ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΤΡΩΑΔΕΣ.EVRIPIDISTroades. LONDINIApud IoannemDayum1575.Cum gratia &priuilegio.
ΥΠΟΘΕΣΙΣΤΡΩΑΔΩΝ.Μετὰτοῦ Ιλίου πόρθησιν, ἔδοξεν Αθηνᾷ τεκαὶ Ποσειδῶνιτὲ τῶν Αχαιῶν στράτεθμα διαφθεῖραι.τοῦ μὲν ἐυνοῦντος τῇ πόλει, διὰ τὴνκτισιν. τῆς δὲ μισησάσης τοὺς ῞Ελληνας,διὰ τοῦ Αἴαντος εἰς Κασάνδραν ὕβριν.οἱ δὲ Ελλήνες ἐκληρώσαντο τὰςαἰχμαλωτίδας τῶν γυναικῶν. τοῖςγὰρ ἐν ἀξιώμασιν ἔδωκαν, ᾽Αγαμέμνονιμὲν Κασάνδραν, Ανδρομάχην δὲ Νεοπτολέμῳ,Πολυξένην δὲ, τῷ Αχιλλεῖ. τάυτην μὲνοὖν ἐπὶ τοῦ τάφου αὐτοῦ ἔσφαξαν.Αστυάνακτα δὲ ἀπὸ τῶν τειχῶν ἔρριψαν.῾Ελένην δὲ, ὡς ἀποκτενῶν Μενέλεωςἤγαγεν. ᾽Αγαμέμνων δὲ τὴν χρυσμῳδὸνἐνυμφαγώγησεν. ῾Εκάβη δὲ τῆς μὲν῾Ελένης κατηγορήσασα, τοὺς ἀναιρεθένταςδὲ κατοδυρομένητε, καὶ θρηνήσασα, καὶ κηδεύσασα, πρὸςτὰ τοῦ Οδυσσέως ἤχθη σκηνάς, τούτῳλατρεύειν δοθεῖσα.ΤΑΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΟΠΑ.Ποσειδῶν. ᾽Αθηνᾶ. ῾Εκάβη. Χορὸςαἰχμαλωτίδων Τρῳάδων. Ταλθύβιος.Κασάνδρα.᾽Ανδρομάχη.Μενέλαος.῾Ελένη.Προλογίζειδὲ ὁ Ποσειδῶν.ΕΥΡΙΠΙΔΟΥΤΡΩΑΔΕΣ.Ἥκωλιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθοςπόντουΠοσειδῶν, ἔνθα Νηρῄδων χοροςκάλλιστονἴχνος ἐξελίσσουσιν ποδός.ἐξοὗ γὰρ ἀμφὶ τήνδε Τρωϊκὴν χθόναφοῖβόςτε κἀγὼ λαΐνουςπύργους πέριξὀρθοῖσινἔθεμεν κανόσιν, οὔποτ᾿ ἐκ φρενῶνεὔνοι᾿ἀπέστη τῶν ἐμῶν φρυγῶν πόλει,ἣνῦν καπνοῦται, καὶ πρὸς Ἀργείου δορὸςὄλωλεπορθηθεῖσ᾿. ὁ γὰρ παρνάσιοςφωκεὺς᾽Επειὸς μηχαναῖσι Παλλάδοςἐγκύμον᾿ἵππον τευχέων συναρμόσας,πύργωνἔπεμψεν ἐντὸς ὀλέθριον βάρος.ὅθενπρὸς ἀνδρῶν ὑστέρων κεκλήσεταιδούρειοςἵππος, κρυπτὸν ἀμπισχὼν δόρυ,ἔρημαδ᾿ ἄλση καὶ θεῶν ἀνάκτοραφόνῳκαταρρεῖ. πρὸς δὲ κρηπίδων βάθροιςπέπτωκεΠρίαμος Ζηνὸς ἑρκείου θανών.πολὺςδὲ χρυσὸς φρύγιά τε σκυλεύματαπρὸςναῦς ᾽Αχαιῶν πέμπεται. μένουσι δὲπρύμνηθενοὖρον, ὡς δεκασπόρῳ χρόνῳἀλόχουςτε, καὶ τέκν᾿ εἰσίδωσιν ἄσμενοι,οἳτήνδ᾿ ἐπεστράτευσαν Ἕλληνες πόλιν.ἐγὼδέ (νικῶμαι γὰρ ἀργείας θεοῦἭραςἈθάνας θ᾿, αἳ συνεξεῖλον φρύγας)λείπωτὸ κλεινὸν Ἴλιον, βωμόυς τ᾿ ἐμόυς.Eρημίαγὰρ πόλιν ὅταν λάβηκακή,Νοσεῖτὰ τῶν θεῶν οὐδὲ τιμᾶσθαι θέλει.πολλοῖςδὲ κωκυτοῖσιν αἰχμαλωτίδων βοᾷσκάμανδρος, δεσπότας κληρουμένων.καὶτὰς μὲν ἀρκάς, τὰς δὲ Θεσσαλὸς λεὼςεἴληχ᾿Ἀθηναίων τε Θησεῖδαι πρόμοιὅσαιδ᾿ ἄκληροι Τρῳάδων, ὑπὸ στέγαιςταῖσδ᾿εἰσί, τοῖς πρώτοισιν ἐξῃρημέναιστρατοῦ.σὺναὐταῖς ἡ λάκαινα τυνδαρὶς῾Ελένη,κομϊσθεῖσ᾿ αἰχμάλωτος ἐνδίκως.τὴνδ᾿ ἀθλίαν τήνδ᾿ εἴ τις εἰσορᾶνθέλει,πάρεστιν῾Εκάβη κειμένη πυλῶν πάρος,δάκρυχέουσαπολλὰ καὶ πολλῶν ὕπερ.ᾗπαῖς μὲν ἀμφὶ μνῆμ᾿ Ἀχιλλείου τάφου,οἰκτρὰτέθνηκε τλημόνως Πολυξένη.φροῦδοςδὲ Πρίαμος, καὶ τέκν᾿. ἣν δὲ πάροιθενμεθῆκ᾿Ἀπόλλων δρομάδα Κασάνδραν, ἄναξ,τὸτοῦ θεοῦ τε παραλιπὼν τό τ᾿ εὐσεβὲςγαμεῖβιαίως σκότιον Ἀγαμέμνων λέχος.ἀλλ᾿ὦ ποτ᾿ εὐτυχοῦσα χαῖρέ μοι πόλις.ξεστόντε πύργωμ᾿, εἴ σε μὴ διώλεσενΠαλλὰςΔιὸς παῖς, ἦσθ᾿ ἂν ἐν βάθροις ἔτι.ἀθηἔξεστιτὸν γένει μὲν ἄγχιστον πατρὸς,μέγανδὲ δαίμον᾿, ἐν θεοῖς τε τίμιον,λύσασανἔχθραν τὴν πάρος, προσεννέπειν;ποἔξεστιν.Αἱ γὰρ συγγενεῖς ὁμιλίαι.῎Ανασσ᾿Ἀθάνα, φίλτρον οὐ μικρὸν φρενῶν.ἀθηΕπῄνεσ᾿ὀργὰς ἠπίους. φέρω δὲ σοὶκοινοὺςἐμαυτῇ τ᾿ εἰς μέσον λόγους, ἄναξ.πομῶνἐκ θεῶν του, κοινὸν ἀγγέλλεις ἔπος,ἢΖηνὸς, ἢ καὶ δαιμόνων τινὸς πάρα,ἀθηοὔκ,ἀλλὰ Τροίας οὕνεκ᾿, ἔνθα βαίνομεν,πρὸςσὴν ἀφῖγμαι δύναμιν, ὡς κοινὴν λάβω.ποοὔπού νιν, ἔχθραν τὴν πρὶν ἐκβαλοῦσα,νῦνεἰςοἶκτον ἦλθες πυρὶ κατηθαλωμένης;ἀθηἐκεῖσεπρῶτ᾿ ἄνελθε. κοινώσῃ λόγους,καὶσυνπονήσεις, ἃν ἐγὼ πρᾶξαι θέλω;πομάλιστ᾿.ἀτὰρ δὴ καὶ τὸ σὸν θέλω μαθεῖν,πότερονἈχαιῶν ὅυνεκ᾿ ἦλθες, ἢ φρυγῶν;ἀθητοὺςμὲν πρὶν ἐχθροὺς Τρῶας εὐφρᾶναιθέλω,στρατῷδ᾿ Ἀχαιῶν νόστον ἐμβαλεῖν πικρόν.ποτίδ᾿ὧδε πηδᾷς ἄλλοτ᾿ εἰς ἄλλους τρόπους,μισεῖςτε λίαν καὶ φιλεῖς, ὃν ἂν τύχῃ;ἀθηοὐκοἶσθ᾿ ὑβρισθεῖσάν με καὶ ναοὺς ἐμούς;ποοἶδ᾿·ἡνίκ᾿ Αἴας εἷλκε Κασάνδραν βίᾳ.ἀθηκοὐδένγ᾿ Ἀχαιῶν ἔπαθεν, οὐδ᾿ ἤκουσ᾿ ὕπο.ποκαὶμὴν ἔπερσάν τ᾿ ᾽Ιλιον τῷ σῷ σθένει.ἀθητοιγάρσφε σὺν σοὶ βούλομαι δρᾶσαι κακῶς.ποἕτοιμ᾿ἃ βούλει τἀπ᾿ ἐμοῦ. δράσεις δὲ τί;ἀθηδύσνοστοναὐτοῖς νόστον ἐμβαλεῖν θέλω.ποἐνγῇ μενόντων, ἢ καθ᾿ ἁλμυρὰν ἅλα;ἀθηὅτανπρὸς οἴκους ναυστολῶσ᾿ ἀπ᾿ Ιλίου.καὶΖεὺς μὲν ὄμβρον καὶ χάλαζαν ἄσπετονπέμψε,γνοφώδη τ᾿ αἰθέρος φυσήματα,ἐμοὶδὲ δώσειν φησὶ πῦρ κεραύνιον,βάλλεινAχαιοὺς, νᾶυςτε πιμπράναι πυρί.σὺδ᾿ αὖτὸ σὸν παράσχες. Αἰγαῖον πὸροντρικυμίαιςβρέμοντα, καὶ δίναις ἁλός.πλῆσονδὲ νεκρῶν κοῖλον Εὐβοίας μυχόν,ὡςἂν τὸ λοιπὸν τἄμ᾿ ἀνάκτοῤ ἐυσεβεῖνεἰδῶσ᾿Ἀχαιοὶ, θεούς τε τοὺς ἄλλους σέβειν.ἔσταιτάδ᾿ ἡ χάρις γὰρ οὐ μακρῶν λόγωνποδεῖται.ταράξω πέλαγος Αἰγαίας ἁλός.ἀκταὶδὲ Μυκόνου Δήλιοί τε χοιράδεςΣκῦρόςτε. Λῆμνός θ᾿, αἱ Καφήρειοί τ᾿ ἄκραιπολλῶνθανόντων σώμαθ᾿ ἕξουσιν νεκρῶν.ἀλλ᾿ἕρπ᾿ Ολυμπον, καὶ κεραυνίους βολὰςλαβοῦσαπατρὸς ἐκ χερῶν, καραδόκει,ὅτανστράτευμ᾿ Αργεῖον ἐξιῇ κάλως.Μῶροςδὲ, θνητῶν ὅστις ἐκπορθεῖ πόλεις,Ναοὺςτε, τύμβους τ᾿, ἱερὰ τῶν κεκμηκότων,Ερημΐᾳδοὺς αὐτὸς ὤλεθ᾿ ὕστερον.χοἄνα,δύσδαιμων,πεδόθεν κεφαλὴνἐπάειρεδέρην. οὐκέτι Τροίατάδε,καὶ βασιλεῖς ἐσμεν Τροίας.μεταβαλλομένουδαίμονος ἄνέχου.πλεῖκατὰ πορθμὸν, πλεῖ κατὰ δαίμονα,μὴδὲ προσίστῃ πρῷραν βιότου,πρὸςκῦμα πλέουσα τύχαισιν.ἑκάαἶ,αἶ, αἶ, αἶ.τίγὰρ οὐ πάρα μοι μελέα στενάχειν,ᾗπατρὶς ἔρρει, καὶ τέκνα, καὶ πόσις,ᾧπολὺς ὄγκος συστελλόμενοςπρογόνων,ὡς οὐδὲν ἦθ᾿ἄρα.τίμε χρὴ σιγᾶν;τί δὲ μὴ σιγᾶν;τίδὲ θρηνῆσαι; δύστηνος ἐγὼ τῆςβαρυδαίμονοςἄρθρωνκλίσιως,ὡς διάκειμαι,νῦντ᾿ἐν στέρροῖς λέκτροισι ταθεῖσ᾿.οἴμοικεφαλῆς, οἴμοι κροτάφων,πλευρῶνθ᾿ ὥς μοι πόθος ἑιλίξαι,καὶδιαδοῦναι νῶτον, ἄκανθάν τ᾿εἰς ἀμφοτέρους τοίχους μελέων,ἐπὶτοὺςαἰεὶ δακρύων ἐλέγχους.μοῦσαδὲχ’ἁυτὴτοῖςδυστήνοιςἄταςκελαδεῖν ἀχορεύτους.πρῷραιναῶν, ὠκείαιςἼλιονἱερὰν αἳ κώπαιςδι᾿ἅλαπορφυροειδέα, καὶλιμέναςΕλλάδος εὐόρμουςαὐλῶνπαιᾶνι στυγνῷ,συρίγγωντ᾿ εὐφθόγγων φωνᾷβαίνουσαιπλεκτάς, Αἰγύπτουπαιδείανἐξηρτήσασθ᾽.