Aristot.0006_Semidiplomatic

Document TypeSemi-diplomatic
CodeAristot.0008
PrinterThomas Snodham
Typeprint
Year1623
PlaceLondon
Notes

Londini

Other editions:
  • diplomatic
  • modernised

ARISTOTELIS DE POETICA LIBER,LATINE CONVERSVS, ETANALYTICA METHODO ILLVSTRATVS. LONDINI, Typis Thomae Snodhami, cIɔ.Iɔc. XXIII.


CAROLOMAGNÆ BRITANNIÆ Principi.

AvſpiceTe, nuper migravit ab Hellade, Magnus

  Rhetor,in Obſequium, Carole Magne, Tuum:

NuncHelicon Majora ſonat, Vatiſque Stagîræ

  Creſcit,ab Æmathijs Laurea miſſa jugis.

1618386103-aristot0006sd_html_9d5ab4f3a826fe71.gifHicnemus Aönidûm eſt; hic fons, qui labra Poëtis

  Perluat;hinc Pythio pectora plena Deo.

Huctua (ſive beas Pacis-Moderamine gentes,

  SiveInvictum-Animum Martius-Ardor agat,)

Numinaſi veniant; hôc ſi de Nectare Divûm

  Vberiore,Tuis-Vatibus ora riges;

Nilmeditans Mortale, Tibi Caput (ô Iubar) aſtris

  Inſeret,& Palmas Dîa-Camæna Tuas.

CelfitudiniTua

Quàmdevotiſsimus TheodorusGovlston.



 Synopſislibri Poëticæ.


ARSPOETICA: Actionum Divinarum, Humanarúmvè Imitatrix Ejus.


           

SPECIES NATVRA vniverſalis,

acDiſtributioin ſpecies; Cap. 1.

IuxtaquèOrigo,& Progreſſus; 2.

GRANDIORES

  • TRAGOEDIA: Cujus eſſentiam obſolvunt partes ſeu formę ſex: [Cap.3]

-1 Fabula,μῦθος:σύστασιςRerum-Conſtitio:quæ præcipua Tragœdię pars: Ac

1Quæ illa, & Qualis; 4

2.Quotuplex

AliaSimplex:cujus eſt παθοςPerpeſſiotantùm;

AliaImplexa:Cui Agnitioineſt,vel Peripetia;5

PartesTragœdiæ,in quaſi ipſa, ceu in membra, diſpertiri ſolet:    

3.Quæ Metæfugiendęvel obſervandæ in Fabulis examsìmtexendis:6 &

VndeOpusTragœdiæ exiſtat?(i. Rei-Terribilis ac Miſerandę Imitatio;)7.


-2, PerſonarumMores, ἤθη.Ingenia varia; 8.

Agnitionis(quamſuperiù definivit) cap. 5°,) Speciesvariæ; 9

         Fabulaę& Mirum fingendorūMethodus;quaſi Praxinappelles10.

Scripturientis-Poëtæ

3,Sententiaanimi,διάνοια.Ratiocinatio; 11.                                       

4,Elocutio,Φράσις.Dictio,λέξις;12, 13,&

5,Melodia,quæad artem Muſica;

6,Apparatus,qui ad Hiſtrionicam refertur. 14.


  • EPOPOEïA, i. Heroïca Poëſis: Cujus

NaturaGeneralis,elicitur ex Collatione cumTragœdia;15

Conſtructio,&Methodus; 16.

ApologiaPoëtarūm,ſeu de Problematib.corumq;Solutionibus;17

CollatioPoëſeos-Epicæcum Tragœdia;18.


HVMILIORES:COMOEDIA, &c.


Actres de Poëtica libros conſcripſiſſe Ariſtotelem memoratLaërtius; quorum vnum hunc habes, reconditæ eruditionis atqueElegantiæ plenum; reliquisduabus, non ſine gravi literatorum diſpendio, vetuſtate abſumptis.Primus iſte, PoëſestibiGrandioresexpoſuit, Epicam ac Tragœdiam. Humilesac Ridiculę,materia fuêre ſecundi libri; vtpote Comœdia, Satyrica, &c.Id quod perſpicue intelligitur ex hujus cap. 1°, part. 3; & 2°,par. 37; necnon ex Rhetor. lib 3°. ca. 8. p. 11. Tertiũ verò(cuius interitum dolemus maximè) περὶκαθάρσεως,1ſive κατορθώσεωςdiſceptâſſecrederem, h. e. de Animorum-Purgationeà Pravis-Affectibus, deque Emendatione-Morum.Quem quidem apud veteres, Poëticæ-Imitationis probè conſtitutæpræcipuum ac proprium fuiſſe ſinem, nil dubium eſt. Sedquia, propter multiplices vitiorum formas, complura καθάρσεωςillius capita, fuſiorem-tractatum deſiderârint; obitèr illamſanè, nec niſi verbo tetigit Philoſophus in Politicis2,ejuſque rationem ad hoc opus, tanquam ad latiorem campum, fuſiùsac ſigillatìm explicandam retulit.



ARISTOTELIS ARTIS POETICÆLiber Vnvs.


Denatura vniuerſali Poëticæ, ſc: Imitatione, ejuſque Differentijs.Cap.I.


Πρόθεσις,ſeuexordium totius operis. par. i.De Remoto Genere Poëticæ, ſc: Imitatione, par. 3. Ejuſq́;differentijs tribus;vnâ, ab Inſtrumentis, Quibus imitamur;a par. 4;(Digreſſio,de nomine Epopœïæ, a par. 9:) Alterâ, à rebus Quas imitamur;par. 16: Tertiâ, à modo imitandi, par 23.Corollarium, de Convenientiâ Tragœdiæ, Comœdiæ, &c. par. 27.


DeArtePoëticâ,& 3Ipsâinvniuerfum, 4&priuatìmdeipſius Speciebvs,5QuamVim adpravosaffectusexpurgandos habeat vnaquæ;:Et 6QuomodòQuibuſq́;legibusoporteat Componere Fabulas, ſi habitura ſit ſe rectè Poëſis exijſdem Fabulisconflata:7Prætereà verò, ex Quot, & Cujuſmodi partibus conſtentſingulæſpecies: 8Similitèrautem, & de Aliis quibuſcunque, quæ hujuſce ſunt Doctrinæ,&Methodidicamus. 2. Initio ſecundum rerumdicendarum Naturamducto, primùm à primis. ¶ 3 9Iam ergo Epopœïa, quæheroas canit;& Tragœdiæ Poëſis, quæinfœlices Principum caſus;prætereà, Comœdia, quæRidiculis vtitur;& Dithyrambopœïa, quæcanit Bacchum;Itèm Auleticæ artis,Cithariſticæq; major potiorq;pars, omnes ineo conueniunt,vt ſint Imitationesinvniuerſum: ¶ 4 10Differunt autẽ inter ſe tribus; Aut enim quòd Rebus tanquàmInstrvmentis,genere Diuerſis imitentur; aut quòd Diuerſas Res,&Perſonas:autquòd Diuerſo, & non eodem imitandi Modo.5.11Vt enim aliqui (Pictores,Statuarii,&c.)Multa (aues,pecudes,plantas,&c.) Coloribus imitantur, & Figuris, ita vt effigiem eorum exprimant,(partim per Artificium ſummum;partìm per Conſuetudinem &vſum.)Alijautem, i. e. Phonaſci,imitanturperNaturalemVocem:12Sicetiamin Artibus Imitatricibusiam dictis; Omnes quidem illæ, faciunt Imitationem, alijsatq; alijs Inſtrumentis;exgr.Nvmero,i. MotuRhythmico,Oratione,& Harmoniavocum;13Atq; iſtis aut Sigillatìmſeorſimq́;Sumptis, aut inter ſe Mixtis, ſimúlqtemperatis. 6. 14Veluti Harmoniâ quidem & Numero vtuntur ſolæ, & Auletica,i. e. Tibiaminflandi ars,& Cithariſtica, quæneruos plectropulſat;15& ſi quæ aliæ Artes, ejuſmodi imitandifacultatemhabeant. Velut, illa (imperfectiorlicet) arsFiſtularum. 7. 16Ipſo autem eodemNumero, ſine Harmoniâ, imitantur, ex Saltatorũ genere nonnulli.Etenim iſti, per Figuratos Numeros (quosGeſticulatione effingunt)imitantur & Mores, & Affectus, & Actiones. 8. 17Epopœia verò, necNumero imitatur,necHarmoniâ,ſed ſolùm Sermonibus Nudis, ſiue appellaremalumus,Metris: 18Et Metris,ità vt aut Pluraeorum generapermiſcuerit inter ſe,(quod aliæ Imitationes faciunt;)19autVno aliquo Metrorum genere vſa ſit, ſc:Hexametro:quod, àpriſcis temporibus,ad noſtrum vſque factitatumeſt. ¶9 20Niſin. Imitatio perSermones vel Metra dicatur,nullum haberemus commune Nomen, quo appellari poſſent Sophronisatque Xenarchi Mimi, & Socratis Fabellæ alternisverſibus conſcriptæ;10.21Nèque, ſi quis per Trimetra, vel Elegos, vel alia quædam ejuſmodigeneraCarminum,Imitationem fecerit. 11. 22Præterquàm quòd homines, vulgò adiungentes ipſiMetro, τὸπωιεῖν,FingereſeuPangere;exiſtis,aliosquidem,Elegorum-Fictores, alios verò Epicorum-Fictores nominant; tanquàmipſosnonſecundumImitationem, (quodoportuit;)ſed communitèr ſecundum Metrum, quoutuntur,appellentPoëtas. 12 23Etenim ſi quod illiMedicinæaut Muſicæ opus, vbinulla prorsùseſtImitatio,per Metra ediderint; ſic tamenappellareconſueverunt.24Nihil autem commune eſt Homero, quiimitatur,& Empedocli, quires naturales exponit,præter Metrum.Quamobremillum quidem, Poëtam appellare,æquumeſt; hunc vèro, Phyſiologum magis, quàm Poëtam; 13.25Similitèrverò etiam, ſiquisomnia Metrorum genera vnoin operepermiſcens,Imitationem inſtituerit; (QuemadmodumChærêmoCentaurum fecit, Rhapſodiam mixtam ex omni metrorum genere:)26non ſtatìm Poëtæ titulo, obCarmen, ſed ob Imitationem,inſigniendus. Atq; hæc quidem, hunc in modum explicata ſint. 14.27Sunt autem nonnullæ Imitatrices,quæ omnibus vtuntur ijs, quæ dicta ſunt: Intelligo autem, velutNumero, & Concentu, & Metro: ſicut tùm Dithyramborum, &Nomorum Poëſis, tùm etiam Tragœdia, atque Comœdia. 15. 28Differuntverò hæinter ſe,quòd illæ quidem, omnibus iſtisvtantur Simùl;29Hæ verò, ſingulis, ſecundum quaſdamſuasPartes, cùmipſiscommodum ſit.Atq; has quidem dico ImitatriciumArtium differentias, eorumreſpectu,InQvibvsfaciunt imitationem. ¶ 16 30Quandoquidemautem ij qui Imitantur, factisdictiſueimitantur eos, qui quidpiamAgunt.Atq; his rursùs,quiagunt,neceſſe eſt, vt aut Honeſti &virtute præditiſint, aut Praui. (His namq; ſemper ferè ſolis conſequentes ſuntMores: Vitio enim, Virtuteq; imprimis,interſedifferunt Mores omnium;) 31Idcircò aut Meliores, quàm qui noſtrà ætate viuunt,vtHeröas;aut Peiores; aut etiam Tales, qualestempeſtasnoſtra fert;neceſſe eſt Imitari. 17. Vt ex Pictoribus, Polygnotus quidem,Meliores, 32quàmverè eſſent;Pauſon verò, Deteriores; at Dionyſius, omninò Similes effingebat.18. 33Perſpicuum autem eſt, quòd etiam ex iis, quæin PrioriDiſtinctionedictæ ſunt, Imitationibus, vnaquæq;, ſortietur has differentias,quæ inhâc Poſteriori: planeq́;diuerſa euadet Imitatio, eò quòd Res,Perſonaſq́;diuerſas expreſſerit, hunc in modum; Imitandoſc. Meliores,Deteriores,autPares.19.34Nam & in Saltandi arte, & 35in Auleticâ ac Cithariſticâ, fieri poteſt, vt eiuſcemodi ſintdiſſimilitudines. 20. 36Et inEpopœïa herclè,circa Orationem & Metra abſq;Numero,&Harmoniâpoſita. Velut, Homerus quidem, Meliores, quàmtunc erant,imitatur:vt,Vlyſſem,Achillem;Cleopho verò, Similes; At Hegemo Thaſius, (qui ridiculasParodias derebus vilibusprimus finxit,) & Nicocharis (qui Deiliaden. i. ActionesTimidorum,)Peiores. 21. 37Similitèr verò etiam, circa Dithyrambos, & circa Nomos; vt ſiPerſasMeliores,quàmerant,Timotheus quis;contraq́;Cyclopas, Sæuiores,38Philodenus aliquis,imitatus eſſet. 22. 39In hâc verò eâdem differentiâ, etiam Tragœdia & Comœdia,ſeparantur àſe inuicèm.Hæc n. Peiores; illa verò, Meliores imitari ſtudet, quàm ij ſunt,qui eâ ætate viuunt. ¶ 23.40Prætereàverò, duabushis differentijs, tertia accedit,Qvo quiſq; Modo, ſingula horum imitari debeat. 24.41Iiſdem Inſtrumentis,iuxtadifferentiam primam;& (iuxtaſecundam) EaſdemRes, Perſonaſq;imitari licet, ſedModis diverſis:Aut vt interdùm easExponat Poëta & interdùmipſe, Aliudquid, i. AliaPerſona,fiat; vt Homerus facit; 25.42Aut vt Idem, quiab initio fuit, Maneat,nec mutetur inPerſonam aliam.26. 43Aut vt Perſonæ,ſic omnia imitatione Exprimant, quaſi Negotium Gerant, ſedulòq́;inipſarumrerum actu verſentur. ¶ 27.44Ergo in tribus his differentijs omnisImitatioeſt, vti dicebamus à principio; tùm Quibus Imitantur;tùm Quas res; tùm etiam Quomodò. 45Quare vnius reſpectu, idem erit Imitator cum Homero, Sophocles; quòdambo, Præſtantes imitentur. 28.46Alterius verò, cum Ariſtophane;Ambo n. Negotiando aliquid & Agendo imitantur: 47Vnde & ipſorum Poëſes,δράματα,quidam appellari dicunt, eò quòd δρῶντες,i. Agendoimitentur. 29. 48Quãobrem etiam ſibi vendicant, & Tragœdiam & Comœdiam,Dorienſes, Athenienſibuspræreptam: 49Comœdiam quidem, illi, qui & Megarenſes; ſiue ij, qui hancDoridisregionem incolunt (tanquàm eo tempore àſe inventam,quo ipſorum florebat Reſp. Popularis:) ſiue ij, qui è Siciliaoriundi.Indè enim Epicharmus Poëta, multò priùs fuit, quàm antiquißimiAthenienſium Comici,Chonnides & Magnes. Et Tragœdiam, aliqui eorum Dorienfium,qui ſunt in Peloponneſo. 30. 50Ducentes à nominibus ſignum. 51Hij n. (Dorienſes,)Vicos ſuburbanosvocare ſeComas aiunt; cùm Athenienſes, vocentDemos; quaſi Comœdi, non à κωμάζεινComeßando,dicti eſſent; verùm eò quòd, qui àditioribusignominiâ eſſent notati, κατὰκώμας,pervicosvagarentur ex vrbe. 31.52Et Facere, ſeuPoëma pangere,ipſi quidẽ ſeoſtendunt,appellare δρᾶν;Athenienſesverò,πράττειν. Ac de differentijsquidem Imitationis, & Quot, &Quæſint, tot nobisdictaſint; exquibus,Poëseωνsingularumdefinitiones facilè colligas.



Origo& Progreſſus Poëticæ.Cap.II.


DeCauſis Poëſeos, à par. 1. Hiſtoria, tàm generalis de PoëticæOrigine, ac Diſtributione; Quo pacto in diuerſas partes abiit: àpar. 7.Quàm ſpecialis, tùm de Ortu Progreſſuq́;Tragœdiæ & Comœdiæ Simùl;à Quibus & Quomodò vtræque mutatæ fuerint;à par. 19.Tùm Seorsïm, de Tragœdiâ;àpar. 20.& de Comœdiâ à par. 26.De Epopœiâ;à par. 33.


53Videnturautem genuiſſe Poëticam invniverſum,Cavsaduæ, atque hæ nonhominum Studijs excogitatæ, ſed Naturâinſitæ. 2. Nam & 54Imitari,innatum hominibus,55A pueris eſt; 3. Atque 56hâc re differunt ipſi ab aliis animalibus, quòd homoſit Animalmaximè Aptum ad Imitandum; 57Primaſq; rerum Perceptiones sibiipſe faciatper Imitationem, nonmagiſtrorum praceptis, ſed exemplis aliorum ductus.4. Et 58Gavdereomnes rebus Imitatione expreſſis, naturaleeſt;velutiPicturis, Sculpturis, & ſimilibus.5. 59Cuiquidem rei, ſigno, eſt id, quod contingit in Operibus artificum:Quæ n. ipſa perſe,non ſine moleſtia quâdam cernimus, horum Imagines exactiſſimèexpreſſas dùm intuemur, gaudemus; 60veluti, & belluarum formas immaniſſimarum, & cadauerum; inquibus niſi imitatio gigneret voluptatem,nihilillic erat,quodoblectare poſſet.6. 61Cauſa verò, etiam huius rei eſt, quòd Discere,non ſolùm Philoſophis (quodquidam cenſent) iucundiſſimum62eſt, ſed etiam aliis, qui ſimilitèr quidem,tametſi minùs exactè, iucunditatiseius participes fiunt. 63Obhanc n. cauſam gaudio afficiuntur, dum cernunt imagines rerum;quià contingit, Spectando Perdiſcere, & Quid vnumquodq; ſit,Ratiocinari; veluti, HancImaginem, Illum Eſſe:64Siquidem niſi tibiillum priùs contigerit vidiſſe, Tabulahæc,non propter effigiemimitationeexpreſſam, voluptatem feret, ſedpropterartificis ſedulitatem, aut colorem,auteiuſmodi aliquam aliam cauſam. ¶765Cum verò ſecundùm naturam nobis inſit,ipſumImitari,&partes ſeu inſtrumenta ipſius;ſc: Harmonia, & Numerus latèacceptus:(Nam Metra, particulas eſſe Numerorum66,manifeſtum eſt:) 8. 67Certèà principio, qui naturâ apti erant ad hæc ipſa maximè, paulatimpromouentes, Poëſin genuerunt ex ijs, quæ ExTempore,nonpræmeditatò protulerunt.9. 68Quamvisautem exhoc vno fonte manâritPoëſis, diſperſa tamenvarièeſt,ſecundùmproprios PoëtarumMores. 10. 69Namqui animo Excelſiores erant, Honeſtasſplendidaſq;imitabantur Actiones, & eiuſmodi hominum Illuſtrium Fortunas:11. 70Humiliores verò, Improborum turpiumq;.12.Ità vt primùm, hijcarmina,inaliorumVituperium, pangerent; quemadmodùm alteri illi,Hymnos Deorum,hominumq;Encomia Verſibuscomplexiſunt.13 71Ac eorum quidem, qui Homerum ætateanteceſſerunt, haud poſſumus huiuſmodi nominare Poëma, quodVituperia in ſe contineat.Veriſimile autem eſt, quitale condiderint,extitiſſe multos. 72Ab Homero autem exorſis, licet: velut, eſt illius Margites; &talia nonnullaaliorumopera. 14. In quibus inſupèr, quòd maledictis maximè congrueret,Iambicum ſuâſponteacceſsit Metrum. Quamobrem etiam Iambæum, i. Conuivitiatorium,vocatur nunc; quià in hoc Metro, convicijs ſe invicèm lacerareſoliti ſunt. 15. Atque ità,ex Priſcis illis,(quò generacarminum,materiæ ipſorum convenirẽt) facti ſunt, alij quidem, Heroïcorum:alij verò, Iamborum poëtæ. 16. 73Quemadmodùm autem, & in Grauibus ſerijſqueimitandis,maximè Poëta appellandusfuitHomerus:(Solus n. vereq́;ſummusfuit, non ſolùm, quià Rectè apteq́;,ſedetiam quià Initatione, grandiorũrerum,Dramaticas ſecit:) 74Sic & Comœdiæ Figuras (quaſipernebulam)ſubmonſtrauit Primus; non Vituperia & Maledicentiamantiquorum,ſed Ridiculum tantùm,Dramaticæ Imitationisformâ complexus. Nam Margites, proportione ſehabet; vt Ilias & Odyſsea ad Tragœdias, ſic & ipſe, adComœdias. 17. 75Cùmautem patefacta apparuiſſet Tragœdia & Comœdia; qui advtramvis Poëſin ferebantur, ſecundum proprium naturæ cujuſq;inſtinctum,76alij quidem, inhumili genere poëſeos,pro Iambicis, Comici Authores facti ſunt; 77alij verò, pro Epicis, Tragici-Magiſtri; eò quòd maiores achonoratiores Figuræ eſſent hæ, (Tragœdia& Comœdia,)quàm illæ, quibusanteà dediti fuiſſent.18. 78Ac conſyderare inſupèr, an Tragœdia (quamrecentiorum perpoliuit ætas)ità quoad Formas ſuas adhuccompleta sit,vt ſatis ipſi poſſit eſſe, necne; tùm ſi res ipſa seorsìmper ſe, àdoctis virisiudicetur, tùm ſi ad eos, qui in Theatro ſedent, referatur,alterius diſputationis eſt. ¶19. 79Cùm igitur Poëſis, à Principio Tenuiilloextemporaneoq; orta fuiſſet; 80poſteàrelongiùs perductâ,& hæc ipſa,Tragœdia,& Comœdia, adauctaeſt;Tragœdia quidem, ab iis qui Dithyrambum, inBacchi aliorumq;Deorumlaudes,ſolennitèr canebant: 81Comœdia verò, ab ijs, qui Phallica, i.e. obſcœnapoëmata,deDijsRuſticiscantata(quæ vſ;ad hoc etiam tempus, multis in ciuitatibus, tametſinon probentur,reſtant tamen legibus conſtituta:) abijs,inquam,paulatìm aucta eſt; dùm ſemperulteriùs illudproducerent Poëtæ, quantũ quantũ ipſius Comœdiæ,tuncfieret manifeſtum. ¶ 20. 82Etcertèmultas mutationes cùm ſubiiſſet Tragœdia, conquieuit; quià ſuamipſius naturam iamconſecuta eſt. 21. Ac 83Numerum Hiſtrionum, quiin ſcenam fimil inducerentur (cùmapud Priſcos Tragicos,Vnustantùm,perſe,velcum Choro loqueretur;)ex vno, ad Duos Interloquentes,primus perduxit Æſchylus; 84&partes Chori Prolixiores minuit; & 85orationem Primarum-Partium, i. Prologiipſius,adaperiendam reminſtituit. 22. 86Tres autem Hiſtrionesinſcenacolloquentes,& 87Scenæ-Ornamentum,picturaſq́;adjunxitSophocles. 23. 88Prætereà verò, Magnitudo ipſius,ex Paruis profectaFabellis, & Locutione Ridiculâ (ſiquidem ex Satyrico humiliq́;loquendigeneremutationem accepit) ſerò maieſtatem ſuam nacta eſt. 24. 89Et Metrum quoque, ex Tetrametro ſeuOctonario,Iambicum ſeuSenariuseuaſit, vtgranditatieiusmagis aptum:90Nam primùm quidem, Tetrametro vtebãtur; 91proptereà quòd tunc Satyrica, magiſque Saltatoria erat, hæcPoëſis. 92Locutione autem natâ, quæTragœdiamdeceret; Natura ipſa, ſuâviproprium congruumqueadinuênit Metrum: Ex omnibus n. Metris, Sermoni Quotidianoaccommodatum 93maximè eſt, Iambicum. Cui rei id ſigno eſt, quòd plurima nosIambica proferamus imprudentes, in Collocutione mutuâ:Hexametra verò rarò, &tunc ſolùm,cùmGrandiore oratione vſi,excedimus eam, quæ ſermoni ſamiliariquadrat,harmoniam. 25. 94Prætereà verò, Epiſodiorumtandem Multitudines,& aliæ partes ſingulæ, àiunioribus Tragicisadornatæ eſſe perhibentur. Ac de his quidem, tot nobis jam dictaſint: Immenſi n. operis fortaſſè fuerit, percenſere ſingula. ¶26. Comœdia verò,95eſt, vtì dicebamus, 96Imitatio Deteriorum quidem, non tamen quoad Omne Vitii genus, ſedquoad eiuſmodi Tvrpe,quodRiſum Mouet;ſiquidem particula quædam ipſius Turpis, ſit Ridiculum: Etenim 97Ridiculum, eſt peccatum quoddam & turpitudo, citra dolorem,nec vim habens interimendieum,cuiusanimo corporive hæſit: 98Veluti (quod in promptu eſt) Ridicula alicuius Facies, eſt Turpequiddam (quodmaculam in ſe magnam habet)ac diſtortum; ſine hoministamen dolore, cruciatuvevllo.27. 99Ac Tragœdiæ quidem Migrationes proceſſuſq́;,Quæ, & Quorum operâ factæ ſint, propterPoëmatis dignitatemhaud latuêre: Comœdia verò, quia in ipſa, proptereius humilitatem,à principio poſitum diùſtudium non erat, homineslatuit. 28. Etenim Chorum Comœdorum; Magiſtratus, quiludis præpoſitus fuit,ſerò Poëtisè ſumptu publicodedit; ſed àprincipioſponte, qui volebant, Chorumingrediebantur, parteſq́;eiuscanendo ſuſtinebant.29. 100Deinceps verò, cùm Figuras quaſdam, Comœdia ipſaiam nacta eſſet, ij qui ipſius ferantur Poëtæ, commemorantur.30. 101Quis autemPerſonas ſeuLaruasaſſignauerit, aut Prologos ſeparatos,aut Multitudines Hiſtrionum, & quæcunque id genus, ignotum eſt.31. 102Fabulas autem Fingere, adComœdiam conſtituendam,Epicharmus & Phormis incœpêre: Cùmigitur illiambo,Siculifuerint,à principio quidem, è Sicilia venit Fabula;32. 103Eorum verò qui Athenis orti ſunt, Crates primus, cùm Iambicamformam abijeciſſet, cœpit abſolutè, abſq;Singularisalicuiusinſectatione,Conficere Sermones, ſeu Fabulas. ¶ 33. 104Ac Epopœïa quidem, Tragœdiæ, (tanquàmex eodem loco profecta,)ſolo Metro tenus, comitata eſt, nempè quòd per orationem MetricamImitatio ſit Studioſarum, grauiumquePerſonarum.34. 105In eo autem, 106quòd Epopœïa,Metrum Simplex habeat, abſqueHarmoniâNumeroq́;addito;& 107Annunciatio rerum ſit, nonautem Actio,hâc, inquam,ratione interſediſcrepant: 35. 108Prætereà verò, Longitudine Operis; cùm hæc quidem, quàm maximè poteſt,conetur ſub Vno Solis Ambitu conſiſtere, aut ſaltèmpauliſpèrvariare &excedere:109Epopœïa verò, Indefinita eſt Tempore: Et, ſiquo temporis ſpatio definiatur,in hoc etiamab illâdiffert: 110Quanquam primis temporibus, ſimilitèr in Tragœdijs hoc idemfaciebant; (vtin longum tempus excurrerent,)atque, in Carminibus Epicis. 36. 111Partes autem, quædam, eædem ſunt vtriſque,quædam Tragœdiæ propriæ: Quocirca, quicunq; Tragœdiæ eximiæ,ſeuperſectæcognitionem attigit, & malæ; idemetiam attigerit Poëmatis Epici. Quæcunque. n. Epopœïa habet, eaTragœdiæ inſunt; quæ verò ipſi inſunt, non omnia habetEpopœïa. 37. Ac de Poëſi Epicâ,quæ Imitationem Hexa- metris facit, nec non de Comœdiâ, poſteriùsdixero.



TragœdiæDefinitio, & Partes eſſentiales. Cap.III.


DefinitioTragœdiæ, à pa. 1. Partes (quænoturam eius conſtituunt,)ſex:Apparatus, pa 4.Melopœïa, & Elocutio:par.5. Mores, Sententia, & Fabula: par. 6. Harum omnium ordines,dignitatiſq́;gradus explicantur, à par. 9.


112DeTragœdiâ nuncdicamus, ſi priùsEſſentialem ipſius Definitionem, ex antedictis enatam,aſſumpſerimus. Eſt igitur Tragœdia, 113Imitatio Actionis Studioſæ & 114Perſectæ,Magnitudinem idoneamhabentis,cum 115Sermoneper Formas quaſdamcondito; itàut ſingulæ illæ,in partibus Poëſeωςſingulis,Separatim, 116Agendoimitentur; & non per Enarrationẽ rei,ſed per 117Miſericordiam, Metumq; factisexpreſſum,118eiuſmodivehementesanimorumPerturbationes vndiquaquè Purgans, expianſque.2. Sermonem-Conditumdico, cui triaſuntcondimenta:Rhythmus, ſeu Numerus,Harmonia ſeuCantusMuſicus,et Metrum; ſeu Carmen.3. 119Illudautẽ, vt SingulæFormæSeparatim,intelligo,quod quædam Tragœdiæpartes,ſolùmperficiantur per Metra 120; vbiChorusnoncanit:& rursùs aliæ, tantùm per Melodiam; vbiacceditChoriCantus: Cui interdùmadiungiturNumerus; cùm grex ille, movetur &Saltat.¶ 4. 121Quoniamautem Tragici,Agendo Imitationem faciunt, 122primùmquidem, Tragœdiæ pars aliqua, quæcunqueilla ſit,exneceſſitate, ScenicorumeritApparatvvmOrnatvs;¶ 5. 123Deindè,Melopœïa,ſeuMuſica;& 124Elocvtio:quia,cùm his, tanquaminſtrumentis vtantur,imitationemobeunt. Ac Elocutionem dico,ipſamMetrorum Compoſitionem; Melopœïam verò, idipſum quod ſenſibusmanifeſtamſuamomnem vim habet; vtin numero Saltationis,vociſqueconcentu.¶ 6. 125Et quoniamImitatio,ſempereſt Actionis cuiuſdam; 126Agitur verò quodque ab Agentibus quibuſdam;127quosneceſſe eſt Cuiuſdãmodi eſſe, etquoadMores,(bonos, malos, &c.)et quoadAnimi-Sententiam;ſuadentem,laudantem, &c.(Nam propter hæc duo,etiam Actiones, quæindènaſcũtur;dicimus eſſe Cuiuſdãmodi: Quantomagis,indidèmCuiuſdammodi dicantur homines?)128Certèà natura, duæ ActionumſuntCauſæ; Sententia-Animi,& Mores;129Ac ſecundùm hos duoset aſſequuntur ſuum finem omnes, et contrà, etiam indèdepelluntur. 130Eſt autem Fabvlaquidem, ipſaActionis Imitatio: Dico enim Fabulam hanc, quâde hîc agitur,eſſe Rerum Compoſitionem, rectèqueordinatam Structuram.131Moresverò, ſecundùm quos, (quicunq;illi sint,)Cujuſdammodi eſſe dicimus eos, qui agunt. 132At Sententiam animi,ea omnia, quorum ope, qui verba faciunt, Demonſtrant aliquid, veletiam ſententiam vniverſalem Enunciant. 7. 133Neceſſe igitur eſt, Omnis Tragœdiæ partes, eſſe Sex, ſecundùmquas cuiuſdammodi eſt, eſſentiamqueſuam habetTragœdia: Atque hæ ſunt; Fabula, & Mores, & Elocutio, &Sententia, & Apparatus, & Melopœïa. 134AdInſtrumenta. n. QvibusPoëtæ imitantur, pertinentpartes duæ; Melopœïa& Dictio:Ad modum, Qvoimitantur, vna; Apparatus:Ad Homines,& Res,Qvasimitantur, tres; Fabula,Mores,&Sententia:135Etpræter has, inuenituralia nulla. 8. 136Atq;his quidem, velutFormis (vt ità dicam,) vſi ſunt Poëtæplerique. Etenim & Apparatum habet cuiuſqueDrama,& Mores, & Fabulam, & Dictionem, & Melos, &Sententiam, eodem pacto. 9. 137Maximum verò horum eſt, & inconficiendâTragœdiâpræcipuum,RervmConstitvtio.138Tragœdia.n., Imitatio eſt, non Hominum, ſed Actionum; nimirùm & vitæalicuius; & fœlicitatis, atque Infœlicitatis. Etenim fœlicitas,in actione conſiſtit; & finis humanævitæ,eſt actio quædam, non animiqualitas, ſeuhabitus.139Suntautem homines,ſecundùm Mores quidem, CuiuſdammodiſeuQuales quidam; At ſecundùm Actiones, fœlices, vel contrà. 140Itaquèpoëtæ, non vt Mores poſteàimitentur, Agunt, i. DramaComponunt:ſed Mores vnâ operâ complectuntur, propter (idquod potiſimim ſpectant,)Actiones. 141Quare Actiones & Fabula, ſeuRerum-Structura,ſunt Finis Tragœdiæ: At Finis, eſt omnium (quoniamilluc omnia referuntur)Maximum. 10.142Prætereà, ſine Actione quidem, nullo modo fieri poſſet Tragœdia;At ſine Moribus poterit. 143Nam Recentiorum Tragœdiæ quàm plurimæ, ſine Perſonarum-Moribusſunt; & omninò Poëtæ pleriq;, cuiuſcunquegeneris,reperiunturhuiuſcemodi; 144velutietiam ex Pictoribus, Zeuxis, ad Polygnotum ſe habet: Nam Polygnotus,qui imitatur bonos, Deſcriptor-Morum eſt; At Zeuxidis-Pictura,Mores habet nullos. 11. Prætereà, 145(exdiuerſis,putà,Tragœdijs)ſi quis deſumpſerit,ſeriatìmquè collocârit Sermones-Moratos, Dictiones, Sententiaſquebellè confectas; nondùm illudeffecerit, quod Tragœdiæ eſt Opus: verùm, quæ his partibusimpolitiùs vſa ſit; modò Fabulam habeat, Rerumque-Compoſitionem;multò potiùs dicendaerit Tragœdia. 12. 146Adhæc, maximæ res, quibus capit, 147atqueallicitanimos Tragœdia, ſunt Fabulæ partes; Peripetiæ, inquam,& Agnitiones. 14813.149Prætereà,id ſigno eſt, quòd, etiam qui aggrediuntur Poëma conſcribere,priùs Dictione & Moribus, cætera adamuſsìm abſolverevaleant; quàm Res-Fabulamq;coagmentare: veluti etiam primi Poëtæ ferè omnes, quùmnondùmperſecta eſſetPoëſis.Prima igitur pars, & velut anima Tragœdiæ, eſt ipſa Fabula.14. 150Proximoautem loco, ſunt Mores:151His.n.aſſimile quiddameſt, etiam in re-Pictoriâ. Siquis namque tabulam,pigmentis licet pulcherrimis, temerèfusìm;illeverit; non perindè ſpectantemoblectet, 152ac ſi, albo licetcolore, imaginem delineârit certam:Parimodo,inTragœdijs,abſqueConſtitutione-Rerum,minùsvalent Mores,quàmMorum-expers Fabula. 153Eſtetiam omnisImitatio, proprièquidem,ipfiusActionis, & per hanc, eorum eſtmaximè, qui Agunt; quibusprimitùshærentMores.15. 154Tertium verò, eſt Sententia:Id autem eſt, Dicere poſſe eaomnia,quæ Rei, quâde agitur,inſunt, aptéqueconueniunt. 155Quodquidem, circa orationes perficere,& Politicæ-ScientiæMunus eſt, & facultatisRhetoricæ. Nam vetuſtiſſimi Poëtæ,quos introducebant, Politicè faciebant loqui, i.ex Rationibus rei Proprijs:156Qui verò noſtri ſunt temporis, Rhetoricè; i.ex Communibus.16. 157Sunt autem Mores 158quidem,huiuſcemodi quid, quod præelectionem animi,qualis illa ſit, aperiat; idq;in ijs rebus,in quibus, vtrùm is, qui loquitur, eligat quidpiam,aut fugiat, nondùm ſatis liquet; Quo fit, vt Mores non habeant,orationes aliquæ: inquibus ſc:nonclàm,quideligas fugiaſve,inſinues,(quodMoratæorationis eſt;)ſedpalàm illud aperteq́;prodas.159Sententia 160verò,eſtinijsrebus,quibus homines, perſpicuè Demonſtrantquidpiam, aut eſſe, autnoneſſe; vel univerſale aliquid Enunciant.17.161Quartum autem, eſtipſarumorationumElocvtio:Elocutionem autem voco, (quemadmodùm priùs dictum eſt, 162)eam, quæ per Appellationem idoneamfit, Animi-Interpretationem: Quod quidem vtrobíq;,& inMetricis,& in Orationibus-Solutis,eiſdeminſtructumeſt viribus. 18. 163Reliquasveròquinquepartes, Melopœïa,ſeuModulatio,facilèſuperat, vtmaximum quoddamcondimentuminTragœdijs.19. 164Apparatusautem,eſt quiddam, quod magnamin ſe alliciendorum animorum vim habet, ſed præcæterismaximè eſt artis huiusexpers; miniméque Poëtices proprius: cùmnon Poëtæ pareturſtudio,ſedadportetur forìs.20. 165Siquidem Tragœdiæ Propria Vis omnis, etiam abſque Certamine &Hiſtrionibus, perfectaſit.21.lPrætereà verò, in Apparatu concinnando; illius quiScenæ-Inſtrumenta parat, plus poteſt facultas, quàm ars Poëtarum.



