Hyppolitus Ovidianae Phaedrae respondens

HyppolitvsOvidianæ Phædræ Respondens, Per Ioannem Scheprevvm SomatoChristianvm AcademiaOxoniensis Sapientiæ.Et. Felicitatis. ExcudebatIoſephus Barneſius Typographus Oxonienſis.

Scheprevi Præfatio, in Epistolam Hyppoliti sui ad Phaedram, ad M.Guadum dedicatam.

tibi non licuit (doctiſſime Guade) libellum

quo decuit mittere, ſero dam⁹.

tamen ille ſtatim, quia ſerus, cultior exit,

tantas fecit lima ſeuera moras,

ego mutaui quicquam, ſed qualis ab vrſa

informis nunc quoque maſſa manet.

licet propriæ ruditatis conſcius eſſet:

res magna ſuum præpedijſſet iter)

tibi ſpectandum longè prius vltrò dediſſet,

tenuiſſet eum cura pudórue domi.

vereatur enim, cum nil ni parua loquatur,

pro vili merce talenta petit?

perfecta quidẽ, ſed quæ rudimenta vocantur,

materiæ conueniente ſtilo.

magnos quærit plauſus, non nobile poſcit

famoſos nomen habere libros.

toti populo, ſed tantum garrit amicis,

prodeſſe ſua ruſticitate cupit.

timet omnino, quia ſpem non ſuſtinet amplã,

verò ſpéſque metúſque ſolent.

dedit ergo moras? quæ tandem cõpulit illũ

ad pactas cauſa venire manus?

exterior properanti ſordida veſtis

prõpta quidem ſed manifeſta parum.

multos, nullum reperire valebat,

miſero tunicam palliolumue daret.

conducta pulchrè ſcribentis opella,

nunc hac ſaltem parte politus adit.

quia plus aliquid pro longo temporis vſu

coniuncto fænore maior adeſt:

igitur quos nuper ſcribere verſus,

inuito iuſſit Apollo mihi.

tenero quondam florerẽt membra puello,

mei tempora parua dies:

mihi faciles pangenti carmina muſæ,

ſe difficilem Pallas amica dedit.

non poteram quod doctus Naſo ſolebat,

tentabam ſcribere carmen erat:

tanto ſcelus eſt puerum conferre poëta)

tamen huic ſimilis vena profectò fuit:

vbi per multos ceſſaſſem ſegnior annos,

ad ſolitum ſæpe vocarer opus:

mihi doctarum ſubduxit turba ſororum

longum dixit Apollo, vale.

repente ſuum ſistebant flumina curſum,

quouis pumice factus eram.

mihi iam fuerat nunquã reuocare camęnas,

poſthac agili tangere plectra manu.

ſubito quidam (nec erat vulgaris) amicus

me numeris paucula verba iubet:

vires, dico ſicceſcere mentis

nec ſolitos iam ſupereſſe modos.

magis atque magis vehemẽs perſiſteret ille,

dixi, qualiacunque licet.

calamum, dictaui carmina, multos

breuiter, ſed ſine laude, ſonos.

numeri, nec ſenſus deſuit illis

compoſitus, ſermo latinus erat.

placuere tamen, quod gratia nulla rigorem

Hæc autem cuncta nitere facit.

molli faciles naſcuntur pectore verſus,

de rigida carmina mente fluunt.

molle fuit, dum denſo frigore craſſum

ingenium venaque lenta ſtetit.

verſus muſis iratus iniquis,

repetiturus triſte videbar opus.

ego dum grauiter vexatus mente reuoluo:

triſtem grata repente quies.

Dumq;graui nexu premerentur mẽbra ſoporis,

ecce meos conſtiti ante pedes.

factus proprior circum caput omne micãtes

erat ſubito depoſuiſſe comas.

doles, inquit, cur ſic lachrimaris inepte?

adeo mentem fata ſiniſtra grauant?

gratus eras Phœbo, lepidisque camænis.