αἶ,αἶ. Τροίας ἐν κόλποις,-τὰνΜενελάου μετανισσόμεναιστυγνὰνἄλοχον, Κάστορι λώβαν,τῷτ᾿ Εὐρώτᾳ δύσκλειαν, ἃ σφάζει μὲντὸνπεντήκοντ᾿ ἀροτῆρα τέκνων,Πρίαμον,ἐμέ τε μελέαν Ἑκάβηνἐςτάνδ᾿ ἐξώκειλ᾿ ἄταν.ὤμοιθάκους, οὗς θάσω,σκηναῖς,ἐφέδρους ἀγαμεμνονείαις.δόυλαδ᾿ ἄγομαι γραῦς ἐξ οἴκωνκουρᾷξυρηκεῖ πενθήρει κρᾶτ᾿ἐκπορθηθεῖσ᾿ οἰκτρῶς. ἀλλ᾿ὦ τῶν χαλκεγχέων Τρώων ἄλοχοιμέλεαι, καὶ κοῦραι δύσνυμφοι,τύφεταιἼλιον. αἰάζωμεν.μάτηρδ᾿ ὡσ τις πτανοῖς κλαγγᾶνὄρνισινὅπως ἐξάρξω ᾿γὼ μολπὰν,οὐ τὰν αὐτὰν οἵαν ποτὲ δὴσκήπτρῳΠριάμου διερειδομέναποδὸςἀρχεχόρου πλαγαῖς φρυγίαιςεὐκόμποιςἐξῆρχον θεούς.χοΕκάβα,τί θροεῖς; τί θροεῖς; τί δὲ θωΰσσεις;διὰγὰρ μελάθρων, τοὺς, οὓς οἰκτίζῃ.διὰδὲ στέρνων φόβος ἄϊσσειΤρωάσιν,αἳ τῶνδ᾿ οἴκων εἴσωδουλείαναἰάζουσιν.ἑκάὦτέκν᾿, Ἀργείων πρὸς ναῦς ἤδηκινεῖται κωπήρης χείρ.οἲ’γὼτλάμων,τί θέλουσ᾿;ἦπουδήμετάλαινανναυσθλώσουσινπατρίας ἀπὸ γᾶς;χοοὐκοἶδ᾿, εἰκάζω δ᾿ ἄταν.ἰὼἰώ. μέλεαι, μόχθων ἐπακουσόμεθα,Τρῳάδες,ἐξο κομίσασθ᾿ οἴκων.στέλλουσ᾿Ἀργεῖοι νόστον.ἑκάἒ,ἔ. μή νύν μοι τὰν βακχεύουσαν Κασάνδρανπέμψατ᾿ἔξω,αἰσχύνηνἈργείοισιν μαινάδ᾿. ἐπ᾿ ἄλγεσι δ᾿ἀλγυνθῶ.ἰώ.Τροία Τροία δύσταν᾿, ἔρρεις. δύστανοιδ᾿ οἵ σὲ λίποντεςκαὶζῶντες καὶ δμαθέντες.χοοἴμοι.τρομερὰ σκηνὰς ἔλιποντάσδ᾿Ἀγαμέμνονος ἐπακουσομένα,βασίλειασέθεν, μή με κτείνεινδόξ᾿Ἀργείων κεῖται μελέαν.ἢκατὰ πρύμνας ἤδη ναῦταιστέλλονταικινεῖν κώπας.ἑκάὦτέκνον, ὀρθρεύουσαν ψυχὰνἐκπληχθεῖσ᾿ἦλθον φρίκᾳ.ἤδητις ἔβα Δαναῶν κῆρυξ,τῷ,πρόσκειμαι δούλα τλάμων.χοἐγγύςπου κεῖσαι κλήρου. Εκά.ἰὼ,ἰώ.χοτίςμ᾿ Ἀργείων ἢ φθιωτᾶνἢνησαίας ἕξει χώρανδύστανονπόρρω Τροίας. φεῦ, φεῦ.ἑκάτῷ,δ᾿ ἁ τλάμων, ποῦ ποῦ γαίας δουλεύσωγραῦς, ὡς κηφήν, ἁδειλαίανεκροῦ μορφᾷ,νεκύωνἀμενηνὰ παρὰ προθύροις,ἢπαίδων θρέπτειραςἀρχαγοὺςεἶχον τιμάς.χοαἶ,αἶ. ποίοισιν δ᾿ οἴκτοιςτὰνσὰν λύμαν ἐξετάσεις;ἑκάοὐκἰδαίοις ἱστοῖς κερκίδαδινεύουσ᾿ἐξαλλάξω,νέατοι τεκέων σώματα λεύσσω,νέατοι μόχθους ἕξω κρείσσους,ἢλέκτροις πλαθεῖσ᾿ ῾Ελλάνων.ἔρροινύξ αὐτὰ, καὶ δαίμων,ἢπειρήνας ὑδρευομένα,πρόσπολοςοἰκτρὰ τῶνσεμνῶν ὑδάτων ἔσομαι.χοτὰνκλεινὰν εἶθ᾿ ἔλθοιμενΘησέωςεὐδαίμονα χώραν.ἑκάμὴδ’ἐν δίνᾳ γ᾿ Εὐρώτατάνἐχθίσταν θεράπναν ῾Ελένας,ἔνθ᾿ἀντάσω Μενέλᾳ δούλαν,τῷτᾶς Τροίας πορθητᾷ.τὰνΠηνειοῦ σεμνὰν χώραν,κρηπῖδ᾿ὀλύμπου καλλίστανὄλβῳβρίθειν φάμαν ἤκου-σ᾿εὐδαλεῖ τ᾿ εὐκαρπίᾳ.τάδε δεύτερά μοι μετὰ τὰν ἱερὰνΘησέωςζαθέαν χώραν,καὶτὰν αἰτναίαν Ηφαίστουφοινίκαςἀντήρη χώραν,Σικελῶνὀρέων ματέρ᾿ ἀκούωκαρύσσεσθαι,στεφάνοιςτ’ἀρετάς,τάντ᾿ ἀγχιστεύουσαν γᾶν᾽Ιονίῳναύται πόντῳ,ἃνὑδραίνει καλλιστεύωνὁξανθὰν χαίταν πυρσεύωνΚράνθις,ζαθέαις πηγαῖσι τρέφων.εὔανδρόντ᾿ ὀλβίζων γᾶν.χοκαὶμὴν Δαναῶν ὅδ᾿ ἀπὸ στρατιᾶςκῆρυξ,νεοχμῶν μύθων ταμΐας,ἐξανύων.δοῦλαιγὰρ δὴχθονὸςἤδη.ταλ῾Εκάβη,πυκνὰς γὰρ οἶσθά μ᾿ ἐς Τροίαν ὁδοὺςἐλθόντακήρυκ᾿ ἐξ Ἀχαιϊκοῦ στρατοῦ,ἐγνωσμένωςδὲ καὶ πάροιθέ σοι, γύναι,Ταλθύβιοςἥκω, κοινὸν ἀγγελῶν λόγον.ἑκάτόδετόδε φίλαι Τρῳάδες, ὁ φόβος ἦν μοιπάλαι. ταλἤδηκεκλήρωσθ᾿, εἰ τόδ᾿ ἦν ὑμῖν φόβος.ἑκάαἶ,αἶ. τίνα γ’ἢΘεσσαλίας πόλιν, ἢ φθιάδως εἶπαςγ’ἢΚαδμείας χθονός;ταλκατ᾿ἄνδρ, ἑκάστη, κοὐχ ὁμοῦ λελόγχατε.ἑκάτίν᾿ἄρα, τίν᾿ ἔλαχον; τίνα πότμος ἐυτυχὴς,τῶνΙλιάδων μενεῖ;ταλοἶδ᾿.ἀλλ᾿ ἕκαστα πυνθάνου, μὴ πάνθ᾿ ὁμοῦ.ἑκάτοὐμὸνδὲτίς ἆρ᾿ ἔλαχε τέκος, ἔννεπε,τλάμονα Κασάνδραν;ταλἐξαίρετόννιν ἔλαβεν Ἀγαμέμνων ἄναξ.ἑκάἦτᾷ λακεδαιμονίᾳ νύμφᾳ δούλαν; ἰώμοι μοι.ταλὄυκ,ἀλλὰ λέκτρων σκότια νυμφευτήρια.ἑκάἦτὰν φοίβου παρθένον, ᾇ γέρας ὁχρυσοκόμας δῶκεν,ἄλεκτρον ζωάν;ταλἔρωςἐτόξευσ᾿ αὐτὸν ἐνθέου κόρης.ἑκάῥίπτετέκνον ζαθέους κληΐδας,κᾴπό χροὸς ἐνδυτῶνστεφέων ἱεροὺς στολμούς.ταλοὐγὰρ μέγ᾿ αὐτῇ βασιλικῶν λέκτρωντυχεῖν;ἑκάτίδ᾿ ὃ νεοχμὸν ἀπ᾿ ἐμέθενἐλάβετε;τέκος ποῦ μοι;ταλΠολυξένηνἔλεξας, ἢ τίν᾿ ἱστορεῖς;ἑκάταύταν,καὶ πάλος ἔζευξεν;ταλτύμβῳτέτακται προσπολεῖν ᾽Αχιλλέως.ἑκάὤμοι ἐγὼ. τάφῳ πρόσπολον ἐτεκόμαν;ἀτὰρτις ὅδ᾿ ἦν νόμος, ἢτίθέσμιον, ὦ φίλος, Ελλάνων;ταλεὐδαιμόνιζεπαῖδα σήν. ἔχει καλῶς.ἑκάτίτόδ᾿ ἔλακες; ἆρά μοι ἀέλιον λεύσσει;ταλἔχειπότμος νιν, ὥστ᾿ ἀπηλλάχθαι κακῶν.ἑκάτίδ᾿ ἡ τοῦ χαλκεομΐτορος ῞Εκτοροςδάμαρ ᾽Ανδρομάχη τάλαινα, τίν᾿ἔχει τύχαν;ταλκαὶτήνδ᾿ Ἀχιλλέως ἔλαβε παῖς ἐξαίρετον.ἑκάἐγὼδὲ, τῷ πρόσπολος, ἁ φοιτοβάμονος χερὶδευομένα βάκτρουγεραιὸνκάρα;ταλ᾽Ιθάκης᾽Οδυσσεὺς ἔλαχ᾿ ἄναξ δούλην σ᾿ἔχειν.ἑκάἒ,ἔ, ἄρασσε κρᾶτα κούριμον. ἕλκ᾿ὀνύχεσσι δίπτυχον παρειάν.ἰώμοι μοι. μυσαρῷ, δολίῳ τε λέλογχα φωτὶδουλεύεινπολεμίῳδίκας,παρανόμῳδάκει,ὃςπάντα τἀκεῖθεν ἐνθάδ᾿ ἀντίπαλ᾿,αὖθις ἐκεῖσεδιπτύχῳ γλώσσᾳ.ἂφίλατὰ πρότερα φίλατιθέμενοςπάντων.γοᾶσθ᾿,ὦ Τρῳάδες, με. βέβακαδύσποτμος, οἴχομαιἁτάλαιν’,ἂδυστυχεστάτῳ προσέπεσα κλήρῳ.χοτὸμὲν σὸν οἶσθα, πότνα. τὰς δ᾿ ἐμὰςτύχαςτίςἆρ᾿ Αχαιῶν, ἢ τίς Ελλήνων ἔχει;ταλἴτ᾿.ἐκκομίζειν δεῦρο Κασάνδραν χρεὼν,ὅσοντάχιστα δμῶες, ὡς στρατηλάτῃεἰςχεῖρα δούς νιν. εἶτα τὰς εἰληγμένας,καὶτοῖσιν ἄλλοις αἰχμαλώτιδων λέγω.ἔα,τί πεύκης ἔνδον αἴθεται σέλας;πιμπρᾶσιν,ἢ τί δρῶσι, Τρῳάδες μυχούς;ὡςἐξάγεσθαι τῆσ δε μέλλουσαι χθονὸς,πρὸςἌργος, αὑτῶν τ᾿ ἐκπυροῦσι σώματαανεῖνθέλουσαι; κάρτα τοὐλεύθερονἐντοῖς τοιούτοις δυσλόφως φέρει κακά.ἄνοιγ᾿ἄνοιγε, μὴ τὸ ταῖσδε πρόσφορον,ἐχθρὸνδ᾿ ἀχαιοῖς εἰς ἔμ᾿ αἰτίαν βάλῃ.ἑκάοὐκἔστιν, οὐ πιμπρᾶσιν, ἀλλὰ παῖς ἐμὴμαινὰςθοάζει δεῦρο Κασάνδρα δρόμῳ.καἄνεχε.πάρεχε, φῶς φέρω,σέβω, φλέγωλαμπάσιτόδ᾿ ἱερόν.ὦὑμέν αἰ ἄναξ,ἰδοὺἰδού. μακάριος ὁ γαμέτας,μακαρίαδ᾿ ἐγὼ κατ᾿ ῎Αργος ἐγαμουμένα.ὑμὴν,ὑμὴν ἀι ἄναξ.ἐπεὶσὺ· μᾶτερ, ἐπὶ δάκρυσι καὶ γόοισιτὸν θανόντα πατέρα,πατρίδα τεφίλανκαταστένουσ᾿ ἔχεις,ἐγὼδ᾿ ἐπὶ γάμοις ἐμοῖςἀναφλέγωπυρὸς φῶςἐςαὐγάν, εἰς αἴγλαν.ὦὑμέναιε, σοί παρθένων ἐπὶ λέκτροιςδιδοῦσ᾿,ὦ Εκάτα, φάοςπαρθένωνἐπὶ λέκτροις, ᾇ νόμος ἔχειπάλλεπόδ᾿ αἰθέριον.ἄναγεχορόν, εὐᾶν ἐυοῖ,ὡςἐπὶ πατρὸς ἐμοῦ μακαριωτάταις τύχαιςὁχορὸς ὅσιος. ἄγε σὺ φοῖβέ νῦνκατὰσὸν ἐν δάφναιςἀνάκτορονθυηπολῶ.ὑμὴν,ὦ ὑμὴν, ὑμὴν.χόρευε,μᾶτερ, χόρεὐ. ἄναγε, πόδα σὸν.