι
δηθύνοντος
ἐπαγρύπνοισιν
ὀπωπαῖς
ἵστατο
κυμαίνουσα
πολυκλαύτοισι
μερίμναις.
ἤλυθε
δ'
ἠριγένεια
καὶ
οὐκ
ἴδε
νυμφίον
Ἡρώ.
πάντοθι
δ'
ὄμμα
τίταινεν
ἐς
εὐρέα
νῶτα
θαλάσσης,
εἴ
που
ἐσαθρήσειεν
ἀλωόμενον
παρακοίτην
σβεννυμένοιο.
παρὰ
κρηπῖδα
δὲ
πύργου
σπιλάδεσσιν
ὅτ᾽
ἔδρακε
νεκρὸν
ἀκοίτην,
ῥήξασα
περὶ
στήθεσσι
χιτῶνα
προκάρηνος
ἀπ᾽
ἠλιβάτου
πέσε
πύργου.
κὰδ
δ᾽
Ἡρὼ
τέθνηκε
σὺν
ὀλλυμένῳ
παρακοίτῃ.
δ᾽ ἀπόναντο καὶ ἐν πυμάτῳ περ ὀλέθρῳ.
ΕΝ ΕΝΕΤΙΑΙΣ ΔΑΠΑΝΗΙ ΚΑΙ ΔΕΞΙΟΤΗΤΙ ΑΛΛΟΥ
ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΟΣ
ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΟΥ.
ΘΕΩΙ ΔΟΞΑ.