ſi vigiles, nunc quoque gratus eris.

nobis te reddunt ocia, charum

reddet ſollicitusque labor.

tibi morbum peperiſti carmine ſpreto,

tibi medicus, ſi libet eſſe potes.

enim ſtudio naſcuntur maxima quæque:

torpore graui nata repente cadunt,

nempe tuas acuent certamina vires,

nunc vix vllas debilitatus habes.

varios omni componas tempore verſus,

tua numeri ſemper in aure ſonent.

libet, è multis poſſis decerpere rebus,

tino materiam ſuppeditare queant.

eſt quòd Muſas tibi nolle queraris adeſſe:

tua ne deſit mens aliquando ſibi.

mediteris enim, dicas ſcribaſue frequenter

Aonidum ſemper adeſſe gregem.

modò ſpreuiſti, repetitas fortiter artes

nec te vita ſoluta iuuet,

mihi parueris tibi cedent omniarecté,

nectareo carmina melle fluent,

promiſſis, vates ego Delphicus eſſe

hæc nunquam fallere lingua ſolet.

vbi dixiſſet tenues dilapſus in auras,

ſubitam, me venerante, fugam.

diſcuſſus erat ſomnus perpendere cæpi,

mihi primum cura moueret opus.

occurrit monitoris gloria noſtri,

toto radijs clarus in orbe micat.

quoties, eadem ſententia, verbis

vultus poſſit habere nouos.

vbi, me Phœbo nunquam linquente, fuiſſet

non vno clauſula dicta modo:

noui generis dum fortè petebam,

in has caſu Naſo poëta manus.

notas iuuit, quæ verba ſalutis

prima facie non valitura gerunt.

ijs olim reſponſa dediſſe Sabinus,

quia quæ ſcripſit non ſupereſſe putant,

nobis eadem tentare, notiſque

dum pergit Muſa fauere notas.

eas autem quas Idem Naſo reliquit,

mihi præcipué viſa placere ſuit:

ſcelus infandum priuigno turpiter audax

ſuo Phædra nouerca ſtudet.

nãq; magis fœdũ eſt quod fœmina ſuadet,

eſt priuigni cauſa probanda magis.

probi, viſum eſt, iuuenis defendere partes,

quâ licuit, ſimplicitate viri:

lectum renuenschari fœdare parentis

durum rigido detonet ore nefas:

vafras prodat fraudes, mendacia taxet,

blanditias, verbaque ſtulta notet,

expreſſi, quàm fortaſſe monebat

Nam caſtum paucula verba decent.

in immenſum contrà ſe fundere geſtit.

nec curſum penna tenere poteſt.

eſt hoc mirum, videor cognoſcere cauſam

nec vitium diſsimulare libet.

enim ſcribit Plutarchus, inepta loquacis

linguæ neſcit habere modum.

multis poteram paucos ego reddere verſus

mora ſi libuiſſet opus.

ſuccurrit Fabij ſententia, magnum

miſeræ garrulitatis habens.

nimis excreſcunt (inquit)reſecarelicebit,

multum iuſto fertiliora nocent.

ſi nimium mentis ſicceſcat agellus,

vlla reddi pinguior arte poteſt.

eum ſolis modium ſeruare beatis

diuino munere ſacra dedit:

vitijs illud ſuſcepi iure duobus,

tolerabilius conſtat ineſſe malum.

fortè meus, lolio pereunte, vireſcet,

diuerſa feret ſemina cultus, ager.

quanquam pariter miſcentur auenæ,

tamen ad tempus luxuriare ſinam:

dum fortè paro tantùm reſecare nocentes

tota ſeges falce reciſa cadat.

præter temere iactantis plurima linguæ

ſunt quæ deteriora putes,

in exacta cudendi carminis arte

danda ſuis tempora iuſta monet:

hærere iubens illis quæ ficta loquuntur,

noua quæ bellè ſunt coitura dare.

ego præceptũ non ſum per cuncta ſequutus,

quædam proprio tempore facta carent.

grauis fateor, ſi, quæ tibi miſimus vni,

vellem carmina noſtra legi.

quia non alijs (patronebenigne) parantur

tibi, quis tãdem, quod reprehẽdat, habet?