Fabula,Quæ &. Qualis:Cap.IIII.


Fabula,ſeu Rerum Contextus, præcipua & maximè neceſſaria Tragœdiæpars eſt: quæ,1°.Qualis debeat eſſe, conſtat ex ejus conditionibus tribus;quarum 1a,par. 2a.Altera a par. 5a.Tertia, a par. 10.Corollarium de Poëtæ Munere,à part. 14. 2°.Comparantur Fabulæ inter ſe,vtScias, Quæ Deterrimæ ſint,a.par. 25.& Quæ Optimæ, à par. 27.


EXPLICATISautem his, 166dicamusdeinceps, Qualem eſſe oporteat Rerum Conſtitutionem, ſeuFabulam;quandoquidèm hoc, & primum et maximum 167eſt in Tragœdiâ; vtineo ornando,plurimum ſit operæ ponendum. 2. 168Poſitumautem nobis eſt, 169Tragœdiam eſſe Perfectæatque TotivsActionis Imitationem,quæ Magnitudinem in ſe habeat aliquam: Eſt n. etiam Totum quidpiã,id, cui nulla Magnitu- do notatudigna;vt,formica,pulex,&c. 3. 170Totumautem eſt, cui Principium, Medium, & Finis ſeuvltimumineſt. 171Principiumverò eſt, quod ipſum quidem, aliud, ex neceſſitate non ſequitur,(quâPrincipium eſt:)poſt illud verò, alterum, naturâ comparatum eſt, eſſe autfieri, NeceſſariòvelinPlurimis:172Finisautem, ſeuultimum,contrà; quod ipſum poſt aliud, naturâ comparatum eſt eſſe, autex neceſſitate, &Semperaut plerumque; poſt hoc autem, aliud eſtnihil: 173Medium verò, quod & ipſum poſt aliud eft, & aliud poſtipſum Neceſſariò,velvt Plurimùm.4. 174Oportet igitur benè-Compoſita Fabulas, neque Vndecunquè ſorstulerit, incipere, neque temerèVbilibet terminare;ſed Formis vti, PrincipijMedij,Finiſque,iamdictis. ¶ 5. 175Prætereàverò, quoniam quod Pulchrum eſt,(& animal ſc:& aliud quiduis, quod ex partibusquibuſdam conſtiterit) non solùm has partesOrdinatas habere oportet, 176verùmetiam vt Magnitvdoipſisadſit, 177non Quælibet tamen:(Nam Pulchrum in Magnitudine et Ordine manet:) Quamobrem, 178neque omninò Perexiguum Animal, eſſe poterit Pulchrum; (ſiquidemconſpectio eius,quum propè inſenſibili tempore fiat, confunditur; nepartium Reſponſiomutua,diſtinctè appareat;)179Neque omninò Permagnum: Ipſan. remotarum-partiumConſpectio, (qualiseſſe vnius corporis debet,)haud ſimùl ſit; ſed Vnum ac Totum, quod ex eâ ſpectatione naſcidebuit,ſpectantibus elabitur atqueeuaneſcit: veluti,ſi decem-millium ſtadiorum eſſet Animal. 6. 180Proptereàoportet, quemadmodùm in corporibus, ità & in animalibus, ineſſequidẽ Magnitudinem; Hanc autem eſſe, quæ facilè-conſpiciqueat, ſipulchra illa videri debeant;Sic & in Fabulis, quòPulchræ ſint,habere quidem Longitudinem; hanc autem talem eſſe, quæ Facilèretineri poſſit Memoriâ. 7. 181Longitudinisautem Finitio, quæ ad Poëtarumatque ActorumContentiones 182refertur,atque ad SpectantiumSenſus, nequaquam illa,Artis eſt: Si n. centum Tragœdias in Certaminibus ſimùlagi oporteret, ad clepſydras, i. horologiorummenſurasvtiquè agerentur; vnicuique,temporisportiunculâdatâ;(quemadmodum quondàm nec ſemèl factumeſſe perhibent.) 8. 183VerùmFinitio Rei-Geſtæ, quoad ipſius Naturam, ſemper quidem, quòmajor eſt,tantiſpèr dùm Totaſimùl Perſpicua ſit, eò pulchrior eſt, ſecundùm Magnitudinem.9. 184Vtautem ſimplicitèr definiendo dicam; in quantcunque MagnitudineRebusſecundùm Veriſimile vel Neceſſarium deinceps enaſcentibus,accidit tandemin Proſperam fortunam ex adversâ, vel ex proſperâ in Adverſammutari, idoneus isterminus erit Magnitudinis. ¶ 10. 185Fabulaautem eſt Vna,non, vt quidam putant, ſi circa Vnam Perſonamſit: Multa. n. & infinitaattributaetiam vni rei accidunt; ex quorum aliquibus (accidentalibusſc:) nonconficitur aliquod Vnum; cùm,totoipſa genere dijunctaſint:Sic verò, & Actiones Vnius hominis,multæ ſunt, ex quibus nulla Actio ſit Vna. 11. 186Quamobrem peccare omnes viſi ſunt Poëtæ illi,quicunque Herculeïda, i.Labores-Herculis,Theſeïda, i.Actiones Theſei,& eiuſmodi Poëmata fecerunt. Falsò.n. putant, quoniam Vnus erat Hercules, conuenire, vt etiamHerculis-Fabula,Vna ſit; quantumvisActionesipſiuseſſentPlures.12. 187Homerusautem, quemadmodùm & in alijs excellit, ſicetiam, hoc, quodreliquos omnesfefellerat,videtur præclarè vidiſſe; ſive propter artem aliundèacceptam,ſeu propter bonitatemnaturæ atqueingenij: 188Odyſſeam.n. dum confingeret, non cecinit Omnia, quæcunque ipſi Vlyßianteactâætateacciderunt;(veluti, “Eum,dùmvenaretur,abapro accepiſſe Vulnus in Parnaſſo,& SimulâſſeInſaniam,inCollectione Exercitus;Ex quibus, quià alterum factum fuit, minimè Neceſſarium autVeriſimile fuit, alterum exconſequenti,factum iri:) Sed quæ circa Vnam ſolum Actionem, qualem Odyſſeamdicimus, conſtitêrunt. 189Similitèrverò, etiam dùmconficeretIliadem, i. Actionemadverſus Troiam.13. 190Oportetigitur, vt in alijs ArtibusImitatricibus, (Cithariſticê,Auleticê,&c.)Vna Imitatio, Vnius Rei eſt; putâPrælij,Naufragij,&c.Sic & inhâcarte,Fabulam (quoniam eſt Actionis Imitatio) & Vnius eſſe, & 191huiusTotius; & 192Partes-Rerumſic Cohærentesconſtitui, vt ſi qua tranſpoſita, vel ablata fuerit, Diuerſumreddatus, & moueatur Totum: Quod n. cùm adeſt, aut non adeſt,nihil, quod perſpicuum ſit, facit, id ne pars quidem eiuseſt.¶ 14. 193Manifeſtumautem eſt,etiam ex ijs quæ dicta ſunt, non eſſe Poëtæ Mvnvs,eaQuæ, SingulatìmFivnt,dicere; (quippèquorum nihil intermedijs hæret:)194Sed eamemorare,Qualia factum iri contigerint, & QvæPossibilia fuerint,ſecundùm Veriſimile, vel Neceſſarium. 15. 195Nam Hiſtoricus et Poëta, non eo, quòd hic, Numeris-Adſtrictadicat, ille Soluta, interſedifferunt: Licebit namque, Herodoti opus in Metra vertere; nequeminùs Hiſtoria iamerit cum Metris, quàm priùsfuitſine illis; 196Verùmin hoc Diſcrepantia eſt, quòd Hic (Hiſtoricus,)QvæFactaſint, dicit; Ille (Poëta,)Qvaliafactaeſſe contigerit. 16. 197QuamobremPoëſis, etiam magis Philoſophica, magiſque ſtudioſa res eſt,quàm Hiſtoria: Nam Poëſis, potiùs, Vniverſalia, Hiſtoria,Singularia magis dicit. Eſt autẽ inhiſcerebusVniversale,nihilaliud,quàm 198QvaliHomini,199QvaliaOmninò, (non,QvæCuiq;)accidant, dicere vel agere ſecundùm Veriſimile, vel Neceſſarium:200Id quod apprimèſpectat Poëſis, dùm NominaPerſonisimponit: Quippequibus(cùmvniverſales fictitiæq; ſint) nomen ſuum certaq; natura deſuit.201Singvlareverò, eſt; veluti,Quid Mali Alcibiades, ingenioillo ſuo acri,Athenienſibusfecerit; aut Quid abijſdempaſſus ſit. 17. 202Acin Comœdiâ quidem, iam hoc perſpicuum ſemperfuit: 203Poſtquàm. n. Fabulam ſicconſtituerint, vt ex Veriſimilibus, omniavideantur ducta;ſic deindè Perſonisiam introductis,Nomina indiſcriminatìm,hæc vel illa imponunt; 18. Non autem, vt Iambici veteres,(quisingulos viritìmproſcidêre)de RebusPerſoniſq;certisPoëmafaciunt. 19. 204In Tragœdia verò Nominibus ijs,quæ priùs facta atq;vſitata,adhærent. Cuiusreicauſa eſt; quià, 205quod Fieri-Poteſt, idem Aptum ad-Perſuadendum eſt. 206Acquæ quidem Facta non ſunt, nondùm fieri poſſe credimus: itàvt nec adperſuadendumſint apta:Quæ verò Facta ſunt, manifeſtum eſt,ea poſſe fieri; Neque n. facta fuiſſent; ſi ex genere eſſenteorum, quæ Impoſſibilia ſunt:207Nuncigituripſorumeuentus,dubitationemdeillis tollit omnem.20. 208Nec tamen non in Tragœdijs, nonnullis quidem, vnum aut duoadhibentur Nota Nomina; reliqua verò, Excogitata&ficta. 21. 209Inquibuſdam autem, nullum: vt in Agathonis Flore: In hâc. n. &Res-Geſtæ, iuxtaque PerſonarumNomina, Ficta ſunt, miniméquepriùsnota;nihilóque minùs, ſpectanteslegenteſq; oblectantomnes. 22. 210Adeòne id quidem vſquequaquè curandum eſt, vt Fabulis antè Traditis,de quibus Tragœdiæ extant, omninòhæræamus211:Hoc. n. anxièquærere, ridiculum nimìs:Siquidem etiam Perſonæac Nomina,quæ Antiquispernota fuerint, nunc paucìs vulgo innoteſcant; tametſi oblectentvniuerſos. 23. 212Perſpicuumigitur &x his eſt,Poëtæ agendum eſſe illud, vt tantò potiùs Fabularum, quàmMetrorum, ſit Artifex; quantò magis, ex eo, Quòd imitetur, ſitPoëta: Imitetur autem nihilaliud,quàmActionesipſas. 24. 213Quamvisergo acciderit, eaquæ Facta ſunt, canere, nihilominùs Poëta eſt: Eorum n. quæVerèFacta fuerint, nihil prohibet, quò minùs talia ſint nonnulla,qualia veriſimile eſt, vel fieri poteſt, vt Verèſint Facta; quo nomine, ipſorum ille eſt Poëta. ¶ 25. 214Inter Simplices autem Actiones, 215&Fabulas, (quæImplexis ſemper Sequiores;)Epiſodicæ, ſunt Deterrimæ. 216FabulamEpiſodicam dico, in qua Epiſodia (i.ornamẽta aliundè aduecta,)alia poſt alia eſſe, ſequeconſequi,neque Veriſimile, neque Neceſſe eſt;ità vtnexumhabeantnullum.26. 217Actales Fabulæ,conficiuntur, 2 Malis quidem Poëtis, ob ipſorumInſcitiam;218ab Eruditis& Bonis, interdùmpropter Hiſtrionum ſtudia:Inillorum.n. gratiam,dùm Certamina quædam conſcribunt, Fabulamque extendunt ſupra idquod ferat; (Epiſodioimportuniùsinſerto;)ſæpenumerò diſtorquere coguntur, quod ex ordine eſt. ¶ 27. 219Quoniamverò Imitatio-Tragica,non ſolum eſt Perfectæ Actionis Imitatio,ſed etiam Terribilium-&-Miſerabilium; 220Hæc autem præcipuè fiunt talia, cùm Præter-Opinionem; 221&magis,cùmAlia-ex-alijs facta fuerint, vtexſuis Cauſis.28. Ità. n. plus Admirationis in ſe habebunt, qudm ſi à Caſu, &Fortunâ fierent:222Siquidem & inter ea, quæ Fortunâ fiunt,hæc maximè Admirabilia videntur, quæcunq; tanquàm ex Induſtriâconſilioque,apparent fuiſſe facta. (veluti, quòd ſtatua Mityïs, virtutisergò,Argis erecta,Improbumeum, qui cauſa interitûs Mityï fuit, lapſainterfecit;cùm in eius caput, tuncintuentis, incideret. Videntur. n. talia, non Temerè, ſedConfilioDeorum,acRationeeſſe facta.) 223Quareneceſſe eſt,tales Fabulas, extalibus FormidoloſisMiſerandiſquecontextas,Pulchriores eſſe.



DeFabularum generibus;Simplici& Perplexâ. Cap.V.


Fabularum(i. Actionum, quæ Fabulis exprimuntur) genera duo: Vna, Simplex;par. 2. Alia, Perplexa, Quæ Peripetiam habet, vel Agnitionem; àpart. 3. Ex his, colliguntur Speciales Fabulæ Partes tres: Quarumduæ sunt Implexarum Fabularum propriæ, Agnitio & Peripetia: apar.4a:3a,eſt omnium communis; ſc. Perpeſſio; a part. 13.


224Fabularumautem, 225aliæ, Simplices apertæqueſunt; aliæ contrà,Implexæ atqueimpeditæ: EtenimActiones,(quarumImitationes ſunt, ipſæFabulæ,) ſtatìm ſuâvi,abſquePoëtæ ſtudio,ſunt tales. ¶ 2. 226Appello Simplicem-Actionem,cui quidem, (cùm Continua 227(vtì definitum eſt) & Vna 228facta ſit;) Tranſitus, ſeuProgreſſusin Bonam ſeu Malam Fortunamfit, ſine admirabiliPeripetiâ (i.ſubitâ-Rerum-Mutatione-in-contrarium,)vel Perſonæ-diù-IgnoratæAgnitione: ¶ 3. 229Implexamverò, ex quâ Tranſitus-Rerumin aliumſtatum,cum Agnitione ſit, aut Peripetiâ, aut (quodſæpè fit)ambabus: itàvt longè aliter deſinant,quàm ab initio iudicâſſes.¶ 4. 230Has autem, (Agnitionem& Peripet. &c.)factas exortaſqueeſſe oportet, nonFortuitò,ſedex ipſa Conſtitutione-Fabulæ, adeò vt ex Antefactis, autNeceſſario vinculo,aut ſecundùm Veriſimile, accidat, eaſdem fieri: Multum. n.intereſt, vtrumHæc Propter-Hæc,231vteffecta ex cauſis;an Post-Hæc,abſquenexualiquo,fiant. 5a.232Eſt autem Peripetia,Admirabilisac Subitaeorum, quæ aguntur, in contrarium Mutatio, itàfacta,vt dictum eſt; 233ſc:Antecedentium-RerumVt;Atque hoc quidem, vtì dicimus, 234ſecundùm Veriſimile, aut Neceſſarium:6.235velut, 236in Oedipode; “cùmveniſſet Nuncius,tanquàmlætitiam allaturusOedipodi,regem illum à Corinthijs deſignatum;eumquematris inceſtandæ metu (quodab Oraculo accepiſſet,)liberaturus;ſimulatqùe aperiret, Quiſnam eſſet, et Quopactoeducatus;contrarium eius,quod propoſuerat, effecit. 7.237Et in Lynceo; cùm LynceusHypermneſtræ maritus,duceretur, vt moriturus; Danaus ſocer,proſequeretur, vt interfecturus; ex Fabulæ Rebus-Geſtis, huicquidem accidit, repentina-mors;illi, inopinata-ſalus.8. 238Agnitioautem eſt, vt etiam nomen ſignificat, ex Ignorantiâ, inCognitionem Mutatio, aut 239ad Amicitiam contrahendãtendens, aut ad Simultatem inter eos, 240quià Poëta, abinitio,ad Proſperam demùmFortunam, vel Aduerſam determinati ſunt. 9. 241Pulcherrima verò Agnitio eſt,cùm Peripetiæ, Simùl, nonPoſt aliquod Spatiumfiunt; nempèeomodo, quo illa,in Oedipode: Qui,ſimulatqùe agnoſceret Laïum patrem,vnâſe intellexit, eſſe miſerrimum.10. 242Ac ſunt quidem etiam aliæ, præteriam explicatam,Agnitiones: 243Etenim& Res Inanimatas, atque alia quælibet, vtì dictum eſt244,Agnitio conſequi ſolet, 245Et ſi quæ Fecit quis, aut Non-Fecit; eaquoquelicet Agnoſcere: 246Sed, quæ maximè pertineantad Fabulam atque Actionem, eſtea PerſonarumAgnitio,quæ dicta eſt. 247248Talis namque Agnitio ac Peripetia, & Miſericordiam excitabit &Metum: Qualium Actionum (quæMetu ſc: & Miſeratione dignæ,)Tragœdia eſſeImitatio, ſuppoſita fuit 249.250Prætereà verò, eiuſmodi Perſonis,quæAgnitionihuic idoneæ ſunt,idaccidit, vt Aduersâ Fortunâ vtantur, & Proſperâ; cùmidinalijs vſu non veniat.11. 251Quandoquidèm igitur Agnitio, (vtnomen indicat,)quorundam eſt Agnitio; Agnitionum aliæ quidem, erunt AltervtrîusPerſonæad Alterum ſolùm agnoſcendum;cùm, Alter ille, Quis ſit; anteà perſpicuum notumquefuerit: 12. 252Aliquandò verò Ambos oportet, ſeInvicèmAgnoſcere: velut Iphigenia, quæDianæ Sacerdos iam erat,ab Oreſte fratre agnita eſt ex Miſſione Epiſtolæ, quam dabatilliferendam in Græciam:Illi autem, versùs Iphigeniam, aliâ opus fuit Agnitione; Argumentisſc:àPoëta Fictis.¶ 13. 253Duæigitur Fabulæ partes, circahæc,quægeruntur,ſunt; Peripetia, & Agnitio: 254Tertiaverò, eſt Perpessio:255Atq; ex his quidem, Peripetia & Agnitio, expoſitæ ſunt: 14. 256Perpessioverò, eſt Actio quædam, vim habens Interimendi, autgrauesDolores afferendi: velutì, quæ inAperto,&Manifeſtè fiunt;& Mortes ſc:allatæ quibuſdam,& Cruciatus acerrimi,& Vulnera impoſita,& quæcunque id genus.



DePartibus Tragœdiæ Integralibus, ſeu Quantis.Cap.VI.


Tragœdiæpartes, quoad eius Quantitatem ſpectatæ, 2ces:aliæ,ſunt omnium Tragœdiarum Communes: Aliæ,quarundam duntaxat Propriæ: De Communibus, a par. 4.De Proprijs, p. 9.


Partes257autem Tragœdiæ, quibus, tanquàm Formis-Eſſentialibus,vtendum eſt, priùs diximus: At ſecundùm Quantitatem, & inquas ipſadiuiditur, LocoSeparatas, hæ ſunt: 258Prologus,Epiſodium, Exodus, Choricum, i.Locutio,velCantusChorivniuerſi.2. Et huius Chorici,vna quidem pars, Mobilis,diciturParodus; altera verò, Stabilis,Staſimon. Atque hæ quidem, communes ſuntTragœdiarumomnium: 3. 259Propriæverò quarundam,ſuntHiſtrionumè Scenâ lugentium,& Chori,iuxtaſcenam fedentis,Commi

Quarumquidem partium luculentiſſima ſuppetunt exempla,exOedipode-Tyranno Sophoclis:Quamcæteris Tragœdijs vnam præpoſuiſſe videtur Ariſtoteles.

2604 Ac 261Prologvs,eſt pars integra Tragœdiæ, collocataante Parodum, i.primum ingreſſumChori.

InPrologo, Creon (ad aperiendam fabulam) ſciſcitatur de cæde Laii:Quæ, quià peſtilentiæ cauſa Thebis eſſet, ex oraculi monitu,expianda fuit.

Κρε:ἦνἡμίν, ὦναξ, Λάιός ποθ'ἡγεμών.

Finitoautem Prologo, ſuccedit Parodus; de quo infrà, p. 7.

5.262Episodivm,eſtpars integra Tragœdiæ, interiectainter plenos Choricos cantus; quiſc: ab vniuerſo fiebant Choro.

Incipithæc pars, ab eo Parodi loco, vbi Tirefiam vatem, (cuiusPerſona, adſcititia eſt,)alloquitur Oedipus:

Οῖδ.Ὦπάντα νομῶν τιρεσια.verſ.303.

Etprotenditur vſque ad illud cantantis chori,

χορ.Ὦγενεαὶ βροτῶν verſ.1190.

VtOmne illud, quicquid 2busiſtis, quaſi extremis; interiacet, exceptis cantibus Chori, proEpiſodio habeatur.

6.263Exodvs,eſtpars integra Tragœdiæ, poſt quam non eſt Chori cantus;

Incipitautem, vbi Nuntius, ſic:

ΑγγὮγῆς μέγιστα τῆς δι’ἀφ’ τιμώμενοι.ver.1227.

Definitquevnâ cum Tragœdia.

7.264Choriciautem, Parodvsquidem,eſt prima dictio Chori totius.

InitiumParodi eſt vbi Chorus, qui conflat ex ſenioribus, affaturOedipodem:

χορ.Ὥσπερμ’ἀραῖονἔλαβες verſ.280.

Moxcantum celebrat trochaïcum, ex Anapœſto & Trochæo, quiSaltationum erant Numeri:

χορ.τίςὅντιν’ ἀθεσπιέπεια;verſ.467.

8a.265 Stasimonverò,eſtCantus,totiusChori, (quemeodem loco ſtantes canebant,)fine Anapœſto & Trochæo.

Cuiparti initium facit ille cantus:

χορ.Ὦγενεαὶ βροτῶν verſ.1190.

¶9.266AtCommvs,eſtcommunis lamentatio Chori-iuxtà-aßidentis,& Voces-Hiſtrionum,quæprodeunt èſcena.

Sicplangit Chorus extra ſcenam, in Exodo:

χορ.Ὦδεινὸν ἰδεῖνπάθος ἀνθρώποις ver.1300.

cuiOedipus,miſerabilieiulatu reſpondet in ſcena.

Οιδ.῏Αι,ἆι, ἆι, ἆι. verſ.1313.

AcPartes Tragœdiæ (inquam)quibus, vtFormis,vtendum eſt, priùs ſunt expoſitæ 267;Quæ verò penes Quantitatem ſumuntur,& in quas ipſa diuiditur, Separatas, hæ ſunt.



DeScopis in Fabulâ texendâobſervandis:Déque Opere-Tragœdiæ. Cap.VII.


Poëta,quò Tragædiam pulcherrimam det, meditanti, curandum id, vt quaſdam,quaſiMetas,quibus progrediendum, obſervet. Ità n. præclarum Tragœdia-Opvs,quod quæritur, ad vmbilicum rectè perducet. Metæ, quas attingasdeclineſve, ſpectantur in eo, ſi Perſonas eliges,Caſuſq;peridoneos Fabulæ.Opvs-Tragœdiæ,eſt, vt Caſus illos, (quanto poteſi, ſtudio) Terribiles efficias,ac Miſerandos. Primum ergo de Perſonarum Caſibus ac Fortunis; apart. 2a.vndè Præceptum, de Optima Structurâ Fabulæ: à part. 7.et Theorema, de Argumento Optatiſſimæ-Tragœdiæ, à port. 11.Deindè, Terribile & Miſerabile,docet,1o,Non ex Apparatu Scenico, ſed ex ipsà Fabulæ Structurâ perfici: àpart. 15.2o,In Rebus-Fabulæ-Geſtis, artificiosè inſeri, atque intexioportere;a part. 19.


268Qvæverò oportet, vtScopos,ſpectare; & Quæ oportet, vtScopulos,cavere, dùm conſtituimus Fabulas; & 269Vndè perficietur Tragœdiæ-Opus, (inre Miſerabili & Terribili-Fingendâ poſitum,)Sequitur, vt dicamus, poſt illa, quæ adhucdicta ſunt. ¶ 2. 270Quoniamigitur 271Conſtitutionem Pulcherrimæ Tragœdiæ oportet eſſec, nonSimplicem, ſed Implexam; 272eamque,Terribilium & Miſerabilium Imitationem: (Hoc enim, propriumhuiuſmodi eſt Imitationis, minimequècum cæteris Poëſeωngeneribuscommune:)273Primùm quidem, perſpicuum eſt, in scena, Neque egregièProbos-viros,&pietate infigni præstantes,Mutatos, lapſoſqueapparere oportere, ex Fortuna-valdè-Proſperâ,in Res-Maximè-Adverſas:274Id. n. non tàmTerribile eſtaut Miſerabile, (quodTragœdia spectat,)quàm Conſceleratum acimpium.3. 275Neque Improbos,ex grauiInfortunio, in Proſperam-Fortunam provectos:(Id. n. maximè omnium à Tragœdiæ ſtudio alienum eſt;quià nihil habet eorum, quæ Optimæ-Conſtitutioniineſſeoportet: Neque enim, quod Humanitatis-Senſu-Tangat, ibìineſt, cùmimprobi præter modum ornentur;Neque Miſerabile aut Terribile:) 4. 276Nequerursùs valdè-Pravum, ex Proſperâ Fortunâ in Adverſam incidere:Nam quod Humanitatis-Senſu-Tangat, idquidemforsàn tali Conſtitutioni inerit; ſed neque Miſeratio ineſt,nec Metus; Illa. n. eſt erga eum, qui Indignè 277&contra fas,Adversâ-Fortunâ vtatur; Hic verò, circa Perſonam,ipſisſpectatoribus conditione-Similem278.Erga eum, inquam,qui Indignè Affligitur,Miſeratio; circa Similem verò, Metus. Quare quiàPravi-homines,omniſuppliciodigni viuũt,probiſqueprorsùs abſimiles:Nec Miſerabile, nec Terribile erit id, quod ijſdẽ accidit. 5. 279Reliquis igitur, quimaximè idoneus habẽdus,eſtinter-hos-Interiectvs.Eſtautẽ talis, 280quineque Virtute inſignieminet,& iuſtitiâ; ſiquidèmfacinus admiſitvltionedignum:281Nequepropter animiVitium, & pravitatem, mutatur,caditquein Adverſam-Fortunam: Sed propter Erratum aliquod humanum;&proindè Pravusprorsùsdici nequit.6. 282Nequeeſt Vnus è Populo,ſedex eorum numero, qui apudvulgus,in Magnâ-Exiſtimatione, & fortunati habentur: quòmaior appareat Mutatio:veluti, Oedipus, & Thyeſtes, & qui ex talibus familijs,potentiâopibusquefuêre illuſtres viri. ¶ 7. 283Neceſſeergo eſt, egregiè ſehabentem Fabulam, 284eſſemagis Exitu-Simplicem,quæſc: Vnum vnius Perſonæ Caſum exprimat,quàm (ſicut quidam aiunt,) Duplicem, quæDuarumDuos.8. 285NecMutari in Proſperam-Fortunam exAdverſâ,ſed contrà, ex Proſpera in Adverſam: 9. 286Nonpropter Improbitatem, ſed propter ErroremMagnum:287Eumq;,auttalisPerſonæ-Illuſtris,qualem dixi; ideſt,interBonos Pravoſque Mediæ;aut, ſirecedatàmedio,Melioris viripotiùs,quàm Pejoris.10.288Signo autem eſt,etiam id, quod Poëtisvſuvenit: Nam ab initio quidem illi, Quaſcunque Fabulas nacti eſſent,in numerumTragœdiarumreferebant; Nunc verò, (vſurectiùsdocente)circa Paucas Domos Pulcherrimæ componuntur Tragœdiæ: 289velut, circaAlcmœonem,290TragœdiaTheodecti;& Oedipodem, Sophoclis;& Oreſtem, Euripidis;& Meleagrum, Antiphontis;& Thyeſtem, Carcini; & Telephum, Agathonis;& quibuſcunque alijs accidit, aut Gravia et Atrocia, abalijsPati, aut inſeipſos,crudelitèr,velin alios,exPerturbatione vebementi,autper InſcitiamFacere.¶. 11. 291Atqueex hâc quidem Conſtitutione, quoad Artis-Normam, Pulcherrima 292&perfectißimaeſt Tragœdia: 293Quamobremetiam qui inſimulant Euripidem, eâdemrationepeccantipſi:Quòd hoc in pleriſquefaciatTragœdijs ſuis;(caſum,vniusſc: perſonæ,ſeufamiliæ;nonDuarum:)Quòdquemultæipſius Tragœdiæ,in Adverſas-res definant; nonin Lætas:294Illud enim, Rectum atq;ex arteeſt, vtì diximus. 295Cuireiid ſigno vel maximè eſt, quòd in Scenis & Certaminibus, talesTragœdiæ, (inquibui Tranfitus illiuſmodi ſit)velmaximè apparent Tragicæ; modò aliàsoptatum exitum nacta fuerint. 296Et ſanèEuripides, tametſi alioquì, PartesFabulæ,Reſqueipſas Geſtas,parùm rectè; aptâqueOeconomiâ diſponat 297,hâctamen inparte,(quùmVnius Perſonæ, ſeu familiæ Rebus,finem-Lugubremimponat,)inter Poëtas reliquos,maximè apparet Tragicus. 12. 298Secunda verò Conſtitutio,quæ à quibuſdam Prima dicitur, eſt quæ & Duplicem habetConſtitutionem, i.Diuerſorumhominum Actiones Duas;(ſicut HomeriOdyſsëa;) 299&deſinit ex Fortunarum-Contrarietate;quâ Perſonæ-MelioresſintProſperitate;& Pejores, Infortunioaffectæ.13. 300Videtur autem inſcitioribusTragiciseſſe Prima, propter Theatrorum ſeuSpectantiumimbecillitatem; quoshuiuſmodi Conſtitutio capit maximè: NamPoëtæ deteriores,Spectatoribus ſe accommodant, ad vota delectationemqueeorumPoëmata conſcribentes: 14. 301Hæcautem, quæcapitur è Fabulæ parte Fœlici,non ea eſt, quæ à Tragœdia expectatur,Voluptas, 302ſedpotiùs Comœdiæ propria: Ibì enim (inComœdia,)ſiqui Inimiciſſimi fuerint in Fabula; velut ipſeOreſtes, atque Ægiſthus; Amici tandem facti, è Scenâ exeunt,neque ab alio quiſquam confoſſus occumbit.