ἕλισσετᾷδ᾿ ἐκεῖσε μετ᾿ ἐμέθεν ποδῶν,φέρουσαφιλτάταν βάσιν.βόασατ᾿ εὖ τον ὑμέναιον, ὦμακαρίαιςἀοιδαῖςἰαχαῖςτε νύμφαν.ἴτ᾿,ὦ καλλίπεπλοι φρυγῶνκόραι.μέλπετ᾿ ἐμῶν γάμον,τὸνπεπρωμένον εὐνᾷ, πόσιν ἐμέθεν.χο βασίλεια,βακχεύουσαν οὐ λήψῃ κόρην,μὴκοῦφον ἄρῃ βῆμ᾿ ἐς Ἀργείων στρατόν;ἑκά῞Ηφαιστε,δᾳδουχεῖς μὲν ἐν γάμοις βροτῶν,ἀτὰρπικράν γε τήνδ᾿ ἀναιθύσσεις φλόγα,ἔξωτε μεγάλων ἐλπίδων. οἴ μοι, τέκνον,ὡςοὐχ ὑπ᾿ αἰχμῆς, οὐδ᾿ ὑπ᾿ ἀργείουδορὸς,γάμουςγαμεῖσθαι τούσδ᾿ ἐδόξαζον ποτέ.παράδοςἐμοὶ φῶς. οὐ γὰρ ὀρθὰ πυρφορεῖςμαινὰςθοάζουσ᾿, οὐδέ σ᾿ αἱ τύχαι τέκνονἑσεσωφρόνηκας,ἀλλ᾿ ἔτ᾿ ἐν ταὐτῷ μένεις.ἐσφέρετεπεύκας, δάκρυά τ᾿ ἀνταλλάσσατετοῖςτησδὲ μέλεσι, Τρῳάδες γαμηλίοις.καμᾶτερ,πύκαζε κρᾶτ᾿ ἐμὸν νικηφόρον,καὶχαῖρε, τοῖς ἐμοῖσι βασιλικοῖς γάμοις,καὶπέμπέ τε. κᾂν μὴ τἀμά σοι πρόθυμά γ᾿ᾖ,ὤθειβιαίως. οὐ γὰρ ἔστι Λοξίας.Ελένηςγαμεῖ με δυσυχερέστερον γάμον,ὁτῶν ᾽Αχαιῶν κλεινὸς ᾽Αγαμέμνων ἄναξ.κτενῶγὰρ αὐτὸν, κᾂν τιπορθήσω δόμους,ποινὰςἀδελφῶν καὶ πατρὸς λαβοῦσ᾿ ἐμοῦ.ἀλλάτ᾿ ἐάσω. πέλεκυν οὐχ ὑμνήσομαι,ὃςεἰς τράχηλον τὸν ἐμόν εἰσι, χ᾿ἁτέρων.μητροκτόνουςτ᾿ ἀγῶνας, ὅυς ὁυ᾿ μοὶ γάμοιθήσουσιν,οἴκων τ᾿ Ατρέως ἀνάστασιν.πόλιντε δείξω τήνδε μακαριωτέρανἢτοὺς Αχαιὸυς, στήσομαι βακχευμάτων,οἳδιὰ μίαν γυναῖκα, καὶ μίαν πόλινθηρῶντεςΕλένην, μυρίους ἀπώλεσαν.ὁδὲ στρατηγὸς ὁ σοφὸς ἐχθίστων ὕπερ,τὰφίλτατ᾿ ὤλεσ᾿, ἡδονὰς τὰς οἴκοθεντέκνωνἀδελφῷ δὸυς γυναικὸς ὅυνεκα.καὶταῦθ᾿ ἑκούσης, κοὐ βίᾳ λελῃσμένης.ἐπεὶδ᾿ ἐπ᾿ ἀκτὰς ἤλυθον Σκαμανδρίους,ἔθνῃσκον,οὐγῆς ὅρἰ ἀποστερούμενοι,οὐδ᾿ὑψιπύργον πατρίδος. οὕς δ᾿ Ἄρης ἕλοι,οὐπαῖδες εἶδον, οὐ δάμαρτος ἐν χεροῖνπέπλοιςσυνεστάλησαν, ἐν ξένῃ δὲ γῇκεῖνται.τὰ δ᾿ οἴκοι τοῖσδ᾿ ὅμοι᾿ ἐγίνετο.χῆραίτ᾿ ἔθνῃσκον. οἵδ᾿ ἄπαιδες ἐν δόμοις,ἄλλωςτέκν᾿ ἐκθρέψαντες. οὐδὲ πρὸς τάφοιςἔσθ᾿ὅστις αὐτῶν αἷμα γῇ δωρήσεται,ἦτοῦδ᾿ ἐπαίνου τὸ στράτευμ᾿ ἐπάξιον.Σιγᾶνἄμεινον τἀσχρά μὴ δὲ μοῦσά μοιΓένοιτ᾿ἀοιδὸς ἥ τις ὑμνήσει κακά.Τρῶεςδὲ πρῶτον μὲν τὸ κάλλιστον κλέος,ὑπὲρπάτρας ἔθνῃσκον. ὃυς δ᾿ ἕλοι δόρυ,νεκροίγ᾿ ἐς οἴκους φερόμενοι φίλων ὕποἐνγῇ πατρῴᾳ περιβολὰς εἶχον χθονὸς,χερσὶνπερισταλέντες, ὧν ἐχρῆν ὕπο.ὅσοιδὲ μὴ θάνοιεν ἐν μάχῃ φρυγῶν,ἀεὶκατ᾿ ἦμαρ σὺν δάμαρτι καὶ τέκνοιςὤκουν᾽Αχαιοῖς, ὧν ἀπῆσαν ἡδοναί.τὰδ᾿ ῞Εκτορός σοι λύπρ᾿, ἄκουσον ὡςἔχει.δόξαςἀνὴρ ἄριστος, οἴχεται θανῶν,καὶτοῦτ᾿ Αχαιῶν ἵξις ἐξεργάζεται.εἰδ᾿ἦσαν οἴκοι, χρηστὸς ὤν, ἔλανθανεν.Πάριςδ᾿ ἔγημε τὴν Διός. γήμας δὲ μὴ,σιγώμενοντὸ κῆδος εἶχεν ἐν δόμοις.φεύγεινμὲν οὖν χρὴ πόλεμον, ὅστις εὖ φρονεῖ.Εἰδ᾿εἰς τόδ᾿ ἔλθοι, στέφανος οὐκ αἰσχρὸςπόλει,Καλῶςὀλέσθαι. μὴ καλῶς δὲ, δυσκλεὲς.ὧνὅυνεκ᾿ οὐ χρή μῆτερ οἰκτείρειν σεγῆν,ἢτἀμὰ λέκτρα. τοὺς γὰρ ἐχθίστουςἐμοὶ,καὶσοὶ, γάμοισι τοῖς ἐμοῖς;διαφθερῶ.χοὡςἡδέως κακοῖσιν οἰκείοις γελᾷς,μέλπειςθ᾿, ἃ μέλπουσ᾿, οὐσαφῆ δείξεις ἴσως.ταλεἰμή σ᾿ Ἀπόλλων ἐξεβάκχευσε φρένας,οὔκουνἀμισθὶ τοὺς ἐμὸυς στρατηλάταςτοιαῖσδεφήμαις ἐξέπεμπες ἂν χθονός.ἀτὰρτὰ σεμνὰ, καὶ δοκήμασιν σοφὰ,οὐδέντι κρείσσω τῶν τὸ μηδὲν ἦν ἄρα.ὁγὰρ μέγιστος τῶν Πανελλήνων ἄναξ,Ἀτρέωςφίλος παῖς, τῆσδ᾿ ἔρωτ᾿ ἐξαίρετονμαινάδοςὑπέστη. καὶ πένης μὲν εἰμ᾿ ἐγὼ,ἀτὰρλέχος γε τῆσ δ᾿ ἂν οὐκ ἐκτησάμην.καὶσοῦ μέν, οὐ γὰρ ἀρτίας ἔχεις φρένας,ἀργεῖ᾿ὀνείδη, καὶ φρυγῶν ἐπαινέσεις,ἀνέμοιςφέρεσθαι παραδίδωμ᾿. ἕπου δέ μοιπρὸςναῦς. καλὸν νύμφευμα τῷ στρατηλάτῃ.σὺδ᾿ ἡνίκ᾿ ἄν σε Λαρτίου χρῄζῃ τόκος,ἄγεινφέρεσθαι. σώφρονος δ᾿ ἔσῃ λάτριςγυναικὸς,ὥς φασ᾿ οἱ μολόντες ᾽Ιλιον.καἦδεινὸς ὁ λάτρις. τί ποτ᾿ ἔχουσιτοὔνομακήρυκεςἓν;ἀπέχθημα πάγκοινον βροτοῖς,οἱπερὶ τυράννους καὶ πόλεις ὑπηρέται.σὺτὴν ἐμὴν φῂς μητέρ᾿ εἰς Ὀδυσσέωςἥξεινμέλαθρα. ποῦ δ᾿ Ἀπόλλωνος λόγοι,οἵφασιν αὐτὴν εἰς ἔμ᾿ ἡρμηνευμένοιαὐτοῦθανεῖσθαι; τἆλλα δ᾿ οὐκ ὀνειδῶ.δύστηνος,οὐκ οἶδ᾿ οἷά νιν μένει παθεῖν.ὡςχρυσὸς αὐτῷ τἀμὰ καὶ φρυγῶν κακὰδόξειποτ᾿ εἶναι. δέκα γὰρ ἀντλήσας ἔτηπρὸςτοῖσιν ἐνθάδ᾿, ἵξεται μόνος πάτραν.οὗδὴ στενὸν δίαυλον ᾤκισται πέραςδεινὴΧάρυβδις, ὠμοβρώστορειβάτηςΚύκλωψ,λιγυστίς θ᾿ ἡ συῶν μορφώτριαΚίρκη.θαλάσσης θ᾿ ἁλμυρᾶς ναυάγια,λωτοῦτ᾿ ἔρωτες, ἡλίου θ᾿ ἁγναὶ βόες,αἳσάρκα φωνήεσαν ἥσουσιν ποτέ,πικρὰνὈδυσσεῖ γῆρυν. ὡς δὲ συντεμῶ,ζῶνεἶσ᾿ ἐς ᾅδου κἀκφυγὼν λίμνης ὕδωρ,κάκ᾿ἐν δόμοισι μυρί᾿ εὑρήσει μολών.ἀλλὰγὰρ τί τοὺς Ὀδυσσέως ἐξακοντίζωπόνους;στεῖχ᾿,ὅπως τάχιστ᾿ ἐν ᾅδου νυμφίῳ γημώμεθα.ἦκακὸς κακῶς ταφήσῃ νυκτός, οὐκ ἐνἡμέρᾳ,ὦδοκῶν τι σεμνόν πράττειν, Δαναϊδῶνστρατηλἀτα.κἀμέτοι νεκρὸν φάραγγες, γυμνάν θ᾿ἐκβεβλημένηνὕδατιχειμάρρῳ ῥέουσαι νυμφίου πέλαςτάφου,θηρσὶδώσουσιν δάσασθαι τὴν Ἀπόλλωνοςλάτριν.ὦστέφη τοῦ φιλτάτου μοι θεῶν, ἀγάλματ᾿ἕυϊα,χαίρετ᾿.ἐκλέλοιφ᾿ ἑορτὰς, αἷς πάροιθ᾿ἠγαλλόμηνἴτ᾿ἀπ᾿ ἐμοῦ χρωτὸς σπαραγμοῖς, ὡς ἔτ᾿οὖσ᾿ ἁγνὴ χρόαδῶθοαῖς αὔραις φέρεσθαί σοι. τάδ᾿ ὦμαντεῖ᾿ ἄναξ.ποῦσκάφος τὸ τοῦ στρατηγοῦ; ποῖ πόδ᾿ἐμβαίνειν μεχρή;οὐκέτ,ἂν φθάνοις ἂν, αὔραν ἱστίοις καραδοκῶν,ὡςμΐαν τριῶν ἐριννῦν τῆσ δέ μ᾿ ἐξάξωνχθονός.χαῖρέμοι μῆτερ. δακρύσῃς μηδέν ὦ φίληπατρίς,οἵτεγῆς ἔνερθ᾿ ἀδελφοὶ, χ’ᾡ τεκὼν ἡμᾶς πατήρ,οὐμακρὰν δέξεσθέ μ᾿. ἥξω δ᾿ ἐς νεκροὺςνικηφόρος,καὶδόμους πέρσασ᾿ ᾽Ατρειδῶν, ὧν ἀπωλόμεσθ᾿ὕπο.χοἙκάβηςγεραιᾶς φύλακες, οὐ δεδόρκατεδέσποιναν,ὡς ἄναυδος εἰς ᾅδην πιτνεῖ;οὐκἀντιλήψεσθ᾿, ἦ μεθήσετ᾿; ὦ κακαὶ,γραῖανπεσοῦσαν αἴρετ᾿ εἰς ὀρθὸν πάλιν.ἑκάἐᾶτέμ᾿, οὔτοι φίλα τὰ μὴ φίλ᾿ ὦ κόραι,κεῖσθαιπεσοῦσαν. πτωμάτων γὰρ ἄξιαπάσχωτε, καὶ πέπονθα, κἄτι πείσομαι.῏Ωθεοί. κακοὺς μὲν ἀνακαλῶ τοὺςσυμμάχους,῞Ομωςδ᾿ ἔχει τι σχῆμα κικλήσκειν δεούς,῞Οταντις ἡμῶν δυστυχῆ λάβῃ τύχην.πρῶτονμὲν οὖν μοι τἀγάθ᾿ ἐξᾷσαι φίλον.τοῖςγὰρ κακοῖσι πλείον᾿ οἶκτον ἐμβαλῶ.ἦμὲν τύραννος, κεἰς τύρανν᾿ ἐγημάμην,κἀνταῦθ᾿ἀριστεύοντ᾿ ἐγεινάμην τέκνα,οὐκἀριθμὸν ἄλλως ἀλλ᾿ ὑπερτάτουςφρυγῶν.οὐτρῳας, οὐδ᾿ ἑλληνὶς, οὐδὲ βάρβαροςγυνὴτεκοῦσα κομπάσειεν ἄν ποτε.κἀκεῖνάτ᾿ εἶδον δορὶ πεσόνθ᾿ ἑλληνικῷτρίχαςτ᾿ ἐτμήθην τάσδε πρὸς τύμβοις νεκρῶν.