aliud facio, quàm flammas excito mentis,

nouas igne calente faces.

licet nobis priuatim ſcribere quicquam

per multorum protinus ora volet?

mihi quid libeat poſthac obtrudere multis:

ſcribam longè cautior eſſe volo.

quodcũq; tibi committitur (optimefautor)

proprio tutum credo latere ſinu.

tamen immeritò mihi temporis ordo putetur

dabitur iam tibi cauſa rei.

poterant exempla dari quadrantia rebus

non Hyppoliti poſteriora forent.

vixiſſe prius, quàm fortes Dardana græci

vaſtaſſent, publica fama refert.

ea quæ nullo ſunt vnquam tempore facta

quouis tempore facta queunt.

ſcit an Hyppolit⁹,vel Gnoſia vixerit vnquã

fuerint præter nomen inane nihil?

mihi ſuſpectam facit hoc, quod ſæpius ijſdẽ

rebus ſoleat fama volare duplex.

pars vna probat, falſum pars altera prorſus,

ſiculis gerris vanius eſſeputat.

ego de Phædra tantùm, vel Amazone nato

loquor, verùm & cætera quæque labant

de diuis ſecum pugnantia narrant,

ſic vnum numina nomen habet.

multas Veneres, multas fecêre Mineruas,

varius Phœbus, ſic tua (Phœbe) ſoror.

quæ non apté perſonis conuenit ijſdem

mutato nomine conueniat.

qui de Troia dubitent: an victa Pelaſgo

corruerit facta repente cinis:

potius, verſa fatorum lege, Pelaſgi

duro tulerint illa priora Phrige.

qui bella negent vnquam Troiana fuiſſe,

prolem Lædæ ſurripuiſſe Parim.

qui non Helenã, ſed quæ ſimularet eandem,

referant ſuccubuiſſe duci.

(ne multis vtar) de nomine quouis

ſibi diſſideant commemorare ſolent.

ſit in ambiguo tam clari fama duelli,

de vix notis eſt dubitare nefas?

non ſufficiunt quæ dixi rima pateſcit

quæ monſtrat, quâ fugiamus, iter.

ſi quod libeat fas eſt confingerevati:

mihi quod libeat fingere iuris idem.

Phædrãq; meã, ſi quando fuêrunt,

ſuperos deſeruiſſe reor.

libet obſcuro poſitos in carcere Ditis

clarumſolis nunc reuocare iubar:

viuant iterum, pariterque locentur ijſdem

in terris quas tenuêre prius.

memores horum, quæ, dum vixêre, patrarũt,

faciant eadem, quæque tulêre ferant.

præſtabit eis Læthei fluminis vnda,

quæ ventis tradere ſola poteſt.

nobis multò propiores dicere poſſis

illorum quos rude carmen habet.

authore caret mea fabula, non caret aptis

fieri quæ volo poſſe liquet.

magno cæli verſo reuolubilis orbe

proprium venient ſydera quæque locum:

ea quæ fuerant, nihil immutata redibunt

ſi rectè ſcripta Platonis habent.

neſcio quem reuocari fingit ab orco,

cineres mentem qui ſupereſſe probet.

Euridicen, ſi non properaſſet ineptus,

fama eſt, poterat rurſus habere ſuam.

reliquiſti nuptam ſine coniugisvſu,

cupis hoſtiles primus adire locos,

teneram poſſes inuiſere denuo ſponſam,

tibi cesſit Proteſilae dies.

quid prohibet ſimiles me cudere verſus,

quid luci corporafuncta vetat?

nihil in reliquis propè non audere ſolemus,

  Curhic diſcruciat nos ſine fine timor?

ſi fingi posſint & tempora poſſunt,

ſibi fingere muſa velit.

tamen vt quędam ſumus immutare coacti,

nimium nobis libera Muſa ſuit.

ſumus exemplis hoc noſtro tempore natis

ſed quæ ſunt inueterata diu.