Tabulaſequentium:

OpusTragœdiæ alitèrpoſuêre alij:

Pleriſq;eſt,τὸφοβερὸν καὶ ἐλεεινὸνimitationeexpreſſum: idq; 2b. modis Par. 15.

1Per Apparatum Luctuoſum hiſtrionis,& ſcenæ;&c

2Per Conſtitutionem-Rerum, ſeu Fabulam.

IneptioribusPoëtis,eſtτὸτερατῶδες;idqueApparatu Monſtroſo oſttenſtum. Par. 18.

¶15.303AcTerribilequidem et Miserabile,304exAſpectu ſeuApparatufieri licet; cùmneces,vulnera,tormenta,promanturin Scenam,&c.Licet verò, etiam 305exipſâ Rerum-Conſtitutione,citra Adſpectum,&ſolummodò pronunciatâ:16. 306Idquod prius eſt, & Poëtæ melioris 307:Oportet enim, (etiam ſublato Spectaculo,) Fabulam ſic Conſtitutameſſe, vt qui tantùm audit res, quæ aguntur, & hæreat &Miſereatur, ex ijs Caſibus, quiillîcaccidunt: In quas vtiquè Perturbationes penèneceſſariòcadet, quicunque Oedipodis-TyranniFabulam audiat. 17. 308Hoc autem Terrificum&Miſerabile,per Aſpectûs ſeuApparatûs interventum velleefficere; & 309artificijmagis expers eſt310,& 311Choragi ſumptus magnos,acpræparationesrequirit 312.18. 313Quiverò, per Apparatum, non Terribile nobis,ſed Monſtroſum tantùm ſpectaculoexhibent;velut,Hydras,Polyphemos,&c;nihil commune habent cum Tragœdiâ; tametſihæc,ſuomore Delectent.314Nequen. omnem à Tragœdia oportet Voluptatem quæri, ſed propriam &ſuam.¶ 19.315Quoniamverò 316Poëta,eam quæ ex Miſeratione Metuque oritur, conficere ImitandoVoluptatem debet; manifeſtum eſt, hoc imitandi-Opus,FabulæſeuRebus-Geſtis imprimendum eſſe; quòTerribiles ipſæ videantur,& Miſerabiles.20. 317Ex ijs igitur, quæ accidunt, Qualia tolerantibusGravia 318,quæhominibus Timorem;& Qualia Lugenda, quæMiſerationemmovent;iam ſumere aggrediamur.Neceſſe autem eſt, huiuſmodi facta, aut 319Amicorumeſſe hominuminter ſeſe, aut Inimicorum, aut Neutrorum, i. interhos Mediorum.320Siigitur Inimicus, Inimicum occiderit, velalio graui mala affecerit,nihil Miſerabile (neque dùm hoc facit, neque dùm mox-facturus eſt)oſtendit: præterquàm in ipſâ Perpeſſione; quæpoſtquàm peracta ſit,atrox eſſedeſinit:321Nequeſi ſeNeutro modo habentes, occiderent &c.21. 322Quandò autem in Amicitiis, &conſanguinitatibusinſerantur huiuſmodiPerpeſſiones, &iniuriæ atroces;velut, ſi Frater, Fratrem; vtEteocles,Polynicen;aut Filius, Patrem; vtOedipus,Laïum:aut Mater, Filium; vtMerope Creſphontem:aut Filius, Matrem; vtOreſtes,Clytemneſtram;perignorantiamocciderit, vel paulòpòſtocciſurus fuerit, vel tale quid aliud fecerit, quodpietatem violet;hæc ſedulo,èVeteriMemoriâquærere, &capeſſereoportebit. 22. 323Ac Receptas quidem Fabulas Diſſolvere 324,i.præcipuum earum Eventum(quoperpeßiones tales continentur,)Mutare,non licet: (Dico autem, veluti, “Clytemneſtram Occiſam ab Oreſte,& Eriphilen ab Alcmæone;) 325Sedipſum Poëtam,vel Novas, his Similes, deſuoInvenire; vel 326Traditis illis Pulchrè vti, atqueemendareoportet. 23. 327Quid autem vocemus Pvlchrè,apertiùs exponamus. 328Licetn. ſic Actionem fieri, vtì antiqui, (quibusimpolita res;)faciebant: vtſcelus ſc: Patrent hominesScientes, & cognoſcentes,quidagant:Quemadmodumetiam Euripides, occidentem liberos Medeam 329facit, quamtamen nihil tale molientem induxiſſet Carcinus:24. 330Licet verò, etiam vt Agant quidem, verùm Ignorantes, rem Agantatrocem: poſtea verò eorum,inquos patratum eſt ſcelus,Amicitiam &propinquitatem Agnoſcant;vt fecitSophoclis Oedipus, qui patrem Laium interémit. 331Atquehoc quidem, Extra ipſumDrama: Siquidemin eo,nonPatratur facinus,ſedvt ante illum diem,geſtumCommemoratur:332Inipſâ verò Tragœdiâ, dùmActio repræſentatur,atrocemrem Agunt:velutì, Alcmæon Poëtæ Aſtydamantis: 333velTelegonus, in Vlyſſe-Vulnerato. 25. 334Quinetiam præter hæc, tertium datur:cùm quis ſævum aliquod facinus per Ignorantiam facturus erat; &priuſquàm faceret, Agnovit. 335Quibusinſupèr adiungi poſſet modus quartus, cùm Sciens facturus, nonfecit. 26. 336Et præter iſthæc quatuor; aliter fieri non licet: Aut n. Facereneceſſe eſt,aut Non Facere; & Scientes, aut Neſcientes.

1618386103-aristot0006sd_html_20951bfa523f2834.gif











27.337Exhis autem, peſſimè contextumeſt illud,cùm quis perſonamSciens, Facturus iam erat, nec tamen Fecit: 338Etenimet Conſceleratum-quidhabet, (proptervoluntatem;quiàper ipſum nonſtetit;quìnexpleret:)339& minimè Tragicum; vtpotè, quià Perpeſſione careat; Morte,Vulnere,&c.Quamobrem, licetà Priſcis frequentata ſit,hæccoagmentandi ratio;Poëtarumtamen Recentiumnemo, ſimilitèr facit, niſi admodùm rarò; velut, in AntigonâSophoclis,Creontem patremÆmon Sciens,perimereconatus eſt,necperſecit tamen.28. 340Namproximumeſt,cùm quis Sciens nefarièFacturus fuit,Effeciſſe: 29. 341Meliusautem eſt,eumIgnarum quidem, rem Feciſſe; cùm verò fecerit, Amicitiamvel conſanguinitatemAgnoviſſe: Quippe eifacinoriSceleratum non adeſt: quià,Perſonamsibi conjunctam eſſe Ignorans,fecit:342&PerſonarumAgnitio,Stuporem ſpectantibusinducit. 30. 343Optimumverò eſt,poſtremum. Dico autem, velut, in Creſphonte Euripidis,Merope interfectura quidem filium erat, vthoſtem;verùm non interfecit; cùmfilium ſuumeſſe,agnoviſſet; Et in EiuſdemIphigeniâ-in-Tauris:Soror, Oreſtemimmolatura,Agnoviteſſefratrem: Et in eiuſdemHelle, Filius Phrixus,cùm matrem inmanus hoſtiumdediturus eſſet, agnovit. Similiquemodo,inSimilibus familiarum illuſtrium Perpeßionibus.31. 344Obhanc enim cauſam, Tragœdiæ, (quod pridèm dictum eſt 345)Non circa Multas conflantur Familias: Huiuſmodî n. Conſtitutionesin Fabulis dùm quærerent Poëtæveteres;nõ Arte &doctrinâ(cuiusexpertes erant,)ſed Fortè fortunâ ipſasinvenerunt.Itaquè conferre ſe coguntur ad huiuſmodi Domos, quibuſcunquetales acciderint Perpeſſiones. 346Acde Rerum-Conſtitutione in Tragœdiâ, Quales, 347Quaſq; Fabulas eſſe oporteat, &c.ſatis dictum eſt.



DeMoribus Personæ-Tragicæ conformandis. Cap.VIII.


DeMoribus, quibus, præditæ finguntur Perſonæ (provt, in vitacolendâ, hij, ad hanc rem proclives eſſe ſolent;illi,adaliam:)primùm notat, Quæ, Poëtis Cuſtodienda sint,inMoribus bonis, a par. 1a;& Quæ Fugienda in contrarijs, à par. 7.Deindè Methodum, & Regulas quaſdam proponit de Moribus aptèpolite;exprimendis, à par. 10.


Cæterùm,de Indole,ac Moribus eorum, 348qui introducuntur,quatuor ſunt, quæ ſpectareoportet. 2. 349Vnum quidem, & primum; vt Bonicommodiq;ſint. 350Exhibetautem Perſona,Mores; cuius, vt dixi 351,oratio vel actio, manifeſtum reddat confiliumfeupræelectionem quandam:Pravosquidem, ſi pravam; Bonos, ſi bonam. 3. 352Suntautem iſti, (Boni& Pravi,)in quoque genere; 353(Fortunâ,& Sexu.)Nam & Vir, & (quanquamrariùs)Mulier, eſt inſuo genere,bona; & Servus, inſuo.Tametſi ex his, fortaſsè Illa, naturâeſtpeius quidViro;Hic autem (Servus,)omninò &vndiquèmalus;verùmex malis,minimum,probono habendum.4. 354Secundum eſt,vtperſonis Congrventesſint;inquo multis poteſt modis peccari:Fortem. n. eſſe inrebus gerendis,vel Terribilem & Gravem,Viriles quidem ſunt laudatiquemores: Mulieri ſiaffingas,nihil minus congruet, nihilſequiùs.5. 355Tertiumverò, vt præſentiſint ſæculoPerquàmSimiles356;Hoc. n. aliud quiddameſtab eo, quod antè dixi 357:“[Bonos feciſſevel Congruentes Mores.] 6.4Quartum autem, vtÆquabiles;tenoreeodem ſervato,nediſſentiant ſibijpſis:358Quamvis.n. Perſona, Inæquabilisſit,quæ præbet imitationem ſui,taleſque Mores ſpectantiſubjiciat, modòvt harum sit partium,modòillarum;Tamen inomni ſuo facto,Æquabilitèr Inæquabilem decet eſſe, quô perpetuò fibi conſtet.¶ 7. 359Improbitatisautem Morum, (quæ minimè Neceſſariaeſt,nequeſatis iuſtam ob cauſam intro-ducta,)exemplum habes,in Oreſte Euripidis:vbiMenelaus,inſignitèrNequam fit;quùm ſine tantâclari viri maculâ,adExitum Res commodèperducipoſſet.8. 360Eorumverò, qui Minimè Deceant, nec Perſonætantiſpèrcongruunt, eſt & Muliebris-EjulatioVlyſſis,aliôquiviri-fortis,in Scyllâ: 361Et Subtilisatque accuruta puellæ-MelanippesDictio, exopinione Anaxagoræ.9. 362AtInæquabiliumexemplum,eſtIphigenia inAulide:Dùm. n. primùmtimidè,vt virgo,proſeSupplicat, nulla-tenùs ei, quæ mox apparet, conſimilis eſt; vbi,magnâ-Naturæ-Mutatione,Mortiſe lubens Offert,pro ſalute Græcorum.¶ 10. 363Opus verò eſt, etiã in Moribus, ſicut, & in RerumConſtitutione364,ſemper quærere, quodSeriatìm Cohæreat,vtNeceſſarium ſcil.aut veriſimile: ità, vt, & Perſonam, tali-indole-præditam,talia 365Dicere vel Agere, Veriſimile, aut Neceſſe ſit. 366Et inomnibus(tàmMoribus,quàmquæ exindè elucent,Dictis,&c:)Hoc-Post-Hocfieri, Neceſſarium quoquèsìt,aut Veriſimile. 11. 367Hincigitur manifeſtum eſt, & Solutiones-Fabularum (quæNodum expediant)ex ipſâ oportere Fabulâ evenire, ſeminibusreipriùs iactis;non autem aliundèà Machina: 368Sicut in EuripidisMedeâ; quæ,cùmè Corinthoelabinon poſſet,Solaris-Vehiculiauxilio,Maritiſuperfugitvim:& 369inTragœdiâIliade, fingunturilla, circa Renavigationem-à-Troiâ; 12. 370Sed Machinâ vtendum eſt, ad ea quæ Extra Drama, (i. ActionemIllius Diei) manent;quæcunque ſc:371velanteà erant Facta, vt nemo illa poſſet aſſequi; 372aut poſteà Futura ſunt; ſiquæ Prædictione egeant, acNunciatione divinâ. Nam Omnia-Videre, tàmSequentia,quàmAntegreſſa,exomniumconſenſu,tribuimus Dijs; quiquæ libuerit,mortalibuspatefaciunt.13. 373In ipſis autem Fabulæ Rebus, nihil Abſque Ratione 374,aut ſuprafidemineſſe volumus. 375Sin minùs, eâin parte ponatur,quæExtra Tragœdiam eſt;Velut, illud in Oedipode Sophoclis; vbìfingitur Tyrannus,modum,quoperijſſet Laïus,neſciviſſe.14. 376Quoniamautem Tragœdia, Meliorum Imitatio eſt: (vtComœdia,Sequiorum:)377Fictores-imaginumBonos imitari debemus; qui, cùm ſingulisſuampropriamque dent formam, faciendo ſimiles; quantumres patitur,Pulchriores Fingunt: Ita & Poëta, dùm imitatur iracundos,Socordes, alijsque id genus Moribus imbutos; ſummumpotiùsProbitatis-Exemplar faciet, quàm Aſperitatis-Morũ: velut, Achillẽ,nonIracundũ&c. Sed Magnanimitatis Exẽplar quoddamfinxêre,Agatho,&Homerus. 15. 378Ergohæc vtin Rebus,ità in Moribusobervanda ſunt; & adhæc,Doctrinæillæ, quæ Senſus attinguntoculorum auriumque;quos Poëtico ſtudioComitari neceſſe eſt: vt,nequid ſpectandum,audiendumvepræbeatur,quodnon reſponderit Sententijs.Etenim ſecundùm ipſas, niſiacritèr animadverſæ fu-erint,ſæpe numerò peccare ſolent, exiſtimationiſqueiacturamfacere.Dictum autem eſt ſatis de ipſis, in editis earundemlibris.



DeAgnitionum Speciebus.Cap.IX.


Agnitio,(quæ Perplexæ Fabulæ pars fuit;)Generalirationefuperiùsdefinita eſt, cap. 5. Differentias eius complures, quià necbrevitèr ibidèm, nec alibì importune potuit interponere, (necoufusiorem redderet Methodum;)hîc tandèm ſeorſim explicare maluit. Cùm igitur multũ illæhonoris Poëmati adiungant;præſertìm ea, quæ maximè ingenioſa Agnitio eſt, artiſqueplena;Idcircò, expoſitis Differentijs singulis, à par. 1a;Quæ omnium potiſsima;Quæquehuic ſuccedanea fit;habes à part. 14:vt poſthabitis cæteris,cùm id facere poſſis, eam potiſſimùm conſectêre,quam voles.


Perſonæverò, quæ diù fefellit, Agnitio, quid ſit, dictum eſt priùs. 379Species, autem Agnitionis, hæſunt:380Primaquidem, (quæ minimè artificioſa eſt; &quâplerique, præ ſubtiliorisviæpenuriâ, vtuntur) eſtilla,quæ per Signafit: 2. 381Quorumalia, ſunt Innata; veluti, Lancea, quam Thebis,Terrigenarum familia, incutegeſtat, tanquàmIndicium Originis ſuæ:Aut Stellulæ àprimo ortu impreſſæ;quales in Fabulâ Thyeſte, fingitCarcinus:382Alia, Adventitia, atqueAſſumpta:& ex his, 383quædam,In Corpore ſita;velutì cicatrices, exictu:384Quædam,Extra; vttorques incollo:Et, velut, inTragœdia Tyrone,per Cunabulum, inquo infans cubuit.3. 385Licetautem, his omnibus,aliàs Meliùs vti, aliàs Deteriùs; veluti, Vlyſſes abapro in crure vulneratus;per cicatricem, alitèr agnitus eſt ab Euryclëâ-nutrice,quæCaſu eum reperit;386alitèrà ſubulcis; quibuscredere nolentibus IpſeAperuitſe.4. 387Namillæ quæ Fidei adhibenturFaciendæcausà, Artificij Expertes ſunt nimis: vt,quæab Vlyſſe,Subulcis;& cæteræid genus vniverſæ. 5.a388Quæ verò ex Peripetiâ, nonmeditatò adducuntur,(vt quæ abEuryclëâin Niptris) Meli-ores. 6. 389Secundoloco ſunt illæ,quæ ipſiusPoëtæ ſtudioFactæ.Ideoquè nonpenitusartificij expertes: 390velut,Oreſtes, in Iphigenia, ſororem agnovit exCommento Poëtæ,&moxagnitus eſtab ipſa, Deterioreviâ:Hæc quidem, per Epiſtolam, quamdederat illi portandam in Græciam:7. 391llle,per Signorum Concurſum, Poëtæarbitratu Fictum.Itaquè Oreſtes,ſorori ſuæ,quæ Iubet Poëta, dicit; non quæTextus-Rerum cogit,&Fabula: 8. 392Quamobrem,nevaldè probetur hæcRatio,ab eo, (quod dixi 393)Peccato non longè abeſt: Ex ijs enim, quibusſe indicavit Oreſtes,quædam licebat ponere anteoculos,ſororiquememoriam refricare.9. 394Et in Sophoclis Tereo; Radij-Textorij Vox intelâ depicta,Philomelæ-elinguiscalamitatem enarrat.10. 395Tertia Agnitio,eſtquæ per Memoriamfit;cùm, quiAgnoſci debet,remaliquamnuncSpectando, aliudquid PriùsSenſerit, i.in Memoriam revocet:396vt,quæ in Cyprijs, Tragœdiâ Dicæogenis: Dùm enim picturam videret,in fletum prorûpit. 11. 397Et,quæ in Alcinoi Apologo perAuditum fit:cùm. n. Citharœdus, Troianumbellum caneret, Vlyſſes id Audiens,ſuarumquererumrecordatus, Lacrymavit; vndè Agnitus eſt abAlcinoo.12. 398Quartaeſt, quæ ex SYLLOGISMO exiſtit: velut, 399in ChoëphorisÆſchyli;Electra,cùmfratris-Oreſtis cæſariem,ſui simile, inueniſſet, argumentataeſt;“Quòd ſuiSimilis,quidamvenit:Atquiſimilis nemo,quàmOreſtes:Ergo: Iſtevenit.400Etilla Polyïdæ Sophiſtæ, de Iphigeniâ Dianæiam Sacerdote;cuifrater,exSyllogiſmo agnitus fuit:Veriſimile namque erat,Oreſtem, cùmad aram duceretur,ratiocinatũ eſſe: “Inillis terris,&ſororemimmolatamfuiſſe,&Ipſi quoque,vtimmoletur,accidere.401Etin Tydeo Theodectis: vbipater quidam,hocSyllogiſmo questus eſt: “Quòd, cùmveniſſet,vtinveniurus filium,ipſeperijt.402EtquæinPhinidibus Æſchyli:Cùm. n. locum illævidiſſent,ratiocinando collegêre Fati-Vim: “Ibì,vtmorerentur,ſtatutumeſſe: quoniam ibidem olìm infantes fuiſſent expoſitæ.13. 403Eſtetiam quædam Compoſita Agnitio,quævnâfitex Paralogismo-Theatri:Velut inVlyſſe-Falſo-Nuncio;Hic. n. “Illum (ſiverusſit Vlyſſes)cogniturumeſſe,dixit, Vlyßis-arcum,quemnondùm viderat: Illeverò,quasìper arcum, ſe is agniturus eſſet; hoc ipſo, Paralogiſmum fecit.¶ 14. 404Omniumautem Præſtantiſſima Agnitio eſt, quæ paullatimexIpſis-Rebus enaſcitur; cùm ex Veriſimilibus ſeriatìmductis,magnafit &illius,quiAgnoſcit,&eorum,quiAudiunt,conſternatio:qvelut,in Sophoclis Oedipode-Tyranno; r&EuripidisIphigeniâ. Nam literas eam mittere voluiſſe, Veriſimile fuit, cùmoccaſionemnactaeſſet:Hæc,inquam,OmniumOptima.15. 405Tales. n. ſolæ, ſine Signis-à-Poëtâ-Factis procedunt;& ſine Torquibus incollo,reliquiſqueExternis.16. 406Secundæab his cenſendæ,quæ Syllogiſmo fiunt; quætametſi Signis aliquatenùsvtantur;exRerum tamen Serie, vltrà quàm Species Tertia,videnturaccidere.


DeNormâ,ſeuPraxi Tragicâ. Cap.X.


Hucuſq́;Principia, ſeu θεωρίαTragica.Reſtat Exercitatio, quam Praxin dicimus: quâ Poëta in Cellulaſedens, priuſquam se in Theatrum det, ad Exarandum Opus accingatſeſe. Praceptionum igitur,quarum ſe cancellis circumſcribere oportet, Duo ſpectamus Genera.Vnum, de Fabulâ & Moribus: in quibus concinn andis, binatempora, imprimis notanda; 1um,quo Poëta ad Fabulam Extruendam ſe parat: a part. 1.2m,In ipſâ Extructione, atque Epiſodiorum Adjectione;à par. 4. Alterum Præceptionumgenus, eſt de Tragœdiâ ipſâ: Vbi 1o,Præmiſſis eius partibus, a part. 10;& Speciebus, a part. 14;Alia; De Speciebus præcepta dat, part. 19;Alia, ex Partibus ducit, a part.20.Deindè, Locos quoſdam Tragœdiæ percurrit adnotatu dignos: vnum,de Epiſodiis, a part. 22;Alterum, de Veriſimili in Tragœdijs, à part. 24;3m,deChoro, a part. 26.


Oportetautem 407Fabulas tuasConſtituere,atqueElocutionis-ornatuAllaborare, 408quàm maximè ipſasAnte-Oculos-Ponendo: Per hanc n. Collucationem,evidentiſſimè perſpiciens, tanquàm Rebus ipſis, dùm geruntur,interſis; invenies planèid, quod vbiquèDecet:minimequè te fallent Subcontraria. 409Atquehuic rei ſigno eſt, quod Carcino datur vitio in Fabula. Amphiaräus.n. è templo, vbise occuluiſſet,ſecretòexibat: Quod quidem,cùm ſpectatorum nemo videret, ExtraTheatrumfacilè latere potuit: In Scena verò, idfaciens,lapſus atqueexploſuseſt, quippè ægrè ferentibus id ſpectatoribus. 2. 410Quantumautem poteſt, etiam Figuris-Actionis apudte ipſumAllaborando &agendo,Fabulã Fingas; vtin personaseas,quasimitaris,converſus,tanquàmilli ipſi fias.411Eorum.n. (qui pari naturâ ingenioquepræditi,adperſuadendum accedunt;)qui Perturbationibus-Moti, perſuadendo plus valent, quàmqui SedatoAnimodicunt:412&Vnde, & fluctuare resfacit, is quiipſefluctuat; & ad iram concitat, is qui excandeſcit ipſe,veraciſimâ viâ. 3. 413QuamobremPoëtica, ingenioſi 414eſt hominis,vel ſaltèm (vtPlato)Furore-Correpti. Ex his. n. illi, vtcera,formas ſcenicasinduere apti ſunt; hij verò, obPhantaſiævim,inalienâ perſonâ,extra ſeſe poſiti. ¶ 4. 415Et416Argumenta, tùm quibus Antèa-Factis vtitur, tùm quæ DenuòConfingit ipſe, Exponere Vniversìm 417oportet;418atque ità moxEpiſodia, (quæadventitia ſunt,)ſuis locis accommodare atque inſerere. 5. 419Dico verò, Vniverſale, abomnicircumſtantiâſeiunctum,ità ſpectari: velut, in Iphigenia: “Cùmante oras conſtituta eſſet quædam virgo,vtimmolaretur;clanculumquèeximmolantiumconſpectu ſurrepta;ſubindècomportata in aliam Regionem,inqua lex erat,hoſpitesDeæ immolare;eiusSacri miniſterio præpoſita eſt.Procedentetempore contigit,vtSacerdotis eò ſe conferret Frater.420Quamob cauſam? “Quiàreſponſum dedit Deus,vtpropter quandam certè illûc accederet.Ea verò, Extra Vniverſale eſt.421At cur ita inſupèr?Id quidem omninò eſt Extra Fabulam. “Cùmverò veniſſet,& captivusfactus eſſet;dùmiam immolandus duceretur,422eumSoror Agnovit:ſive eo modo, quo Euripides, agnoſcerefecit,(exLiteris Datis:)423ſiveeo,quoPolyïdes424;dùm Frater,ex veriſimili: inquit “Nonſolùm,Sorori,ſed& ſibi,vt immoletur, fataleeſſe:)425exquo vtriquè affulſit ſalusacfelicitas.6. 426Poſt hanc autem Generalem,Expoſitionem,cùm Perſonarum iam Nomina impoſueris 427,Epiſodia ſtatìminſerere oportet.7. 428Atq; hæc inprimis,Quo-Pacto Propria 429ſint, Actioniq; Coniuncta,conſiderandum eſt: 430velut, in Perſona Oreſtis, eſt,431& Inſania, ob quam àpaſtoribuscaptus, &ad Thoantem regem,vtimmolaretur,ductus fuit; 432& Salus eicomparata,per ſimulachriexpiationem, quamIphigenia aſtutè commenta eſt:8. 433Acin Dramatibus quidem, Epiſodia, Conciſa breviaqueſunt:9. 434Epopœïacontrà,horum Longitudineproducitur435,436Odyſſeæ namque Argumentum, vtſuâ vi,itàampliùs etiam Epiſodiorumoperâ,longum eſt. “Cùmquidammultosper annos peregrè profectus eſſet;àNeptuno,quasìinſidiante,obſervatus;&,Socijsvarioexitioextinctis,ſolusſuperſtes;437Adhæc,“Cùmſic ſe baberent res domi,438vtopes omnesabſumerenturà Procis,&Filius infidijs peteretur;439inhoc ſtatu ſuarum rerum,ipſetempeſtatibusactusdomum venit;440Cùmquealiquos è ſuisAgnoviſſet,Procosvi adortus,ipſeevaſit ſoſpes,inimicosexitio perdidit.Atque hoc quidem Argumentum,Fabulæeiuspeculiare eſt; quodpaucishiſce abſolvitur;441Reliquaverò, ſuntEpiſodia; vtin tanto Poëmate,Multailla quidem,&Prolixa.¶ 10. 442Omnisautem Tragœdiæ, (Complicatæan Simplicis?)vna quidem Pars eſt Nexvs;(quæConnexio,Confuſionquererumdicitur:)Altera, Nodiillius paullatìm factaSolvtio.Ac ea quidem, quæ vt Extra-Actionem-Facta,ſupponuntur,& pars etiam eorum, quæ Intra eandemcontinentur,plerumquè ſuntNexus; Reliquum verò omne,(ſiveFactum ſeu Faciendum,)eſtSolutio. 11. 443Dicoautem Nexum, eſſe eum, qui à Principio, ad hanc vſquè deduciturPartem, quæPoſtremaeſt;ex qua Mutatio-Forturnæ, fit in Proſperam, velAdverſam;cùmpriùscontràres eſſet:12. 444Solutionem verò, quæ à Principio illiusMutationis, ſeu Tranſitus;pertingitvſque ad Finem Fabulæ: 13. 445Vtin Lynceo 446Theodectis;Nexus ſunt, ea quæ Extra-Scenampriùs geſta ſunt; & pueri ItyösAcceptio, ſeudeprehenſio,àPhilomela & Progne.447Solutio verò, incipità Crimine Cædis, (quodDryanti Tereï-fratriobiectumfuit:)& protrabitur vſquè ad FabulæFinem: ¶ 14. 448Tragœdiæverò Species 449,ſunt quatuor: (Tot enim etiam Partes, ſeu resPræcipuæ,in Tragœdiâ ſuperiùs dictæ ſunt:) 15. 450Vnaquidem, Implexa,cuius Totum Summaquevis,eſtPeripetia, & Agnitio: 16. 451Alteraverò, Pathetica,cuiusSumma vis & elegantia,eſtin Perpeßionibus acerbis:velut Ajaces, & Ixiones, Sophoclis,Euripidis,&aliorum:17. 452Tertia, Moralis,quæmagnâ ex parteMores bonos egregièexprimit:velut, Fabula Phthiotides; quæmulieresfuêre caſtæ;& Peleus, quivir ſanctus, &dijscharus.18. 453Quartaſpecies,[Simplex]Et eodem tenore,abinitio ad exitum perducta: velutÆſchyliPhorcides, i.tres Gorgones ſorores;& Prometheus: inquibus Dij colloquentes inducuntur.Et quæcunque ſunt de Perſonis, &Rebus apudInferos. ¶ 19. 454Ac Omnia quidem hæcmaximoperè enitendum, vt habeas inpromptu,paritèrqueexcellas in Singulis:Sin minùs, ſaltèmMaxima & Plurima, ſiquâ poßis:455idquecùm in alijs,tùmpræſertìm;quòd ætate hàc maledicã arripiant homines,quæpoſſunt,ad criminandos Poëtas. Cùm. n. ſecundùm quamque Speciem probatiiamexiſtantPoëtæ; quo ſinguliexcellunt bono, eo niſi ſingulos ſuperet vnuſquiſque, haud ſatisdignum putant. ¶ 20. 456Tragœdiamverò; etiam Diverſam Eandemvèappellarepar eſt, nihil fortaſsè ob Fabulam: (quippèquæ,Eadempoteſteſſe,Tragœdiis interim Diverſis.) Verum hoc, (vtEademsit,)contingitin ijs,quarum eadem Plicatio 457ac Solutio; contraquèDiverſa,inijs,quarumNexus,SolutioqueDiverſa.21. 458Multiautem, cùmFabulamBenè Plicârint, poſteàremißis ingenij viribus,Solvunt Malè. Verùm Ambas adæquè (Solutionemac Nexum,)ſummâperpoliri diligentiâ,ſemperque cum plauſu oportet excipi. ¶ 22. 459Opusautem eſt recordari, quod ſæpè monui; nec committerevt Tragœdia, Conſtitutio fiat Epica 460:(Epicam dico eam, quæ ex Multis Fabulis conſtat; veluti, ſi quisex totâ Iliadis Fabulâ, (cuiTragicæ-Actiones inſunt multæ,)Tragœdiamconcinnârit Vnam.Illîc enim, ob Longitudinem Operis,congruentem quoquèmagnitudinem, ſibi,Singulæ aſſumunt Partes, quò & interſeſe,&cum toto mirificè quadrent.In Dramatibus, longè præter exiſtimationem accidet;Siquis tàm Anguſtis Terminis,tàmgrandes putet partes coërceri.23. 461Cuireiſignum eſt,quòdquicunque Totum Ilij Excidium462,(non ſingulas partes,) in Vnâ fecêre Tragœdiâ(ſingulis,quæillîc accidêre,enumerates.)Sicut Euripides, qui Nioben-Integram-Fecit; non vt Æſchylus, quiSe-iunxit;vel medioin opereexploduntur èScenâ;vel, ſiincontentionemres venerit,infelicitèr, &ſinelaudecertant. 463Siquidemetiam Agatho, quireliquis abſtinere vitijs potuit,ob hoc ſolùm aliquandò exploſus eſt. ¶ 24. 464InPeripetijs autem, (quibusIngentes-Mutationes inſunt,)atque in Actionibus-Simplicibus, affectant Poëtæ,quæ volunt, per Admirabile: Siquidèmet hæcratio,Tragicum ſapit; & Senſum-Tangit-Humanitatis communis. 465Eſtautem hoc (quod Admirabiledico:) vt,quandòquis Aſtutè-Sapiens,ſed vitio affinis,abInſcitodeceptus fuerit;vt, Siſyphus Æſchyli:466&Fortis quidem, ſed ideminiuſtus, abhomine ignavoſuperatus ſit; vt Oenomâus. 25. 467AtqueAdmirabilehoc, tametſiVeriſimilipugnarecredas,eſttamenetiam Veriſimile: non aliàs, quàm vt Agatho dicit:

Veriſimileenim eſt,multæ fieri, etiam Præter Veriſimile.