καὶτὸν φυτουργὸν Πρίαμον, οὐκ ἄλλων πάρακλυοῦσ᾿ἔκλαυσα, τοῖσδε δεδ’εἶδονὄμμασιναὐτὴκατασφαγέντ᾿, ἐφ᾿ ἑρκίῳ πυρᾶ,πόλινθανοῦσαν. ἃς δ᾿ ἔθρεψα παρθένους,εἰςἀξίωμα νυμφίων ἐξαίρετονἄλλοισιθρέψασ᾿, ἐκ χερῶν ἀφθρέθην.κὄυτ᾿ἐξ ἐκείνων ἐλπὶς ὡς ὀφθήσομαι,αὐτήτ᾿ ἐκείνας οὐκέτ᾿ ὄψομαί ποτε.δούληγυνὴ γραῦς εἰς δόμους ἀφίξ μαι.ἃδ᾿ ἐστὶ γήρᾳ τῷδ᾿ συμφορώτατα,τούτοιςμε προσθήσουσιν, ἢ θυρᾶν λάτρινκλῇδαςφυλάσσειν. τὴν τεκοῦσαν ῞Εκτορα,ἢσιτοποιεῖν, κἀν πέδῳ κοίτας ἔχειν,ῥυσσοῖσινώτοις, βασιλικῶν ἐκδεμνίων,τρυχηρὰπερὶ τρυχηρὸν εἱμένην χρόαπέπλωνλακίσματ᾿, ἀδόκιμ᾿ ὀλβίοις ἔχειν.οἲ᾿γὼ τάλαινα, διὰ γάμον μιᾶς ἕναγυναικὸς,οἵων ἔτυχον, ὧν τετεύξομαι.ὦτέκνον, ὦ σύμβακχε Κασσάνδρα θεοῖς,οἵαιςἔλυσας συμφοραῖς ἅγνευμα σόν.σύτ᾿, ὦ τάλαινα, ποῦ ποτ᾿ εἶ Πολυξένη;ὡςοὔτε μ᾿ ἄρσην οὔτε θήλεια σπορὰ,πολλῶνγενομένων, τὴν τάλαιναν ὠφελεῖ.τίδῆτά μ᾿ ὀρθοῦτ᾿; ἐλπίδων ποίων ὕποἄγετετὸν ἁβρὸν δή ποτ᾿ ἐν Τροίᾳ πόδα,νῦνδ᾿ ὄντα δοῦλον, στιβάδα πρὸς χαμαιπετῆ,πέτρινάτε κρήδεμν᾿, ὡς πεσοῦσ᾿ ἀποφθαρῶ,δακρύοιςκαταξανθεῖσα; Τῶν δ᾿ εὐδαιμόνωνμηδένανομΐζετ᾿ εὐτυχεῖν, πρὶν ἂν θάνῃ.χοἀμφίμοι Ἴλιον, ὦΜοῦσα,καινῶν ὕμνωνἄεισονἐν δακρύοις ᾠδὰνἐπικήδειον.νῦνγὰρ μέλος ἐς Τροίαν ἰαχήσω,τετραβάμονοςὡς ὑπ᾿ ἀπήνηςΑργείωνὀλοίμαντάλαιναδοριάλῳτος,ὅτ᾿ἔλιπον ἵππον, οὐράνιαβρέμοντα,χρυσεοφάλαρον, ἔνοπλον ἐνπύλαις Αχαιοί.ἀνὰδ᾿ ἐβόασεν λεὼςΤρῳάδοςἀπὸ πέτρας σταθείς,ἴτ᾿ὦ πεπαυμένοι πόνων.τόδ᾿ἱερὸν ἀνάγετε ξόανονΙλιάδιδιογενεῖ κόρᾳ.τίςοὐκ ἔβα νεανίδων;τίςοὐ γεραιὸς ἐκ δόμων;κεχαρμένοιδ᾿ ἀοιδαῖς,δόλιονἔσχον ἄταν.πᾶσαδὲ γέννα φρυγῶνπρὸςπύλας ὡρμάθη,πεύκᾳἐν οὐρείαξεστὸνλόχον ᾽Αργείωνκαὶδαρδανίας ἄταν θεᾷ δώσων,χάρινἄζυγος ἀμβροτα πώλου.κλωστοῦδ᾿ ἀμφιβόλοι-σιλαΐνοισι νεὼς ὣς,σκάφοςκελαινὸν,εἰς ἕδραναλάινα,δάπεδά τε φόνια πατρίδιΠαλλάδοςθέσαν θεᾶς.ἐπὶδὲ πόνῳ καὶ χαρᾷ,νύχιονἐπὶ κνέφας παρῆν.λιβύςτε λωτὸς ἐκτύπειφρύγιάτε μέλεα, παρθένοιδ᾿ἀέριον ἅνα κρότον ποδῶν,βοάντ᾿ ἔμελπον εὔφρον᾿, ἐνδόμοιςδὲ παμφαὲς σέλαςπυρὸςμέλαιναν αἴγλανἔδωκενπαρ᾿ ὕπνῳ.ἐγὼδὲ τὰν ὀρεστέραντότ᾿ἀμφὶ μέλαθρα παρθένον,Διὸςκόραν ᾽Αρτεμῖνἐμελπόμανχοροῖσι. Φοινίαδ᾿ ἀνὰ πτόλινβοὰκατεῖχε περγάμωνἕδρας.βρέφη δὲ φίλια περὶπέπλουςἔβαλε ματρὶ χεῖρας,ἐπτοημένας.λόχουδ᾿ἐξέβαιν᾿ ᾽Αρης,κόραςἔργα Παλλάδος.σφαγαὶδ᾿ ἀμφὶβωμοῖσιΦρυγῶν,ἔν τε δεμνίοιςκαράτομοςἐρημῒα νεανίδων, στέφανονἔφερεν ῾Ελλάδι κουροτρόφῳ,Φρυγῶνπατρίδι πένθη.χο῾Eκάβηλεύσσεις τήνδ᾿ ᾽Aνδρομάχηνξενικοῖςἐπ᾿ ὄχοις πορθμευομέναν.παρὰδ᾿ εἰρεσίᾳ μαστῶν ἕπεταιφίλοςἀστυάναξ Εκτορος ἶνις.ἑκάποῖποτ᾿ ἀπήνης νώτοισι φέρῃδύστηνεγύναι, πάρεδρος χαλκέοις ῾Eκτοροςὅπλοις, σκῦλοίςτε φρυγῶνδοριθηράτοις.οἷσινἈχιλλέως παῖς φθιώτας,στέψειναοὺς ἀπὸ Τροίας;αν᾽Ἀχαιοὶδεσπόται μ᾿ ἄγουσιν. Εκά.ἰώ μοι μοι.αν᾽τίπαιᾶν᾿ ἐμὸν στενάζεις; Εκά.αἶ, αἶ, αἶ, αἶ.αν᾽τῶνδ᾿ἀλγέων. Εκά.ἰὼΖεῦ.ἀνκαὶσυμφορᾶς. Εκά.τέκεα.ἀνπρίνποτ᾿ ἦμεν.ἑκάβέβακενὄλβος, βέβακε Τροία. Αν.τλήμων.ἑκάἐμῶντ᾿ εὐγένεια παίδων. Αν.φεῦ,φεῦ.ἑκάΦεῦδῆτ᾿ ἐμῶν. Αν.κακῶν.Εκ.οἰκτρὰγε τύχα:ἀνπόλεως,Εκ.ἃκαπνοῦται. Αν.μόλοις,ὦ πόσι μοι.ἑκάβοᾷςτὸν παρ᾿ Ἅιδῃ παῖδ᾿ ἐμόν, ὦ μέλεα.ἀνσᾶςδάμαρτος ἄλκαρ. Εκ.σύτοι, λῦμ᾿ Αχαιῶν. τέκνωνδή ποθ᾿ ἁμῶν πρεσβυγενὲς Πριάμεκόμισαίμ᾿εἰςᾅδου,Χο.οἵδεπόθοι μεγάλοι.ἑκάσχέτλιατάδε πάσχομεν ἄλγη.χοοἰχομέναςπόλεως, ἐπὶ δ᾿ ἄλγεσιν ἄλγεα κεῖται.εὐφροσύναισιθεῶν.ὁδὲσὸς γόνος ἔκφυγεν ᾅδαν,ὃςλεχέων στυγερῶν χάριν ὤλεσεπέργαμα Τροίας.αἱματόεντα δὲ δεᾷ παρὰΠαλλάδι σώματα νεκρῶνγυψὶφέρειν τέταται. ζυγὰδ᾿ ἤνυσε δούλια Τροίᾳ.ἑκάὦπατρίς, ὦ μελέα,κατελειπομένανσε δακρύω.χονῦντέλος οἰκτρὸν ὁρᾷς.ἑκάκᾀγὼδόμον, ἔνθ᾿ ἐλοχεύθην.χοὦτέκν᾿, ἔρημος πόλις. ἁ μάτηρ ἀπολείπεθ’ὑμῶν.ἑκάοἷοςἰάλεμος, οἷά τε πένθη,δάκρυάτ᾿ ἐκ δακρύων καταλείβεταιἁμετέροισιδόμοις. ὁ θανὼν δ᾿ ἐπιλάθεταιἀλγέων ἀδάκρυτος.επι λαθεται erastaccatoχο ὡςἡδὺ δάκρυα τοῖς κακῶς πεπενθόσιν,θρήνωντ᾿ ὀδυρμοὶ, Μοῦσά θ᾿ ἣ λύπας ἔχει.ἀνᾦμῆτερ ἀνδρὸς ὅς ποτ᾿ Αργείων δορὶπλείστουςδιώλεσ᾿ Εκτορος, τάδ᾿ εἰσορᾷς;ἑκάὁρῶτὰ τῶν θεῶν. ὡς τὰ μὲν πυργοῦσ᾿ ἄνω,τὰμηδὲν ὄντα. τὰ δὲ δοκοῦντ᾿ ἀπώλεσαν.ἀνἀγώμεθαλεία σὺν τέκνῳ. Τὸ δ᾿ εὐγενὲςΕἰςδοῦλον ἥκει, μεταβολὰς τοσάσδ᾿ ἔχον.ἑκάΤὸτῆς ἀνάγκης, δεινόν. ἄρτι κἀπ᾿ ἐμοῦβέβηκ᾿ἀποσπασθεῖσα Κασάνδρα βίᾳ.ᾀν..Φεῦ,φεῦ. ἄλλός τις Αἴας ὡς ἔοικε δεύτεροςπαιδὸςπέφηνε σῆς· νοσεῖς δὲ χ’ἄτερα.ἑκάὧνγ᾿ οὔτε μέτρον, οὔτ᾿ ἀριθμός ἔστιμοικακῶν.κακῶν γὰρ εἰς ἅμιλλαν ἔρχεται.ἀντέθνηκέσοι παῖς πρὸς τάφῳ Πολυξένη,σφαγεῖσ᾿Αχιλλέως, δῶρον ἀψύχῳ νεκρῷ.ἑκάοἲ᾿γὼ τάλαινα. τοῦτ᾿ ἐκεῖνο μοι πάλαιΤαλθύβιοςαἴνιγμ᾿ οὐ σαφῶςεἶπε σαφές.ἀνεἶδόννιν αὐτή. κᾀποβᾶσα τῶνδ᾿ ὄχων,ἔκρυψαπέπλοις, κᾀπεκοψάμην νεκρόν.ἑκάαἶαἶ τέκνον, σῶν ἀν’οσίωνπροσφαγμάτων.αἶ,αἶ, μάλ᾿ αὖθις, ὡς κακῶς διόλλυσαι.ἀν..ὄλωλεν,ὡς ὄλωλεν, ἀλλ᾿ ὅμως ἐμοῦζώσηςγ᾿ ὄλωλεν εὐτυχεστέρῳ πότμῳ.ἑκάΟὐταὐτόν ὦ παῖ τὸ βλέπειν τὸ κατθανεῖν·Τὸμὲν γὰρ οὐδέν, τῷδ᾿ ἔνεισιν ἐλπίδες.ἄκουσον,ὥς σοι τέρψιν ἐμβάλω φρενί.ἀνmancanodue versi!!Τὸμὴ γενέσθαι, τῷ θανεῖν ἴσον λέγω.Τοῦζῆν δὲ λυπρῶς κρεῖσσόν ἐστι κατθανεῖν·῾Αλγεῖγὰρ οὐδὲν τῶν κακῶν ᾐσθημένος.῾Οδ᾿ εὐτυχήσας ἐς τὸ δυστυχὲς πεσὼν,Ψυχὴνἀλᾶται τῆς πάροιθ᾿ εὐπραξίας.Κείνηδ᾿ ὁμοίως ὥσπερ οὐκ ἰδοῦσα φῶς,Τέθνηκε,κοὐδὲν οἶδε, τῶν αὑτῆς κακῶν.ἐγὼδὲ τοξεύσασα, τῆς τ᾿ εὐδοξίαςλαχοῦσαπλεῖον, τῆς τύχης ἡμάρτανον.ἃγὰρ γυναιξὶ σώφρον᾿ ἔσθ᾿ ἑυρημένα,ταῦτ᾿ἐξεμόχθουν ῞Εκτορος κατὰ στέγας,πρῶτονμέν ἔνθα κἂν προσῇ, κἂν μὴ προσῇψόγοςγυναιξίν, αὐτὸ τοῦτ᾿ ἐφέλκεταικακῶςἀκούειν, ἥτις οὐκ ἔνδον μένει·τούτουπαρεῖσα πόθον, ἔμιμνον ἐν δόμοις,εἴσωτε μελάθρων. κομψὰ θηλειῶν ἔπηοὐκεἰσεφρούμην. τὸν δὲ νοῦν διδάσκαλονοἴκοθενἔχουσα χρηστὸν, ἐξήρκουν ἐμοί.γλώσσηςτε σιγὴν, ὄμμά θ᾿ ἥσυχον πόσειπαρεῖχον.ἤδειν δ᾿ ἅ μεχρῆν νικᾶν πόσιν,κείνῳτε νίκην, ὧν ἐχρῆν παριέναι.καὶτῶνδε κλῃδῶν εἰς στράτευμ᾿ ἀχαϊκόνἐλθοῦσ᾿,ἀπώλεσέν μ᾿. ἐπεὶ γὰρ ἡρέθην,Αχιλλέωςμε παῖς ἐβουλήθη λαβεῖνδάμαρτα.δουλεύσω δ᾿ ἐν αὐθεντῶν δόμοις.κεἰμὲν παρώσασ᾿ ῞Εκτορος φίλον κάρα,πρὸςτὸν παρόντα πόσιν ἀναπτύξω φρένα,κακὰφανοῦμαι τῷ θανόντι. τόνδε δ᾿ αὖστυγοῦσ᾿ἐμαυτῆς δεσπόταις μισήσομαι.