ſiquidem Troiæ præcedunt omnia cladem,

ea vicina tempora calce premunt.

neque ſic factum liceat defendere noſtrum,

ſupereſt) aufer quæ minus apta ſedent.

tollantur enim quæ temporis arguit error,

omni cætera parte ſatis.

idem fortaſſelepôs, neque vis remanebit

prius, ac ſtabit ſenſus vt ante ſtetit.

nec in hiſtorijs narrandis omniaconſtant.

tamen hiſtorias ficta vocare licet)

vbi vulgari contempto tramite, nullis

pedibus ſæpe ſequamur iter.

nihil hoc rationis habet. Res ipſa coëgit

nonnunquamdeſeruiſſe vias.

interdum, quæ vera fuiſſe putantur,

auſa ſui linquere ſponſa thorum.

damnaſſe velut temerè iactata iuuabat,

veram hiſtorię diſſimulaſſe fidem.

vix defendi poterant niſi falſa rigorem

leniſſent plena ſubinde ſtrophis.

quòd illa ferè quæ nos mutauimus, ijſdem

ipſi non retulere modis.

multis igitur quandoque probauimus vnum,

ſi falſa tamen, ſcripſerit apta ſcopo.

mihi ſit fraudi, quòd non ſum vera locutus

quis Momus non ſatis illa probet?

rogo tam duras leges imponere vati

vt prorſus nil niſi vera canat?

neque, ſe tantum cõperta referre profeſſos,

ipſos ſpernere raro liquet.

quid prętereà vitij mea verba ſonabunt,

certè mendis vndique plena ſcatent).

veniam quæſo.Iactataparæmia, nullum

primos crimen habere docet.

primis tumidum pertentat nauibus æquor,

laceram quaſſet per loca vaſta ratem,

ſeruare modum quem doctus nauita ſeruat,

cogatur quo rapit vnda ſequi.

ridere decet miſerum, ſed commiſerari

ſatis in pelago non perijſſe virum.

quoque iam noſtris (vir præſtãtiſſime) ſcriptis

oro, cenſor ne videare grauis.

etenim ſolitos repetenti carminis vſus,

olim ſterilis pignora prima dedit.

noris quanto fuerint mihi tempore nata,

tibi qualiacunquè ſcio.

omnes verſus quibus hæc præfatio conſtat,

bidui peperit tempore muſa loquax.

tardi tentas elephanti more trahebat

reliquo partu quem dedit ante moras,

canis exemplo properans bis carmina centũ

eſt vna ſæpius illa die.

cæcos aliquot nonnunquam forte catellos

hoc etiam parte ſecura canem.

quid opus verbis? quid tot rationibus vtor,

mentem poſſint mollificare tuum?

mihi ſis rigidus Iudex, Momiue ſeuerum

vultum, non bene ſcripta notes.

ſcio propria facies quæcunque rogamus,

mea cum triſti carmina fronte leges.

vnum ſupereſt quod præcedentibus addam,

tibi dicendum res monet ipſa prius.

magis Hyppoliti poſſint reſponſa patere,

quæ ſcribit Phædra legenda ſcias.

illis etenim quæ ſcripſimus omnia pendent,

illo creuit ſemine tanta ſeges.

hæc ad te ſolum, velut antea dixi,

tibi ſi placeant amplius illa petunt.

quærunt ſcænam, tu ſolus es ipſe theatrum,

ſtamus, concidimuſque tuo.

tamen ex alijs vlli monſtranda putabis,

mihi ſic melius poſſe fauere putes:

erit ingratum, videat, mihi namq; parandos

multos res malè curta monet.

quamuis aliquot non deſtituamur amicis,

nobis toto pectore læta velint:

tamen ex illis poſſim decerpere, fructus

alius planè eſt quàm ſtabilitus amor.

eſt qui nummosmihi poſſitmittere, non eſt

me tenuem grandior arca beet.

magnis voluiſſe ferunt ſatis eſſe, ſed ipſum

voluiſſe mihi non ſatis eſſe poteſt.

quo fato, ſemper comita^turegeſtas

Calliopes improbitate gradus.