¶26. 468Quin& 469Chorus, quantumvispopulumrepræſentet,de Hiſtrionibus cenſetur Vnus; 470necadventitiumquid eſſe,ſedvtPars totius Fabulæ;471atqueActione, (quòFabula ad Finem veniat;)Vna-Contendere: non, vt apud Euripidem, cuiinterdùmeadicit,quæalius quivis poſſet;ſed vt apud Sophoclem, vbiſemper ea,quæipſum decent.27. 472Reliquisautem Tragicis,(quorumalia ratio:)Partes Chori,quæ àMagiſtratu datæ,nihilo magis ſunt Fabulæ illius,quàm alterius cuiuſvisTragœdiæ.473Quamobremætate noſtrâ, Embolima, i.Inſerta quædam,canunt: quorum quidem primus inventor fuit Agatho. Quanquam, Quidintereſt, ſiquis Embolima cantet, an ex vnoPoëmatein aliud Diſceptationemaliquam tranſmoveat,aut etiamEpiſodium Integrum? Quæquàmabſurdaſint,nemoignorat.




TractatusdeSententia & Elocutione.

  

DeSententia. Cap.XI.


Sententia,(quæ Græcè, διάνοια,non γνώμη,)Quid ſit, par. 2a:& Quæ eius Munera, ac Partes, a par. 2a.Theorema, de Rebus, quæ in Scenam veniunt;& de Sententijs, par. 3a.


Acde alijs quidem (Fabulâſc: Moribuſq́)iamdictum eſt. Supereſt porrò de Elocutione, animique-Sententiâdicere. ¶ 2. 474Acquæ Sententiam attingunt, Rhetoricis libris comprehenſa,nuncPoſita-Sunto: Hæc. n. diſceptare,illius proprium eſt potiùs, quàm huiusMethodi. 475Sententiæautem adjudicantur 476ea, quæ per Orationem-Poëtæconfici,accomparari opus eſt. 3.477Eorumverò Partes ſunt, tùm ObſcuraDemonſtrare, & AdverſantiaDiſſolvere; tùm AffectusMovere;vt miſericordiam, metum, iram, & id genus alia; tùm porròAmplificare exilia,magnaDiminuere. ¶ 4. 478Perſpicuum autem eſt, etiam in Rebus ſeuFabulâ,nonminùs,quàmin Sententijs,ab ijſdem Formis Lociſque,id quod vſui ſit, ſumendum eſſe; quandò es, quæpropoſueris,Miſerabilia, Gravia, Magna, aut Veriſimilia efficere, opus fuerit:479Id ſolùm Diſcriminis ineſt, quòd Resquidem ipſa, Formarumvi,(ſine Docentis operâ,) Tales Apparere oportet; 480Quæverò in Oratione poſitaſunt,à Dicente Tales Comparari, & per Orationem fieri: Quod n.Dicenti foret munus, ſi ſoloFormarum vſuApparerent illi jucunda, nec per Orationem (i.Inventionem,)efficerenturtalia?


DeElocutione Tabula.

ElocutionisPoëticæ θεωρία,2x:

Vna,de Figuris eius: Indicandi, Imperandi, Optandi, &c. Quæ petendæſunt ex Hiſtrionicâ,velPronunciandi-Arte. Op:Ca. 12.

Altera,de Natura ipſius 2ci.ſc.& 

Materia,quæ Grammaticorum innoteſcit:vbi            

1oQuæſint Elocutionis Partes: Elemẽtũ, Syllaba, &c.

2oQuotpartium, (ſc: Nominum,) Differentiæ: Ca. 13.

3oExQuibus Nominũ Differentijs conſtet, Elocutionis Poëtæ Virtus Ca.14.

Formisſeu Ideis: De quibus dictum fuit Rhet. lib. 3o.



DePartibus Elocutionis,Literis,Syllabis, Coniunctione,Articulo,&c.Cap.XII.


ElocutionisFiguræ, ex Arte-Pronunciandi cenſentur;a par.1a;Natura verò, ex Grammaticorum inftitutis. Ex ijs enim definiunturipſius tùm Elementa Simpliciſſima;Literæ et Syllabæ; à par. 3a:Tùm Partes exindè Compoſitæ; Conjunctio, Articulus, Nomen, &Verbum;àpar. 9; Tùm Perfectiſſima pars, Oratio;à part. 16.


481Contemplationiseorum, quæ Locutionem ſpectant, vnum genus, eſt de PronunciandiFiguris: Quas quidem minutèſcire, eſt Artis Hiſtrionicæ, aut eius qui in hoc genereArchitectonicam habet: veluti, Quid ſitMandatio; Quid Precatio, Narratio, Comminatio, Interrogatio,Reſponſio; & ſiquid aliud id genus. 2. 482Ex harum. n. Cognitione, vel Ignorantiâ, in artemPoëticam Reprehenſio expetit nulla; quæ etiam ſeriò curanda ſit.483Quid. n. eſt; cur inijserratum eſſe quis putet, quæ Protagoras Sophiſta,inHomerovellicat? quòd v.g.cùm Precari ſe ille putet, Præcipiat potiùs; ubi dixit:

IramDiva cane?

NamIubere, inquit, vt faciat quid, aut ne faciat, Præceptio eſt: &Perſonæ Iubentis præſtantiam notat. Quamobrem omittatur hoc,vt Artiseius,quævocem Format,non Poëticæ Theorema. ¶ 3. 484Locutionisautem omnis, 485hæſunt Partes, Elementum, Syllaba, Conjunctio, Nomen, Verbum,Articulus, Caſus, Oratio. 4. 486AcElementum quidem, Vox Individua eſt:5.Non omnis illaquidem, ſed ex qua commodèconflari queat Vox; quæ, niſiquid obſtiterit,abaliquoIntelligi poteſt: Etenim belluarum, Individuæ ſunt voces; quarumtamennullam Elementum voco; quòdneque ſignificent quidquam,neq;certâ ratione intelligantur.6. 487HuiusveròElementi Species,ſunt Vocale, Semivocale, & Mutum. 488Vocale,eſt quod ſine alliſu adpartes oris,vocem habet perſeexauditu facilem: velut, α&ω. 489Semivocale,quod cum ictu &incurſu ad partes oris,vocem habet, quæ etiamexaudiri poteſt: velut, σ.& ρ.490Mutum,quod, cum percuſſone alliſuque illo, Per Se quidem, (etiamMutæ adiuncta)vocem nullam habet, ſed Cum Vocalibus, (quævocem edunt,)huiuſmodi fit, vt exaudiri poſſit; velut γ.& δ. 7. 491Atque hæc,inter ſedifferunt, cùm 492Figuris oris, hocvel illo ſc:modoformati;& locis, (labijs,dentibus,faucibus,&c.tùm 493DenſitateAſpirationis,& Tenuitate; tùm 494LongitudineTemporis,& Brevitate: prætereà verò,495Accentusetiam Acumine, & Gravitate; & eo,quodſupradictis differentijs medium eſt;Circumflexoſc:De quibus ſingulis, in Arte-Condendorum-Carminumcontemplari decet.8.496Syllaba verò, vox eft ſignificationis-expers, compoſita ex Mutâ,& Vocem-habente, i.Vocali,Etenim γρſine α,Syllaba non eſt,ſedcum α:velut, γρα.497Cæterùm & horum intueri differentias, quoadFormam oris,quoadSpiritum,&cMetricæartis eſt. ¶ 9. 498Coniunctio autem, eſt Vox ſigniſicationis expers,quæneque abſentiâſuiimpedit, nec præſentiâ,facitVocem Vnam Significativam; talem ſc:quæex pluribus Nominibuscomponi apta eſt:&499velin Finibus Periodorum,500velin Medio(niſipotiùs501inPrincipio poni conveniat,) collocatur:velut, μὲν,ἤτοι, δή: vel, 502Eſt voxſignificationis-expers,quæ ex Vocibus quidemPluribus,quàm Vna, verùm Significativisillis,idonea eſt, quæ nectendofaciat VocemVnam.10. 503Articulus, eſt vox ſignificationis expers, quæ Orationis 504Initium,aut 505Finem,aut 506Diſtinctionemàcæterisindicat; velut, Articulusτό,cum dico τὸφημί, τὸ περί &c.Significat,hasvoces ab alijs diſtinctas eſſe;vel 507Eſt vox ſignificationis expers, quæ nequeDiſceſſuſuoimpedit, nec AdventufacitVocem-Vnam Significativam, (talem ſc; quæpluribusNominibus, Componi idonea ſit:)508Et,velin Finibus Periodorumponitur,velinMedio. 11. 509Nomen, eſt 510vox exSyllabis,LiteriſvèCompoſita, Significandi vim habens, ſine Tempore; cujus pars nulla,eſtPerSe Significativa. 12. Nam in Duplicibus, ſeuCompoſitis Nominibus,nullâ Parte eovtimurpacto, quo etiam ipſa Per-Se Separataqueſignificat: veluti, in Nomine;“Theodoro, pars“Doron nihil ſignificat: tametſiinſententijs ſignificet,cùmSeparata ſit.13.511Verbum,eſt vox Compoſita, SignificativacùmTempore, cujus vocisparsnulla, Per-Sepoſita,ſignificat: quemadmodum etiam inNominibus.14. Nam v.g.Nomen “Homo, vel “Album, non adſignificat Quando,ſeuActionem in Tempore;At verbum“Ambulat, vel “ambulavit, adſignificat; alterumquidem,Præſens Tempus, quandòres eſt:alterum verò Præteritum, quandòfuit.15. 512Caſus autem, eſt Nominis aut Verbi; 513Vnusquidem,qui inNominibus,ſignificat aliquiddehoc(i.Genitivo,apudGræcos,Caſu)dici;velhuic, i.Dativotribui:& quæcunquetalia;514Inverbis autem,isquiſignificatPerſonas;velut, “Amo, Amas: 515Alter verò,quiſignificat hoc Nomen,Vni, (inNumeroSingulari,)vel multis, (inPlurali,)in-ineſſe &c.veluti,“Homines, aut “Homo: 516Similiterquèin verbis.Alius autem Caſus, Verborum proprius;qui ſignificatea, quæ ad GeſtumActionemquepertinent:velut, quæadInterrogationem, vel Præceptionem: Nam Indicativum,“Ambulavit-ne? & Imperativum,“Ambula, ſunt Caſus Verbi, ſecundùm has ActionumSpecies acMudos:¶ 16. 517Oratio, eſt Vox exNominibus alijſve partibusCompoſita, Significativa, cujus nonnullæ partes ſignificantaliquid, Per-Se. 17. 518Necenim omnis Oratio, ex Verbis & Nominibus conſtat, (veluti,Hominis Definitio; “Animal-Rationale-Mortale;eſtOratio quædam,quæex verbo non conſtat:)Sed contingit, ſine Verbis eſſe Orationem aliquam;519verumtamen Oratio,partem ſemper quampiam ſignificantem habebit: velut in illo,“Ambulat-Cleo: voxCleo, ſignificans eſt. 18. 520Vnaautem eſt 521,Oratio duobus modis: Aut enim, quæ Vnum Significat; 522aut quæ ex pluribus partibusper Coniunctionem Copulantem,Vnafit:veluti, Poëma“Ilias, eſt Conjunctione ſeu aggregationeVna. Hominis verò definitio,vnaeſt,eò quòd Vnum Significet.



DeGeneribusNominumvarijs. Cap.XIII.


NominumVerborumq́; (quatenùs Poëtica facultati conducunt,) Diviſiones,tres: vna, in Simplicia & Compoſita, a par. 1a.Altera, eſt Subdiſtinctio in Propria, Linguas, Tranſlata, &c.a par. 4a.Tertia, eſt Nominum tantùm, in Maſculina, Fœminina, & Neutra,a. part. 21.


523NOMINISautẽ latèaccepti524Specles,(quæinVſu frequentiori) duæ ſunt:525Vnumquidem, Simplex eſt;quod (vtdefiniam,)conſtat ex Partibus Non Significantibus; ſc:Literis,velSyllabis;vtflos,“terra:2.526Alterum verò, Duplex èDuobus Compofitum;atque hoc vel expartibus dißimilibus,ex ſignificante ſc:& non-ſignificante; vt “demiror;vel ex vtriſqueſignificantibus conſtat; vt Altitonas.3. 527Posteſtverò etiam eſſe, & Triplex, & Quadruplex Nomen, &Multiplex;velut, multa ſuntMegaliotarum vocabula:v. g. “Hermo-Caïco-Xanthus,ètribus FluviorumAſiæNominibus junctus:¶ 4. 528Omneautem Nomen, (Simplex,ſeu Compoſitum,)eſt aut Proprium; aut Lingua, ſeuPeregrinum,aut Tranſlatio, aut Ornatus, aut Factum, aut Protractum, velSubtractum, vel Immutatum. 5. 529VocoProprium, quo populihuius gentisvtuntur ſinguli: 6. 530Linguam autem, idquo homines,genteſquediverſæ. 7. Ex quo manifeſtum eſt, fieri poſſe, vt idem ſit, &Lingua & Proprium; non autem Nationibusijſdem: Nam “Sigymnon,i.“lanceola, Cypriorum ſermone eſt Proprium; nobis,(Athenienſibus,)Lingua, ſeu Peregrinum.8. 531Tranſlatio, eſt Nominis-Alieni, exſua in hanc ſedemIllatio;eaqueaut à Genere ad iudicandamSpeciem, aut contrà, à Specie ad Genus; aut à Specie ad Speciem,aut ſecundùm id quod ex Proportione eſt. 9. 532DicocomportariNomenà Genere ad Speciem: velut,

Tuncnavis ſtetit iſta mihi Nam“In Portu Eſſe, Stare quoddam eſt, ſeu inſtatione eſſe. 10.533ASpecie ad Genus; velut:

Iammille decem bona fecit Vlyſſes.

Nam“Decem-Millia, Multum quiddam ſunt; eoque nominenunc vſus eſt Homeruspro “Multis. 11. 534ASpecie adSpeciem;velut:

Æreanimam poſtquàm hauſerat:&mox;

Immitiinciderat ære.

Hicn. “Haurire, pro“Incidere; & “Incidere, pro“Haurire dixit: Ambo enim, “Auferre quiddam ſunt. 12. 535ExProportione eſſedico, 536quando(quatuorNominibus ſumptis,)ſimilitèr ſe habuerit Secundum ad Primum, ac Quartum ad Tertium.

1618386103-aristot0006sd_html_841262ac457d95dc.png












537PerMetaphoramenim 538ſimpliciterdicet quis,pro Secundo Quartum, aut pro Quarto Secundum. 13. 539Etinterdùm, einomini,quod ſimplicitèr,ProHoc Ipsopronunciat, adponit quoqueillud, AdQuod,Hoc ipfum ſe habet; 540Dicoautem ex. gr. Similitèr ſe habet “Poculumad Bacchum,& “Clypeusad Martem:541Dicet igitur, & “Clypeum,PoculumMartis;& “Poculum,ClypeumBacchi.542Prætereà,ſimilitèr ſe habet “Veſperad Diem, & “SenectusadVitam.Dicet igitur, “veſperum,i.poſtremum diei tempus,ſenectutemdiei,& Senectutem,veſperumvitæ:vel quemadmodum Empedocles dixit,“occaſumvitæ.14. 543Nonnullisverò eorum, quæ ex Proportione ſehabent,non eſt Poſitum, VulgatumqueNomen, ſed nihilominùs, ſimilitèr Compoſitè dicetur. 544Velutillud, “Semenin agrum jacere,diciturSerere;at “Flammamà Sole,:::: ::::: ::: eſtſinenomine: Verùm ſimilitèr ſe habet hoc, quodSine-Nomineeſt,ad “Solisflammam,& “Sereread Agricolæſemen.Quamobrem àPoëtadictum eſt,

Solſerensflammam-à-Deo-conditam.

1618386103-aristot0006sd_html_ab67b3ecba3b2f25.png








15.545Licet autem, & alitèr vti hoc Tranſlationis modo; vt, cùm proNomine Proprioappellauerit id, quod Alienum eſt; neget aliquid eorum quæ Propriaſunt: 546veluti, ſi “Clypeum,dicat “Poculum,non “Martisſed “Sine-Vino.


 1618386103-aristot0006sd_html_42acbea56531a3a1.png 






547Ornatus,eſt præcipuè nomen Tranſlatum vel Epitheton;quod vel à meliori ducitur eorum, quæ ſub eodem generecontinentur: vt, Si-quis, Mendicantem, Precantem vocet;vel à rebus pulchris & honeſtis;Siveillæ in pronunciandograndes; vt ἀρχαῖοι,pro παλαιοί:Sivein ſignificandi facultate modeſiæ;vtdare operam liberis: Sive oculis auribuſve iucundæ: vt,ῥοδόχροοςκαλλίστρατος.16.548Factum,eſt quod, cùm ànemineomnino impoſitum ſit, ipſe tuncprimùmponit Poëta.Videntur. n. talia eſſenonnulla;549velut,cùmPoëta,“κέρατα,i.Cornua,novâvoce appelletἐρνθτας;550&ἱερέα, (quoGræciSacerdotemintelligunt,)vocet ἀρητῆρα.17.551Protractum & Subtractum: Illud quidem, eſt,ſi Vocalem iamLongiorem habeat quàm, quæ ſui erat propria;vel, ſiSyllabam inſui mediuminculcatam: 18. Hoc verò, ſi Abſciſſum quicquam, ab ipſo ſit,vel ab eo, quod inculcatum fuit: 19. 552Protractum quidem; velut illud; πόλεοςπολῆος;&illud, “πηλείδου,πηληϊάδεω.553Subtractumverò; veluti illud; “κρῖproκρίθη hordeum;& illud, “δῶ proδῶμα, domus.554Et“Ambarũfiteadẽὄψ: proὄψις, i.facies.20.555Immutatũ, eſt quod Vocabuli-Recepti vnam partem, vtantè,intactamreliquerit; altoram denovofecerit: 556velutillud; “δεξιτερὸνκατὰ μαζὸν, proδεξιόν.¶ 21. 557Præterea,ex Nominibus vtiq́;ipſis,quæVerba non ſunt,alia, virilia ſunt; alia Muliebria; alia, Interjecta. 22.558Viriliaquidẽ, quæcũq; ferèdeſinunt in Liquidas,ν & ρ;& in eas,quæcunque ex σ,& Mutâ conſtant: Atque eæ ſunt duæ, ψ(ex π, β, φ, & σ:) Et ζ,ex κ, γ, χ, &σ confecta.23. 559Muliebriaverò, quæcunque & in Vocales eas deſinunt,quæ ſemper Longæ ſunt; velut in μ,& ω; 560Et in eas Ancipites,quæ producuntur in α. 24. Ex quibus evenit, vtPares Numero ſint Literæillæ,in quaſcunque deſinunt, Virilia, & Muliebria; nempetres numero:Nam ψ& ξ, quoadTerminationem,eadem ſunt; quumvtræque deſinant in σ.25. 561In Mutam autem nullum Nomen deſinit, neque in Vocalem naturâbrevem; ſc:ε&ο. 26. 562At in ι,tria ſola; μέλι,κόμμι, πέπερι: Et in υ, quinque; πων, νάπυ,γόνυ, δόρυ, ἄστυ. Interjecta autem ſeuNeutra,in has Vocalesdefinunt,& inConſonantesνet σ.



DeElocutionis Virtute (i. Perſpicuitate & Splendore:) ex QuibusNominibus conſtet. Cap.XIIIΙ.


ElocutionisVirtus, Quæ: par. 1a.Et ex Quibus Vocabulis Perſpicua quidem fit ex Propriis, à part. 2.Magnifica autem, ex Peregrinis, ſc. Tranſlatis, Linguis &Ornatu; à part. 3. Verùm, & Perſpicua ſimùl, &Magnifica, ex Factis, Protractis, &c. a part. 8a.Collatio dictorum Nominum, quoad Dignitatem, part. 17.& Diſtinctio, quoad Vſum, à part. 18.


Elocutionis563autemPoëticæVirtus eſt,vt ſit Perſpicua; nec Humilis tamen.¶ 2. 564Ac quæ ex Proprijs rerum,de quibusſermo eſt,Nominibus conſtat,abſquefloribus vllis,Perſpicua maximè eſt; 565verum Humilis, &dignitatisexpers.Exemplo eſt Cleophontis Poëſis, & Stheneli, exhoc Verborumgenereconfecta.¶ 3. 566Quæautem ijs, quorum Species Peregrina eſt, vtitur, Grandis eſt, atqueimmutans Vulgare loquendi genus: Peregrinam-Speciem-Habentia, vocoLinguam-Externam,& Tranſlationem, & Protractionem-Vocum,& quicquid demùmpræter Proprium reiNomeneſt, demendoilliſc: aut quâvis ratione mutando.4. 567Verùmſi quis inOratione,omnia hæc unâ attulerit, abſqueadhibito modo;aut Ænigma indeerit,aut Barbariſmus: Ac ſiquidem ex Tranſlationibus ſolis,Ænigma; ſi ex Linguis, etiam (quodmaximè fugiendum,)Barbariſmus. 5. 568Ænigmatis.n. forma, hæc eſt; cùm quis ea dicens, quæ reiverèinſunt, conjungat admiſceatqueilla,quæ ſpecietenusfieri nequeant. 569Atquehoc, per Compoſitionem quidem (i.Duplicia Nomina)præſtari non poteſt; (vtquod Impoßibile videtur ſc:Veritaticonſentiat:)570Verùm:per Tranſlationem, aliquando contingit: velut,

Ecce,viro (vidi ipſe) vir æs agglutinat igne:

&ſimilia. 6. 571Ex Linguis verò paßìmiuxtaquècollocatis,fit Barbariſmus. 7. Quamobrem Oratio,Tranſlatis,Externiſquehis, aliquo modo, i.modicèprudenterquètemperari ſolet. 572Illud igitur in Dictione, quod nec Vulgare, nec Humile eſt,efficiet, & Lingua & Tranſlatio, & Ornatus, reliquæqueFormæ, quas dixi. 573Perſpicuitatem verò, Vocabulum Proprium. ¶ 8. 574Vt autem Locutio, Perſpicua ſit, nec Vulgaris, haud minimam partemconferunt Protractiones Nominum,Subtractiones, atque Immutationes àconſuetudineſuâ.575Nam quia, quod Præter Conſuetum fit, alio modo ſe habet, acProprium: idcirco id genuseffecerit, quod inOratione,haud Vulgare eſt. 576Sedquià, nonTotum novum eſt(vtin Linguis,)verùmcum eo, quod Conſuetum eſt, commune aliquid habet; naſcetur indePerſpicuitas. 9. 577Quarenon rectè vituperant, qui talem inſimulant loquendi modum;Poëtamque (vtiſtius licentiæplenum,)probris vellicant: velut Euclides ille antiquus: “ 578Facile cuique fore, veltenui ingenio,“Poëma condere; ſi quis Vocabula,quantum libeat, protrahere, velimmutareconcedat: Qui etiam in ipſâ Oratione ſolutâ; i.in Dialogis ſuis,Iambica confecit, irridendæhuius licentiæ causâ:velut,

AnnonCharen vidi, ad vrbem Marathonem ambulantem?Et,

Cùmnondum natus eſſet;illius exhelleboriſmum.

10.579Atcùm Affectatòappareat quis,hoc genere Vſus eſſe; Ridiculum idquidem nimis: 580Mediocritas verò, omnium dicendieſt partium communis. 11. Nam Tranſlationibus, & Linguis,cæteriſque Formis qui Indecorè Vtitur, perindè fecerit, ac quideditâ operâ, (vtEuclides ille,) ad riſum captandumAbvtatur. 12. 581Idautem, quod inhorum Nominum vſucongruit, Quantum in carminibus Excellat; conſyderetur, eiſdemNominibus, metro, ſiplacet,inſertis. 13. 582Et certèſi in Linguas, Tranſlationes, cæteraſque Formas tranſpoſuerisNomina-Propria;itavt iſtorum,illaoccupent locum;manifeſtò perſpicies nos vera dicere: 583veluti, 584cùm eundem Iambum faceret Euripides, quem anteàfeciſſet Æſchylus: & vnum ſolùm nomen tranſponeret; vt proVſitato & Proprio ſubſtituaturLingua; Alterius (i.Euripidis)Carmen, apparet Eximium; Alterius, VulgareacHumile. Nam, de Philoctete, cecinit.

Phagedæna(i. cancroſum vlcus) quæ mei carnes comedit pedis.

Alterverò, pro ReceptoMedicorum Vocabulo,“Comedit;poſuit τὸEpulatur.14. 585Et,proillo,

Nuncautem me, qui eſt & Paucus,& homo-Nihili, & Sine-Graſſante-Robore;

Siquis Propria & Vernaculadicat, tranſpoſit is Peregrinis,ſic:

Nuncautem me, qui eſt & Parvus, & Deformit, & Imbellicus.586Et pro illo,

Sedile-Inhoneſtumcum poſuiſſet, Paucamque menſam.

reponat,

SedileAbjectum cum poſuiſſet, et Exilem-menſam.

587Etproillo,

LittoraVociferantur reponat,

LittoraClangunt, ſeu Reſonant

15.588Prætereàverò Ariphrades, Tragœdos maledictis inceſſit: Quæ. n. inSermone-Communi proferret nemo, ijſdem eos perineptèvſos eſſe. Quale illud, “Domibusab;non, “ADomibus.Et “Suimet;Et “Egoautem ipſummet.Et “Achillede,non “DeAchille:& quæcunque id genus alia. 16. 589Hæcn. omnia, cùm minimè numerentur inter Propria, faciunt id, quod inElocutitione neutiquam Vulgare eſt: Quod quidem ille turpitèrneſciebat. ¶ 17. 590IamMagnum quidem, atquearduumeſt, unoquoque eorum, quæ dixi 591,Congruenter Vti; & Duplicibus-Nominibus & Linguis: 592Maximum verò illud,ad Tranſlationes cudendas, naturâeſſe, ſtudioquePromptum 593:Solùm. n. hoc, neque ab Alio authorelicet aſſumere; & 594boni acriſqueIngenij Signum eſt: Scitè enim VerbaTransferre, atqueè ſuâ ſede in alienamcomportare,eſt Simile inrebusIntueri: Quodſinepræſtantinaturâ atque eruditione obtineri non poteſt.¶ 18. 595Ex Nominibus autem 596,Duplicia (quiaſonitum adfectant,)potiſſimùmconveniuntDithyrambis; Linguæ, (quià minimè vulgares,) Heroicis; AtTranſlationes,Iambicis.19. 597Etin Heroïcis quidem, Omnia quæ dicta ſunt, Vſui eſſe, conſtat.20.Iambicis598autem, (quæ vulgarem imitanturſermonem,)expetunt Nomina illa, quorumcunque, etiam in Familiari-Colloquio599vſusextiterit. Talia autem ſunt & Proprium,&Tranſlatio, & Ornatus. 21. Ac de Tragœdia quidem, déque eâ,quæ in Agendo ſitaeſt,Imitatione, ſuffecerint illa nobis, quæ expoſita ſunt.


TabulaSequentium.

Epopœïamvocat Noſter, Poëſin διηγματικήν,Narrativam;quoniam hæc, non Renovando imitatur, eaſdemque Res iterùm Gerendo,(quodfacit Tragædia;)ſedNarrando & Commemorando.Rationemeius (quæ plurimum dignitatis habet)neneſcias;

Expoſuittibi ſigillatim,  

1oQuæ,Qualiſque ſit Epica;perCollationem cum Tragœdia.Cap. XV.

2oQuomodòrectè ornatéque Extrui poſſit ac debeat;perDocumenta varia.Cap. XVI.



DeEpopeïa.Cap.XV


EpopœiæConvenit cum Tragœdia, tùm Quoad Modum-imitandi, &Conſtitutionem-Fabulæ;a part. 1a.Tùm penes Species 4r,a part. 10:Differunt autem, et Longitudine Conflitutionis, a part. 13;& Genere Verſus;part. 17.


600DePoëſiautem eâ, quæ Narrando munus ſuum obit, & Soloimitatur Metro, perſpicuum eſt, 601PrimòPoëtam,Fabulas Conſtituere oportere, eodem, quo in Tragœdijs, Modo; vtſint Dramaticæ ſcil:i.quæin Scenam deducantur,aptæ,Interloquentibusmutuò Perſonis:2. 602Et vt circa Vnam ſintActionem, Totam illam,& Perfectam, quæ Principium habeat, Medium, & Finem; 603quò ipſa,(vt Spectanti Animal Vnum & Totum;) propriam Audientiſuamqueexcitet Voluptatem. 3. 604Nequeveròvllatenùs vt ſint, tanquamHiſtoriæ vſitatæ; quibus Expoſitionem fieri neceſſe eſt, nonActionis Vnius, ſed FactorumVniusTemporis; eorumſcil:quæcunque Eodem Tempore,circa Vnum, Plureſve, ſivehomines,ſeupopulos,evenêre; ita vt ſingula, non alitèr, quàm Sors tulit, ad invicemſe habeant. 4. 605Quemadmodùm n. per Eadem Tempora (Olympiade75,)Et in Salamine, commiſſa fuit Athenienſiumnavalis pugna contraXerxem;606& in Siciliâ, Carthaginenſium prælium: Quæ tamenbella,nequaquam ad eundem tendebant Finem: 5. 607Sic & in Temporibus, quæ Deinceps ſeexcipiunt, alteri aliquando ſuccedit alterum; ex quibus tamennaturâ diſiunctis,vnus nullus efficitur Finis. 6. 608Hoc autem ferè facit Poëtarum vulgus, vtab Hiſtoricis ſcribendi exemplum petant.609Quamobrem,(vtì pridèm dixi 610,)etiam hâc parte, præ cæteris, Divinus apparere Homerus debet; velquià neque Bellum Troianum,quamvis principium haberet ac finem, aggreſſus eſt verſibus Totumcanere; (Nimiò. n. Magnum, nec ſimùl omniex parteConſpectu Facile 611evaſurum fuit;) 612vel quià, tametſi magnitudine ſe modicè haberet, immodicâſaltèmperplexum foret varietate: 613Nuncautem, quòhæc vitaretincommoda,Vnam bellipartem614quùm èreliquisadſcribendumauferret, Epiſodijs ipſarum partiumvſuseſt multis; velut Navium Catalogo, & alijs nonnullis;quibus diſtinguit Poëſin. 7. 615Alij verò Poëtæ,circa Vnum-Virum616verſantur, & circa Vnum-Tempus, & Actionem-Vnam ex multispartibus, quaſiFabellis,conflatam:velut, qui Cyprica confecit, & Iliadem-Parvam. 8. 617Idcirco exvtroque opere,Iliade & Odyſſeâ, vel Vna Tragœdia componi poteſt, velad ſummum, Duæ; ſc:Excidium-Ilij,& Reditus-Ulyßis.9. 618ExCypricis autem, eliciunturMultæ; & ex Parvâ-llia-de, plures, quàm octo; velut,Armorum-Iudicium Æſchyli;Philoctetes Sophoclis;Neoptolemus Theophyli;Eurypylus; Mendicatio; Lacænæ Sophoclis;Ilij-Direptio Achatis-Argivi;Reditus claſſis: Sinon Sophoclis;& EuripidisTroades.¶ 10. 619Prætereà,FabularumSpecies 620,Epopœïæ eaſdem eſſe oportet, quæ Tragœdiæ: Aut enimSimplicem, aut Implexam, aut Moratam, aut Patheticam oportet eſſe:11. 621Et Partes ſeuFormas,exceptis Melopœïâ & Apparatu, eaſdem, Etenim Peripetijs, i.Mutationibus-ſubitis,perindèei opus eſt, acTragœdiæ;nec non Agnitionibus, quæPoëma-Implexum reddant;& Paſſionibus, i.Caſibus-acerbis: 622Prætereà, Sententia, & Elocutio, vt rectè ſe illihabeant, æquum eſt; quòPoëmatis Granditati reſpondeant.12. 623Quibusomnibus Homerus vſus eſt, & omniumprimus, & accuratèſatis. 624Vtrumque n. eius Poëma, ſicconſtitutum eſt; Ilias quidem, vtSimplex, & Patheticum; Odyſſea verò, vtImplexum quid(Agnitio enim, per totum, ei crebròſparſimquè ineſt:)& vtpræclarèMoratum. 625Adhæc, Elocutionis & Sententiæ Bonitate,ſuperavit omnes. ¶ 13. 626Differt autem Epopœïa, & Conſtitutionis-Longitudine, &Metro 627.14. 628AcLongitudinis quidem Terminus ſufficiens is eſt, quem anteà dixi:Eiuſmodi, enim eſſe oportet, vt unicointuitu,et Principium conſpici poſſit, et Finis629.630Atquehoc quidem fiet, ſi Conſtitutiones-Noſtræ,quàmVeterum 631,minores evadant, 632eoquèpervenerint incrementi, quantum eſt Tragœdiarum omnium,quæ Vnius DieiAuditioneconcludi ſolent. 15. 633Habet autem Amplum quiddam, quo magnitudinem extendat, Epopœïa, etquidem de proprio acſuo.634Namin Tragœdia, haud Multas, quæ ſimùl gerantur, imitari contingitPartes, ſed eam duntaxat, quæ verſaturin Scenâ, ſtudioqueHiſtrionum nititur:635Atin Epopœïa, quià Narratio illaeſt, Permultas Partes effingere, ſimùlque ad finem perducerelicet: ex quibus (cùmRei quâ de agitur,Propriæ ſint,) magnoperè augetur Poëmatis Moles. 16. 636Quare hoc Bonum ſortitur Epica,primò,Magnificentiam, quâtriumphat:637Deindè,vt et is, qui Audit,varièmutetur, et eius,quiDicit,oratio, Epiſodijs dilatetur interſeDiſſimilibus: Cùm n. ſtatim id ſatiet, quod Simile eſt638;facit, vt Tragœdiæ, præfaſtidio,exibilentur è Scena. ¶ 17. 639Metrumautem Heroïcum, 640experientiâIndice,periculoquehuius reiſacto,Granditatiquadravit Epicæ.641Namſi quis Imitationem eius(quæ Narratione conſtat) alio Metro-Vno, 642faceret, Pluribuſve inter ſe mixtis; Quàm indecorum appareret? 18.643Quippe Heroïcum, et Stabiliſſimum inter metra, et Elatum eſtmaximè. Quamobrem et Linguas, et Tranſlationes, præalijs Poëmatibus,maximè admittit: Nam et Imitatio Narrativa, eximia præſtanſqueeſt inter cæteras. 644Iambicum verò et Tetrametrum, omninòad Motum Proclivia ſunt: Hoc quidem, Saltationi exprimendæ645,illud Actioni-Hiſtrionicæidoneum. 19.646Prætereà,Quantò abſurdius foret,ſi quis Metraipſa commiſceat647,vt Chærêmo, inCentauroſuâ 648;nunchoc,nuncillo,claudicanspedum genere?20. Quamobrem Prolixiorem Rerum-Conſtitutionem,nemo alio vnquàmMetro,quàm Heröo, complexus eſt: Sed (quemadmodùm ſupràdixi) quid Epicæ,quidcæteriscongruat, Natura ipſa docuit, MagiſtroVſudijudicante.