καίτοιλέγουσιν ὡς μί᾿ εὐφρόνη χαλᾷτὸδυσμενὲς γυναικὸς εἰς ἀνδρὸς λέχος·᾽Απέπτυσ᾿αὐτὴν, ἥτις ἄνδρα τὸν πάροςΚαινοῖσιλέκτροις ἀποβαλοῦσ᾿, ἄλλον φιλεῖ.ἀλλ᾿οὐδὲ πῶλος, ἥτις ἂν διαζυγῇτῆςσυντραφείσης, ῥᾳδίως ἕλκει ζυγόν.καίτοιτὸ θηριῶδες, ἄφθογγόν τ᾿ ἔφυ,ξυνέσειτ᾿ ἄχρηστον, τῇ φύσει τε λείπεται.σὲδ᾿ ὦ φίλ᾿ ῞Εκτορ, εἶχον ἄνδρ᾿ ἀρκοῦντάμοι,ξυνέσει,γένει, πλούτῳ τε κᾀνδρείᾳ μέγαν.ἀκήρατονδέ μ᾿ ἐκ πατρὸς λαβὼν δόμων,πρῶτοςτὸ παρθένειον ἐζεύξω λέχος.καὶνῦν ὄλωλας μὲν σύ, ναυσθλοῦμαι δ᾿ἐγὼπρὸςἙλλάδ᾿ αἰχμάλωτος εἰς δοῦλον ζυγόν.ἆρ᾿οὐκ ἐλάσσῳ τῶν ἐμῶν ἔχει κακῶνΠολυξένηςὄλεθρος, ἣν καταστένεις;᾽Εμοὶγὰρ οὐδ᾿ ὃ πᾶσι λείπεται βροτοῖςξύνεστινἐλπίς, οὐδὲ κλέπτομαι φρέναςΠράξειντι κεδνόν. ἡδὺ δ᾿ ἐστὶ, καὶ δοκεῖν.χοεἰςταυτὸν ἥκεις συμφορᾷς. θρηνοῦσα δὲτὸσὸν, διδάσκεις μ᾿ ἔνθα πημάτων κυρῶ.ἑκάαὐτὴμὲν οὔπω ναὸς εἰσέβην σκάφος,γραφῇδἰδοῦσα, καὶ κλυοῦσ᾿ ἐπίσταμαι.Νάυταιςγάρ ἢν μὲν μέτριος ᾖ χειμὼν φέρειν,Προθυμΐανἔχουσι σωθῆναι πόνων.Ομὲν παρ᾿ οἴαχ᾿, ὁ δ᾿ ἐπὶ λαίφεσινβεβὼς,Οδ᾿ἄντλον εἴργων ναός. ἢν δ᾿ ὑπερβάλῃΠολὺςταραχθεὶς πόντος, ἐνδόντες τύχῃ,Παρεῖσαναὑτοὺς κυμάτων δραμήμασιν.οὕτωδὲ κᾀγὼ, πόλλ᾿ ἔχουσα πήματα,ἄφθογγόςεἰμι. καὶ παρεῖσ᾿ ἔῶ στόμα.νικᾷγὰρ οὑκ θεῶν με δύστηνος κλύδων.ἀλλ᾿,ὦ φίλη παῖ, τὰς μὲν Εκτορος τύχας,ἔασον.οὐ μὴ, δάκρυά νιν σώσῃ τὰ σά.τίμαδὲ τὸν παρόντα δεσπότην σέθεν,φίλονδιδοῦσα δέλεαρ ἀνδρὶ σῶν τρόπων.κἄνδρᾷς τάδ᾿, εἰς τὸ κοινὸν εὐφρανεῖςφίλους,καὶπαῖδα τόνδε παιδὸς ἐκθρέψειας ἂν,Τροίαςμέγιστον ὠφέλημ᾿. ἵν᾿ οἵ ποτεἐξοὗ γενόμενοι παῖδες, Ἴλιον πάλινκατοικίσειαν,καὶ πόλις γένοιτ᾿ ἔτι.ἀλλ᾿ἐκ λόγου γὰρ ἄλλος ἐκβαίνει λόγος.τίν᾿αὖ δέδορκα τόνδ᾿ ἀχαϊκὸν λάτρινστείχοντα,καινῶν ἄγγελον βουλευμάτων;ταλΦρυγῷνἀρίστου πρίν ποθ᾿ ῞Εκτορος δάμαρ,μὴμε στυγήσῃς. οὐχ ἑκῶν γὰρ ἀγγελῶ,Δαναῶντε κοινὰ, Πελοπιδῶν τ᾿ ἀγγέλματα.ἀν τίδ᾿ἔστιν, ὥς μοι φροιμΐων ἄρχῃ κακῶν;ταλἔδοξετόνδε παῖδα, πῶς εἴπω λόγον;ἀν μῶνοὐ τὸν αὐτὸν δεσπότην ἡμῖν ἔχειν;ταλοὐδεὶςἈχαιῶν τοῦδε δεσπόσει ποτέ.ἀν ἀλλ᾿ἐνθάδ᾿ αὐτὸν λείψανον Φρυγῶν λιπεῖν;ταλοὐκοἶδ᾿ ὅπως σοι ῥᾳδίως εἴπω κακά.ἀν ἐπῄνεσ᾿αἰδῶ. πλὴν ἐὰν λέγῃς καλά.ταλκτενοῦσισὸν παῖδ᾿, ὡς πύθῃ κακὸν μέγα.ἀν οἴμοι γάμων, τόδ᾿ ὡς κλύω μεῖζον κακόν.ταλνικᾷδ᾿ Ὀδυσσεὺς ἐν Πανέλλησιν λέγωνἀν αἶαἶ, μάλ᾿, οὐ γὰρ μέτρια πάσχομενκακά.ταλλέξαςἀρίστου παῖδα μὴ τρέφειν πατρὸς.ἀν τοιαῦτανικήσειε τῶν αὑτοῦ πέρι.ταλῥῖψαιδὲ πύργων δεῖν σφε τρωικῶν ἄπο.ἀλλ᾿ὣς γενέσθαι, καὶ σοφωτέρα φανῇ,μήτ᾿ἀντέχου τοῦγ᾿, εὐγενῶς δ᾿ ἄλγεικακοῖς,μήτεσθένουσα, μηδὲν ἰσχύειν δόκει.ἔχειςγὰρ ἀλκὴν οὐδαμῇ, σκοπεῖν δὲ χρή.πόλιςτ᾿ ὄλωλε καὶ πόσις κρατῇ δὲ σύ.ἡμεῖςδὲ πρὸς γυναῖκα μάρνασθαι μΐαν,οἷοίτε, τούτων ἕνεκ᾿ οὐ μάχης ἐρᾶνοὐδ᾿αἰσχρὸν οὐδὲν, οὐδ᾿ ἐπίφθονόν σεχρή.ὄυτ᾿ αὖ σ᾿ ᾽Αχαιοῖς βούλομαι ῥίπτεινἀράς.εἰγάρ τι λέξεις ὧν χολώσεται στρατὸς,οὔτ᾿ἂν ταφοίη παῖς ὅδ᾿, οὔτ᾿ οἴκτουτύχοι.σιγῶσαδ᾿, εὖ τε τὰς τύχας κεκτημένη.τὸντοῦδε νεκρὸν οὐκ ἄθαπτον ἂν λίποις,αὐτήτ᾿ ᾽Αχαιῶν πρευμενεστέρων τύχοις.αν’ὦφίλτατ᾿;ὦ περισσὰ τιμηθεὶς τέκνον,θανῇπρὸς ἐχθρῶν, μητέρ᾿ ἀθλίαν λιπών.ἡτοῦ πατρὸς δέ σ᾿ εὐγένει’ἀποκτενεῖ,ἣτοῖσιν ἄλλοις γίγνεται σωτηρία,τὸδ᾿ ἐσθλὸν οὐκ εἰς καιρὸν ἦλθέ σοιπατρός,ὦλέκτρα τἀμὰ δυστυχῆ τε, καὶ γάμοι,οἷςἦλθον ἐς μέλαθρον ῞Εκτορός ποτε,οὐχὡςσφάγιον Δαναΐδαις τέξουσ᾿ ἐμὸν,ἀλλ᾿ὡς τύραννον ᾽Ασιάδος πολυσπόρου.ὦπαῖ, δακρύεις;αἰσθάνῃ κακῶν σέθεν;τίμου δέδραξαι χερσὶ, κἀντέχῃ πέπλων,νεοσσὸςὡσεὶ πτέρυγας εἰςπιτνῶνἐμάς;οὐκεἶσιν ῞Εκτωρ κλεινὸν ἁρπάσας δόρυ,γῆςἐξανελθὼν, σοὶ φέρων σωτηρίαν.οὐσυγγένεια πατρός, οὐκ ἰσχὺς φρυγῶν.λυγρὸνδὲ πήδημ᾿ εἰς τράχηλον ὑψόθενπεσὼνἀν’οίκτως,πνεῦμ᾿ ἀπορρήξεις σέθεν.ὦνέον ὑπαγκάλισμα μητρὶ φίλτατον.ὦχρωτὸς ἡδὺ πνεῦμα. διὰκενῆς ἄραἐνσπαργάνοις σε μαστὸς ἐξέθρεψ᾿ ὅδε.μάτηνδ᾿ ἐμόχθουν, καὶ κατεξάνθην πόνοις.νῦνεἴ ποτ᾿ αὖθις, μητέρ᾿ ἀσπάζου σέθεν.πρόσπιτνετὴν τεκοῦσαν. ἀμφὶ δ᾿ ὠλέναςἕλισσ᾿ἐμοῖς νώτοισι, καὶ στόμ᾿ ἅρμοσον.ὦβάρβαρ᾿ ἐξευρόντες Ἕλληνες κακά,τίτόνδε παῖδα κτείνετ᾿ οὐδὲν αἴτιον;῏Ωτυνδάρειον ἔρνος, ὄυποτ᾿ εἶ Διός,Πολλῶνδὲ πατέρων φημΐ σ᾿ ἐκπεφυκέναι.᾽Αλάστοροςμὲν πρῶτον, εἶτα δὲ Φθόνου,Φόνουτε, θανάτου θ᾿ ὅσσα τε γῆ τρέφει κακά.Οὐγάρ ποτ᾿, αὐχῶ Ζηνά γ’ἐκφῦναίσ᾿ ἐγώ.Πολλοῖσικῆρα βαρβάροις Ἕλλησί τε.῎Ολοιο,καλλίστων γὰρ ὀμμάτων ἄπο,Αἰσχρῶςτὰ κλεινὰ πεδί᾿ ἀπώλεσας φρυγῶν.ἄγετε,φέρετε, ῥίπτειν δοκεῖ.δαίνυσθετοῦδε σάρκας. ἔκ τε γὰρ θεῶνδιολλύμεσθα,παιδί τ᾿ οὐ δυναίμεθαθάνατονἀρῆξαι. κρύπτετ᾿ ἄθλιον δέμας,καὶῥίπτετ᾿ εἰςναῦν· ἐπὶ καλὸν γὰρ ἔρχομαιὑμέναιον,ἀπολέσασα τοὐμαυτῆς τέκνον.χοτάλαιναΤροία μυρίους ἀπώλεσαςμϊᾶςγυναικὸς, καὶ λέχους στυγνοῦ χάριν.αν᾽.ἄγεπαῖ, φίλιον πρόσπτυγμα μεθεὶςμητρὸςμογερᾶς, βαῖνε πατρῴωνπύργωνἐπ᾿ ἄκρας στεφάνας, ὅθι σοιπνεῦμαμεθεῖναι ψῆφος ἐκράνθη.λαμβάνετ᾿αὐτόν. τὰ δὲ τοιάδε χρὴκηρυκεύειν,ὅστις ἄνοικτος,καὶἀναιδείας, τῆς ὑμετέραςγνώμηςμᾶλλον φίλος ἐστίν.ἑκάὦτέκνον, ὦ παῖ παιδὸς μογεροῦ,συλώμεθασὴν ψυχὴν ἀδόκως,μήτηρ,κᾀγώ. τί πάθω; τί σ᾿ ἐγὼδύσμορεδράσω; τάδε σοι δίδομενπλήγματακρατὸς, στέρνων τε κτύπους.τῶνδεγὰρ ἄρχομεν. οἲ ἐγὼ πόλεως,οἴμοι δὲ σέθεν. τί γὰρ οὐκ ἔχομεν;τίνοςἐνδέομεν, μὴ οὐ πανσυδίᾳχωρεῖνὠλέθρου διὰ παντός;χομελισσοτρόφουΣαλαμῖνος ὦβασιλεῦ Τελαμών, νάσου περὶκύμονος οἰκήσας ἕδραν,ἣτᾶς ἐπικεκλιμένας ὄχθοιςἱεροῖς ἐλαίαςπρῶτονἔδειξε κλάδον γλαυκᾶς, ᾽Αθάναοὐράνιονστέφανον,λιπαραῖσίκόσμον ᾽Αθάναις,ἔβαςἔβας τοξοφόρῳ συναριστεύωνἅμ᾿ ᾽Αλκμήνας γόνῳ᾽Ιλιον᾽Ιλιον ἐκπέρσων,πόλινἁμετέραν,τὸπάροιθ’,ὅτ, ἕβας ἀφ᾿῾Ελλάδος. ὅθ᾿῾Ελλάδος ἄγαγε πρῶτον ἄνθοςἀτιζόμενος πώλων. Σιμόεντιδ᾿ ἐπ᾿ εὐρείται πλάτανἔσχασεποντοπόρον,καὶναύδετ᾿ ἀνήψατο πρυμνᾶν,καὶχερὸς εὐστοχίαν ἐξεῖλεναῶν,Λαομέδοντιφόνον.κανόνωνδὲ τυκίσματα φοίβου,πυρὸςδὲ φοίνικι πνοᾷ καθελὼνΤροίας ἐπόρθησε χθόνα.δὶςδὲ δυοῖν πιτύλοιν τείχη πυρὶδαρδάνας,φονίακατέλυσεν αἰχμά.