Plutus abeſt, nec ſe coniungere Muſis

attingi nec ſua dona finit.

diſſidij reputari cauſa, quod illis

eadem placeant, diſpliceantue, poteſt.

bene conueniunt formę ſpecioſa venuſtas,

deforme ſuo iam ſine crine caput.

oculi vigiles, & lumine captus vtroque,

florensætas, decrepitusque ſenex.

Plutus amat, fouet ocia, gignit amores,

eaſdem rurſus turba diſerta fugit.

replet nummis, & vix ſine fraude crumenam,

magnas docti pectoris auget opes.

diſſimilem ſexum, quid plura? per omnes

partes hoc ſine fine manet.

Modus hic eſto, ſatis eſt, diſcedite Muſæ,

faueasquæſo ſemper (amice) mihi,

    Vale.

Lectori

Edrychus Medicus S. P. D.

omnem vitae meæ curſum, optime Lector, in hac illuſtriſſimaAcademia Oxoniensi peregerim, & annis circiter quinquagintatribus in eadem ſic conuerſatus ſim, vt pro meis viribus, (quæperquã exiguæ ſunt) iuuandis adoleſcentum ſtudijs aliquam ſanẽoperam libenter impenderim, aut cum ipſe inuictiſſimi RegisHenrici octaui publico ſalario conductus pro eo ac debui, gręcisliteris ſtudioſorũ animos informandos ſuſciperẽ, vel cũ àpraxi medica, quæ mea eſt profeſſio, aliquas interdũ ſucciſiuashoras ſuffuratus, in hoc genere ſtudij, ſcriptis ſaltè, aut viuavoce priuatim amiculis aliquot prodeſſe cuperem: vehementer à menunc exorandus es, vt cũ in hac ſenili ætate mea, nulli vſuialiter bonis literis eſſe queã, permittas mihi Theſeũ quendãmihi adiungere hominẽ triũ linguarũ peritiſſimum, & in omnigenere diſciplinarũ exercitatiſſimũ, Iohannẽ Schepreuũpræceptorẽ olim meũ, qui ardori huic meo, quo impenſè cupiobonis ſtudijs ſemper eſſe benè conſultum, abundè ſatisfaciet,& maximã tibi vtilitatè adferet, ſi & eius doctrinã propeſingularè, & integerrimæ ipſius vitæ veſtigijs inſiſterenõ te piguerit. Mitto enim tibi, quiſquis es, bonæ indolisadoleſcens, qui literis humanioribus incũbis (nã ijs quigrauioribus ſtudijs diſtinentur, niſi fortaſſe per ociumferiãtibus hæc non euulgantur) verſus quoſdam elegantiſſimos,quos illum doctiſſũ virũ ita fæliciter ſuis dictitaſſememini, vt interdũ vno die plus centũ cõpoſuerit, cum necprælegendi munus omitteret, nec ab alijs fere Theologiæ ſtudijsanimum remitteret. Dedicauit opuſculum hoc cuidam D. Guado viroprudentiſſimo, & ſacerdoti maximè pio, qui Regi H. octauoilluſtriſſimo erat à ſacris, eo fere tẽpore, quo eiusmaieſtati viſum eſt, ex ruinis Cænobij Oſnæẽſis reædificareEccleſiam cum ſede epiſcopali, ex conſilio magnatum, &doctiſſ. virorum, quæ annos poſt quinque ad diuæ Frideſwidæædem, quæ nunc Eccleſia Chriſti vocatur, tranſlata eſt. Cuiusrei eò libentius memoriam refrico in Regis inuictiſſimi laudemperpetuam, quòd de Academia noſtra ſic optimè meritus eſt, &mihi tum iuueni, & Græcas literas in Collegio Corporis Chriſtipublicè profitenti inde etiam annuum ſtipendium ſatis magnificumelargitus eſt. Nam Iohãnes hic Schepreuus ad Hębraïcas literasprofitendas à Rege ſereniſſ. accerſitus eſt, & mihi linguægræcæ docendæ prouincia fuit commiſſa. Habeo alia eius opera,quę ſi Deus voluerit, etiam in lucem venient. Non enim cõmittã vteruditiſſimi huius viri memoria pereat: quod, opinor, nũquam fieripoterit, ſi aliquando mihi dabitur incidere in illa carmina quæ ineius obitum ab eruditiſſimis quibuſque viris græcè & latinèconſcripta ſunt, & valuis AEdis S. Mariæ publicèaffixa,quæ iuſtum implere volumen poſſent, & à familiari quodãnoſtro Hermanno Euans ideo collecta ſunt, vt excuderentur. Sed