Epopœïæextruendæa Methodus. Cap.XVI.


DeEpopæïæ Fabricâ, Præcepta varia, vnâ cum Homeri laudibus, quiipſa prodidit, coniuncta: 1m,a part. 1a.2m,apart. 3.3m,a part. 6.4m,part. 7,5m,a part. 8.6m,a part.11.


649Homerusautem, cùm in alijs dignus eſt, qui laudetur, tùm velin eomaximè, 650quòdSolus inter Poëtas, Quid ex Suâ, Quidsub AlteriusPerſonâ fingendum ſit, non ignoret. Ipſe enimPoëta,quàm Pauciſſima, exſuo quaſi oredicat, oportet; Siquidem ſecundùm hæc, (quæſuo edit nomine)ne Imitator quidemeſt. 2 651Acalij Poëtæ,per omnem Poëmatis partem, ipſi ſeActioni immiſcent; Pauca verò, ſubAliorum Sermoneimitantur, Pauciſque in locis: 652Homeruscontrà,cùm Paucula Præfat9ſit extemplò inducit Virum aut Mulierem, aut aliquam aliam Rem,Perſonamve653Moratam:Neque omninò quicquam Morum-expers oſtendit,nihilque non ornatum Moribus. ¶ 3. 654Acin Tragœdijs quidem, id quod Admirabileeſt, effingere oportet; 655ſed in Epopœïa contingit citius, commodiùſque recipitur id, quodRationeVacat;(Cuius operâ et vi, id evenit maximè quod Admirabile eſt;) 4. 656Proptereà,quòd inEpicis,nosAuribus,Narrantemexcipimus,non intuemur, quaſiin Theatro,Agentem. Quandoquidem illa, apudHomerum,(vbi Hectorem inſectatur Achilles)ſinevllâ reprehenſione Narrantur;ſi in Scenâ Agerentur, apparerent vtiquè inſulſa: vt putâ,Hinc,Græciſtantes,nechoſtem fugienteminſequentes:Illinc,Achilles,ne illum vulnerarent,innuens:Quæcertè ſingula, in Epicis latent. 5. 657Admirabileautem omne,iucundum eſt: Cui rei ſignum eſt, quòd omnes, qui remgeſtamNunciant, “EamAdmirabilem eſſe,addant: quaſi hocpacto,quògratiores ſint,Gratum quidAuditoriſacientes. ¶ 6. 658Maximèautem, etiam alios Poëtas:docuit Homerus, FalsasRationes,quo modo oportet, dicere. Eſt autem hoc, Paralogiſmus 659,ſeuFallacia quædam.

Vtræq;contingẽtes & falſa

1aDeductio, à Poſitione Antecedẽtis,adConſequentem:

Pluvit:ergo Terra madefacta eſt

2aDedutio,à Poſitione Conſequẽtis,adAntecedentem:

TerramadefactaeſtergoPluvit.

660Arbitranturenim homines, cùm ſi τὸPrius eſt, aut fit; τὸPoſterius quoquè ſit,autfiat; etiam viceversâ,ſi τὸPoſterius eſt, velfit,τὸPrius eſſe, vel fieri. Hæc autem Deductio Secunda,àPoſitoConſequentiad Antecedentem,Falſa eſt: 661Quãobrem porrò etiam prima Deductio, àPoſito Antecedente ad Conſequentem,Falſa erit, nonIllatiua:Verùm, ſi τὸPrius ſit, non neceſſariò ſeuſyllogiſticèſequitur,τὸPoſteriuseſſe, aut factum eſſe, aut adjectumfore.662Quia.n. animus noſter, hoc (quodConſequens eſt)Verè Eſſe cognovit; falsò indèratiocinamur,etiam Primum illud, Verè acſimplicitèr Eſſe.¶ 7. 663Sedet illa potiùs, quæImpoſſibilia,et AuditoriinterìmVeriſimiliaſunt,eligere oportet,quàm quæ Poſſibilia, ſedParùmAppoſita ad Perſuadendum. ¶ 8. 664NequeveròSermones ex ijs, quæ RationeCarent,partibus Conſtituere decet: ſed maximè quidem, vt né inſitquicquam, quod Ratione Vacet; 665ſin minùs hocdetur;ſaltemExtraFabulæ-Conſtitutionem 666ponatur;(velut, in Oedipode, illud,Quòdneſciat,QuomodoLaïus,cuihæres ipſe erat,diemobijſſet:)667InDramateautem, nuſquàm gentium; ſicut inElectra,ij qui, quid in Pythiis geſtumſit,nunciant; 668aut in Myſis, is qui ſine vocevllâeditâ,tàmlongo itinere,ex Tegea Arcadiæoppido,in Myſiam pervênit. 9. 669Quare illudſidicant, “Niſitaleἄλογονfinxiſſent,Interituram ſibifuiſſeFabulam; Quàm pulchram?Ridiculumidquidem,adeoſque excuſandos parùm vtile.670Ab initio enim, non oportuitConſtituitales, quibusaliquid Ratione-Vacvvm,opuseſſet.671SinConſtitueritquis,eoquepacto Res Poſita,Conſentanea magis apparuerit, admitti ſanèpar erit,etiamſiAbſurdam672:10. 673Quoniam et quæ in Odyſſeâ, Ratione deſtituuntur; (deUlyßis ad IthacælittusExpoſitione;)perſpicuum eſt, ne tolerabilia quidem futura, ſi malus Poëtafinxiſſent. Nuncautemalijs Bonis, atqueElegantijs,Poëta contegit, quai condimentis ei, quod Abſurdiinerat,vbiquèadſperſis.¶ 11. 674ElocutioneautemLaborare maximoperè oportet, in Partibus FabulæIgnavis, ijsſc:quæ neque Moratæ ſunt, neque Sententijs munitæ. 675Contràenim Elocutio valdè Splendida, cùm Mores inobſcurat, tùmSententias.



DeProblematis, ſeu Reprehenfionibus Poëtarum;& Solutionibus. Cap.XVII.


Poëtæ,Scriptorum genus ſunt, quod facilè Obtrectatores invenit;quibusnec Imperitorum morſiunculæ, leves;nequePhiloſophorum, (ipſiuſque Platonis) cenſura, non gravis. Nuncigitur, cuius ingenium optimis præceptis, vitæque fructuoſisimbuit, Poëtæ, inquam, boni vt conſulat dignitati;de Problematis ſeu Dubijs Adverſariorum proponit dicere;hoc eſt, de Zoilarum Criminationibus, quibus vellicantur Poëtæ,atque imprimis Epici: (veranè illæ videantur, necne?) nec non deSolutionibus, quibus releventur. Præmiſſis ergo 3busrerum Generibus, ſeu Formis, quæ ad Criminum Amotionem faciant;a part. 2a:1oDocet, Crimina alia, ſolvi ex Formis 3igeneris, a part. 7. Alia, ex Formis 1i,a part. 13. Alia, ex Formis generis 2di,à part. 18.Deindè, Crimina omnia, cum eorum Solutionibus, reducit ad Summariaquædam Capita, a part. 28.Anacephalæoſis tàm Criminationum, quàm Solutionum, a par. 34.


676DeObtrectatorumProblematibus, eorumqueDiſſolutionibus, ex Quot Qualibuſque Formis, hôc qui conſiderantpacto, manifeſtè remteneant. ¶ 2677Quandoquidem enim Poëta, Imitator eſt quidam;ſicut & Pictor, vel quivis alius Imaginum Opifex: Semper ex ijs,quæ numero tria ſunt, (ſiconſiliumeiusattendas)vnum aliquod vt imitetur, neceſſe eſt. Aut enim 678Qualia olimErant,vel adhucSunt,vtnihil mutet;Aut 679Qualia vulgò ipſa Aivnt,vel Eſſe Videntur, vtopinionem ſequatur;Aut680Qualia EsseOportet,vtexemplar abſolutum det.3. 681Hæcautem omniaEnuncianturElocutione, præſertìm Linguis & Tranſlationibus; Aliæetiam permultæ ſunt Paſſiones atqueOrnamentaElocutionis; Extenſiones,Immutationes,&c.(Quæ quidem omnia Poëtis, proarbitratu vſurpanda,concedimus.) 4. 682Prætereàverò, non eadem Rectitudo Politicæ eſt Scientiæ,quæ Poëticæ; (Illa.n. abſolutè Vera;hæcNonnullo Erroreimplicata;)paritèrque nec aliarum Artium, & Poëticæ. 5. 683Ipſiusautem Poëtici ſtudijErratum, eſt duplex; 684vnum,Per Seipſum; Per Accidens, alterum. Nam ſi Imitationem præeligatrei, cui perficiendæ præ imbecillitate haud ſuppetit, ipſiusPoëtæPeccatuminArte Suâeſt, &Per-Se:685Illudautem, cùm Præelegerit-Minùs Rectè;ſed tamen,VelRem ſumpſerit exprimendamFalſum; vt, Equũ,quigradiendo,vtrumq;ſimulcrusdextrum attollat:7. 686Aut,ſiquidpeccati admittaturſecundùmQuamlibetArtem; veluti, Medicinam, autaliãaliquã,exquibus res ſuas mutuaturPoëta:8. 687Vel cùm Res Impoſſibiles, rationiſqueexpertescommentus ſit. Hæc inquam Errata,qualiacunque fuerint, PoëticæſuntEx Accidenti quidem,non Per-Seipſam.¶9. 688Quarein Problematibus, quæ Objiciſolent,ex horum GenerumFormarumqueintuitu, Solvenda ſunt. 689Primùm enim, ſiRes,quæ penes ipſarum artem ſint Impoſſibiles, finxerit, peccatumadmiſit: 10. 690Sedrectèfecerit, ſi eopacto.Finem conſequaturſuum,quemvſitatâ artis illius viâ non attigiſſet.Finis enim Fabulæ,antèdictusiseſt 691,veluti, ſi tali re (quæ fieri non poteſt) fictâ, aut Partem illam(inqua fictio eſt)aut aliquam aliam, ad Conſternandos-Animos Accommodatam fecerit.Exemplo fit Hectoris-Inſectatio;in qua,quod ImpoßibileatqueAbſurdum eſt,ſtuporemgignit.11. 692Verum tamen abſquetali Peccato,ſi Finis ipſe,aut magis aut paullòminùs ineſſe contigerit; nihiloquèminùscontra Artem eam, quæ de his eſt, peccatum ſit; haud Rectè ſehabet, nequeherclèExcuſaripoteſt:Oportebat enim, ſi quâ contingeret, omninò nuſquàm Errari. 12. 693Prætereà,Vtrum-tandemPeccatum gravius?Num, quod admiſeritPoëta ſecundùm Artem Suam,an ſiquid titubatum ſit,quoad Accidens-Aliud? Minus. n. idculpæeſt, velut,in cervorum ſpecie, ſi Fœminæ cornua (quæimprudentèr affixit)ineſſe ignoret, quàm ſi eamſine cornibus,vteſt,Malâ minimequèPoëticâImitatione deſcriberet. ¶ 13. 694Adhæc,695ſiPoëtævitio vertitur, non eſſe Vera quæeffinxit:696Occurrendumtamen;Finxiſſe,Qualia eſſeOportet;velut etiam Sophocles dicebat; “Sequidem,quòmagis prodeſſet,ResPerſonaſque,Qualeseſſe Oportet;Euripidem,nonniſi,Qualesſint,effingere.Quamobrem idhâc vià ſolvendum eſt. 14. 697Quòdſi neutro modo, necquæVeraſunt,finxit,necQualia eſſeOportet;dicendum,quòd ItàAivnt;velut ea, quæ de Dijs exOpinioneVulgi narrantur.15. 698Forſan enim, nec fas dicere, Quòd Meliusſicſehabeant;neque quòd exrerum naturâVera Sint; ſed “Quòd, neſcioquî “Evenit, vtsic autument:(Quemadmodùm Xenophanes Eleatesdixit;) “verùm his, nihil ineſſeCerti. 16. 699Fortaſſe autem. nec, QuòdMelius-Ità,dicipoteſt;ſed quod Tunc-Temporis,Ex-More,ſicfuit:velut, quæ memoranturde Armis militum-Diomedis:

Cuſpidenixæ

Imâhaſtæ ſteterant;Incirculo ſc: ferreo humi defixo.

n700Idenim tunc, inſtituti, Græcis fuit; quemadmodùm etiam nunc dierumIllyricis, quiveterem retinent Morem.17. 701Deillo autem, Pulchrène an ſecùs, aut Dictum à quoquam ſit, aut Factum; 702conſiderandumeſt, non ſolùm intuendo in ipſum, quod Factum vel Dictum; Cuiusgeneris ſit,Studioſum ne, an Pravum; 703Sed in 704Agentem quoquè vel Dicentem, &in eumErga Quem isdixit,velfecit;aut 705Quando; aut 706Quo Medio; aut 707CujusGratiâ: velut, aut Maioris-Boni causâ, vt fiat veniatquead nos;aut Majoris-Mali, ne fiat. ¶ 18. 708Quæ ad Elocutionem verò ſpectant,Crimina;hismodisintuentem ſolvere oportet: 709veluti, per Linguam; illudHomeri,

Οὐρῆαςquidemprimò peſtilentiaperculit

Fortaſſès.n. perοὐρῆας,non“Mulosintelligit, ſed “Caſtrorum-Cuſtodes,quiexcubias agunt.Et 710Dolonem(dumait)

Quiſanè,ſecundùm εἶδοςquidem,erat malus

Non“Corpore-Incompoſito fuiſſe notat,ſed “facie-Turpem. Siquidem Cretenſes, ἐυειδὲς,nonidquodCorpore Pulchrum eſt,vocent; ſedquod Facie-Specioſum. 711Et, vbiAchilles Patroclo,conviviumlegatis apparenti mandat:

Ζωρότερονautemillis merum miſce,Non

Meracius,vttemulentis,miſcerivult;ſed Feſtinantiùs, vtoccupatis.19. 712PerTranſlationem autem, dictum eſt illud;

Alijquidem Dijque, & homines,

Dormiebantvniverſam noctem:

713Etillud deAgamemnone varia-cogitante,

Sivequando campum-Trojanum adſpiceret: 714Et

Dormiebantvniverſam noctem:

paullòpoſt;

Tibiarumfiſtularumque vocem, tumultumque in caſtris.

715Etillud,

Omnesdij,Iovemſimul ſunt ſecuti.

Nam“Omnes pro “Multi, per Tranſlationem, dictum eſt: quoniam omne,eſt Multum quiddam; 716et illud (deSydere Arcto ab Vlyſſe conſpecto:

SolaVrſa, expers Oceani-lavacrorumi.Borealibus nunquam occidens,)per Tranſlationem dicitur: Quod enim Notiſſimum eſt, quaſiSolumeſt. 20. 717Per Accentum autem purgatur; quemadmodùm Hippias Thaſius, ſolvebatilllud, quodIupiter,Somnio mandabat; vtAgamemnoni nunciaret;

διδόμενδὲ ὁι, vtvictoriam indè gloriamque reportet.

718Etillus deMetâ,quam Achillesin curſu equorum fixit;

Hocquidem lignum non computreſcit imbre.

21.719Per Diviſionem autem, ſeuInterpunctionem,excuſanturilla:velut, cùmEmpedocles;

Extemploautem (mutato curſu motus) mortalia nata ſunt, quæ priùs, in Chaoillo, didicerant immortalia eſſe;

Mixtaque,priùs quæ pura.22. 720PerAmbiguitatem verò, hæc; vt,cùmVlyſſes in Expeditione Nocturnâ,Diomedemmonet,vtproperet:

Praæteriitautem jom major portio noctis, i. duarum noctis partium:

Namillud “πλέων,Plus,ambiguum eſt; quiàveladTertiam Noctis Partem referri debet,velabſolutè legitur.23. 721ExConſuetudine verò Locutionis, nonex Veritate,pendunturnonnulla:veluti “Dilutum, ſeuAquâ-Temperatum,etſivinum nonſit,vulgòtamen aiunt eſſe “Vinum: 722Vnde & illud,detibiâ Achillis (quam Agenor haſtâ perculit) à poëta dictumeſt:

Ocrearecens fabreſacti Stanni;

pro“Ferri:eâdemque ratione,“Fabros,qui nonniſiFerrum exercent,“Ærarios vocant. 723Vndè etiam abÆneâ,genusſuum venditante,Ganymedes, “IoviVinum miniſtrare,dictus eſt; cùm tamenDij,non Vinum, ſedNectarbibant. Hic verò, etiam per Tranſlationem purgari, &ab inſectatione defendipoſſet. Siquidemvnius mali,remediaſæpè plura.24. 724Quinetiam,quando Nomen aliquod,Subcontrarij quidpiam videtur innuere, in eâ, quæ prolata eſt,ſententiâ;Qvot-Modisidſignificet, attendere oportet: vt,ſiquisSignificatus ſuperſit,quoRepugnantia tollitur;isPoëtæ tribuatur.725velut, de laminis Achilleiſcuti;quarumduas cùm penetrâſſet ÆneæSpeculum; tertia,reſtaredicta eſt,

Quâferrea ſubſtitit haſta;

Quòdejus interpoſituprohibita eſſet. 25. 726Hoc autem “[Quotuplicitèr-Dicitur, Attendere;AptumqueSignificatum Tribuere]ſic quodammodò abſolvetur; 727potiſſimùmquidem,ſi quis dere propoſitâjudicium faciat, quoad Significatumillum, qui Obijcientis-Senſuiex Adverſo eſt: 26. 728Velſaltemreſponderis ità,vt GlaucoSophiſtadixit: “Quòd homines nullâ ratione ducti, quædam,quaſi Præſupponere ſoleant,Damnatiſque aliorum ſuffragijs,velutipræiudiciofacto,Concludere;Iidemq;, quaſiQvodIpsisVidetvr,decreverint;reprebendant,ſiquidipſorumexiſtimationi Subcontrariũſit.27. 729Atque hoc erroreimbuta ſunt ea, quæ de Icarioferuntur,Penelopespatre.Ipſum. n. Laconem fuiſſe, arbitrantur plerique:Pro Abſurdo igitur, Homeriillud habent;“Cumillo Telemachum,“quandoSpartam,inveſtigandipatris-causâ,“veniret,minimè congreſſum fuiſſe. 730Hocautem fortaſſè ſe habet, ficut populi Cephalenij aiunt:“Aſua. n. gente,vxoremduxiſſe Vlyſſem,perhibent; ſocerumqueeius,Icadium, non (vtvulgusputat) Icarium,fuiſſe.731Problemaautem, quod propter PoëtæPeccatum, exArtis inſcitiâ fit,conſentaneum eſt Solvere.* (Deſyderanturquædam.) ¶28. 732Omninò quod Impoſſibile eſt, (quò excuſari queat) 733vel ad Poëſin, vel ad id quod Melius, vel ad Opinionem, ſeueaquæAiunt,reducendum eſt. Ad Poëſin. n. redigidebet,quiàPoëſeos gratiâ,eligendum potiùs eſt,quod Perſuaſioni-Aptum 734,quàm quòd Ineptum: tametſi hoc fieri poteſt, illud non poteſt.29.735Tales autem ResPerſonaſque fingi decet,nonmodòquales Zeuxis 736,abſquemoribus ornatuquepinxit; veràm etiamreduciad Melius. Etenim, inomni Imitatione,quodpro Exempluri eſt, reliquisomnibusantecellere oportet. 30. 737Ad ea quæ 738Aiunt,redigunturhæc,quædixi;& 739illa, quæ Sine-Ratione ſunt. 31. Ergo, & itaSolvenda;740&prætereà, Quià, QuodRatione Vacat,Præter Rationem quandoquè non eſt 741.Veriſimile n. eſtetiam id,quodPræterVeriſimile eſt,fieri: Alioquiquicquid Veriſimile eſt,certumatque exploratum foret.32. 742Subcontrariaverò ejuſmodi, quæ dicta ſunt; ſic conſyderare oportet,quemadmodum Confutationes in Diſputationibus fieriſolent;Si idquodpro Contrario arguitur,videatureſſeIdem, & ad Idem, & Simili-Modo ſe-habens.743Quarein Poëticis, etiam Perſonamipſam animadvertas, oportet;& Ad-Quas Res ipſe reſpiciens,illadicat: Videndumque,anEâ inRe,quod Prudens Præceperit, ſecutusſit.33. 744Iuſta autem Reprehenſio, quamqueexcuſare nequitPoëta, eſt & Vacuitas-Rationis, & Improbitas: quandò ſc:Poëta,inaliquâ parte,dùm nulla premat neceſſitas, 745auteo quod Ratione-Vacet 746,vſus ſit; vt Euripides illo, in Ægeo; aut 747Pravitate-non-credendâ,vt idemEuripides,PravitateminducitMenelai, in Oreſte 748.¶ 34. 749Ac Reprehenſiones quidem Poëtarum, ex quinque adducunt Formis ſeuGeneribus ſummis.Nam reprehenduntaut 750tanquam es, quæ Fieri non-Poſſunt; aut 751quæRatione Carent; aut quæ752Pernicioſa, ſeuImproba;aut 753Subcontraria; aut 754tanquamea, quæ àPoëticæ vel alteriusArtis Normâ ac veritate diſcedunt. 755Quarum omniumSolutiones, ex antèdictisFormarumNumeris, ſeuSpecialibus Differentijs,conſiderandæ: Omninòautem comperiuntur numero duodecim.



CollatioPoëſeως-Epicæcum Tragœdia. Cap.XVIII.


Problemaex Platonis 2oleg. [AnTragœdia praſtet Epopœïæ?]1o,Diſputatur negativè; a par. 2a:Deinde, Demonstratur Affirmativè, pro dignitate Tragœdiæ;a part. 5a.


756Vtraverò ſit melior, Epica an TragicaImitatio,dubitare poſſet quiſpiam. 757Si enim Imitatio,quæ minùs Oneroſa eſt, Melior ſit; 2. 758Hujuſcemodiautem ſit ea, quæ pertinet ad Spectatores-Meliores: 759Perſpicuum eſt,eam quæ omni modo, (Numero,Sermone,& Harmoniâ)imitatur, Oneroſam fore, &proindè Pejorem.760Talesenim Imitationes,quaſi Spectatores(niſi Actione tuä Scenicâ adjunctâ) haud ſatis rem ſentiant,Multimodâ Motione moventur: 761velut,inepti Tibicines, qui non confiſiImitationi-Tibiæ,volvunt ſe circumquaquè,ſi Diſci Circumactionem fingant; & Scyllam ſi navesattrahentemcecinerint, Præcentorem ſuum adſetrahunt. 3. 762Ac Tragœdia quidem, hujuſmodi Imitatioeſt; 763Quemadmodùm etiam hiſtriones Priſci, (quorumſimplicior parciorque geſtus)eos qui poſteà ſubfecuti, plusſatis Geſticulatoriosputabant. Etenim Myniſcus Hiſtrio,Callippidem, (quiætate minor)tanquàm plus nimiò geſticulantem, contumeliosèvocabat Simiam. 764Sed & talis opinio etiam de Pyndaro Hiſtrionefuit. 765Sicut autem Iuniores iſti, ad Grandioresillos ſe habent; Ità vniverſa-Tragœdiæ-ars, ad Epicam; eodemqueverſatur in crimine.4. 766Atque hanc quidem pertinere ad Spectatores, aiunt, Prudentes, &graves:(Quamobrem Geſtus, quibusinflectantur,non deſyderant:) 767Tragicam verò, ad Malè-Moratos,acviles: Cùm igitur hæc, Apparatuſit, GeſtibuſqueOneroſior,Deterior profectò videri debet. ¶ 5. 768Acprimùm quidem Accuſatio hæc,deOnere-Motionum,Hiſtrionicæ eſt, non Artis-Poëticæ; 769SiquidemSupervacaneis remSignis, nimioqueGeſtu,ornare poteſt, non modò is, qui eam,interpoſito aliquando cantu, Recitat; (quod Soſiſtratus fecit:)ſed & is, qui Recitando, continentèr Canit: Sicut MnaſtheusOpuntius. 6. 770Deindè,nec omnis abſquediſcrimineimprobanda Motio: 771Siquidem neque omnisSaltatio; ſed quæImproborum duntaxat;Quod & hiſtrioniCallippidi dabatur vitio, & hodiè quibuſdamalijs: Quaſi Mulieres imitenturilliNon-Ingenuas; earumqueMotus,Matronistribuant honeſtis.7. 772Adde quòd, etiam abſque motu Scenico,Tragœdiam ſuum-Munus exequi, ſicut Epica, poteſt773.E ſolâ namque Lectione, Qualis ſit, manifeſta eſt; vtfacilè de ipſa iudicium feras.Si igitur alijs rebusomnibuspræſtet; hoc quidem MotionumOnus(quodtuntum offenſiunculæ parit)vt ipſi inſit, non eſſe neceſſe. 8. 774Deindè, 775quoniamomnia illa habet, quæ Epica; Fabulamſc:,Mores,Sententiam,Elocutionem,&c.Nam & Metro etiamaliquolicet vti, ſi velit, (ſc:Iambo.)9. 776Et inſupèr (neque exiguâ ſuiparte) adornaturApparatu& Muſica; quorum acceſſu, affatimipſiceleberrima conciliatur Voluptas. 10. 777Deinde, & Summamquoque Evidentiam habet, cum in Agnitione, tùm in OperibusſingulorumdramatumProprijs.11.778Prætereà, quia Terminus Imitationis-hujus Minoreſt,minorem longitudinem finiens.Quod enim confertìm magis, ſimulquetotumeſt, jucundiùs propinatur, quàm quod fuſum eſt, multoquetempore, quaſidilutùm:Dico autem, veluti ſi quis Oedipodem Sophoclis, tot verſibus, quotconſtatHomeri Ilias, conſtitueret; Tragœdiahæc,quæanteà perplacuit,prætædioflacceſcens,amitteretſuavitatem ſuam.12. 779Prætereà, minùs Vnica acSimplex(quæcunq; illa ſit) eſt quælibet Epicorum Imitatio. Cui rei fignoeſt, quòd ex Imitatione-Epicâqualicunque, complures enaſcantur Tragœdiæ. 780Quare ſiccolligo: Si Scriptores-Epici,Fabulam (quodoportet)confecerint Vnam; ea certè781ſibreviuſculè explicetur, versùs extremum extenuata; 782Sincum Metri-Longitudine provehatur, quaſi diluta &languidavbiquèappareat neceſſe eſt. 783Quòd ſi, vtferè ſolet,plures diſtinctaſqueFabulascomplexiſint;velut, ex.g.ſièpluribus Actionibus conſtent; haudquaquim erit ImitatioVna:784Sicuti& Ilias, & Odyſſea, hujuſcœomodi partes habet permultas 785;quarum quidemſingulis,quaſi totidemFabulis,etiamIuſtaineſt Magnitudo ſua. 786Quanquamhæc ipſa, Homeriſtudio,quantum poteſt, optimè Conſtituta ſunt; & Imitatio nimirùm,ſunt Actionis-vnius, quàm maximè potuitVna-Actiointanto opere ſervari.13. 787Si ergo Tragœdia, & his omnibus Bonis(quæ dixi) Epopœïæpræſtet, & Proprio etiam artis Opere: (vtraſque n. nonquamlibet, ſed illam, quam ſuperiùs dixi, perficere Voluptatemdecet.) Manifeſtò efficitur, eam Præſtantiorem fore: Siquidemmultò potiùs, quàm Epica, conſequatur Finem ſuum. 14. 788Acde Tragœdiâ quidem & Epopœia, cùm Ipſis vniversìm,789tùm Sigillatìmde Ipſarum Formis, ac Partibus, Quot ſint, Quo pacto differant; tùmQuæ Cauſæ ſint ejus, quod in PoëmateBenèeſt, aut ſecùs; tum de Reprehenſionibus, & Solutionibus, tothabesquædicta ſunt.

FINIS.


EmendationesContextus Græci.

Verſionemquam vides dum meditarer, compoſui me ad Græcam Editionem Fred.Sylburgij: quam typis ille Wechelianis expreſſam, ex trium Editonum(Baſilienſis, Camotij, Victorij) collatione emendauit. Vt enimilli, ex Codicib. Calamo ſcriptis, plurimorum locorum emendationscollegerant; Ita is, illorum ope ac fide fretus, complura ſanavit,nonnulla etiam ſic adnotavit vt judicum Lectori permitteret. Tantiergo viri & monitu, & exemplo inductus, ex ejusdemLectionibus Varijs quæ loca vlteriùs emendanda arbitrer, indicarejam volui. Ne diſſimulem, etiam aliorum ingenia atqueanimadverſiones, mihi ſubſidio fuiſſe: Riccoboni, Caſtelvetri,Caſauboni, atque animæ acutiſſimæ Daniel. Heinſij. Quæ quidemnon alio conſilio palàm feci, quàm vt diſcrepantiæ conſtaretratio, ſic ubi Verſionem hanc minus conſentientem comperias cumCodice Græco; ſimulque appareret Lectori, nihil Nos ἐντῷ ῥητῷ Summi Philoſophi,temerè vel inconſultò immutare voluiſſe.


Paginâ224,Verſu24, ἐποίησεΚένταυρον. (SicAthenæ.l.13. c. 9. ChæremonisΚένταυρον citat.) Victor.V.28, Pro μίμων lego νόμων. & v. 15. pro μίμους.νόμους (Nomus,Cantilenaad Citharam tibiámve cantata.Plato5.Leg.& Ariſt.Sect. 19,Probl.8.Nomonde Apollinis pugnâ cum Serpente Pythone, memorat Pollux, li. 4c.10. Sueton.In Nerone; “Priuſquàm inchoatum Nomon abſolveret.) Vict.

P.225v.3, Proαἷς legeοἷς:Sic.n. Suprâ locutus eſt(224,1.)ἑτέροιςμιμεῖσθαι:&infrâ (225,21) ἐντοῖς αὐτοῖς μιμεῖσθαι;Vict.V.7,Scribeχείρονας,ἠ κιττιούτους.Vict.ex.3b.Mſcript.V.17,ἐντῇ ἀυτῇ δὲ διαφ. Vict.v.26, proπάντας,ſcribe,πάντα.&v.27, & proπράττοντας,πράττοντες:& v. 28, & ſequ.v. pro δρῶντας,legeδρῶντες.Ita.n. emendavit Iſ.Caſaubon li 1.DeSatyra, ca 3.vbidoctiſſimam huius loci expoſitionumviae. P. 226v. 5, leg.Χιονίδου:Chsonidem. n. teſtaturSuidas, Comicum Athenienſem fuiſſe, veteris-Comœdiæ Poëtam,anniſque 8.docuiſſeante bella Perſica. Cuius hæ memorantur fabulæ: Heros;Mendici;Perſæ,ſeuAſſyris. Athenæus.quoque lib. 3,locum citat εχιωνίδου πτωχοῖς.

P.227,v. 16, Locummancum ſicreſtitue. Παραφανείσηςδὲ τῆς τραγωδίας καὶ κωμῳδίας, οἱ ἐφ’ἑκατέραν. ItàVict. Ex 2busMſcr.v.22, ſcribeαὕτη.&mox, ita diſtingue:κωμῳδία.καὶ. Vict.

P.228,v. 27. Deleμετάλόγου, vtgloſſemainutile & aliunde advectum

Pag.229,v. 1, leg.ἡμὲν γάρ. Vict.v.9. leg.τῆςἐν εξαμέτροις μιμητ. Vict.ex 3b.Mſc.

V14, leg.ἀπαγγελίας.vt& ſupr.228,v. 28. V.15, ſcribeDat. caſu,τῷπεραιν. Vict.V.16 proμέλος,(quodidem ſignificatcum præcedente vocabulo ἁρμονία)leg.μέτρον.Vict.& Caſtelv.

P.230.v.16.leg.ἐτιἄνευ μέν πράξ Madius,& Vict. cum 2busMſcr.

P.231,v. 10. leg.οὐκἔστι δῆλον, εἰ προαιρεῖται.Vict.

P.232,v. 16, leg.κατ’ἀυτην.Vict.V.2leg.τῷγ’ἑνὶ συνβάιν. Vict.ex Mſcr.

P.235,v. 20, poſt,ἔχει,interſereparticulamἡ. Vict.ex plurib. Mſcr.V.26, Reſtitue.ἐπεὶ δὴ ἡ ἀγαγ. τ. ἐ. ἀ., ἀναγνωρίσεις,αἱ μὲν. Paccius,Madius,Vict.ex antiquiſſ.Codd. ſcr.

P.237,v. 7, proφαίνεται,legeἔσται.Vict.Ex Mſcr.

P.238,v. 18, legeἐλέου:morepariſyllaborum:vtſuprà,235, 24. Vict.

P.239,v. 23, legeδιὰγάρ τοῦτο. Vict.

P.240,v. 10, Diſtinguepoſt παρέχον.Vict.

V.13, legeΜελανίττοη.Camot.V.25 legeτὸἐν τῷ ὀιδίποδι:Singular,numero. Nam vnum tantùm abſonum,in ea Fabulâ conſpicitur,nonplura.Vict.ex Mſcr.