μάτανἄρ᾿ ὦ χρυσέαις εἰνοἰνοχόαις ἁβρὰ βαίνων,Λαομεδόντειεπαῖ,Ζηνὸςἔχεις κυλίκων πλήρωμακαλλίσταν λατρείαν.ἠΐονεςἅλιαι ἴσχον, οἷον οἷωνὸςὕπερ τοκέωνβοᾷ,αἱμὲν εὐνάτορας,ἁδὲ παῖδας. αἱ δὲματέραςγεραῖας.τὰδὲ σὰ δροσόεντα λουτρὰ,γυμνασίωντε δρόμοι βεβᾶσιν.σὺδὲ πρόσωπα νεαρὰχάρισιπαρὰ Διὸς θρόνοιςκαλλιγάλανατρέφεις.Πριάμοιοδὲ γαῖαν῾Ελλὰςὤλεσ᾿ αἰχμά.ἔρωςἔρως, ὃς παρὰδαρδάνιαμέλαθρά ποτ᾿ ἦλθες,οὐρανίδαισιμέλων.ὡςτότε μὲν μεγάλωςΤροίανἐπὺργωσας, θεοῖσικῆδοςἀναψάμενος;τὸμὲν οὖν Διὸςὄνειδος,οὐκέτ᾿ ἔρως,τὸτᾶςδὲ λευκοπτέρουἁμέραςφίλας βροτοῖςφέγγοςὀλοόν,εἶδεγαῖαν, εἶδε περγάμωνὤλεθρον,τεκνοποιόνἔχουσα τᾶσδεγᾶςπόσιν ἐν θαλάμοις, ὃν ἀστέρωντέθριππος ἔλαβε χρύσεοςὄχος ἀναρπάσας,ἐλπίδαγᾷ πατρίᾳ μεγάλαν·τὰ θεῶν δὲφίλτρα,φροῦδα Τροίᾳ.μεὦκαλλιφεγγές ἡλίου σέλας τόδε.ἐνᾧ δάμαρτα τὴν ἐμὴν χειρώσομαι῾Ελλένην.ὁ γὰρ δὴ πολλὰ μοχθήσας ἐγὼ,Μενέλαόςεἰμι, καὶ στράτευμ᾿ ἀχαϊκόν.ἦλθονδὲ Τροίαν οὐχ ὅσον δοκοῦσί μεγυναικόςοὕνεκ᾿, ἀλλ᾿ ἐπ᾿ ἄνδρ᾿, ὃς ἐξ ἐμῶνδόμωνδάμαρτα ξεναπάτης ἐλῄσατο.᾽
κεῖνοςμὲν οὖν δέδωκε σὺν δεοῖς δίκην,αὐτόςτε, καὶ γῆ δορὶ πεσοῦσ᾿ ἐλληνικῷ.ἥκωδὲ τὴν λάκαιναν. οὐ γὰρ ἡδέωςὄνομαδάμαρτος, ἥ ποτ᾿ ἦν ἐμὴ, λέγω,ἄξων.δόμοις γὰρ τοῖσδ᾿ ἐν αἰχμαλωτικοῖς,κατηρίθμηταιΤρῳάδων ἄλλων μέτα.οἵπεργὰρ αὐτὴν ἐξεμόχθησαν δορὶ,κτανεῖνἐμοί νιν ἔδοσαν. εἴτε μὴ κτανὼν,θέλοιμ᾿ἄγεσθαι πάλιν ἐς ᾽Αργείαν χθόνα.ἐμοὶδ᾿ ἔδοξε τὸν μὲν ἐν Τροίᾳ μόρον῾Ελένηςἐᾶσαι, ναυπόρῳ δ᾿ ἄγειν πλάτῃἑλληνίδ᾿εἰς γῆν. κᾀτ᾿ ἐκεῖ δοῦναι κτανεῖνποινὰς,ὅσων τεθνᾶσ᾿ ἐν Ἰλίῳ φίλοι.ἀλλ᾿εἴα χωρεῖτ᾿ ἐς δόμους ὀπάονες,κομίζετ᾿αὐτὴν, τῆς μϊαιφονωτάτηςκόμηςἐπισπάσαντες. οὒριοι δ᾿ ὅτανπνοαὶμόλωσι, πέμψομέν νιν ῾Ελλάδα.ἑκά῏Ωγῆς ὄχημα, κᾀπὶ γῆς ἔχων ἕδραν,῞Οστιςποτ᾿ εἶ σύ δυστόπαστος εἰδέναιΖεὺς,εἴτ᾿ ἀνάγκη φύσεως, εἴτε νοῦς βροτῶν,Προσηυξάμηνσε. πάντα γὰρ δι᾿ ἀψόφουβαίνωνκελεύθου, καὶ δίκην τὰ θνήτ᾿ ἄγεις.μετίδ᾿ ἔστιν, εὐχὰς ὡς ἐκαίνισας θεῶν;ἑκάαἰνῶσε Μενέλαε, εἰ κτανεῖς δάμαρτα σήν.ὁρῶνδὲ τήνδε, φεῦγε, μή σ᾿ ἕλῃ πόθῳ.αἱρεῖγὰρ ὄμματ᾿ ἀνδρῶν. ἐξαιρεῖ πόλεις,πίμπρησινδ’οἴκους.ὧδ᾿ ἔχει κηλήματα.ἐγὼνιν οἶδα, καὶ σὺ, χ’οἰπεπονθότες.ἑλέΜενέλαε,φροίμιον μὲν ἄξιον φόβουτόδ᾿ἐστίν. πρὸςγὰρ χερσὶ προσπόλων σέθεν,βίᾳπρὸ τῶνδε δωμάτων ἐκπέμπομαι.ἀτὰρσχεδὸν μὲν οἶδά σοι μισουμένη,ὅμωςδ᾿ ἐρέσθαι βούλομαι. γνῶμαι τίνες῾Ελλησὶ,καὶ σοὶ τῆς ἐμῆς ψυχῆς πέρι;με οὐκεἰς ἀκριβὲς ἦλθεν, ἀλλ᾿ ἅπας στρατὸςκτανεῖνἐμοί σ᾿ ἔδωκεν, ὅνπερ ἠδίκεις.ἑλέἔξεστινοὖν πρὸς ταῦτ᾿ ἀμείψασθαι λόγῳ.ὡςοὐ δικαίως, ἢν θάνω, θανούμεθα;με οὐκεἰς λόγους ἐλήλυθ᾿, ἀλλά σε κτανών.ἑκαἄκουσοναὐτῆς, μὴ θάνῃ τοῦδ᾿ ἐν δεὴς,Μενέλαε,καὶ δὸς τοὺς ἐναντίους λόγουςἡμῖνκατ᾿ αὐτῆς. τῶν γὰρ ἐν Τροίᾳ κακῶνοὐδὲνκάτοισθα. συντεθεὶς δ᾿ ὁπᾶς λόγοςκτενεῖνιν ὅυτως, ὥστε μηδαμῶς φυγεῖν.με σχολῆςτὸ δῶρον. εἰ δὲ βόυλεται λέγειν,ἔξεστι.τῶν σῶν δ᾿ οὕνεκ᾿ ὡς μάθῃ λόγων,δώσωτόδ᾿ αὐτῇ. τῆσδε δ᾿ οὐ δώσω χάριν.ἑλεἴσωςμε, κἄν εὖ, κἄν κακῶς δόξω λέγειν,οὐκαν’ταμείψῃ πολεμΐαν ἡγούμενος.ἐγὼδ᾿ ἅ σ᾿ οἶδα διὰ λόγων ἴοντ᾿ ἐμοῦκατηγορήσειν,ἀντιθεῖσ᾿ ἀμείψομαιτοῖςσοῖσι τἀμὰ, καὶ τὰ σ᾿ αἰτιάματα.πρῶτονμὲν, ἀρχὰς ἔτεκεν ἥδε τῶν κακῶν,Πάριντεκοῦσα. δεύτερον δ᾿ ἀπώλεσενΤροίαντε, κἄμὲ πρέσβυς, οὐ κτανὼν βρέφος,δαλοῦπικρὸν μΐμημ᾿ ᾽Αλέξανδρόν ποτε.ἔνθενδὲ τὰ’πίλοιπ᾿ἄκουσον, ὡς ἔχει.ἔκρινετρισσὸν ζεῦγος ὅδε τριῶν θεῶν.καὶΠαλλάδος μὲν ἦν ᾽Αλεξάνδρῳ δόσιςΦρυξὶστρατηγοῦνθ᾿ Ἑλλάδ᾿ ἐξανιστάναι,῞Ηραδ᾿ ὑπέσχετ᾿ Ἀσιάδ᾿ Εὐρώπης θ᾿ὅρους,τυραννίδ᾿ἕξειν, εἴ σφε κρίνειεν Πάρις.Κύπριςδὲ τοὐμὸν εἶδος ἐκπαγλουμένη,δώσεινὑπέσχετ᾿, εἰ θεὰς ὑπερδράμοικάλλει,τὸν ἔνθεν δ᾿ ὡς ἔχει σκέψαι λόγον.νικᾷΚύπρις θεάς. καὶ τοσόνδ᾿ οὐμος γάμοςὤνησεν῾Ελλάδ᾿. οὐ κρατεῖσθ᾿ ἐκβαρβάρων,οὔτ᾿ἐς δόρυ σταθέντες, οὐ τυραννίδι.ἅδ᾿εὐτύχησεν ῾Ελλάς, ὠλόμην ἐγὼ,εὐμορφίᾳπραθεῖσα, κὠνειδίζομαι.ἐξὧν ἐχρῆν με στέφανον ἐπὶ κάρᾳλαβεῖν,οὔπωμε φήσεις αὐτά τ’ἂνποσὶν λέγειν,ὅπωςἀφώρμησ᾿ ἐκ δόμων τῶν σῶν λάθρα.ἦλθ᾿οὐχὶ μϊκρὰν θεὸν ἔχων αὐτοῦ μέτα,ὁτῆσ δ᾿ ἀλάστωρ, εἴτ᾿ ᾽Αλέξανδρονθέλειςὀνόματιπροσφωνεῖν νιν, εἴτε καὶ Πὰριν,ὅνὦ κάκιστε σοῖσιν ἐν δόμοις λιπὼν,Σπάρτηςἀπῆρας νηὶ Κρησίαν χθόνα.εἶἑν,οὖ σ᾿, ἀλλ᾿ ἐμαυτὴν τοὐπὶ τῷδ᾿ἐρήσομαι.τίδὴ φρονοῦσά γ᾿ ἐκ δόμων ἅμ᾿ ἑσπόμην,ξένῳπροδοῦσα πατρίδα, καὶ δόμους ἐμούς;τὴνθεὸν κόλαζε καὶ Διὸς κρείσσων γενοῦ,ὃςτῶν μὲν ἄλλων δαιμόνων ἔχει κράτος,κείνηςδὲ δοῦλός ἐστι. συγγνώμη δ᾿ ἐμοί.ἔνθενδ᾿ ἔχοις ἂν εἰς ἔμ᾿ εὐπρεπῆ λόγον.ἐπεὶθανὼν γῆς ἦλθ᾿ ᾽Αλέξανδρ*ςμυχούς,χρῆνμ᾿, ἡνίκ᾿ οὐκ ἦν θεοπόνητά μου λέχη,λιποῦσανοἴκους, ναῦς ἐπ᾿ Ἀργείων μολεῖν.ἔσπευδοναὐτὸ τοῦτο. μάρτυρες δέ μοιπύργωνπυλωροὶ, κἀπὸτειχέων σκοποί,οἳπολλάκις μ᾿ ἐφεῦρον. ἐξ ἐπάλξεωνπλεκταῖσινεἰς γῆν σῶμα κλέπτουσαν τόδε.βίᾳδ᾿ ὁ καινός μ᾿ οὗτος ἁρπάσας πόσιςΔήΐφοβος,ἄλοχον εἶχεν ἀκόντων φρυγῶν.πῶςοὖν ἔτ᾿ ἂν θνῄσκοιμ᾿ ἂν ἐν δίκως,πόσι,πρὸςσοῦ δικαίως, ἣν ὁ μὲν βίᾳ γαμεῖ,τὰδ᾿ οἴκοθεν κεῖν᾿, ἀντὶ νικητηρίων,πικρῶςἐδούλωσ᾿; εἰ δὲ τῶν θεῶν κρατεῖνβούλει,τὸ χρῄζειν ἀμαθές ἐστί σου τόδε.χοβασίλει’,ἄμυνον σοῖς τέκνοισι καὶ πάτρᾳ.πειθὼδιαφθείρουσα τῆσδ᾿, ἐπεὶ λέγεικαλῶςκακοῦργος οὖσα. δεινὸν οὖν τόδε.ἑκαταῖςθεαῖσι πρῶτα σύμμαχος γενήσομαι.καὶτήνδε δείξω μὴ λέγουσαν ἔνδικα.ἐγὼγὰρ ῞Ηραν, παρθένον τε Παλλάδα,οὐκεἰς τοσοῦτον ἀμαθίας ἐλθεῖν δοκῶ,ὥσθ᾿ἡ μὲν ῎Αργος βαρβάροις ἀπημπόλα.Παλλὰςδ᾿ Ἀθήνας φρυξὶ δουλεύειν ποτέ,αἳπαιδιαῖσι, καὶ χλιδῇ μορφῆς πέρι,ἦλθονπρὸς Ἴδην.τοῦ γὰρ οὕνεκ᾿ ἂν θεὰ῞Ηρα,τοσοῦτον ἔσχεν ἔρωτα καλλονῆς.πότερονἀμείνον᾿ ὡς λάβῃ Διὸς πόσιν,ἢγάμον Ἀθηνᾶ θεῶν τινος θηρωμένη,ἣπαρθενείαν πατρὸς ἐξῃτήσατο,φεύγουσαλέκτρα, μὴ’μαθεῖςποιεῖ θεὰς,τόσὸν κακὸν κοσμοῦσα, μὴ πείσῃς σοφούς.Κύπρινδ᾿ ἔλεξας, ταῦτα γὰρ γέλως πολύς,ἐλθεῖνἐμῷ ξὺν παιδὶ Μενέλεω δόμους.οὐκἂν μένουσ᾿ ἂν ἥσυχός γ᾿ ἐν οὐρανῷαὐταῖςἈμύκλαις ἤγαγεν πρὸς ᾽Ιλιον.ἦνοὑ’μὸς ὐιὸς κάλλος ἐκπρεπέστατος,ὁσὸς δ᾿ ἰδών νιν νοῦς, ἐποιήθη Κύπρις.τὰμῶρα γὰρ πάντ᾿ ἔστιν Ἀφροδίτηβροτοῖς.