ea depoſuerit, adhuc mihi incertum eſt. Quod ſi ad manus measperuenerint, in vulgus ædentur, vt locupletiſſimum habere poſſe:teſtimoniũ doctrinę & pietatis eius viri, quẽ qui norũt &etiamnũ viuũt, vnicũ fuiſſe huius inclytæ Academiæ Phœnicẽmecum dicere non erubeſcent. De argumento operis, non opus eſtmulta dicere, cum titulus ſatis indicet. Nam ſi è ſacris literishic aliquid petere licebit, cogita Ioſephum quendam alterumadoleſcentem, Pharaonis vxori quæ moleſta olim erat & dicebatdormi mecum, hic reſpondere, & nefandum ſtuprum recuſare.Certè qui huius integerrimi viri vitam pernouerunt, optimè ſciunt,in hoc argumento, & tam pia atque caſta puriſſimæ vitæ floreanimam Deo reddidit ætatis ſuæ anno triceſimo tertio, ſcilicet,quaſi totidẽ numero hic annos adimplens, quot ipſe ſeruatornoſter Ieſus Chriſtus in terris habuit, & Amarſamiæ mortuuseſt, vbi me tunc ac pia eius matre cum ſororibus exequias de moreobeuntibus, ſepultus iacet: obijt autem anno Domini 1542. MenſeIuljj.

Authoris non te moror, optime Lector,

vendibili non opus eſt hedera.

Ovidianæ Phaedrae Respondens, Per Ioannem Scheprevvm SomatoChristianvm.

tibi miſeræ quam das mihi Phædra ſalutem,

dici poſſit res male ſana, ſalus.

etenim ſaluere iubes, vt perdere quæras,

simul per di te, ſcelerata, velis.

tua priuigni tetigiſſet epiſtola dextram,

titulus quæ meliora forent.

Phædra tuum vidi legíque libenter,

mihi de tanto nomine magna fuit.

te digna parens (nam tu quoque ſemper

recte faceres, es mihi viſa parens)

patre digna meo, qui te ſibi iunxit

dedit, te violante, fidem.

patre digna tuo, qui Gnoſia regna

clarus nobilitate regit.

ſperaui ſupremo digna Tonante,

pater ille tuus fertur habere patrem.

mihi nominibus ſperanti proſpera, fœdus

caſto nomine, tectus amor.

fateor, corpus frigeſcere cæpit,

pedes, intremuêre manus.

nefas tantum? quis tandem credere poſſet,

Phædram ſic potuiſſe loqui?

furor ô demens, quæ te fera vexat Erinnis,

te Tyſiphone, quæue Megera premit?

purum tanto ſceleri prætexis amorem?

quæ nemo bonus laudat, honeſta vocas?

inhoneſta mihi quæ talia ſcribit honeſta,

è ſummi ſtirpe ſit orta Iouis.

furor, eſt rabies, eſt iſta ferina libido,

manet in tali pectore caſtus amor.

amor purè ſocialia fœdera ſeruat,

caſtus amor nouit amare virum.

amor fraudes, & verba nefaria vitat,

amor ſceleris ſemina nulla ſerit.

quæcunque placent, ea caſta putemus oportet:

toto nullum ſic erit orbe ſcelus.

mihi quid patior? quo me conuertere poſſum,

fugiam voces, perfida ſponſa, tuas?

audiſſe ſcelus, nedum feciſſe quod optes:

in inuita peſsimus aure ſonus.

mihi cum tædis det ſulphur vt iſta repurgem?