P.241,v. 3, legeτὰπαρὰ τὰς. Vict.ex lib. ſcript.V.23. ſcribe,vtappellativum, κεραίδους,cumminuſculoκ.Significatn. acum ſeuradium textorium: quod mulierum texentium inſtrumentum eſſeconſtat. Vict. V.24,lege, τῷἀιθεσθαι, dandicaſu& mox,ἡ ἐν Κυπρίοις.quæ in Cyprijs: ſubauditoἀναγνώρισιςVict.ex Codd. ſcr.V.28, leg.χοηΔόροις. i.Fabulâ Æſchyli,cuius bona pars adhuc ſupereſt.

P.242,v. 2. Deleparticulam ἦν.Vict.& Camot. V.5,leg.φινίσι.i. Fabulâ,cui Phinei regisnatæ nomen dedêre.V.20, leg.ἐπιτιμᾶταιΚαρκίκῳ. Madius,&Vict V.26, proἐξεταστικοὶ,malim ἐκστατικοὶ.Vict.ex Mſcroquodam.

P.243,v. 23. leg.εἰςἀτυχίαν. v.10. malimἐπιθέντα:vt233,23, & 25. V. 25, le.τάτεπροπεπραγμένα.Vict.

P.244,v. 2. leg.Φορκίδιες,cumpenult. acutâ,à Φόρκους.V. 6, le.ἕκαστον.Vict.exomnibus Mſcr.V.9, poſtκροτεῖσθαι,Vict.ex libr. calamo exaratis commodiſſimèreſtituit totum hocmembrum;Χρὴ δ᾽ὅπερ εἴρεται, πολλάκις, μεμνῆσθαι:Idemqueà Madio quoque viſumaddit. V.15, Delecommation [ἢΜήδειαν]Victor.& Mad. ex Codd. vetuſt.V.26, ſcribe,ἢἐιρῆσιν. Etmox,ἁρμότει, pro῾αρμόττειν.VictorijCodd. ſcripti.V.28. poſtδιδόμεα,interponeοὐδενμᾶλλον. Madiusex ingenio: Acutè & commodè.

P.246,v. 7, leg.ἄνευτῶν α οὐκ ἔστι συλλαβή, ἀλλὰ μετὰτοῦς οἷον Robortell.ex codice pervenuſto.V.11, proἤνquam,legeἢνniſi.Victor.V.13, legeσημαντικῶνδὲ, ποεῖν, cumdiſtinctioneinterpoſitâ.Vict.Ex Mſcr. V.28. proὑποκριτὰleg.ὑποκριτικὰ.Vict.& Bafili in margine.

P.247,v. 9. Autlegend. ἐκμὴ σημαιν. autpro eodem,ſubtiliGræciſmo dixit μὴἐκ σημαιν. τάμνεν ἀτειρεϊχαλκῷ

P.248,v. 13, proἀλλ’ὀίνου,emenda,ἀλλ’ἄοινον. Victor.ex quibuſd.ſcript. quem vide. V.14, Diſtinguepoſt τίνων,nonpoſtκαλούμενον

V.17. leg.κεχρημένονἦ τοῦ ὀικείου.Vict.

P.249,v. 26. Proχάρινleg.Χάρην.Henſius.

P.251,v. 8, proμὴὁμοίας,leg:μὴδαμῶς.exconiectura.V. 23. proΚυπριακὰ,leg.Κυπρικὰ.Vict.ex Mſcr.

P.252,v.15,leg.πολλὰμέρη μιμ. Vict.

V.26, leg.κινητικά,paſſivè,i.Mobilia, ſeu,vt moveantur,apra:Sicapud Plutar. De 1ofrigido.

P.253,v. 2, pro ἀυτὸleg.ἀυτῇ. Vict.ex Codd. ſcrip.V.9, proἀνάλογονſcrib. λογον.&mox δἰὅ, proδιὸ.Vict.Non etiam totum illud (διὸ ὅ συ. μα. τὸ θάυμ.)Paretheſiincluſimus. V.11, le.ἐπεί,proἔπειτα.

V.18, le.ἀλλ’οὐδὲτούτου. Vict.Codd. ſcr.V.28 promẽdoſo ἐνδέχεσθαι,ſcribeεκδέχεσθαι.Eodemſenſuvſurpatur ἐκεχόμενος,8. Topic.Vict. Mſcr:& Baſilian. Margo.

P.254,v. 3, leg.ἀφανίζει.Vict.& interpretes ferè omnes. V.16, &17,Locuscorruptiſſimus,proἡμὲν, &ἡδὲ, leg.ἐι μὲν &ἐιδὲ.Vict. Henſiuspoſt μιμήσθαι,feliciſſimèſcribit, κατ’ἀδυναμίαν,άυτῆς ἡ ὰμαρτ. Vtinterponatpræpoſitionem κατ’,necpoſt ἀυτῆς, vtanteà,ſedpoſt ἀδυναμίανdiſtinguat.V. 18, Poſtvocem προβεβληκότα,diſtinguendumeſt commate,nonpuncto.V 20leg. ἤἐι ἀδύνατα.Vict.

V.26, Proᾗμὲν τοι, legἐι μὲν τοι. Vict.

V.27, Diſtinguepoſt ἁμάρτηται,nonpoſtτέχνην.

P.255,v. 7, προοὒ φασι τάδε, leg.οὐσαφῆ. τάδε. ItàVictor. ex Xenophanis carminibus;apudSext Empiric.

Καὶτὸ μὲν οὖν σαφὲς οὐδὲν ἀνὴρ ἲδεν&c.Ex quibus mutuatus hæc videtur Ariſt.V.22, lege,

Αὐλῶνσυπὶδγωντ,ὁμαδιόντ’Ità.n. brevitatis amans Magiſter,nontotum Homeri verſum, ſed præcipuas citavit partes,alternisomiſſis.Subinde ſupplet Henſius, hemiſtiichion (quod deerat) addito exIliad. 1.

καὶθεοίδ’ἅμα πάντες ἕποντο.

P.256,v. 4, leg.ἔιηδ’ ἄν τοῦτο, omiſſânegativâ. Victor. Mſcr. Veteres. V.9.proἔνιοι,lἔνια.Vict.& Camot. V.16. Diſtinctìmſcrib δὶἁμάρημα, ſubauditoverbo εἶναι.V.27 Scribehaud dubitanter,τῷἐν Αἰγεῖ, ἣ τῇ πω νηρῖα. Vict.Mſcr.V.28, leg.τὰμὲν οὖν. VictCodd. Scr.

P.257,v. 13, leg.τουδάρουἦν. ὡς δ’οὖ &mox, ἡὅλη. Vict.Ex coniect. & Codd. S V.19, leg.διᾳ´δοντα. Vict.V.23, leg.ποιετὸἁυτῆς. VictSic & in Magn. Moral. 64.1 “σουντελεῖντὸ ἁυτῆς ἐργον. V.26, Deleno tas Parentheſeos.V.27, leg.καὶἔτι. VictMſcri.V. 28, ſcribe,δἰἧς αἰ ἡδοναὶ σου ίσανται. Vict.ex Cod. veteri.


Auctorumhoc libr. ab Ariſt. citator. Nomina.


A

AchatisArgiui, Ilij Direptio, Pag.59

Æſchylus, 8,56

Eiuſd.Choëphoræ, 38

Niobe, 43

Philoctetes, 56

Phinide, 38

Phorcides, 42

Prometheus, 42

Siſyphus, 44

Agatho, 20,36, 43, 44

Ariphrades, 56

Ariſtophanes, 5

AſtydamantisAlcmœn, 31

C

CarciniAmphiaraus, 39

Thyeſtes, 36

Chærêmo, 3

Chonnides, 5

Cleopho, 4

Crates, 10

D

DicæogenisCyprica, 37

E

Empedocles, 3,51:68

Epicharmus, 10

Euclidespriſcus, 55

Euripides, 28,34, 56

EiusÆgeus, 70

Creſphon, 33

Helle, 33

Iphigeniain Aulide, 34

InTauris, 23, 33, 37, 38, 40

Medæa, 31,35

MelanippeSophe, 34

Niobe, 43

Oreſtes, 34,70

Philoctetes, 65

Vlyſſesin Scylla, 34

G

GlaucoSophiſta, 69

H

HegemoThaſius, 4

Herodotus, 15

HippiasThaſius, 68

Homerus,paſſimcitatur:

EiusIliad.

1.46,67, bis. Odyſſ.

2.50, 67, 68. 4.69

5.53, bis 5. 67

9.67. 8 37 bis, 53.

10.67 ter,    9 56. 68 bis.

17.56. 13.63.

19.68. 20.37.

20.66,69. 21.56.

23.68. 24. 50.

M

Magnes, 5

MnaſitheusOpuntius, 72

N

Nichocharis, 4

P

Philoxenus, 4

Phormis, 10

Plato2. Leg. 71

PolyïdisIphigenia, 38, 40

Protagoras 46

S

SocratisFabellæ, 3

Sophocles, 5,8, 66

EjusAntigone, 32

Electra, 63

Myſi, 63

Oedipus-Tyrannus, 22,

Philoctetes    23,31, 35, 38

Tereus, 37

Soſiſtratus, 72

SophronisMimi, 3

T

TheodectisLynceus, 22,42

Tydeus 38

Timotheus, 4

X

XenarchiMimi, 3

XenophanesEleates, 66


Hiſtriones,

Callipides, 71

Tyndarus-

Mimus.

Mynſcus.


Pictores

Polygnotus, 4,14

Pauſon, 4

Dionyſus, 4

Leuxis, 14,70


DeoTri-Vni Gloria.







1 a Vide cap. 3, par. 1

2 b Cap.8, in fine

3 a de Poëtica Imitatione, cap. 1. & 2.

4 b De Poeticarum Artium ſingular.

5 1 Definitione & Munere: vt cap. 3. & cap. 7.

6 2 Argumentis extruendis. vt cap. 4. 5. &c.

7 3 Partibus: vt cap. 3. & 6.

8 4 Adnexis & Appendiculis. vt cap. 17.

9 c Poëticar. aliarumque Artium Imitatricium (vt Auleticæ, Cithariſticæ &c.) Genus, Imitatio;

10 e Differentiæ, ſeu diſtinctiones, tres:

11 f Vna, ab Inſtrumentis, ſeu reb. (οἷς Quibus imitantur;) genere diſſidentibus. Vt enim in imitati- onibus inferioris notæ, expreſſio rerum ſit per Colores, Figuras, vel Vocem: quorum ſingula genere diſſentiunt.

12 g Ità in ſpeciebus Imitationum ſupradict. per Numerum, Sermonẽ, Harmoniam.

13 h Atq; hæc vel ſeparatìm ſumpta, vel in eodem opere connexa.

14 i Aliæ n. Numero ſimplici, & Harmoniâ ſimùl, vtuntur, abſq verbis: velut Ars Tibiarum, Cithararũ:

15 k Et quæ ex eodem genere: Lyra, Siſtrum, Cymbala, &c.

16 l Aliæ, ſolo Numero per geſtum (prout res poſcit) figurato: velut Ars Tripudiandi.

17 m Aliæ, vt Epopœïæ, oratione ſimplici, vel metris, (abſq; harmoniâ, & numero.)

18 n Iiſq; vel diuerſarum rationũ, ad inuicem mixtis:

19 o Vel unius alicujus generis.

20 p Digreſſio de Appellatione Epopæiæ. Luæ niſi ex hoc loco admittatur; nulla reperietur communis vox ad mimos & fabulas:

21 q Et ad opuſcula Trimetris, Elegis, &c. confecta.

22 r Atque huic nomenclaturæ adſtipulatur vulgus; niſt quòd ſpeciatìm, alios Elegorũ, alios Epicorum poëtas vocent: Quaſi poëſim non Imitatione, vt par ſuit, ſed verſificatione æſtiment.

23 ſ Veluti Nicandri Theriaca, & ſimilia, appellitant Poëſes.

24 t Verùm hallucinantur nimis: quùm à ſolo carmine, poëta dicendus nemo: Sive res, vno metri genere contexat: vt Empedocles Phyſicas.

25 v Sive cumulatim omnibus.

26 x Illud igitur liquet: Epopœiam, eſſe imitationem per metrum, vt cap. 15. p. I.

27 y Aliæ deniq; imitantur Numero, Harmoniâ vocum, & oratione Metricâ, vt & Dithyrambi, leguntq; cantilenæ, &c.

28 z Diſſimilitèr tamen. Nam Dithyr. & Nomi, eodem tempore; cunctis illis vno vtuntur in opere.

29 a Tragœd. & Comœd. in temporibus, aut partibus ſaltèm ſcenæ diuerſis.

30 b Secunda differ. ducitur à Rebus, ſeu Perſonis, (ω῞ς καὶ ἅ) Quas imitantur. ſic. Cùm Imitatores exprimant eos, qui quidpiam gerunt: verò, quos imitantur, expreſſè boni vel mali eſſe debeant: quò apta ſint ſeges ad imitandum.

31 c Sequitur, in omni Imitatione, perſonas exprimi Præſtatiores, quàm qui nunc vivunt, vel Deteriores, vel Pares.

32 a Polit. 8, cap. 5

33 d Corollar. quo, modi 2. differẽtiæ, adaptantur differẽtiæ 1æ. Nã meliores, pejores, &c. imitari licet,

34 e Vel Numero, (citra cæterorum vſum) qui fuit 1æ differ. modus 2.

35 f Vel Numero, & Harmoniâ ſimùl: qui fuit modus 1.

36 g Vel Oratione Metricâ ſolâ, qui tertius.

37 h Vel Numero, Harmoniâ, & Oratione conjunctis. Qui fuit modus 4. vt in Dithyramb. & Nomis.

38 b De quo Polit. 8. In fine

39 i Et in Tragœd. ac Comœdiâ: Sed ità, vt illa, inſignes imitetur; hæc, ignobiles.

40 k Tertia differ. (quæ prioribus adhæret) ab Imitandi Modo, (ὡς Quo) Imitamur n.

41 1 Vel modo Compoſito: Partìm Narrativo ſc. partìm Activo ſeu Dramatico: vt in Epicâ, Poëta ſæpè narrat ipſe, ſæpè perſonam induit alienam.

42 2 Vel modo ſimplici Narratiuo: vbi perpetuò narrat ipſe.

43 3 Vel Simplici Dramatico: vt in Tragœd. & Comœd. loquentes perſonæ, ſuiſq; negotijs occupatæ finguntur.

44 l Ex dictis Colligitur 1. Cum tres ſint Imitationum Differentiæ,

45 m Tragœdiæ Convenire, Cum Epica; Quòd Imitetur Bonos.

46 n Cum Comœdia; Quòd Dramaticè imitetur.

47 * Vndè, vtraq; Propriâ, & ſpeciali voce, appellantur Δράματα.

48 o Ob huius vocis Etymon. Dores (populi) ſe primos Dramatum Inuentores, prædicant.

49 p Comœdiæ quidem, illi, qui & Megarenſes dicti.

50 q Tragædiæ verò, Dores īj, qui in Peloponneſo viuunt.

51 r Comœdiam n. appellatam fuiſſe à Dorico vocabulo κώμη, non ab Attico κωμάζειν.

52 ſ Et omnia quoq; δράματα, à Dorica voce δρᾶν..

53 Præmitt: cauſæ, quæ homines ad hoc ſtudium impulêre.

54 a Vna Efficiens; Imitandi Deſiderium: quod natura insẽvit.

a Sect. 30, Problem. 7.

55 1 Quoad Ortum im:

56 2 Quoad perfectionem & eſſentiam.

57 3 Quoad effectum: Quià attendentes tantùm quid alij gerunt, res Imitando addiſcimus:

58 b Altera, Imitandi Finis: voluptas aliorum ex Imitationibus percepta (quam quò poetæ augerent, huic ſtudio ſe gnauitèr applicuêre.) Eam naturalem eſſe monſtratur,

59 1. ὅτι à conſequenti & ſigno.

60 b 1. Rhet. ca. 11. p. 36.

61 2 διότι ab ipſius causà: ſci. perceptione rerum, quæ cuncti Mortalibus (etſi alijs plus quàm alijs) iucunda.

62 c 3: Rhe., c. 10, p. 2. 3-4. d Metaph. 12. & 18. Problem. 3.

63 c Vnde & Recognitio rei ex pictura, iucunditatem illam potiùs creat,

64 d Quàm induſtria artificis, ant coloris, aut alterius rei inſpectio.

65 e His præmiſſ. ſequitur Generalis Hiſtoria. 1 de Ortu poëticæ.

66 e 3 Rhet. ca. 8. p. 2.

67 * Is quorundam fuit (quorum benignior genius) Extemporanea dictio.

68 2 De Progreſſu ac Diſtributione, pro variâ poëtarum indole.

69 f Qui n. Graues, contulerunt ſe ad honeſta celebranda:

70 g Qui abiecti, flagitia agitârunt. Vndè duo genera: vnum, Humile & Reprehenſiuum. Alterum, Laudatiuum & Graue.

71 3 Mutatio grandiorum in Epicos: humiliorum Jambicos. Nam Reprehenſiui generis opuſcula, quæ ante Homerum extabant, intercidêre omnia.

72 h Ab Homeri ætate ſuperſunt plurma; ſed variatis formis; vt Homeri Margites.

73 4 Mutatio Heroicorum & Iambicorum, in Dramaticos: quorum formas

74 1°. Adumbravit parens Homerus: qui, dum veterum relictâ viâ, perſonas quaſi in ſcena confabulantes faceret; Per Iliada & Odyſſeam, Tragœdiæ, formam; per Margiten, Comœdiæ, normam dedit.

75 Poſt illum, poëtæ quoq; alij, evasëre Dramatici, pro naturæ cuiuſq; impulſu.

76 i Alij, ex Iambicis ad Comœdiam delati.

77 k Alij ex Epicis, ad Tragœdiam.

78 3°. Tragœdia, (perindè ac Comœdia) nunc tandem ſuis numeris abſoluta eſt: que res (ſpectetur ne ad veritatis normam, an ponderetur ex opinione ſpectantium) inferids diſcutienda, ca. 7. pa.7.

79 l Hiſtoria specialis 1. De Tragœdia Comœdiâq; coniũctìm, Quarũ Ortus tenuis atq; anguſt°; vt ſuprà par. 7.

f Infra cap. 7. p. 11.

80 m Incrementa verò, à poëmatis rudioribus. Illi quidem, à Dithyramborum apparatu & cantibus adiectis.

81 n Comœdiæ verò, à Phallicis, i. incomptis ruſticorum cantilenis, ἀπὸ τῶν φαλλῶν, à Priapo dictis.

82 o Seorsìm; Tragœdia, diſcrepantibus poëtar. ingenijs huc illucq; diù jactata, mox eo venit vbi commodè ſtetit.

83 1. Ad dignitatem ejus; ab Æſchylo Numerus-hiſtrionum auctus:

84 p Chori partes, contractæ.

85 q Prologium, perſpicuitatis gratiâ excogitatum:

86 r Poſteà, à Sophocle, hiſtriones inducti tres.

87 ſ Et Scenographia quoque.

88 2 Fabula, quæ 1°. ſæculo breuiuſcula & ſatyrica fuiſſet, iam grandior excelſiorque facta.

89 3 Cui quidem granditati acceſſit metrym, quàm aptum? Senarium dico, ex pedibus sex.

90 t Priſcis n. ob Satyricam λέξιν, ſaltatorius numerus, 1. octonarius ſeu trochæus, in vſu fuit.

91 g 3. Rhet. ca.1. pa. 17

92 v Poſtquàm elocutio perpoliri cœpit, excogitatum eſt Iambicum metrum. Quod quidem, ob breuitatem interloquijs ſcenicis confert; ſicut Tetrametrũ, ob prolixitatem, ſaltationibus.

93 h 3 Rhet. ca. 8. pa. 5.

94 4 Epiſodia deniquè ſeu Digreſſiones, quæ veteribus vna aut altera fuiſſet, iuniorum ſtudio confectæ ſunt plures.

95 1. Comœdia 1. Definitur, Imitatio Peiorum, non omnium, ſed eiuſmodi turpium, quæ non odium aut miſerationem Tragicam, &c. ſed riſum cient.

96 i Cap. 1. pa. 22.

97 x Ridiculum, eſſe τοῦ turpis ſpeciem, ex ipſius definitione liquet.

98 y Exempl. Ridiculi; diſtorta facies, naſus repandus, &c.

99 2 Origo Comœdiæ, non perindè nota, vt Tragœdiæ, 1m n. tempus, quo naſceretur, obliteratum eſt: quia minimi illa olìm pretij fuit, pleriſque etiam ob maledicentiã inuiſa.

100 z Poſtquàm figuris ornatior enituit: Authorum ejus Nomina, memoriâ retinentur,

101 * Opera atque inventa, non item. Nam de Larvar. Prologi &c. inventoribus meminit nemo.

102 a Fabulam, ne ſingulos, vt ante, viritìm proſcinderst, univerſalem feciſie perhibentur, Inter Siculos, Epicharmms, & Phormis.

103 b Inter Athenienſes, Crates.

104 c Epopœïa, quoad ſe Toram, Tragœdiæ par: quòd ambæ, imitentur metro: idque perſonas honeſtas.

105 d Diuerſa eſt:

106 1. Quòd hæc, puro fiat metro; Tragœdia, cõcentu numeroq; adjunctis.

107 2. Illa, perſonis quid euenerit, narrando: hæc, ipſas inducendo, vt agentes.

108 3 In longitudine Fabulæ: Hæc n. vnius diei ſpatio res fuas conficit.

109 e Illa, excurrit infinitè: aut cancellis, ſaltèm qui latiores fint, clauditur.

110 f Antiquorum Ergo Tragœdiæ, ob earum prolixitatem reſpuendæ.

111 g Partes Epicę Eſſentiales, Quædam, cum Tragœdia communes: (Fabula, Mores, &c.) Quædam Tragœdiæ folius: Melodia, & Apparatus.

112 Tragœdia, quid: Eius

113 a Genus, Imitatio Rei-ſtudioſę. Differentiæ qr. 1. a re Subjectâ.

114 a Cap. 1. p 32. & 27.

115 2. Ab Inſtrumentis imitandi.

116 3. Ab Imitandi Modo: Activo ſci:

117 4 A Proprio Tragœdiæ Munere.

118 b Finis externus Tragici: Animor. luſtratio.

119 c Voces obſcuriuſculæ in Differentiâ aa explanantur.

120 b Cap. 1. pag. 15.

121 d Ex Præmiſſ. collig. Partes Tragœdiæ Formales, ſex.

122 1. Apparatus eorum, quæ ſpectantium oculis ſubjiciuntur: Hiſtriones, Scena, Perſonæ, Veſtimenta, &c.

123 2. Melopœia vocalis: Cui interdùm accidit Motus Rhythmicus.

124 3. Dictio-Metrica, quæ proprium eſt Inſtrumentum Poëtæ.

125 4. Mores. 5. Sententia. 6. eſt Fabula.

126 e Cùm. n. Imitatio, ſemper ſit ipſarum Actionum:

127 * Actiones autẽ, & qui eas agunt, à Moribus animique Sententijs dicantur ποῖοι.

128 f Sequitur in Poëſi, Actionis Cauſas eſſe, Mores et Sententiam.

129 g Morum, Sententiæque Finem, eſſe Actionem.

130 h Atqui Actionis Imitatio eſt Fabula.

131 i Mores ſunt, quibus æĩæ dicimur.

132 k Sententia; quâ monſtratur, vel enunciatur quidpiam.

133 l Ex dict: à part. 4a. naſcuntur partes ſex: Fabula, Mores, Elocutio, Sententia, Apparatus, Melodia.

134 m Ratio Senarij, à Differentiis Imitationum, (de quibus cap. 1o.) undè exortę hæ Partes: vt ſex ad minimum ſint, non pauciores.

135 n Et (quià nulla Alia detur) ſex ad ſummum, non plures.

136 o Confirm: Exemplo Veterum: quorum plerique (quâ Tragici, quâ Comici) ſingulas Species dictas, ſaltèm adumbrârunt in operibus ſuis.

137 p Collatio dict. Partium: vt alijs antecellant alię: Fabula. n. pręſertur reliquis, pręſertìm quia ipſis Morib. Idque rat. 3bus.

138 Ia. A loco Topic. de Tragœdiæ Fine. Ea n. rerum humanarum eſt, atque omninò Fœlicitatis ac Infœlicitatis Expreſſio.

139 q Atqui Perſonas omnes, ex Actionibus, fœlices aut infœlices dicimus, non quoad Mores.

140 r Ergo Tragœdiam conſicienti, non id quęritur, vt mores tantùm, ſed vt Mores exprimat, propter Actiones.

141 ſ Quare, Tragœdię Finis, non Mores, ſed Fabula. Ideoque omnium illa partium, præſtantiſſima. Quod n. propinquius fini,iid dignius 3°. Top. Cap. 1. p.15.

142 2. Rat. Quià ſine Moribus ſcribi poteſt Tragœdia; at non fine Fabulâ.

143 t Id conſtat exemplo Poëtarum;

144 v Et à Simili Pictorum,

145 z. Nec Moribus ſolùm, ſuperior eſt Fabula, ſed et cæteris vniuerſis. Id patet 1. ex Opere Tragœdiæ. i. Terribilium ac Miſerabilium Fictione. Cui Muneri exequendo, ut partes cæteræ, parùm; ità Fabula, plurimùm prodeſt.

146 2. Ex partibus Fabulæ: (Mutatione Rerum, atque Agnitione:) Quar. in permulcendis animis, Divina vis.

147 c Rhet.1. ca. 11. p. 35.

148 d Infrà cap. .5. pa. 5.

149 3 Ex ſcripturientium poëtarum facto: qui rem promptiùs adornare valent, quàm aptè componere. Hoc ergo præſtantiã notat: ſiquidèm quod maiori negotio minùs acquiritur, palmam mereatur: Rhet. 1. cap. 7. pag. 18.

150 a Secundas effe Morum vices.

151 1 patet à fimili: vt. n. nuda Effigies, in Tabula, ad gratiſſimos colores ſe habet: Ità, Simplex Fabula, ad Mores.

152 e Cap. 2. par. 6. in fine.

153 2. Prob.ratione. Quià ab Imitatione rerum pendet Morum-expreſſio.

154 b Tertio gradu ſtat Sententia: Cuius vis eſt, vt verbis rationes exprimere poſſis, rei inſitas atque aptas.

155 c Tàm ea, quæ ipſius Rei Moraliſque Philofophiæ, ſunt Propriæ,

156 d Quàm, quæ omnibus Quæſtionibus Communes.

157 e Mores, quid. (Eos enim ſuprà, par. 14. non niſi levitèr adumbrauit.

158 f Supr. p. 6.

159 f Sententia, διάνοια, ſeu ἔννοια, quid.

160 g Supr.p. 6.

161 g Quartum dignitatis locum poſcit Dictio.

162 h Pa 5.

163 h Quinto gradu eſt, ars conficiendi melos, feu Melodia: quæ aliundè importata eſt, (vt & pars 6a.) ſed ſuauitate vincit omnes.

164 i Sexta ſtatiò relinquitur Apparatui: De quo quid opus eſt plura dicere?

165 k Cùm & Tragœdia, etiam ſola lecta, faciat, quod ſuum eſt: Et Apparatus, illius ſit Artis, quæ Ornatum ſcenicum parat: veſtes, Aulæa, &c.

166 a Fabulæ Conditiones, tres.

167 a Cap. pag 13

168 1a. Ordo partium. Cùm n. Tragœdia (c.2. p.1.) Imitatio ſit, Actionis Perfectę, ſeu Totius:

169 b Cap. 3. pag .1.

170 b Et totum, id ſit, cui Principium, Medium, Finis. [Plato in Parmenid.]

171 c Ac Principium (quod Actionem hanc ſpectat) à prior nullo pendeat.

172 d Finis; contrà.

173 e Medium; quod vtriuſque naturam ſapit.

174 f Requiritur, vt partes iſtæ (Principium, Medium, Finis) ſeriatim diſtinctę locentur, non temerè turpitèrq; conſuſę.

175 2a. Condit. Longitudo iuſta totius. Cùm n. (quò pulchrior eluceat res) adjungenda ſit Ordini partium, Magnitudo totius:

176 g Et Magnitudo ea, quę ſit congrua;

177 h Nec Indeſinita: ex. gr. Animal pulchrũ eſt (Plato in Phœdro:) Si

178 i Neque perpuſillum;

179 k Neque nimiò vaſtum.

180 l Efficitur, vt Fabulam, quæ pulchritudine placeat, commendet Longitudo, et Iuſta ſc. & talis, quam facilè mandes Memorię.

181 m At Iuſtę Longitudinis Terminus quis? Non is quem horologij pulvis, vel aqua, dimenſum dedit: (Is n. Externus eſt, atque artis expers.)

182 c Infra p. 26.

183 n Sed qui ex ipſa Rei Geſtæ naturâ: h. e.

Vt ſpeciatìm loquar: ex Rerum Evidentiâ, Magnitudini non incommodę coniunctâ.

184 o Vt Vniversìm: Ex idoneâ Fabricâ, ſeu Oeconomiâ-Rerum: Quę neceſſario vbiquè cohæreat, aut ſaltem veriſimili nexu.

185 3a. Condit. [Totius, partiumq; Vnitas.] Fabulæ n. conſtitutio eſto Vna: non eo modulo, quaſi in vnâ permancat eâdemq; perſonâ: &c.

Sed (ſupple) quià Vnius Actionis eſt, cuius ſingulæ partes ad vnum referantur Finem.

186 p Vndè; Mirum, quàm hallucinẽtur veteres: (quorum Poëmata, ex dijunctiſſimis Actionibus atque Eventis:)

187 q Quàm ſolus Homerus ſapuit: qui, declinato Veterum ſcopulo; ne quaſlibet perſequeretur, Vnicâ Actione contentus fuit,

188 r Cùm in Odyſſeâ: de Vlyſſe in patriam reduce:

189 ſ Tùm in Iliade: de Achillis irâ.

190 t Ex condit. 3a, Præcept. Fabulã, niſi ex Vnâ Actione non confici: (quod innuitur par. 10.)

191 u Ex 1a condit. Præcep. Vt Tota integráque ſit Fabula: (vtì monuit p. 2.)

192 x Atque vt omnes ei partes, ſuo iuſtoque diſponantur Ordine, vtì p. 4.

193 y Corollaria 3a. 1m, ex 2a Fabulæ conditione: de Opere Poëtæ: Ne exponat ea, quæ quotidiè fiunt, ſeu Singularia.

194 z Sed Qualia ſieri aliquandò poſſunt aut debent.

195 a Id quod evincit collatio Poëtæ cum Hiſtorico: Neque. n. illis, penes carmen (vt creditur) diſſenſio eſt: (Siquidem nec Proſa, hiſtoriam creat, nec verſus poëſin:)

196 b Sed in eo; quòd hic, ea perſequatur, quæ geſta ſint: Poëta, illa tantòm, quæ geri debuerint, potuerintvè.

197 2m Corollar. ex priori. Poëſis Philoſophiæ ſimilior, quàm hiſtoria. Siquidem Poëtæ Fabula, Vniuerſales ac Indeſinitas captet,

198 c Tàm Perſonas.

199 d Quàm Res.

200 e Quibus (quò planiorẽ Rem omnem faciat,) etiam Commentitia imponit Nomina.

201 f Hiſtoricus verò, Singulares: vbì Impoſitione illâ nihil eſt opus.

202 g Nomina autem, Poëtar. generibus, alijs alia:

203 h Comicis recentioribus, Noua & ficta;

204 k Tragicis, vſitata omnia placuêre: Sic. n. plus fidei procurare ſe credunt Fabulis.

205 (m Quæ. n. Poſſibilia, πιθανώτατα.

206 n Quæ haud dubiè Facta, Poſſibilia:

207 o Ergo quę Facta, πιθανώτατα.) vt neq; à Pernotis heröum Caſibus, neque à Nominibus; deflectendum putent.

208 p Quanquam hoc, illis minimè perpetuum eſt: Cùm in aliquibus Tragœdiis ſuis Nomen vnum, alterumve vſurpent vulgatum, fingant cætera:

209 q 1 In aliquibus, comminiſcantur omnia.

210 r Ex dict. à par. 17, præcept. Ne in Veterum retinendis Fabulis, ſollicitum te habeas. Datur ſiquidem venia cudenti novas.

211 d Cap. 7. p. 22.

212 3um Corollar. ex 2.b prioribus emergit. Ne Poëta, tàm Carminum ſit artifex, quàm Fabularũ: Quippe quar. compoſitio fola, (ſepoſito verſo) Imitatorem te facit;

213 ſ Siue res ſictitias narres, ſeu etiam verè geſtas: modò eas ità expreſſeris, vti debent fieri.

214 t Collatio Fabular. 2x: (è conditionibus 3 b.; ab initio capit.) 1. 1a; Quę *Deterrimæ? Eæ ſc: quæ non modò, Simplices, ſed & Epiſodijs perperàm nexis refertæ.

215 e De quib. cap. 5. pa. 2.

216 v Epiſodica Fabula, Quæ? Cui Egreſſiones, atque Additamentæ ſc. ſine debito nexu inſerta.

217 x Quales contexuntur poëtis, Tàm ineptis;

218 y Quàm Probatis: Ab ijs n. ſi hiſtrio, certaminis causâ, longiorem Tragœdiam poſcat; illi, Epiſodijs infarctis, illius, glorię inſerviunt, non Fabulæ ſuæ.

219 2a Collatio: Quæ Fabulæ Pulcherrimæ? Cùm. n. Tragœdia, ſit Actionum ear. quę Miſericordiam Terroremque cient:

220 z Quales, illæ potifiimùm ſunt, quę inopinatò fiunt: multoquè magis, ſi nexu ſe excipiant mutuo.