καὶτοὔνομ᾿ ὀρθῶς ἀφροσύνης ἄρχει θεᾶς.ὃνεἰσιδοῦσα βαρβάροις ἐσθήμασι,χρυσῷτε λαμπρὸν, ἐξεμαργώθης φρένας.ἐνμὲν γὰρ ῎Αργει, μΐκρ᾿ ἔχουσ᾿ ἀνεστρέφου.Σπάρτηςδ᾿ ἀπαλλαχθεῖσα, τὴν φρυγῶν πόλινδαπάναισιν.οὐδ᾿ ἦν ἱκανά σοι τὰ Μενέλεωμέλαθραταῖς σαῖς ἐγκαθυβρίζειν τρυφαῖς.εἶεν.βίᾳ γὰρ παῖδα φῄς ἄγειν ἐμόν.τίςΣπαρτιατῶν ᾔσθετ᾿, ἢ ποίαν βοὴνἀνωλόλυξας,Κάστορος νεανίου,τοῦσυζύγου τ᾿ ἔτ᾿ ὄντος, οὐ κατ᾿ ἄστραπω;ἐπεὶδὲ Τροίαν ἦλθες, ᾽Αργεῖοι τέ σουκατ᾿ἴχνος, ἦν δὲ δοριπετὴς ἀγωνία.εἰμὲν τὰ τοῦδε κρεἶσσον᾿ ἀγγέλοιτόσοι,Μενέλαονᾔνεις, παῖς ὅπως λυποῖτ᾿ ἐμὸς,ἔχωνἔρωτος αν’ταγωνιστὴνμέγαν.εἰδ᾿ ἐυτυχοῖεν Τρῶες, οὐδὲν ἦν ὅδε.εἰςτὴν τύχην δ᾿ ὁρῶσα, τοῦτ᾿ ἤσκεις,ὅπωςἕποι᾿ἅμ᾿ αὐτῇ, τῇ ῥετῇ δ᾿ οὐκ ἔθελες.κἄπειταπλεκταῖς, σῶμα σὸν κλέπτειν λέγεις,πύργωνκαθιεῖσ᾿, ὡς μένουσ᾿ ἀκουσίως.ποῦδῆτ᾿ ἐλήφθης, ἢ βρόχοις ἀρτωμένη,ἢφάσγανον θήγουσ᾿;ἃ γενναὶα γυνὴδράσειενἂν, ποθοῦσα τὸν πάρος πόσιν.καίτοιγ᾿ ἐνουθέτουν σὲ πολλὰ πολλάκις.ὦθύγατερ, ἔξελθ᾿, οἵδ᾿ ἐμοὶ παῖδεςγάμουςἄλλουςγαμοῦσι. σέ δ᾿ ἐπὶ ναῖς ἀχαιϊκὰςπέμψωσυνεκλέψασα. καὶ παῦσον μάχης῾Ελλήνας,ἡμᾶς τ᾿. ἀλλά σοὶ τόδ᾿ ᾖν πικρόν.ἐντοῖς ᾽Αλεξάνδρου γὰρ ὕβριζειν δόμοις,καὶπροσκυνεῖσθαι βαρβάρων ὕπήθελες.μεγάλαγὰρ ἦν σοι. κᾀπὶτοῖσδε σὸν δέμαςἐξῆλθεςἀσκήσασα κἄβλεψας πόσειτὸναὐτὸν αἰθέρ᾿, ὦ κατάπτυστον κάρα,ἣνχρῆν ταπεινὴν ἐν πέπλων ἐρειπίοιςφρίκῃτρέμουσαν κρᾶτ᾿ ἀπεσκυθισμένηνἐλθεῖν,τὸ σῶφρον τῆς ἀναιδείας πλέονἔχουσανἐπὶ τοῖς πρόσθεν ἡμαρτημένοις.Μενέλα᾿ἵν᾿ εἰδῇς οἷ τελευτήσω λόγον,στεφάνωσον῾Ελλάδ᾿ ἀξίως τήνδε κτανώνσαυτοῦνόμον δὲ τόνδε ταῖς ἄλλαισι θὲςγυναιξί,θνῄσκειν, ἥτις ἂν προδῷ πόσιν.χο Μενέλαε,προγόνων ἀξίως τε, δόμων τε σῶν,τίσαιδάμαρτα, κᾀφελοῦ πρὸς ῾Ελλάδος,τὸθῆλύ τ᾿ ἐυγενὴς ἐχθροῖς φανείς.με ἐμοὶσὺ συμπέπτωκας εἰς ταυτὸν λόγου,ἑκουσίωςτήνδ᾿ ἐκ δόμων ἐλθεῖν ἐμῶν,ξέναςεἰς εὐνάς χ’ἡ Κύπρις κόμπου χάρινλόγοιςαἰνεῖται. βαῖνε λευστήρων πέλας.πόνουςτ᾿ ᾽Αχαιῶν ἀπόδος ἐν μϊκρῷ μακροὺςθανοῦσ᾿,ἵν᾿ εἰδῇς μὴ καταισχύνειν ἐμέ.ἑλέμή.πρός σε γονάτων, τὴν νόσον τὴν τῶνθεῶνπροσθεὶςἐμοὶ, κτάνῃς με. συγγίγνωσκε δὲ.ἑκάμηδ᾿οὕς ἀπέκτειν᾿ ἥδε συμμάχους προδῷς.ἐγὼπρὸ κείνων, καὶ τέκνων σε λίσσομαι.με παῦσαιγεραιά. τῆσδε δ᾿ οὐκ ἐφρόντισα.λέγωδὲ προσπόλοισι πρὸς πρύμνας νεῶν,τήνδ᾿ἐκκομΐζειν, ἔνθα ναυστολήσεται.ἑκάμήνυν νεώς σοὶ ταυτὸν ἐσβήτω σκάφος.με τίδ᾿ ἐστὶ μεῖζον βρῖθος;ἢ πάρος γ᾿ ἔχει;ἑκάΟὐκἔστ᾿ ἐραστὴς. ὅστις οὐκ ἀεὶ φιλεῖ.μεὅπωςἂν ἐκβῇ τῶν ἐρωμένων ὁ νοῦς.ἔσταιδ᾿ ἃ βούλει. νᾶυν γὰρ οὐκ εἰσβήσεται.εἰςἥνπερ ἡμεῖς, καὶ· γὰρ οὐ κακῶς λέγεις.ἐλθοῦσαδ᾿ Αργος ὥσπερ ἀξία, κακῶςκακὴθανεῖται. Καὶ γυναιξὶ σωφρονεῖνΠάσαισιθήσει ῥάδιον μὲν οὐ τόδε,ὅμωςδ᾿ ὁ τῆσδ᾿ ὄλεθρος εἰς φόβον βαλεῖ,τὸμῶρον αὐτῶν, κᾂν ἔτ᾿ ὦσ᾿ ἐχθίονες.χοοὕτωδὴ τὸν ἐν Ἰλίῳναὸν,καὶ θυόεντα βωμὸν προὔδωκαςἈχαιοϊςὦΖεῦ, καὶ πελανῶν φλόγα,Σμύρνηςαἰθερίας τε καπνὸν, καὶπέργαμον ἱερὰν,ἰδᾶιάτ᾿ ἰδᾶιά κισσοφόρα νάπη,χιὸνικατάρρυτα ποταμείᾳ.τέρμονάτε πρωτόβολον ἁλίῳ.τὰνκαταλαμπομέναν ζαθέανθεράπαιναν.φροῦδαίσοι θυσίαι, Χορῶντ᾿εὔφημοικέλαδοι κατ᾿ ὄρφναν,χρυσέωντε ξοάνων τύποι,Φρυγῶντε ζάθεοι σελᾶναι,συνδώδεκα πλήθει.μέλειμέλει μοι τάδ᾿, εἰ φρονεῖς ἄναξ,οὐράνιονἕδραν ἐπιβεβηκὼς,αἰθέρατε, πόλεος ὀλομένας,ἃνπυρὸς αἰθομένα κατέλυσέτις ὁρμά.ὦφίλος, ὦ πόσι μοι,σὺμὲν φθίμενος, ἀλαίνειςἄθαπτοςἄνυδρος,ἐμὲδὲ, πόντιον σκάφοςἀΐσσον,πτεροῖσι πορεύσειἱππόβοτον῎Αργος, ἵνα τείχεαλάϊνα,κυκλώπει, οὐράνια νέμονται.τέκνωνδὲ πλῆθος ἐν πύλαιςδάκρυσικατάωρα στέινει. βοᾷβοᾷ μᾶτερ. ὤμοι. μόνανδή μ᾿ ᾽Αχαιοὶ κομΐζουσισέθεν ἀπ᾿ ὀμμάτων,κυανέανἐπὶ ναῦν,εἰναλίαισιπλάταις,ἢΣαλαμῖν᾿ ἱερὰν,ἢδίπορον κορυφὰν,ἴσθμιονἔνθα πύλαιςΠέλοποςἔχουσιν ἕδραι.εἴθ᾿ἀκάτου μελέαςμέσονπέλαγος ἰούσας,δίπαλτονἱερὸν ἀνὰμέσον πλάταν πέσοιΑἰγαίουκεραυνοφαὲς πῦρ᾽Ιλίοθεν,ὅτι με πολυδάκρυον῾Ελλάδιλάτρευμα γᾶθεν ἐξορίζει.χρύσεαδ᾿ ἔνοπτρα, παρθένωνχάριταςἔχουσα τυγχάνει Διὸςκόρα. μὴ δὲ γᾶιαν ποτ᾿ἔλθοι λάκαιναν, πατρῷοντε θάλαμον ἑστίας,μὴδὲ πόλιν Πιτάνας,χαλκόπυλόντε θεᾶν,δύσγαμοναἶσχος ἔλὼν῾Ελλάδιτᾷ μεγάλᾳ,τᾶιςΣιμοεντίσιν τ’αὖμέλεαπάθεα Tροῆσιν.ἰὼἰὼκαιναὶκαινῶν μεταβάλλουσαιχθονὶσυντυχίαιλεύσσετεΤρώωντόνδ᾿᾽Aστυάνακτ᾿ ἄλοχοι μέλεαινεκρόν,ὅνπύργων δίσκημα πικρὸνΔαναοὶκτείναντες ἔχουσιν.ταλ῾Εκάβη,νεὼς μὲν πίτυλος εἷς λελειμμένος,λάφυρατἀπίλοιπ᾿ ἀχιλλείου τάφουμέλλειπρὸς ἀκτὰς ναυστολεῖν φθιώτιδας.αὐτὸςδ᾿ ἀνῆκται Νεοπτόλεμος, καινάς τιναςΠηλέωςἀκούσας συμφοράς, ὥς νιν χθονὸς῎Ακαστοςἐκβέβληκεν ὁ Πελίου γόνος.οὗθᾶσσον οὕνεκ᾿, ἢ χάριν μονῆς ἔχων,φροῦδος,μετ᾿ αὐτοῦ τ᾿ Ἀνδρομάχη πολλῶν ἐμοὶδακρύωνἀγωγός, ἡνίκ᾿ ἐξώρμα χθονός,πάτραντ᾿ ἀναστένουσα, καὶ τὸν ῞Εκτοροςτύμβονπροσεννέπουσα καί σφ᾿ ᾐτήσατοθάψαινεκρὸν τόνδ᾿, ὃς πεσὼν ἐκ τειχέων,ψυχὴνἀφῆκεν ῞Εκτορος τοῦ σοῦ γόνος,φόβοντ᾿ ᾽Αχαιῶν χαλκόνωτον ἀσπίδατήνδ᾿,ἣν πατὴρ τοῦδ᾿ ἀμφὶ πλεύρεβάλλετο,μήνιν πορεῦσαι Πηλέως ἐφ᾿ ἑστίαν,μηδ᾿εἰς τὸν αὐτὸν θάλαμον, οὗ νυμφεύσεταιμήτηρνεκροῦ τοῦδ᾿ Ἀνδρομάχη λύπας ὁρᾶνἀλλ᾿ἀντὶ κέδρου, περιβόλων τε λαΐνων,ἐντῇδε θάψαι παῖδα. σὰς δ᾿ ἐς ὠλένας,δοῦναιπέπλοισιν. ὡς περιστείλῃς νεκρὸν,στεφάνοιςθ᾿ ὅση σοι δύναμις. ὡς ἔχει τὰ σὰ,᾽ἐπεὶβέβηκε. καὶ τὸ δεσπότου τάχος,ἀφείλετ᾿αὐτὴν παῖδα μὴ δοῦναι τάφῳ.ἡμεῖςμὲν οὖν, ὅταν σὺ κοσμήσῃς νέκυν,γῆντῷδ᾿ ἐπαμπισχόντες, αἱροῦμενδόρυ.σὺδ᾿ ὡς τάχιστα πρᾶσσε τἀπεσταλμένα.ἑνὸςμὲν οὖν μόχθου σ᾿ ἀπαλλάξας ἔχω.Σκαμανδρίοςγὰρ τάσδε διαπερῶν ῥοὰς,ἔλουσανεκρὸν κἀπένιψα τραύματα.ἀλλ᾿εἶμ᾿ ὀρυκτὸν τῷδ᾿ ἀναρρήξων τάφον,ὡςσύντομ᾿ ἡμῖν τἀπ᾿ ἐμοῦ τε, κᾀπὸσοῦεἰςἓν ξυνελθόντ᾿ οἴκαδ᾿ ὁρμΐσῃ πλάτην.ἑκάθέσθ᾿ἀμφίτορνον ἀσπίδ᾿ ῞Εκτορος πέδῳ,λυπρὸνθέαμα, κοὐ φίλον λεύσσειν ἐμοί.ὦμείζον᾿ ὄγκον δορὸς ἔχοντες, ἢ φρενῶν,τίτόνδ᾿ ᾽Αχαιοί, παῖδα δείσαντες φόνονκαινὸνδιειργάσασθε; μὴ Τροίάν ποτεπεσοῦσανὀρθώσειεν; οὐδὲν ἦτ᾿ ἄρα.ὅθ᾿῞Εκτορος μὲν εὐτυχοῦντος εἰς δόρυδιωλλύμεσθα,μυρίας τ᾿ ἄλλης χερός,πόλεωςδ᾿ ἁλούσης, καὶ φρυγῶν ἐφθαρμένων,βρέφοςτοσόνδ᾿ ἐδείσατ᾿;οὐκ αἰνῶ φόβον,ὅστιςφοβεῖται μὴ διεξελθὼν λόγῳ.