ſummis etiam ſenſibus hauſta nocent.

patraſſe ſcelus videor quòd neſcius aures

dictis (fœda nouerca) tuis.

mater eras, poſthàc dicêre nouerca,

eſt matris enim quod facis iſtud opus.

nouerca tace, non audio talia verba,

horret trepidans, fœda nouerca tace.

equidem facerem ſi tam reticere liceret

mihi, quàm licuit Phædra aliquando tibi.

niſi fallaces miſiſſes antè tabellas

mihi ſub dulci melle venena dares:

non eſſes, poteras tamen antè videre

nec in tota fabula plebe fores.

me, ſi taceam, quis non putet illa probare,

niſi ſit quod tu, nemo probare poteſt.

licet vereor ne tecum multa locutus,

ex cæno ſordis & ipſe traham:

innocuam ſtatui defendere famam,

reliquis videar, quod tibi Phædra, malus,

opponam contraria verba, tuóſque

nuda ſimplicitate dolos.

ignoro tuas, ô verſutiſsima, fraudes,

quas ſperabas me potuiſſe capi.

littus aras, nec me tua verba mouere

vt faciam quæ facienda mones.

laqueo vulpes capitur, nec miluius hamo,

ſapiens verbis, ſint niſi tecta, vafris.

neque tecta putes quæ tendis retia nobis:

meos oculos fallere techna poteſt.

ſtultos Phaleras, mihi Delia virgo, tibíque

diſsimilis, dextera ſemper adeſt.

tantum celeres auidus dum perſequor apros,

quoties etiam vox mihi vafra ſonat.

dolum ſapiunt, quæ ſcribis, multa videntur

ſtultæ mentis habere notas.

moror? oſtendam breuiter quos texeris aſtus.

nihil frontis ſit (male ſana) tibi.

quiſquam mittit quam non habet ipſe ſalutem?

mihi miſiſti quæ tibi nulla fuit.

poſitum in nobis an ſis habitura fateris,

quò pertineant, mellea verba, liquet.

tribuis mihi, quòd bene viuere poſſis,

tibi nil contra iure negare queam.

ſi per noſtræ diſpendia tanta ſalutis

aliter, tibi ſit reſtituenda Salus:

iugulum potius tantos effunde dolores,

etenim facili damna leuabis ope.

ardenti pectus mihi ferueat ira,

tranquillus enim talia ſcripta legat?)

ridere tamen non poſſum, quando puellam

te dici, tune puella, rogo?

puella, rogo? tam multos nupta per annos

quem tecum concubuiſſe pudet?

puella rogo? quæ tot modo pignora nutris,

patris ex coitu nata fuiſſe pudet?

fouens, inuita foues, vt perfida ſcribis,

mea quod fratres creſcere damna ſcias?

puella rogo? quæ ſi (quod & ipſa negabis)

eſſes vllum corpore paſſa virum:

tamen hoc merito poſſes tibi ſumere nomen,

nil animus virginitatis habet.

eſt quæ mentem ſeruat cum corpore puram:

tantum eſt virgo corpore, virgo parum eſt.

prætereo quamuis ſuſpecta quibuſdam

cum nobis non bene nota fores.

te Creta patris ditiſſima regna teneret,

fores nulli tradita ſponſa viro.

genitrix etenim tauri complexibus hæſit,

ſceleris prolem nil agit aſſe putes?

ſatis illud habes quòd ſis pro coniuge virgo.

lupæ probrum dicta puella tegas.

facis Hyppolitum pariter pro cælibe ſponſum,

rerum voces ipſa nouata nouas.

hic ſcopus eſt, vt honeſta vocabula turpis

ſceleris diſſimulare queant.

quoniam verbis pugnas vbi facta repugnant:

lateres æthiopemque lauas.

lupæ nomen, dum nomen coniugis horres,

imprimitur nomen vtrumque tibi.

licet appelles, quod ficus dicitur, aurum,

tamen ficus nil niſi ficus erit.

in portu nauis tua firmiter hæret,

primoque tuum limine crimen adeſt.

tantum peccas, ſi tantum fingis in ipſo

quid non cætera fraudis habent?

quodcunqueeſt, inquis, cur iſta? vereris

non lecta tibi reddere ſcripta velim?