221 f 2. Rhet. c. 10. p. 14.

222 * (Si. n. fortuita quædam, admirationem pariant; præſertìmquę quaſi ex propoſito videbãtur facta: Quantò magis illa? quorum certa ſeries, conſilium Callidum?)

223 a Efficitur, Pulcherrimam naſci Fabulam: ſi res illę, ſic inopinatò euenerint, vt quæ extremæ ſunt, reſpondeant hæreantquè Primis.

224 Fabular. Formæ,

225 a duæ: (idque Actionum reſpectu, quar. eſt Imitatio:)

226 b Vna, Simplex, ſeu Explicata: in qua nihil præter propoſitum accidit, ab initio ad extremum vſquè, &c.

227 a Cap. 4. pa. 5.

228 b Ibid. p. 10.

229 c Altera, Perplexa, ſeu Implicata: Cui euentus, præter opinionem obuenerint: Cum admirabili Agnitione; 2 vel cum Peripetiâ: 3 vel cum vtriſque coniunctis.

230 d Quar. trium ſingulas cognoſcere opus eſt: & vndè illæ paſci debeant: Et Quomodò, Quôque poëtæ ſtudio:

231 c 2. Rhet. ca. 26. pa. 15.

232 e Primùm ergo: Peripetia, quid? Ingens rerum converſio: quæ vulgò Cataſtrophe.

233 d Par. præced.

234 e Ibid.

235 f. Species ejus. 2æ:

236 1a ſimplex; Cùm vna eademque perſona, ex fœlici fit infœlix; vt in Sophoclis Oedipode Tyranno: vel contrà:

237 2a, gemina eſt: Cùm mirificè mutetur ſtatus hominum duorũ: velutì in Lynceo Theodectis: Lynceus, vxoris operâ, incolumis: Danaus, à Lynceo interfectus: vide Pindar. Ode 10. Nemœ.

238 g Deìn. Agnitio, quid. Eius genus.

239 h Diſferentiæ, duæ: vna, ex proximo fine:

240 i Altera, ex remotiore.

241 k Deniquè, Agnitio Peripetiæ coniuncta, reliquar. omnium multò ſuaviſſima.

242 l Atq; Agnitionem hanc, 1 Fabulis nimioperè convenire, κατά διάκρισιν intellige: Nam,

243 m Reperiuntur, etiam aliæ ſpecies, ſequíoris notæ: velut, Lapidum, veſtium, monilium, &c.

244 f Par. 8.

245 * Item foftorum rerumque in memoriam redactarum:

246 n Verùm, hanc 3m, (quam p. 8. dixi.) inprimìs quadrare Fabulis, monſtratur,

247 g Par. 8.

248 1o, A fine Tragœdiæ: Miſeratione ſpectatorum & Metu.

249 h Cap. 3. pa. 1.

250 2o, A Perſonis; quarum contigit fieri Agnitio.

251 o 2. Agnitionem eandem doceo, duobus tractari modis: Nunc n. Simplicem eſſe, cum alterâ perſonâ agnitâ:

252 p Nunc, quaſi 2cem, cum vtriuſque cognitione mutuâ.

253 q Partes (quę in Fabulis,) obſervantur tres. Duæ in Perplexis cantùm: quas hùc vſque expediuimus.

254 r Tertia, tàm Simplicib. quàm Implexis coniuncta; Perpeſſio:

255 1 2.Rhet. cap.10.

256 ſ Perpeſſio, quid.

257 a Formas (quæ Corpus Tragœdiæ permeant,) propoſui cap. 3. Iam Partes Quantæ, (quibus magnitudo ipfius extenditur;)

258 b Alię, Communes omni ſunt Tragœdiæ, niſi mancę.

259 c Aliæ, Quarundam (Patheticar. ſc.) Propriæ: vt Commus, i. Lamẽtatio hiſtrionum, & Collugentis Chori.

260 d Ex Communibus partib.;

261 1 anteſignanus eſt Prologus; quo aperitur Argumentum Fabulę Eius locum, apud Latinos, occupat Actus primus.

262 2 Epiſodium, producendæ Fabulæ gratiâ aliundè advehitur. Eius vicem, Latinis, obeunt Actus 2s, 3s, & 4s.

263 3 Exodus, Exitus: quandò exit Chorus in propinquum Scenæ locum.

264 4 Chori partes duę: 2 Parodus, ingreſſus: Vbi Cuncti deſcendentes in ſcenam, fabulari occipiunt; idque ſemper abſque cantu.

265 2 Staſimon: quo grex ille, infortunium, quod evenerit, narrat: ideóque abſiſtit à motu: præſertim cùm exitus ſubſequatur triſtis.

266 e Inter Proprias partes, eſt Commus. i. hiſtrionum eiulatus: idque ſemper in Exodo. παρὰ τὸ κόπτειν: Quòd in eo ſrontem femurq; percellerent.

267 a Cap. 3. pa. 1.

268 Propoſitio, vna, de Metù, in Fabulæ-textu, perſequendis, declinandiſvè. Vide par. 2

269 a Altera, de Opere-Tragœdiæ: vide par. 15.

270 b Quod ad Metas: Cùm laudatiſſim. fit Fabula,

271 1o. Quæ Fortunæ tenorem variat, non quæ eundem retinet (vt cap. 4. p.25)

272 2o. Quæ Formidoloſas res docet ac Miſerabiles: (ex cap. 4.par. 27.)

273 c De Metis (i. Caſibus Perſonarm exhibendis, reſpuendiſvè) res conſtat. Neque n. Perſona Valdè-Proba & innocens placet, quę conflictetur Maximis Malis:

274 d Hinc n. non Miſeratio, (qæ Tragœdiæ ſcopus:) Sed horror diraque execratio fortunæ; quæ viri integri, præter quàm decebat, incolumitati defuit.

275 e Neque Valdè-Prava, quæ tranſmigret è Maximè Malis, in Maximè Bonas:

276 f Aut è nimio Secundis, in ſummè-Adverſas

277 a 2 Rhet. cap. 10. par. 1.

278 b 2. Rhet. cap. 12. par. 2.

279 g Sed ea Perſona introducenda, quæ inter dictas Medioxuma; vizt.

280 1o. Vt, quæ inter Pravos integroſque, Aliqualitèr-Bona.

281 2 Neque ex aænimi pravitate, ſed præ inſcitiâ, infęlicitèr agat.

282 3 Neque ſit homo Plebeius, (Quales, calamitati obnoxij:) Sed Vir-illuſtris, vulgique Opinione Fœlix: cujus ex infortunio Mutatio maior, miſeratio indulgentior.

283 h Ex dictis 1o Vniversìm, liquet Laudatiſſimæ Structura Fabulę:

284 1 Cui Exitus vnus, Vnius hominis ſit, non Duorum duo:

285 2 Et Caſus, infœlix.

286 3 Et Cauſa-Facinoris, non Malitia, ſed Imprudentia:

287 4 Et Perſona ipſa, Opulenti, vel Principis viri: qui Meliori propior ſit, quàm Sequiori.

288 i Hinc eſt, quòd Poëtæ, quibus olim quilibet arriſêre Caſus; Nunc, errore agnito, pauculis ſe addîcant familijs, quæ probitate Mediocres, Principes dignitate.

289 k Quarum Nomina extant aliquot; Fabulę ipſæ, vetuſtate intercidêre.

290 c 2 Rhet. c. 24 p.11.

291 l Speciatìm autem, conſtat: Celeberrimam quidem Tragœdiam, de Vnius perſonę Calamitate confici:

292 d Cap. 7. p. 22.

293 m Vndè, quod Euripidi vitio dant: (Fabulis ejus, non niſi Vnicam Perſonam, eamque Miſellam ineſſe:)

294 n Id quidẽ artificioſum, vel maximè.

295 o Cui ſuffragatur acerrimũ populi judicium, in Contentionibus-Scenicis.

296 p Et, quamvis Euripides, Fabularum ferè Oeconomiâ labitur, hoc vno tamen bono, cæteris fecit, vt ſuperior eſſet.

297 e Infr. cap. 10. pa. 26.

298 q Proxima, cenſenda Tragœdiæ σύστασις: quę ex Duorum hominũ factis,

299 r Eventiſque contrarijs:

300 ſ Eam, inſcitiores Poëtę, priori pręſerunt: ijq; Spectantium deſyderijs ducti: Quibus vt morẽ gererent, fœlicem ſemper ex alterâ Fabulę parte, quærunt Exitum.

301 t Et quidem, voluptas, hînc aliqua: fateor: Non tamea ea, quæ Tragicæ Luſtrationi adhęret:

302 v Sed Quam Comicorum adferunt joci, nuptiæ, commeſſationes, &c. Quibus Cantor: “–Vos, Plaudite, dicat.

303 x Opus Tragœdiæ, 1o. Vniverſim; Poëtarum pleriſque, ex eo, quod miſerandum terrificumque eſt, expreſſo, conſtat: idque 2b. modis:

304 1o, Per Apparatum ſcenę, veſtes, picturas luctuoſas, &c.

305 2o, Ex Conſtitutione ingeniosâ Fabulæ.

306 y Quorum poſterior, antecellit priori:

307 f Cap. 3. p. 20. & infr. ca. 18.

308 z Prior autem, improbandus:

309 a Cùm propter ipſius vitium:

310 g Cap. 3. p. 19. & cap.12. p. 2.

311 b Tùm ob incommodam pecuniarum effuſionem.

312 h Cap. 3 pa. 21.

313 c Alij ſcriptores perridiculè: Tragicum Opus, ex eo quod miraculoſum eſt faciunt, idque Apparatu monſtroſo oſtenſum.

314 d Quid inquis: Nullane ex prodigijs voluptas? Fateor herclè: Sed quæ admirationis Epicæ ſit propria, non perturbationis Tragicæ.

315 e 2. Iam Speciatim, demonſtrat διότι.

316 1o Cur τὸ ἐλεεινον κα’ φοβερόν (quod Tragœdiæ Opus eſſe dicimus,) Rebus ipſis inſerenda ſint.

317 2o. Quo pacto Res ipſæ ad Luctũ Terroremq; formentur: idq; hoc Pręmiſſio: τὰ δεινὰ καὶ οἰκτρὰ i. Res Actioneſque (quæ Fabulis inſunt) Acerbas & Luctuoſas,

318 i 2.Rhet. ca. 10. p.19.

319 f Eiuſmodi Perſonarum eſſe, quę 1 Charæ ſibi invicèm: 2. Vel Odijs accenſæ: 3. Vel quæ Medio mo.

320 g Atqui, ſi Neque Inimicorum dici queant: (Eos. n. confeceris, Egregium cenſetur facinus, nedum miferandum, ſeu Tragicum)

321 h Nec eorum, qui Interiecti:

322 i Efficitur, vt Atrocia illa in Fabulis, Amicorum eſſe debeant, i. ſummâ Charitate, ac pręſertim Sanguine iunctorum.

323 1 Ex præmiſſ: Præcipitur: Quò ipſum [τὸ ἐλεεινὸν καὶ φοβερὸν] effingas, vt cupis: Ne Fabulas, quę à maioribus Relictæ, extant, temerè diſſipes:

324 k Cap. 4 pa. 22.

325 m Sed vel ipſe, per te excogites Novas:

326 n Vel Veteres illas, (ni plurimâ emendatione opus fit;) quantum poteſt, rectè ordinéque pertractes.

327 o Hic autẽ Gradus, 4r. ſunt: quibus poſſint ea Melius vel Deterius adminiſtrari:

328 1s, Cùm, quod quiſpiam inceptat, FaciNus, eius ſatagit Sciens.

329 l 2 Rhet. c. 25. pa. 9.

330 2Hs, Cùm quod Insciens fecerit, poſteà, conjunctione agnitâ, doleat factum.

331 p Quod quidem, vel Extra Fabulam fit: vt in Oedipode-Tyranno, cędes Laij.

332 q Vel in ipsâ Actione introducitur: vt matricidium Alcmæonis:

333 r Et Telegoni patricidium, apud Anonym.

334 3s Vt, ſi Inſciens aggreditur ſcelus, quod, Agnitione interveniente, miſſum facit.

335 4s grad. (ſuppl.) Tragœdiæ ineptus: vt ſponte mutet, quod decreverat Sciens.

336 ſ Naſcuntur hij qr Gradus, ex Diuiſione per Oppoſita-Membra: quorum conjugationes 4r hoc typo vides.

337 t Collatio dictorum Modorum: Maximè. n. damnandus eſt. 4tus, quià

338 v Et Scelus habet; quod Miſericordiâ minimè dignum eſt.

339 x Et πάθος i. Perpeſſionem exhibet nullam.

340 y Proximâ vice, improbandus eſt 1s: quoniam Perpeſſio licet ibi adſit, haud placet Scelus.

341 z Commendatior 2s : quippe, Et vacuus omni ſcelere:

342 a Et ex Agnitione, ſtuporis plenus.

343 b Tertium præpono cæteris; ſiquidem ſpectantes percellit, interimque conſulit pietati. Sicuti de Creſphonte traditur, de Iphigenia, de Phrixo: cujuſmodi caſus, non niſi paucis accidêre familijs.

344 c Atque hoc eſt, quòd Poëtis, perpaucæ Domus Tragœdijs, (quæ ad hanc ſcribantur normam,) patefactæ ſint. Vt, quoniam, exactiore ratione quod confingant, non ſuppetit, in eaſdem familias, iterũ iterumquè diuerti, neceſſe ſit.

345 m Par. 10.

346 d Epilog. dictorum à ca. 4. ad hunc locum.

347 e Et à cap. 4. ad ca. 7m.

348 a Ingenijs Moribuſq Perſonarum conditiones tres:

349 1a. Sint Frugi & Boni.

350 b Mores, tam boni, quàm mali, vniversim, Qui ſint: Et

351 a Cap. 3. pa. 16.

352 c Quibus diſferentiis diſtincti. Quoad Sexus ſc:, & Fortunas.

353 b 3. Rhet. ca. 7.pa. 6.

354 2a Lex: Sint cuique Congruetes: ſexui, ætati, nationi, &c.

355 3a. Condit. Reſpondeant eĩ tempori, quando introducuntur.

356 c Cap. 1. pa. 16.

357 d P. 2.

358 d Siuè Inconſtantis-fœminę: Cuius mutabilitas, qualis ſemel inducta, talis perpetuetur ad extremũ. Quantô magis naturâ ſtabilis, par ſibi eſſe debet, ac iugis?.

359 e Mores ſupradictis contrarij: in quibus pręuaricantur poëtę, cùm alij, tùm præſertim Euripides: cui exempla non deſunt Tùm Improborum morum;

360 f Tùm Parùm-Conuenientium: Sivè deteriores feceris, quàm addecuit:

361 g Siue exquiſitiores.

362 h Tùm Inæquabilium: qui mutato tenore, diffentiant à ſemetipſis.

363 * De moribus (κατὰ τὸ ἀκριβὰς) præcepta duo: 1m . Vt in illis (non minus, quàm in Fabulâ) cohæreant cuncta. i. Vt alijs alij tribuantur Mores:

364 d Cap. 5. pa. 4.

365 e Qualia ſupra innuit pa. 2.

366 k Et Dicta, Factaque ſingula, quaſi ordine conſequantur ſuo.

367 l Corollar. de Solutione-Nodi in Fabulis. 1a. pars. Vt eam ex Rerum-Coagmentatione deſumas; non (vt ineptè quidam) à Machina:

368 m Sivè illa ſine Deo fingatur,

369 n Siuè, cùm Dea Deuſve imponitur Machinę:

370 2da. Pars: Machinam alicubi eſſe vſui: In ijs ſc:, quę, cùm extra Drama evenerint, vel

371 o Enunciantur in ſcena; vt ante ſacta: vel

372 p Vt Futura, præmonentur.

373 q Nuſquàm autem in jis, quæ intra Fabulam ſunt, & in ſcena dramaticè aguntur. Siquidem illîc nihil quicquam Abſoni vt repræſentes, liceat:

374 f Cap 17 pa. 33.

375 r Aut ſiquid iſtiuſmodi maculę neceſſarium ſit: (vt in Oedipode, Cædes Laij, &c.) idem, vt extra Actionem geſtum, narrari, non coràm agi oporteat.

376 2d. Præcept. pars prior: In Morib. delineandis: vt ſingula, quantum poteſt, parducantur ad ſummum: quò exemplar quoddam, & quaſi Idea procedat Morum:

377 i Idque exemplo pictorũ patet; apud Platon. in Sophiſta.

378 k Pars poſterior: Quemadmodũ in Fabulâ, ità, & in Moribus, vt nequid Abſoni, oſcitantèr inculces; quod ſpectantium repugnet oculis auribuſque.

379 a Agnoſcendi eum, quem diu neſcias, ſicut & cognoſcendi, vię 4r.

380 1a. Simplex (eorum ſc. qui procudere meliora neſciunt) per Viſibiles-Notas:

381 b Quarum differentię 3a: 2 Alię, nobiſcum Natę, ſeu Ingenitæ.

382 c Alię, poſteà partę: ex quibus,

383 2. Quædam, ſubindè inhærent corpori:

384 3. Quædam, extrinſecùs advenêre.

385 d Harum omnium vſus atque exercitatio, poëtis, 2x Poteſt. n. fieri, vt, qui ignorator, vel Fortuitò, præterque opinionem ipſius, agnoſcatur: vt Vlyſſes, ab Euryclëa; Odyſſ. 20.

386 e Vel conſultò, ſe palâm faciat: vt Vlyſſes, ſubulcis; Odyſſ. 8.

387 f Quarum poſterior, parùm artificioſa ratio:

388 g Prior illa, peringenioſè adhibita.

389 2a. Species; Poëtę Arbitratu Conſuta; ex ſignis alijsve rebus: quarum

390 h Exemplum 1m. eſt ex Euripide: vbi Agnitio, vna, eſt Iphigenię apud Oreſtem: quę, quià inſperatò fit, plena eſt artis:

391 i Altera, eſt huius apud illam; poëtę: fabricata arbitrio, non inopinatò edita:

392 k Ideoquè hæc proximè abeſt à vitioſo agnoſcendi modo; part.;a.

393 a Par. 3.

394 l 2m. exemplum ex Sophoclis Tereo. Vbi Philomela, querelam ſuam acu depingens, (verſib. tamen à poëta confictis,) Agnitionem facit.

395 3a. Species, vſu venit interventu memoriæ: Cùm quis exindè agnoſcitur, quòd præteritorum recordatione ploret, rideat, &c. interim ſc: dùm rem præſentem aliquam

396 m Vel coràm cernat:

397 n Vel recitatam audiat: ut Ulyſſes Odyſſ. 8.

398 4a. Species, Ratiocinationis operâ nititur: quam dùm addugit quiſpiam, eâdem operâ Agnitionem ſui præbet. Vt,

399 1o. Oreſtes, ab Electra agnoſcitur ad Agamemnonis buſtum: Argumento ſc: à ſimilitudine vultus:

400 2o. Oreſte ab Iphigenia: Is. n. cùm aris Dianæ, cui illa miniſtrabat, admoueretur; exclamat: (“O fatum noſtrę iniquum familię: “Soror mactata eſt, &c.) Argumentum, ex communibus ipſorom fortunis.

401 3o. Sic puter ſilium quæritams, cùm periclimretur ipſe, inclamat. “Veni, ſalutem filio daturus, amiſi propriam. Argumento, ab inſperato eventu.

402 4o. Et filię Phinei regis, (eius qui oculis orbatus fuit, &c.) argumentantur à loco.

403 o Huc refer Agnitionem, quę Syllogiſmo-Vero nititur, iuxtaquè Falſo. Vt, ſiquis quòd Ulyſſem dignoſcat, ſyllogiſmum propoſuerit de illius Arcu: (Alter autem, ſe Vlyſſem eſſe, affirmet: quià illius Arcum nouit:) Fallacia eſt, ex Omiſſione-Modi, qui adjiciendus erat: [Nouit, etiamſi non videat.]

404 p Collatio ſpecier. dict. Cæteris anteponimus eam, qæ ex Actione ducitur: modò illic vnâ inſit Peripetia, &c. (Qualis fuit prior modus Speciei 2æ, par. 6. Necnon ſpeciei 1æ tractatio prior: par. 5.)

405 q Cur autem talis perferenda? Quià longiſſimè abeſt à peſſimis: i. Signis-Excogitatis, par. 7a. vel Ineptè-Adhibitis, par. 4a.

406 r Speciei 4æ. ſecundas dams: (Quià quodammodò ex Rerum Serie pendet:) 3as 3æ. Deniquè infimum locũ fictitijs illis ſpeciei 2æ, & futilibus 1æ.

407 a A principio ſabulam texenti ver-biſque expolienti, Præcept. duo:

408 1m, vt Re tibi integrâ, Perſoniſque ante oculos ſubjectis, Spectator tibi ipſi interſis, vitiaquo omnia detegas, quaſi iudex acerrimus tui.

409 b Itaquè, (hoc operæ neglecto,) commentum Carcini, quamuis domi elegantèr contextum, in theatro iacuit, peſſimèque acceptum fuit.

410 2m Præcept. Ne verbis tantùm, (dùm ſcribis,) ſed & Corporis Geſtu, ſingulos Motus ipſe apud te excites, & propè invſtos habeas: adeoquè illuc te totum transferas, vt quaſi tui oblitus, verè te illum putes eſſe.

411 c Rat. Quià id, quod Spectantem maximoperè moveat, perficiunt animi tui Motus.

412 d Sive Res-ipſas oratione imitêre:

413 f Corollar. Poëticam arripiunt alij ex acumine; alij, furore diuino: Quippè illos ingenij dexteritas, quidlibet imitari ſacit: hij, (non quià ſapientiâ ducti) ſois exuti, in alienis ſenſibus vivunt.

414 a 3. Rhet. c. 7.pa. 22.

415 g Inter extruendam Fabulam, atque Epiſodia; præcept. geminum: vt

416 1o. Vniverſale Argumentum, Summaque Fabulæ, quaſi 1is lineamentis ducatur.

417 b Cap. 7. pa. 22.

418 2o. Mox Egreſionibus inſertis, extendatur Fabulæ Corpus.

419 h Prior pars, illuſtr: exemplo Iphigeniæ in Tauris. Cujus Summaria-Conſtitutio, (omnibus locorum, perſonarum, adeoque cauſarum, conſiliorum, cæteriſque circumſtantijs nudata,) perindè ſe hic habet, ac apud Rhetoras θέσις, i. Infinita-Quæſtio.

420 i In hâc Generali ἰκθέσει*: Cauſa veniendi (vt expiaret inſaniam,) poſteà videnda: quià peculiare Epiſodium eſt.

421 k Cauſa, cur inſanus? (ob eædem maternam:) nuſquam attingenda: ne Multiplex, pluriumque dierum fiat Actio.

422 l Agnitio, vtroque modo confingi poteſt, vel vt Frater, Sororem agnoſcat:

423 m Vel vt illa, Fratrem.

424 c Cap. 9. pa. 7.

425 n Peripetia eſt, Vtriuſque-Salus

426 o Poſterior præcepti pars: vt Nominibus Perſonarum impoſitis, ſubindè Epiſodia intexas.

427 d Cap. 4. pa. 16.

428 p Qualia (vt vniuerſim agam,) non captanda è longinquo, ſed è proprijs rerum cireumſtantijs ſigillatim ducenda: Ità vt proximè pręcedant vel ſubſequantur ipſas.

429 e Cap. 4. pa. 12.

430 q Sic in exemplo: Epiſodia, duo ſunt, perſonæ Oreſtis coniuncta:

431 1m.

432 2m.

433 r Speciatim, In Poëmatis-vnius-diei (Tragicis, Comicis, &c.) breuia illa eſſe, par eſt:

434 ſ In Epicis (qæ in plures dies excurrunt) plura, & prolixiora.

435 f De longitud. Epicæ, c. 2, p. 35. & infr. p. 22. & ca. 15. pa. 15. & 16.

436 t Ex. gr: Odyſſeæ 1 Argumentum ſeu Fabula Nuda, elicitur ex Odyſſ. lib. 1o.

437 2o.

438 4o.

439 16o.

440 23o.

441 2. Epiſodia verò, illa ſunt, quæ per totam Odyſſ. ſparſim diſſeminata.

442 v In Tragœdia totâ, (ne, Quid Agendum, neſcias) prælibanda duo. 1m. Partes eius Integrantes eſſe duas: Quarum vna, Connexio rerum, (quæ & πλοκή, Plicatio;) Altera, difficultatum-Solutio.

443 x Nexus, quid:

444 y Solutio, quid:

445 z Exemplo (quià Lynceus perijt) ſit &dipus tyrannus: Cui Nexus procedit vſque ad Iocaſtæ narrationem de cæde Lalj: “Οον μ’ ἀκούσαντ’ ἀρτιὼς.

446 g Cap. 5. pa. 7.

447 a Solutio exindè orditur, mutatâ jam fortunâ Oedip. Tandẽque eſt Exodus: Vbi ſe excæcat Oedipus, Iocaſta ſuſpendit, &c.

448 2 Species Tragœdiæ, (ratione Fabu- & Morum) 4r ſunt: Ad quarum aliquam, dùm ſcribis, te referas neceſſe eſt.

449 h Cap. 15. pa. 10.

450 1 Præſtantiſiima quidem, Implexa: Cui Peripetia atque Auitio ineſt: De quib. cap. 5. p. 3.

451 2 Pathetica: cui πάθη, i. Calamitates-atroces: De quib. cap. 5. pa. 14.

452 3 Moralis: quæ tota eſt in Moribus bonis. De quib. ca. 8.

453 4 Simplex, eaque deterrima: quippè cuius Fabula , nuda eſt, abſque Agnitione & Peripetiâ De quâ ca. 5 p. 2.

454 b Ex Specieb. Tragœdię præcept. Poëtę id operę nauandum; Ne in vnicâ Tragœdię ſpecie; ſed (quod ſummi ingenij eſt,) in singulis, aut quàm plurimis ſuperior fit.

455 c Neque. n. id hodiè tàm palmâ dignum; quàm his moribus neceſſarium Quem. n. vnquam alliciet is, qui vno tantùm glorietur genere? Niſi triumphet adæquè in ſingulis, ecquis putet eſſe tantilli?

456 d Ex partib. Tragœdię, præcept. 1m. Cum alij Poëtæ, conſimilem antehâc tractârint fabulam; (Aiacem, Ixionem, &c.) Potes tu exindè, vel eandem Tragediã recudere vel diuerſam. Eandem, ſi eodem nexu ac ſolutione retentis; Diuerſam, ſi demutatis.

457 k De qua ſupr. pa. 10. & 18

458 2. Præcept. Induſtrij poëtę eſt, non modò vt Nexu Faciendo, ſed & Nodo-Expediendo, excellat; Qui verò, laboris ſugâ, in extremâ parte. i. Solutione defecerit; Inertiſnè id veriùs ſit, an. Inſipidi atque Inepti?

459 e De locis quibuſd. Tragœdiæ, Præcept. 3a. 1m, de Fabula. Ne Tragœdę tuæ Conſtitutio, ſit Prolixa & multiplex, i. ex pluribus inſertis Fabulis conflata.

460 l Cap. 2. pa. 35. & ca. 4. pa. 6. & 25. & ſupr. pa. 9.

461 f Rat. dict. à Poëtarum fortunâ in Contentionibus Theatricis: Quibus Tragœdiæ prolixitas, fabularumque varietas, quotiès vſu venerit, totiès ipſi ſpectantium omniũ iudicio improbati, cecidêre.

462 m Cap. 15. pa. 6. & 8. & ca. 18. pa 12.

463 g Quorum, vt culpam, ità & aleã ſubijt, etiam acutiſimus Agatho Meus: Cui eo nomine, non “recto ſteterit Fabula tale.

464 2. Præcept. de Admirabili: In Peripetijs, caſibuſque acerbis, Conſternatio ſpectatorum, per Veriſimile ſemper fit: (cap. 5. p. 4) Interdum etiam (quod eodèm redit,) per Miraculoſum & Admirabile.

465 h Velut: ſi fraudetur Callidus:

466 i Fortis ſuperetur.

467 k Quanquam enim τὸ θαυμαστόν, adverſari videatur τῷ εἰκότι: Id tamen ſecùs fit: cùm & id (qd Admirabile) veriſimile dicamus. Non Simpliciter quidem, (quale plerũquè ſolet fieri,) ſed veriſimile quoddam, ſeu ſecundùm quid.

468 3m Præcept. de Choro, trimembr.

469 1 Vt, quamuis Grex quidam numeroſus ſit, pro hiſtrione tamen habeatur vno:

470 2 Nihilque fabuletur, quod à Fabula disiunctum ſit:

471 3 Vt reliquis actoribs operam det, lugendo, favendo, conſilium dando, &c. quò Fabula perducatur ad exitum ſuum

472 l Explodenda ergo veterum ratio; quorum Choris is ſermo aliquandò datus; qui à re propoſita alienus, idemque communis.

473 m Nec abſimili exemplo lapſi ſunt hodierni poëtæ: Qui Sermonis illius loco, inducunt cantilenę Choricæ genus (qd Intercalare appellant,) de extrinſecis rebus, atque ab Actione ſeiunctis.

474 a Sententia, ſeu Rationcinatio-Enthymematica, Rhetor. lib. 1. & 2. copioſè tractata eſt:

475 b Nunc, paucis attingenda: vix. 1o. Sententa, quid.

476 a Cap. 3. pa. 13. & 16.

477 2o. Officia & Partes eius, quæ.

478 c Theorem. de Sententiarum Formis, ſeu Communibus-Locis. Eoſdem ſc: tam Rebus ipſis, quàm Sententijs Poëticis inſeruire:

479 d Differre, penes earum Inuentionem & Vſum, Res. n. ex ſolo Formarum Vſu, Magna illicò appares, Miſeranda, Veriſimilis, &c. vt Inventione nil egeat.

480 e Sermo poëtarum contrà. Non ſimplici formarum Vſu, ſed & Inuentione nititur: Cuius vi, quicquid ad Fidem vſui fit, è proprijs eruatur Locis.

481 Pronunciandi Figuræ, (Indicandi, precandi, imperandi, &c.) Dicentis Vocem Vultumque immutant. Itaquè ab Hiſtrionicâ tractandæ potiùs, (quâ, variè pronuncianti variè ſingitur corpus,) à poëtarum ſtudio haud poſtulandæ

482 a Illarum n. ſiquam neſcias, ſiquâ offendas: ne id quidem, quæſtiunculę in te, eſſe debet, nedùm crimini.

483 b Itaquè Perridicula certè illa, nec Reſponſione digna, Protagoræ vox: “Dormitaſſe Homerum ſc: Iliad. 1o. Quaſi geſtu figurâque inſcitâ, non precetur Diuam, vt pas erat, ſed eidem ſuperbè imperet: “Μῆνιν ἄειδε, θεά.

484 c Elocutionis naturam quò ſapias;

485 1o. Partes eius Simplices, ſunt elementa & ſyllabæ.

486 d Elementum, ſeu Litera, quid.

487 e Literarum differentiæ, tres.

488 f Vocales:

489 g Semivocales:

490 h Mutæ, ſeu Quietæ:

491 i Harum trium diſtinctiones, varię:

492 1 Quoad Oris pronũciantis formam, & locos.

493 2 Quoad Spiritum.

494 3 Quoad Dimenſionem; quam Scanſionem vocant.

495 4 Quoad Accentum.

496 k Syllabæ, quæ.

497 l Earum (vt & literarum,) Differentię, variæ.

498 m Partes ex Literis Syllabiſquè compoſitæ, 4r. Quarum duæ, orationem vinciunt, Coniunctio & Articulus, Coniunctionis deſinitio vna à proprietate: [Quòd neque ſignificationem, det ſententiæ, nec demat:] Ità, ex modernorum opinione, 3x eſt:

499 n Subſequens.

500 o Media.

501 p Principalis.

502 q Altera; ex eo; [quòd ex pluribus vocibus vnam faciat.]

503 r Articuli puritèr, Definitio, Vna eſt, [quòd juſto ordine diſponat ſententias.] Vndè, Articuli (apud Grammat.) indicant,

504 1. vel initium: προτακτικοί, Præpoſitiui

505 2 Vel Finem: ὑποτακτικοί, Subiunctivi

506 3 Vel Rei Distinctionem.

507 ſ Altera; [quòd nec addat ſignificatum orationi, nec detrahat:

508 t Et rem ipſam (quam refert) vel ſubſequatur; vt Subiunctivi: vel antecedat; vt Præpoſitiui.]

509 v Reliquæ duæ partes, ſignificatiuæ ſunt:

510 1 Nomen; quod rem aliquam in Categoria contentam, ſimplicitèr notat.

511 2 Verbum, quod Actionem ſignificat rei, vnâ cum tempore, quo illa fit.

512 x Nomini aut verbo, accidit Caſus, iſque (apud Grammat.) 3 x.

513 1a. Inflexio ſeu levis immutatio: In Nominibus, Declinatio dtur.

514 y In Verbis, Perſonæ variatio.

515 2s. Numerus, i. variatio quoad ipſarum rerum numerum, quæ nomine aut verbo illa ſignificantur.

516 3s. Coniugatio Verbi per Modos: quæ vultum, parteſque corporis, alitèr aliterquè pronunciando conformat.

517 z Perfectiſſima Elucutionis pars, Oratio: quam ſic definit,

518 a Vt prior definitionis pars non ſufficiat:

519 b Niſi adjiciatur etiam poſterior.

520 c Oratio Vna dr : vel Abſolutè & propriè.

521 a Lib. περὶ ἐρμ. ca. 5. p. 1, & 2. Poſt. Analyt. c. 10. pa. 2.

522 d Vel Secundùm quid: cùm per ſe multiplex fit, ſed coniunctionĩs beneficio euadit-vna.