ὦφίλταθ᾿, ὥς σοι θάνατος ἦλθε δυστυχής.εἰμὲν γὰρ ἔθανες πρὸ πόλεως ἥβης τυχὼν,γάμωντε καὶ τῆς ἰσοθέου τυραννίδος,μακάριοςἦσθ᾿ ἂν, εἴ τι τῶνδε μακάριον.νῦναὔτ᾿ ἰδὼν μὲν γνούς τε σῇ ψυχῇ,τέκν*ν,οὐκἦσθα. ἐχρήσω δ᾿ οὐδὲν ἐν δόμοιςἔχων.δύστηνεκρατὸς, ὥς σ᾿ ἔκειρεν ἀθλίωςτείχηπατρῷα, Λοξίου πυργώματα.ὃνπόλλ᾿ ἐκήπευσ᾿ ἡ τεκοῦσα βόστρυχον,φιλήμασίντ᾿ ἔδωκεν. ἔνθεν ἐκγελᾷὀστέωνῥαγέντων φόνος, ἵν᾿ αἰσχρὰ μὴ λέγω.ὦχεῖρες, ὡς εἰκοὺς μὲν ἡδείας πατρὸςκέκτησθ᾿ἐν ἄθροις, ἔκλυτοι πρόκεισθέ μοι.ὦπολλὰ κόμπους ἐκβαλὼνφίλον στόμα,ὄλωλας.ἐψεύσω μ᾿ ὅτ᾿ ἐσπίπτων πέπλωςὦμῆτερ, ἤυδας ἦ πολύν σοι βοστρύχωνπλόκαμονκεροῦμαι. πρὸς τάφον δ᾿ ὁμηλίκωνκώμουςἀπάξω, φίλα διδοὺς προσφθέγματα.σὺδ᾿ οὐκ ἔμ᾿, ἀλλ᾿ ἐγὼ σὲ τὸν νεώτερον,γραῦς,ἄπολις, ἄτεκνος, ἄθλιον θάπτω νεκρόν.ὀιμοι. τὰ πόλλ᾿ ἀσπάσμαθ᾿, αἵ τ᾿ ἐμαὶτροφαὶ,ὕπνοιτ’ἐκεῖνοι,φροῦδά μοι. τί καί ποτεγράψειενἄν σε μουσοποιὸς ἐν τάφῳ;τὸνπαῖδα τόνδ᾿ ἔκτειναν Αργεῖοι ποτὲ,δείσαντες;αἰσχρὸν τοὐπίγραμμ’ἐν῾Ελλάδι.ἀλλ᾿ὦ πατρῴων οὐ λαχὼω, ἕξεις ὅμωςἐνᾗ ταφήσῃ χαλκόνωτον ἰτέαν.ὦκαλλίπηχυν ῞Εκτορος βραχίονασῴζουσ᾿ἄριστον φύλακ᾿ ἀπώλεσας σέθεν,ὡςἡδὺς ἐν πόρπακι σος κεῖται τύπος,ἴτυόςτ᾿ ἐν εὐτόρνοισι περιδρόμοις ἱδρὼς,ὃνἐκ μετώπου πολλάκις πόνους ἔχωνἔσταζεν῞Εκτωρ προστιθεὶς γενειάδι.φέρετε,κομίζετ᾿ ἀθλίῳ κόσμον νεκρῷ.ἐκτῶν παρόντων. οὐ γὰρ εἰς κάλλος τύχαςδαίμωνδίδωσιν. ὧν δ᾿ ἔχω, λήψῃ τάδε.Θνητῶνδὲ μῶρος, ὅστις εὖ πράσσειν δοκῶν,῎Εμπληκτοςὡς ἄνθρωπος, ἄλλοτ᾿ ἄλλοσε,βέβαιαχαίρει. τοῖς τρόποις γὰρ αἱ τύχαιΠηδῶσι,κοὐδεὶς αὐτὸς εὐτυχεῖ ποτε.χοκαὶμὴν πρὸ χειρῶν αἵδε σοι σκυλευμάτωνΦρυγίωνφέρουσι κόσμον ἐξάπτειν νεκρῷ.ἑκάὦτέκνον, οὐχ ἵπποισι νικήσαντά σε,οὐδ᾿ἥλικας τόξοισιν, οὓς Φρύγες νόμουςτιμῶσιν,οὐκ ἐς πλησμονὰς θηρώμενοι.μήτηρπατρός σοι προστίθησ᾿ ἀγάλματα,τῶνσῶν ποτ᾿ ὄντων. νῦν δέ σ᾿ ἡ θεοστυγὴςἀφείλεθ᾿῾Eλένη. πρὸς δὲ καὶ ψυχὴν σέθενἔκτεινε,καὶ πάντ᾿ οἶκον ἐξαπώλεσεν.χοἒἔ, φρενῶν ἔθιγες, ἔθιγες. ὦμέγας ἐμοί ποτ᾿ ὢν ἀνάκτωρπόλεως.ἑκάἃδ᾿ἐν γάμοισι ἐχρῆν σε προσθέσθαι χροῒ,᾽Ασιατίδωνγήμαντα τὴν ὑπερτάτην,φρύγιαπέπλων ἀγάλματ᾿ ἐξάπτω χροός.σύτ᾿ ὦ ποτ᾿ οὖσα καλλίνικε μυρίωνμῆτερτροπαίων ῞Εκτορος, φίλον σάκοςστεφανοῦ.θανῇ γὰρ, οὐ θανοῦσα σὺν νεκρῷ.ἐπείσὲ πολλῷ μᾶλλον, ἢ τὰ τοῦ σοφοῦκακοῦτ᾿ ᾽Οδυσσέως ἄξιον τιμᾶν ὅπλα.χοαἶ,αἶ, αἶ, αἶ. πικρὸνὄδυρμα γᾶιά σ᾿ ὦ τέκνον, δέξεται.στέναζε, μῆτερ.ἑκάαἶ,αἶ. Χο.νεκρῶνἴαχον.ἑκάἰώμοι μοι.χο οἴμοιδῆτα σῶν ἀλάστων κακῶν.ἑκάτελαμῶσινἕλκη, τὰ μὲν ἐγώ σ᾿ ἰάσομαι,τλήμωνἰατρός ὄνομ᾿ ἔχουσα, τἄργα δ᾿ ὄυ.τὰδ᾿ ἐν νεκροῖσι φροντισεῖ πατὴρ σέθεν.χο ἄρασσ᾿ἄρασσε κειρὶ κρᾶτα, πιτύλους διδοῦσαχειρός, ἰώ μοι μοι.ἑκάὦφίλταται γυναῖκες.χο ῾Εκάβη,σὰς ἔννεπε.τίναθροεῖς αὐδάν;ἑκάοὐκἦν ἄρ᾿ ἐν θεοῖσι, πλὴν ὁυ’μοὶ πόνοι,Τροίατε, πόλεων ἔκκριτον μισουμένη.μάτηνδ᾿ ἐβουθυτοῦμεν. εἰ δὲ ἡμᾶς θεὸςἔστρεψ’ἄνω περιβαλὼν κάτω χθονός,ἀφανεῖςἂν ὄντες, οὐκ ἂν ὑμνήθημεν ἂνμούσαιςἀοιδὰς δόντες ὑστέρων βροτῶν.χωρεῖτε,θάπτετ᾿ ἀθλίῳ τύμβῳ νεκρῷ.ἔχειγὰρ οἷα δεῖ γε νερτέρων στέφη.Δοκῶδὲ τοῖς θανοῦσι διαφέρειν βραχὺ,Eἰπλουσίων τις τεύξεταικτερισμάτων.Κενὸνδὲ γαύρωμ᾿ ἐστὶ τῶν ζώντων τόδε.χοἰώ,ἰώ. μελέα μᾶτηρ γ’,ἣ τὰς μεγάλαςἐλπίδαςἐπὶ σοὶ κατέκναψε βίου, μέγαδ᾿ ὀλβισθεὶς, ὡς ἐκ πατέρωνἀγαθῶνἐγένου, δεινῷ θανάτῳ διόλωλας.ἑκάἔα,ἔα. τίνας Ἰλιάσιν τούσδ᾿ ἐν κορυφαῖςλεύσσω,φλογέας δαλοῖσι χέραςδιερέσσοντας.μέλλει Τροίακαινόντι κακόν προσέσεσθαι.ταλαὐδῶλοχαγοῖς, οἵ τέταχται πιμπράναιΠριάμουτόδ᾿ ἄστυ, μηκέτ᾿ ἀργοῦσαν φλόγαἐνχειρὶ σῴζειν ἀλλὰ πῦρ ἐνιέναι,ὡςἂν κατασκάψαντες Ιλίου πόλιν,στελλώμεθ᾿οἴκαδ᾿ ἄσμενοι Τροίας ἄπο.ὑμεῖςδ᾿ ἵν᾿ ὡυτὸς λόγος ἔχῃ μορφὰς δύο,χωρεῖτεΤρώων παῖδες, ὀρθίαν ὅτανσάλπιγγοςἠχὼ δῶσιν ἀρχηγοὶ στρατοῦπρὸςναῦς ᾽Aχαιῶν, ὡς ἀποστέλλησθε γῆς.σύτ᾿ ὦ γεραιὰ δυστυχεστάτη γύναι,ἕπου.μεθήκουσίν σ᾿ ᾽Oδυσσέως πάραοἵδ᾿,ᾧ σε δούλην κλῆρος ἐκπέμπει πάτρας.ἑκάοἲ’γὼτάλαινα. τοῦτο δὴ τὸ λοίσθιον,καὶτέρμα πάντων τῶν ἐμῶν ἤδη κακῶν.ἔξειμϊπατρίδος. πόλις ὑφάπτεται πυρί.ἀλλ᾿ὦ γεραιὲ πούς, ἐπίσπευσον μόλις,ὡςἀσπάσωμαι τὴν ταλαίπωρον πόλιν.ὦμεγάλα δή ποτ᾿ ἀμπνέουσ᾿ ἐν βαρβάροιςΤροία,τὸ κλεινὸν ὄνομ᾿ ἀφαιρήσῃ τάχα.πιμπρᾷσὺ, χ` ἡμᾶς ἐξάγουσ᾿ ἤδη χθονὸςδούλας.ἰὼ θεοί. τί τοὺς θεοὺς καλῶ;καὶπρὶν γὰρ οὐκ ἤκουσαν ἀνακαλούμενοι,φέρ᾿εἰς πυρὰν δράμωμεν, ὡς κάλλιστά μοισὺντῇδε πατρίδι κατθανεῖν πυρουμένῃ.ταλἐνθουσιᾷςδύστηνε τοῖς σαυτῆς κακοῖς;ἀλλ᾿ἄγετε, μὴ φείδεσθ᾿. ᾽Oδυσσέως δὲ χρὴἐςχεῖρα δοῦναι τήνδε, καὶ πέμπειν γέρας.ἑκάὀτοτο το το το τοῖ.κρόνιεπρύτανι, φρύγιε γενέταπάτερ,ἀνάξια τῆς Δαρδανίουγονᾶςτάδ᾿, οἷα πάσχομεν δέδορκας.χοδέδορκεν,ἁ δὲ μεγαλόπολις,ἄπολιςὄλωλεν,οὐδ᾿ἔτ᾿ ἔστι Τροία.ἑκάὀτοτο το το τοῖ.λέλαμπεν᾽Ιλίοιο. περγάμωνπυρὶ καταίθεται τέραμνακαὶ πόλις, ἄκρα τε τειχέων.χοπτέρυγιδὲ καπνὸς, ὥς τις οὐρανίαπεσοῦσα δορὶ καταφθίνει γᾶ.μαλερὰμέλαθρα, πυρὶ κατάδρομαδαΐατε λόγχᾳ.ἑκάἰὼγᾶ τρόφιμε τῶν ἐμῶν τέκνων. Χο.ἒ,ἔ.ἑκάὦτέκεα, κλύετε, μάθετε ματρὸς αὐδάν·χοἰαλέμῳτοὺς θανόντας ἀπύεις.γέραιάτ᾿ εἰς πέδον τιθεῖσα μέλεα,καὶχερσὶ γαῖαν κρύπτουσα δισσαῖς.διάδοχάσοι γόνυ τίθημι γαίᾳτοὺς ἐμοὺς καλοῦσανέρθεν ἀθλίους ἀκοίτας.ἑκάἀγόμεθαφερόμεθα Χο.ἄλγοςἄλγος βοᾷς.ἑκάδούλειονὑπὸ μέλαθρον. Χο.ἐκπάτρας γ᾿ ἐμᾶς.ἑκάἰὼΠρίαμε Πρίαμε. σὺ μὲν ὀλόμενος,ἄταφος, ἄφιλος, ἄτας ἐμᾶς ἄιστος εἶ.μέλαςγὰρ δ’ὄσσεκατεκάλυψειθάνατος,ὅσιοςἀνοσίαις σφαγαῖς.ἰὼθεῶν μέλαθρα καὶ πόλις φίλα.χοἒ,ἔ. τὰν φόνιον ἔχετε φλόγα,δορός τε λόγχαν.τάχ᾿εἰς φίλαν γᾶν ἐμπεσεῖσθ᾿ ἀνώνυμοι.κόνιςδ᾿ ἴσα καπνῷ πτέρυγι πρὸς αἰθέρα, ἄιστονοἴκων ἐμῶν μεθήσει,ἄλλοδ’ἄλλοφροῦδον.οὐδ᾿ἔτ᾿ ἔστιν ἁ τάλαινα Τροία.ἑκάἐμάθετ᾿,ἐκλύετεπεργάμωνκτύπον.ἔνοσιςἅπασαν, ἔνοσιςἐπικλύσειπόλιν.ἰὼτρομερὰ, τρομερὰ μέλεα, φέρετ᾿ἐμὸν ἴχνος·ταλἴτ᾿ἐπὶ τάλαιναν δούλειονἁμέραν βίου.ἰὼτάλαινα πόλις. ὅμως δὲ πρόφερεπόδα σὺν ἐπὶπλάτας ᾽Αχαιῶν.ΕΥΡΙΠΙΔΟΥΤΡΩΑΔΕΣ.