523 Nominis, (vt ſub eo continetur & verbum,) diſtinctionesque, tres.

524 1a, quod partes eas, ex quibus conſtat:

525 a Alia, Simplicia ſunt:

526 b Alia, Duplicia, i. Compoſita, ſeu Iuncta:

527 c Alia, Triplicia, &c. qæ Grammaticis inferioris ætatis, Decompoſita.

528 2 da eſt, ſubdiſtinctio prioris. Vocabulorum n. tàm Simplicium, quàm Compoſitorum, genera 8.

529 1 Proprium & ſuum: κύριον. Cui reliqua omnia opponuntur, vt peregrina.

530 2 Lingua alterius gentis: Cui opponitur proprium-Natiuum i. cum re-ipsâ natum.

531 3 Tranſlatio, μεταφορὰ: quâ vnum nomen transſertur in locum alterius: idque modis 4r:

532 1 Vel cùm nomen generis tranſit in locum ſpeciei. (Vt Odyſſ. vltima, Vlyſſes ad patrem prò “ὅρμησε In portu fuit nauis, generali voce dixit: ἕστηκε, ſtetit.)

533 2 Vel Speciei in locum generis (Vt Iliad. 2. Græci Vlyſſem prædicant, decem millia rectè geſſiſſe, i. multa.)

534 3 Vel Speciei vnius, in locum alterius. (Vt “Haurire animam, pro Incidere, & vice versâ: Hæc n. ambo continentur ſub eodem genere, ſc: Auferre.)

535 4 Vel cùm Analoga Nomina, (quæ ex Proportione ſe habent) mutuò inter ſeſe commutant locum. Cuius Metaphoræ vt fis ſciens:

536 1o Præmittit, Analoga, quæ.

537 2o Exinde docet: In iſtis, Metaphoram proſerri 2b modis:

538 1o Cùm vnum nomen vice vnius ponitur; vt pro 2do 4um, vel contrà.

539 2o Compoſitè: cùm 4o nomini iungatur 1m; vel cùm 2o 3m; ità vt vtrinque procedat Tranſlatio.

540 d Exempl. 1m.

541 a 3. Rhet. ca. 4. pa. 5.

542 e 2m, Metaphoræ ab Inanimatis, vt Animatis.

543 f In 4r Analogorum, συζυγίαις, quas depinxi, deeſt aliquando, Proprium aliquod nomen. Cuius Deſectu, Compoſita illa Trãſlatio, ex vno latere claudicet neceſſe eſt; ex altero, quaſi 4r cruribus inniſa, procedat:

544 g Exempl. Metaph. ab inanimat.

545 h Aliquando etiam, mutato aliquo nomine, ſubſtituitur negatio Proprij, pro Metaphorico poſitivo.

546 b 3. Rhet. ca. 6. pa. 9 & 10.

547 4 Ornatus, quid & Quotuplex.

548 5 Factum Nomen; quod à Poëta ipſo nouatum: cùm anteà nuſquam gentium in vſu eſſet.

549 i Exempl. 1m. ex Anonym.

550 2m Ex Iliad. 1o.

551 6 Protractum, ſeu licentiosè Productum: cui opponitur 7 Subgractum, ſeu Imminutum.

552 k Protrahitur quidem vèl ex productione vocalis; Vel, injectâ ſyllabâ.

553 l Subtrahitur autem, per ἀποκοπήν extremę ſyllabę: vt Iliad. 5. et Odyſ. 38.

554 m Et apud Empedocl.

555 8 Immutatum à ſuâ ſpecie; nec omni ſul parte, pro conſuetudine, prolatum.

556 n Vt lliad. 5.

557 3a Diſtinctio eſt, à Sexuum differẽtijs: vt n. ex rebus alias animantes videas, vt mares, fœminas: alias medio modo ſe habentes. Ità & nomina quoque, Maſculina ſunt, Fœminina, vel Neutra.

558 o Quorum quidem ſingulis terminationes extant ſuæ: 1o. n. Maſculina eomplura, exeunt in Liquidas ρ & ν. & in Duplices ψ & ξ.

559 2 Fœminina pleraquè in vocales eas ſc: quæ naturà Longæ: vt κ & ω.

560 p Vel quæ ſæpè Longæ.

561 3 In Conſonantes Mutas, nullum terminatur nomen, neque in Vocales breues.

562 4 In Vocal. ι & υ, ex Nominibus Neutris, quinque deſinunt: Cætera Neutra, exeunt in ν, & σ.

563 a Elocutionis Perfectę dos gemina: vt ſit Aperta: ne Humi repat.

564 1 Aperta, Vnde? Niſi ex vulgaribus, et Proprijs? vt ſi ſcapham, ſcapham voces.

565 b Sed hoc pedeſtre, & abjectũ nimis.

566 2 Ne Humilis ſit, Magnificam, elatamque reddunt es, quę peregrinitatem olent, atque inſurgunt altiùs.

567 c In quibus, ſiquis modum neſciat, neque orationi vſquam infercerit propria vel Ænigmaticè obſcurus fiet, vel Barbaricè blæſus.

568 d Ænigma: Sermonis ſpecies, qæ tradere quidem videtur, quod abſurdum antumes, nec tradit tamen:

569 e Ex quo genere elocutio illa eft, non qæ ex nominibus Iunctis confit,

570 f Sed quæ totæ ex Metaphoris.

571 g Barbariſmus. nil aliud, quàm externarum gentium Dialectus.

572 h Epilog. Ex proprijs, Aperta fit; ex Linguis, Magnifica oratio.

573 a Par. 3.

574 3 Aperta verò, ſimulque Magnifica, ex Protractis, subtract. & Immutatis, &c.

575 k Nam & Amplitudini inſeruiunt; quia pręter-morem-Mutata.

576 l Et Claritudini: quià Mutata leuitèr, nec inuſitato Tropo.

577 m Itaque Euclidi, venia minimè danda, qui Licentiam hanc nominum, tàm improbè exprobrauit Poëtis, etiam Homero ipſi.

578 n Quàm nullo (inqu.) negotio condatur verſus, ſicui permiſſum, pro arbitratu vt extendat, decurtet, immutet voces?

579 o Sed monendus Euclides: ſi vitium in iſtis maneat, id hominum eſſe, qui importunè vtuntur: Nominum ipſorum non eſſe.

580 q In quibus, vt in omni orationis lumine, Modus Congruiſque plurimum valet.

581 r Atque hoc, quò ſaciliùs ſcias: fac periculum (ſi placet) in aliquo verſu. Ità vt (menſurâ pedum manente,) vel Mutata illa, propriorum vicæ colloces:

582 f Vel contrà eiectis illis, ſubſtituas Pervulgata & Propria.

583 t Exemplo,

584 1 Sit Iambus Æſchyli: quem poſteà vt caſtigaret Euripides vnicâ mutatâ voce, clarum lumen adiunxit Carmini.

585 2 In Heroïcis quoque par ratio; eademque, ex Immutatione-verborum, conciunitas. Vt, Odyſſ. 9. verſus eſt Cyclopis de Vlyſſe; poſtquam ei osculum effodiſſet.

586 v Et Odyſſ. 21. de Telemacho, qui Vlyſſi ſedile appoint quod fortunæ ipſius par erat, Puſillãque Menſam.

587 x Et Iliad. 17. de Troianorum pugnâ, quæ aſſimilatur fluctibs marinis.

588 y Euclideę ſimillima fuit, Calumnia Ariphradis. “Tragicorum monſtroſas Syntaxes, ità à conſuetudine diſcedere, vt ferri nullo mo poſſent:

589 z Sed refutatur facilè: quoniam hæc omnia, (quotidiana ſint licèt,) granditati rerum poëticarum vndiquè reſpondent.

590 a Collatio poëticorum nominum: Iuncta n. & Linguæ, non infimo cenſentur loco:

591 b Tranſlatis autem excellere, ſumma laus quia Tranſatio ſc: naturâ & Marte noſtro acquiritur, non arte alienâ.

592 b Par. 3.

593 c 3. Rhet. ca. 2. pa. 12.

594 c Et quid ingenioſi eſt, ſimile in rebus diſcrepantibus contueri: vndè Tranſlatio.

595 d 3. Rhet. ca. 3. pa. 9.

596 d Diſtinctio eorundem Nominum. Nam & alia, quadrant Poëmatis alijs:

597 e 3. Rhet. ca. 3. pa. 9. & ca. 1. p.. 7.

598 e Et alia Poëmata, alijs Nominib. gaudent.

599 f 3. Rhet. ca. 2. pa. 7. & 9.

600 Epicę cum Tragœdia convenit.

601 1 Generatim; Tùm quoad Modum-imitandi: qui (dùm poëta recitat) Narrativus eſt; dùm perſonę interloquntur, Dramaticus:

602 b Tùm in Conſtitutione Rerum: quæ circa vnam-Actionem eſſe debet Perfectam & Cohærentem:

603 a Cap. 4. p. 2 ad 11.

604 c Non (quo more hiſtorię ſcribi ſolent,) circa Actiones Plures, quę vno-tempore, vnius pluriumve operâ geſtę ſunt: ità vt nec ſeriatim Copulari queant, nec ad eundem referri Finem:

605 d Tempore inqu: geſtę ſunt, vel Vno ſimplicitèr; vt, ſi à pluribus agantur, diverſis in locis: velut (Herod. lib. 7.) Navalis pugna propè Salamina: vndè fortunę Athenienſium auctę:

606 (e Et Pedeſtris pugna Carthaginenfium: vnde gloria Siculis parta.)

607 f Vel Vno-ex-Conſequenti: vt, ſi ab jiſdem gerantur eadem, altero alterum ſubſequente.

608 g Hoc vitio laborabant Veteres: quos, num poëtę ſint, neſcias, an Hiſtorici:

609 h Vnum excipimus Homerom; qui cœlitus hanc hauſit ambroſiam: ſiquidem totum Ilij bellum hiſtoricè complecii noluit, (quià nimiò immenſum:)

610 b Cap. 4. pa. 12.

611 c Ca. 4. p. 6..

612 i Nec (quanquam modicum fuiſſet) niſi Epiſodiia Formiſque Dramaticis adornare maluit.

613 k Sed in eo bello, vnicam ſuſcepit Iram-Achillis; eiuſque partis brevitatem, mirâ Epiſodiorum ſuavitate locupletauit:

614 d Ca. 4. pa. 12.

615 l Cæteri contrà, (hiſtorico more) Vnius-Perſonę Actionem narrant Multimembrem; cuius quælibet pars, alterius ſiat corpus fabulę.

616 e Cap. 4. pa. 12.

617 m Itaquè (ni vtroſque conferre pigeat,) In huius Poëmatis, ecce Actiones-Simplices;

618 n Illorum, non niſi Multiformes; atque in Fabula ſuâ, (vt illi autumabant) vnâ, plurimas latentes.

619 o Conuenit etiam Epicę cum Tragœdia: Tùm penes Fabularũ Species 4r de quib. ca. 10. p.14.

620 f Cap. 10 pa. 14.

621 p Tùm penes partes Formales; Fabulam ſc: ac Mores,

622 q Et Sententiam, atque Elocutionem.

623 r In quibus mira Homeri laus, vt vetuſtate, ità & artificio cæteris antecelluit omnibus.

624 ſ Sive ſpecies illas Fabularum (quas perpoliuit) cogites.

625 t Sive elegantiam verborum, Sententiarum granditatem.

626 v Epica autem à Tragœdia 2bus diſſentit,

627 g Ca. 2 p. 34.

628 1 Longitudine Fabulæ: Cuius Terminus quidem ſeu Finitio, ea eſſe debet, vt vno quaſi adſpectu, & Initium aſſequâre, & extremum

629 h Cap. 4 p. 6 & 8.

630 x Id quod facilè ſiet, ſi & veterum Fabularum Immenſitas, contrahatur breviori Poëſi:

631 i Ca. 4 p. 11.

632 y Nec Fabulę tuę Moles vlteriùs creſcat, quàm τριλογίαι vel τετραλογίαι illæ (i. 3s quatuorve tragœdiæ) quæ vnis Deorum ludis agebantur in ſcena.

633 z Extenſio autem Epicæ, cur multò productior ſit, quàm Tragœdię, cauſa in promptu eſt:

634 a Illîc. n. Partes Actionis, (quià hiſtrionis poſcunt operam) non niſi paucæ ſimul aguntur, pauciſque in locis:

635 b Epica (quià Narrando fit) plures, pluribuſque locis-geſtas, diſtinctè percurrit; facilè ſe modò ad hanc, modò ad illam transferens.

636 c Ex quâ Narrandi-Varietate, duo redundant Commoda: vnum, vt Grandius inſurgat Poëma:

637 d Alterum, vt Epiſodiorum diſparitate, & recreetur audienti animus, & dicenti ornetur Oratio.

638 k I. Rhet. ca. 11. p. 30

639 e Differt etiam Epica, in Metro: Hexametrum illi imprimis congruere,

640 1 Docuit conſenſus veterum; quibus hoc vnum arriſit, poſthabitis cæteris:

641 2 Confirmat etiam Diſtinctio: Quià,

642 1 Nullum aliud Simplex competit genus: Siquidem

643 f Hexametrum, (ob tarditatem pedum) Poëſi huic peridoneum ſit; quippe magnificæ & gravi.

644 g Iambicum et Octonarius, (quià mobiliores verſus) hic ſaltationi Dithyrambicæ illud, Dramaticis-Interloquijs natum.

645 l Ca. 2. p. 24

646 2 Multò mintìs admittenda plura metrorum genera: quandoquidẽ ſi varij atque inæquales incedant pedes, Poëma, quod illis nititur, vacillet, neceſſe eſt.

647 m Ca.1. p. 8.

648 m Ca.1. p. 13

649 De Epici Poëmatis, i. Homerici, cõſtitutione, pręcept. 6.

650 1 Narratiuo Modo ſic imitetur epicus, vt ne nimium ex ſeſe narret: vt plurimùm enim perſonis Dramaticè inſervire æquum eſt.

651 a Quæ res, Epicorum antiquiſſimis, ſuſque deque habita. Inſcitè, Quis neſcit?

652 b Homero contrà, religio fuit, paucis (Proœmij loco) prænarratis, Perſonas fabulantes inducere;

653 c Singuliſque ſuos adaptare Mores.

654 2. Præc. Actioni-Tragicæ probè congruit, id quod Admirabile eſt;

655 d At in Epicâ, procedit rectiùs: quippe, qæ tutiùs admittit τὸ ἄλογον, quàm Tragœdia.

656 e In illa. n. ſpectantium oculis proponuntur omnia: vt, ſiquid inſit abſurdi, id palam ſe prodat: In epicis Narratur tantùm, non Adſpectu dignoſcitur. Vt, illud de Hectore, Iliad. 22.

657 f Sin autem id, quod Admirandũ eſt, poſcat Epica; etiam id, quod Audienti Iucundum,

658 3 Præc. Mentiatur Poëta: Cedo. Modò aſtutè, & in rem ſuam. Sic Sophiſticè ſæpè Homerus, fallacias texit à Conſequenti, in 2a figurâ: vt Odyſſ. 18. Nutrix, dùm pedes Vlyſſi lauat, ex cicatrice agnoſcit: i. à Conſequenti & Signo.

659 a Lib. Elench. ca. 5. p. 6. & 7. & Rhet. 2. ca. 26. p. 11.

660 g Atque hoc Captionis genus, facil imponit imperitis. Semper. n. illi, Conſecutionem retroagi autumant: Quod nec in Omnibus, nec Semper ſit: vt poſito Conſequenti, ſequatur Antecedens:

661 h Vndè etiam (vice versâ) fit, vt ratio à poſito Antecedenti, ad Conſequens, ſit ἀσυλλογιστὸς i. falſa & inanis:

662 i Ratio à conſequenti, Cur inanis.

663 4 Præc. Vt Hyperbolas, quæ Audienti arrident, magis eligat, quàmτὰ δυνατὰ, quę repugnant. Vt quorum Morti excolere vult, eorum ancilletur Opinioni.

664 5 Præc. A principio ad exitum fabulę, ne Abſurdi quidpiam attexas:

665 k Sin rei difficultas id poſcat; Summovendum ſaltem, extra Fabulam: vt, in Oedip. Tyr.

666 b Ca. 8. p. 12.

667 l In mediâ autem Actione, non ferendum. Vt, in Electra Sophocl.

668 m Et in Myſis,

669 n Itaquè perineptè quidam: [Se coactus finxiſſe Abſurdum: ne exitu ſuo fruſtrata, periret fabula.]

670 o Primùm. n. ab initio quid opus fuit tali Fabulâ?

671 p Deindè; Si talis jam Conſtituta ſit; eaque, Poſito illo Abſurdo procedat rectiùs: nihil eſt quòd vitium illud expaueſcas.

672 c Ca. 7. p. 22.

673 q Hoc idem factitavit Homerus, Odyſſ. 13: Vbi tanta τῶν ἀλόγων Macula: Vt elegantiarum, quicquid poſſet, affunderet illuc poëta; quod quidem neceſſarium illi malo, vel obſcurando, vel Compenſando videretur.

674 6 Præc. Elocutionis Cultus, ſummo vſui eſt, vbi Sententia deſecerit, ac Mores:

675 r In illis autem, Cultura immodica, nec poſita ſan loco, oſficiat Poëſi, nedum iuvet.

676 Propoſitio tàm Criminationum, quibus vexantur Poëtæ, quàm Solutionum.

677 a Præmittit autem Fundamenta, ſeu Rerum Poëticarum genera 3a: 1um, in Rebus, Perſoniſque, quæ exprimuntur; (3b ſc. Formis.)

678 1 Quales exiſtant.

679 2 Quales eſſe perhibentur:

680 3 Quales eſſe oportet:

681 2um Genus, in Elocutione, quâ Res illę omnes Enunciantur; vt Linguis, Metaphoris, &c.

682 3um Genus, in ipſa Arte Poëtæ: cuius Imbecillitas apparet, reſpectu aliarum artium perfectiorum habito; ac Politicę imprimis: cui ipſa ſuo modo miniſtra eſt.

683 b Errata autem, (quibus labi contingit) 2cia ſunt: (vnde formæ 3s:)

684 c Alia. n. ipſius artis Per-ſe (quæ Forma 1a eſt:) vt cùm materiam tractandam afſumpſeris; quam præ ingenij tenuitate adornare non potes:

685 d Alia Per accidens: idque vel cùm Materia ipſa, quæ eligitur, in errorem impulit: (quæ Forma 2da eſt) Siuè quia deſumpta fit ex aliâ ſcientiâ, cuius Poëta non perdidicit res:

686 e Siuè quòd Errati aliquid in ipſis præextitexit ſcientijs, quod Poëtæ Eligenti imponit.

687 f Vel cùm conſultò Res Impoſſibiles & ἀλόγους arripiat Poëta: vt ſine quibus Fabula ad finem, quem optat, non perueniſſet: (quæ Forma eſt 3a.)

688 g Ex præmiſſ: Criminationum omnium Solutiones petas licet.

689 1 Quod ad 3um genus: 1 Si ex Formâ 3a objecerint: [Aliâ te ex arte diſſerentem, id protuliſſe Abſurdi, quod illius præcepta, non ferent:]

690 h Excuſandum: Contra regulas quidem illas peccâſſe te: Sed Quanto bono? Vt indè conſequêre Poëmatis Finem; h. e. Conſternationem eorum qui audiunt. Hoc pacto Impoſſibilium Fictionẽ tolerari, & Poëtæ condonari meritò poſſe.

691 a Cap, 7. à pa. 25. ad finem.

692 i Quanquam, quià ſemper offendit meritòque diſplicet, quomo cunque peccare; monendus es; ſiquâ eundem finem, ſervatis illis regulis, modò attingere liceat, ne facilè aſſueſcas in hac culpâ labi.

693 2 Si ex formâ 2a criminentur [Alterius res Artis (quam minimè calluiſti,) indoctè te docuiſſe.] Minuendum hoc: Comparatè ad formã 1am. Lenius id ſci: veniâque dignius haberi; quàm ſi propriâ tuâ in Arte cecidiſſes. Eam. n. Offenſam, quis eſſe neget inexcuſabilẽ?

694 k Quod ad 1um genus:

695 1 Si ex formâ 2a inſimulent: [Falſa te docuiſſe, & præter hiſtorię fidem:]

696 l Recurrendum eſt ad formam 3am: Te, non quod fieret, finxiſſe, ſed quod fieri expediret: h. e. (quod cap. 4. p. 14. dixit) præſtantius quiddam, & quaſi exemplar ſecutũ eſſe.

697 2 Si ex formis 1a & 2a, arguant: [Nec vera te, nec præſtantiora attuliſſe. Referes te ad form. 2am, i. ad Famam: “Ita communi opinione iactari: vt; ſi vitium illud ſit; vulgi rumoriſque vitium fit, non tuum.

698 m Huic ſolutioni affine erat illud Xenophania Phyſici, de naturâ Deorum diſputantis &c. de qo vid. Sext. Empiric.

699 3 Si ex formâ 3a inſimulent: [Id fingi, quod minimè Oportuit:] occurres ex formà 1a: veritatem, te, temporumque priſcorum inſtituta ſequi. Velut, Iliad 20. Dormiente exercitu; lanceę (quò ad manum ſint) ferreo-inſtrumento figuntur: cùm potiùs directè adverſus hoſtem ſtare debuiſſent:

700 n Verùm hoc non Erratum poëtæ, ſed rudis-illius-ætatis Mos fuit.

701 4 Si ſpeciatim ex eadem formâ 3a, coarguant: [Perſonam, quæ inducitur, dixiſſe vel feciſſe minùs Rectè.]

702 o Vendicabis: Tùm ex communi Ratione Boni: Quòd ità fecerit dixeritve, vt Oportuit:

703 p Tùm ex Circumſtantijs (quæ facto hærent)

704 1 Perſonę ſc: quę fecit, & in quem:

705 2 Temporis, quo geſtum:

706 3 Inſtrumenti, quo fecit:

707 4 Finis conſilijque eius, qui fecit. His. n. mutatis; magnopere commutantur dicta atque facta.

708 q Quod ad 2um genus: Si ex Poëtarum vocibus, quaſi ansâ, arreptis [Abſurdè eos ſenſiſſe] dicat: Facilè liberantur illi, ex variis Locutionum formis.

709 1 Per Linguas: vt Iliad. 1o obiectio de Mulis: [Cur potiſſimùm corriperentur peſte?] diluitur: Quià οὐρῆες, vox peregrina, Cuſtodes hîc notat, non Mulos.

710 r Et Iliad, 10. Cur Dolon fingitur εἶδος κακός, cùm mox appelletur Magnus Curſor. i. Egregiâ-Compoſitione intructus? Sed ſcias: Cretenſi vocabulo, ſic ĩllum dici: quia vultu ſit turpis, non corpore.

711 ſ Et lliad. 9o, An Achilles, ſapientiſſimis viris, cum gravitate opus eſſet, propinaret Meracius? Nunquam faceret. Sed externo iuſſit vocabulo, ζωρότερον, i. Citiùs id facere.

712 2 Tranſlatio poëtam ſublevat, vt Iliad. 2: Numquid veriſimile eſt, Omnes Deos homineſque totam ſtertiſſe notem? Sed per Totam, intelligas Magnam-Partem: Metaph. à Genere ad Speciem.

713 t Et lliad. 10: Mireris, Agamemnonem regem, modò hoſtium intueri caſtra, modò naves inuiſere: Sed metaphoricè, Adſpiciens, dixit pro Animocogitans:

714 v Et mox, Fiſtularum Vocem (κατ κυρολογ.) pro Sonum: & Tumultum pro Vocem.

715 x Et Iliad. i; Ad Æthiopas Dij ſequebantur Iouem: An omnes? (Ità cœlum fuiſſet ſine dijs:) Sed Multi.

716 y Et Odyſſ. 5. 145. [Solum viſæ ſydus Borealibus nunquam occidit:] Quis diceret? Sed Solum metaphorica-Traiectione, cepit, pro maximè Conſpicuo, vulgique opinione Noto.

717 3 Accentus quoque Solutionem parit: Cùm, mutato vocis ſono, longè alius elicitur, quàm qui reprehenditur, fenſus. Vt Iliad. 2o. Iupiter ad ſomnium: Non, δίδομεν, damus, inquit: Sic.n. falſis promiſſis ductaret Græcos:) ſed διδόμεν: “Tu nuncia, nos illis gloriam dare.

718 z Et Iliad. 23. 843. De ligno arido, non ait οὗ, Vbi: (id n. falſum, ſibique contrarium:) ſed οὐ, Non corrumpitur, &c.

719 4 Ex Diviſione naſcitur ſolutio: quoties ſententia aliter interpuncta, alium edit ſenſum, quàm putabat is, qui arguit. Veluti, in 2do verſu, non ad vocem [Priùs] (quod obtrectator voluit,) ſed ad [Mixtaque] ſit interpunctio. Sic. n. ſenſus quadrat.

720 5 Anceps nominum ſignificatio, Reprehenſionem diluit: velut, Iliad. 10: non dicit, “Pluſquam duas partes noctis, elapſas eſſe, ſed maiorem partem duarum.

721 6 A conſuetudine ſermonis, veniam poſtulat Poëta: Nimirum, Quià ſic loquitur Vulgus.

722 a Vt Iliad. 10: Stannum, vt materiam, conficiendis quidem ocreis ineptam, poſuit tamen, ex vulgi more, pro Chalybe ſeu Ferro.

723 b Sic Iliad. 19: Diis, qui ſolo utuntur Nectare, vinum tamen propinari dicitur.

724 7 Inſpectio Notionis-Multiplicis, Poëtam adiuvat: Cùm id, quod Subcontrarietatem præ ſe ferebat, ex Notione aliâ inventâ, excuſationem paret.

725 c Vt Iliad. 20. 745: τῇ ῥ᾽ἔσχετο, non ſignificat, Cui inhæſit:] niſi pugnantia loqueretur: (nihil. n. illic adfixum eſſe conſtat:) Sed [Quâ vetita eſt Pertranſire:] Quo ſenſu, nihil pugnæ.

726 d Præcepta hic duo.

727 1. Vt ſiqua ſignificatiuncula objectionem faceſſat, eam, ex notione contrariâ, eleues:

728 2 Id ſi minùs liceat; vt, cum Glaucone, pertinaces incuſes hominũ mores: Quib. ſua ſic Placet opinio, vt quaſi Iudiciorum domini, aliorum ſententiam ne audiendam putent.

729 e Exemplo ſit opinio illa, de Icario Penelopes patre: Lacedæmonium illum fuiſſe. Itaque Odyſſ. 4a. Telemachum Increpant; qd Lacedæmonem veniens, aui ſui oblitus ſit, à quo de patre Vlyſſe certior poſſet fieri:

730 f Sed Opinionem illam, opinio tollit contraria: vt auus Telemachi, non Lacon, ſed è gente Cephaleniâ, neque Icarius, ſed Icadius cognomento fuerit.

731 g Quid quòd hæc eadem objectio, (quià Homerum fefellerat Hiſtoria) eludi poterit, ut ſuprà, par. 7?

732 h Reprehenſiones Adverſariorum ſummatim notat: Alias ſolui & expurgari poſſe: 1.n. Reprehenſio τῶ ἀδυνάτων, reſutatur 3b. modis: Revocando ſc. vel ad Poëmatis finem: quô vt perveniret, conſinxit ea ſc: quæ naturæ diſſentiunt; (Pecudes loqui; homines in arbores conuerti, &c.

733 1 enim Reprehensio τῶ ἀδυνάτων, refutatur 3b. modis: Reuocando scil. uel ad Poematis finem: quo ut perueniret, consinxit ea scil. quae naturae dissentiunt; (Pecudes loqui; homines in arbores conuerti, etc.

734 b Cap. 16. pa. 7.

735 1 Vel ad Melius; i. Abſolutum rei-Exemplar; quod quò proponeret ea qæ præter ſuprauè naturam eſſent, neceſſariò finxit.

736 c Cap. 3. pa. 10.

737 k Vel ad opinionem communẽ: cui reſragari noluit.

738 2 Reprehenſ. τοῦ ἀλόγοῦ, excuſatur bifariam:

739 1 Quòd Famam ſecutus ſit;

740 2 Quià ne id quidem præter rationem eſt, vt quod rationi diſſentit, aliquando fiat.

741 d Cap. 10. pa. 25.

742 3 Reprehenſio ſubcontrarietatis, (quam in vocabulis protuliſſe arguitur) ex conditionibus Dialecticorum illis elui poteſt; [An idem, ad idem, & eodem modo:]

743 1 Videat ergo, qui poëtam ſic vexat. 1 An Eadem-Perſona locuta ſit cum eadem: 2 An ad Eaſdem-Res intenderit animum, cùm diceret: 3 An in eo verbo, authoritate fretus ſit Prudentis-Viri.

744 m Alias Reprehenſiones notat elevari non poſſe: 4am ſc. τῆς ἀλογίας, & 5am τῆς πονηρίας: Cùm Poëta, abſquo vlla neceſſitate,

745 n Vel, quod Abſurdum eſt, protulerit;

746 e Cap. 8. pa. 12. & ca. 16. p. 8.

747 o Vel quod cum incredibili-Improbitate coniunctum.

748 f Ca. 8. p. 7.

749 p ᾽Ανακεφαλαίωσις dictorum: Reprehenſiones, 5r fuiſſe:

750 1.

751 2.

752 3.

753 4.

754 5.

755 q Solutiones, (ex 3b formarum generibus petitas) fuiſſe 12. Tres, 1i generis; 7, 2di; & duas 3i.

756 Quæſtio [An Tragica imitatio, præcellat Epicæ:]

757 1 Diſputatur negativè: idque præmiſſis his: Si ſuperior Imitatio illa, quæ ſpectanti minus molesta:

758 a Qualem libentiùs intuentur Prudentes-Viri:

759 b Inferior certè ea, quæ Geſticulando Nimia.

760 c Rat. conſequẽtięim-pl: Quis. n. illum ferat, qui te quaſi tardè intelligentem obtundat, nimiâque motione importunus, nunquam ſatis monitum putet?

761 d Nonne idem videtur is, quod inſulſi tibi ciues, qui ſono tibiæ, quaſi re infeliciter expreſsâ, ridicule ſuum admouent geſtum?

762 f Ex Præmiſſ. par. 1a, Tragœdiæ perſpicitur culpa, nimioperè geſtiendo, ſaltando, &c.

763 g Quo nomine, etiam Hiſtriones ipſi, cùm ætate, & grauitate antecederent, irriſêre Iuniores ſuos, vt ſequiores Pantomimos. Ex qo genere Callipides fuit, &

764 g Pyndarus-Mimus-

765 h Ergo nec Iuniores iſti, præ ſuo geſtu; nec Tragica, i. imitatio-Mimica, tanti pendenda eſt.

766 I Ex part. 2a, collaudatur Epica, quæ Auditores poſcat temperantes & graues: quibus ad benè viuendum, abſque geſtu vllo, per-ſuafio facilis, arrecta mens.

767 k Tragicam contrà ſpectant ij, quorum hebetes ſenſus, omni, quo poſſis motu, extimules neceſſe eſt.

768 l Iam Affirmatiuè, pro dignitate Tragœdię: Cui, quæ de motu obiecta ſunt, diluimus rat. 3b.

769 1 Neque. n. Motionum ille exceſſus tàm Tragœdiæ eſt, quàm hiſtri-onum imprudentiæ. (Poteſt. n. eadem etiam Epicæ aſpergi macula; ſiquis illam motu minàs-neceſſario Recitet.)

770 2 Nec verò omnuis incuſanda Motio: Sed qæ Delicata & Perſonarũ Nequam:

771 m Ne ſaltatio quidem damnatur omnis, (quædam enim perſonarum grauium eſt:) ſed Pyrrhica, putâ, vel Hyporchematica, &c. Quantô minùs hiſtrionum illa repudianda Motio præſertim honeſta?

772 3 Quid, quòd Tragœdia, cui Motũ omnem dempſeris, etiam abſque Theatro lecta, perficiar, quod vult? nec minùs herclè, quàm imitatio Epica?

773 a a Ca. 3.p.20.

774 n Oſtenſive quoquæ Tragœdiam anteponimus, rat. 3b.

775 1 Quià cûm omnibus adornetur partibus, quib. Epica;

776 o Tùm duas, peculiares habet, eaſque pergratifimas: Apparatuum lenocinia, & Cantum.

777 2 Quià luculentèr (in Agnitionibs, Peripetijs, &c.) omnia ponit ante oculos: Quæ niſi Memorando, nõ oſtendit Epica.

778 3 Eidem quoque Fabula, contractior eſt: Quicquid autem dulce, tantò dulcius, quantò citiùs comprehenderis, modo ne imminutum & curtum.

779 4 Imitatio illa, magnipendenda, quæ Simpliciter vna: Epopœia verò, minimè omnium vna & ſimplex.

780 p Nam Epicus, ſi vnam (qualis Tragœdiæ eſt) contexat Fabulã:

781 q Aut brevitate nimiâ, turpitèr in anguſtum deſinet;

782 r Aut prolixitute debitâ provectus, adſumet vires ſuas:

783 ſ Sin autem ex pluribus (vt fit) Actionibus compegerit poëma; multimembris jam naſcitur, non imitatio ſimplex:

784 t Quâ quidem in parte laborant etiam Homeri opera: quoram ex vnitate perexigua laus:

785 b Ca. 10. p. 22.

786 v Nec tamen id Poëtæ vertendũ crimini: Sed profectò, nec alitèr expediri res potuit, nec aliâ viâ, ad Iuſtam-Magnitudinem perveniri.

787 5 Ac Finem-ſuam vtræque appetunt poëſes: Ac magis adipiſcitur Tragœdia. Hic. n. Miſericordia Metuſque Major: vnde Efficacior VITIORVMκάθαρσις.

788 x Epilog. dictorum, tam quæ vtrique Poëſi communia;

789 y Quàm, quæ propria alterutri.

ToC