ſi feciſſem, melius feciſſe viderer,

fuit indignum quod legeretur opus)

quamuis animo lædendi ſcripta fuiſſe

perlêgi nec mihi lecta nocent.

tecum ſtudio ſimili veſana tenerer,

inueni poſſit forſan obeſſe dolus.

nihil Hyppoliti conſtantia pectora frangit,

tuis verbis, quo capiamur, ineſt.

pereunt ſtulti vel amantes turpiter eſcis,

caſtis caſti qualiacunque ſonant.

hic aliquid quod nos audire iuuabit

putas, falſa es, nil, mihi crede, placet.

Phædra poteſt quod noſtras mulceat aures?

iuuet Hyppolytum ſcribere Phædra poteſt?

Phædra poteſt tam turpis læta pudico,

nobis placeat ſcribere Phædra poteſt?

placere mihi poteras, ſi Phædra maneres,

Creta patri tradere viſa fuit.

quia mutata es, non eſt quod poſſe placere

Phædra, tuum nomen inane putes.

tua ſcripta mihi quadam ratione placebant

mala non aliquid commoditatis habent?)

manifeſta pates, notam vitare licebit:

illa placent, hactenus ipſa iuuas,

arcana quidem, quæ commendare licebit,

nulli conſpicienda notis.

nunquam arcanis, quae tu mihi perfida narras,

Phædra bono charta notata fuit.

nec in abſtruſam tutum eſt dimittere foſſam;

ſcelus enatis frugibus aura canat.

neque ſub plumbo, neque ferro claudere poſsis,

nec in æquoreo flumine merſa latent.

pelago terráue decet tua myſtica ferri,

nec in hos vſus charta reperta fuit.

mandanda puto ne prodita lædant,

tamen admittet tanta venena Deus.

pandantur, ſed in arcto pectore clauſo

ſtygias tecum præcipitentur aquas.

ibi læthæo mergantur in amne, nec vnquam

ſuperos redeant tam ſcelerata viros.

interdum, fateor, ferus hoſtis ab hoſte

nec è manibus proijcit illa ſuis.

bella tamen cum ſint manifeſta caueri,

palam loquitur, nilue minûſue nocet.

tua quæ blandam mentitur epiſtola pacem

grauius cuſpide vulnus agit.

tibi dicturæ, quæ ſunt fœdiſsima nobis

munus lingua retracta ſuum:

ſanè miror, quid enim mirabile fecit?

non horreret fœda nefanda loqui?

potius miror quòd talis conſcia facti,

ruerit ſubito lapſa fragore domus.

vexare manus tibi ſæua chiragræ

quo ſcriptis talia verba dabat.

clarum tibi lumen Apollo negare,

tantum nolle videre ſcelus.

tibi Mercurius neque verba, nec vllos

ſcribenti ſuppeditare modos.

rutilum iaculari Iupiter ignem,

cremare ſimul teque nefáſque tuum.

ſi pro meritis hæc omnia damna tuliſſes,

miranda mihi talia mira forent.

ego pro monſtris habeo, quæ monſtra putant.

ſunt monſtris monſtra minora tuis.

tibi ſub tremulis vox improba faucibus hæſi.

indubiè victa pudore nefas.

ſua regna pudor tenuiſſet, cuncta fuiſſent

nunc victo cuncta pudore ruunt.

licet hunc tenero miſcendum dicis amori,

  Qualicet, hoc aufer, ſemper inepta licet.

ſi forte pudor violento cedat amori,

ferus expulſo regnat amore furor.

vocitare potes qui talia ſuaſit, amòrem

furor ingeſsit tam furioſa tibi.

tamen imperium, me tanti numen Amoris

iubes Phædra timere faces.

iuſſit amor, niſi fiat, dira minaris,

refers inuidioſa deum.

ſi pergam ridere Cupidinis arcus,

redamem, ſæuus cogere poſſit Amor.

tu vires dijs cuncta potentibus aquas,

cui victas ſæpe dedêre manus.

credamus enim quæ dijs feciſſe Cupido

haud dubiè non leue numen habet.

reliquos, quorum minor eſſe poteſtas

quos grauiter ſæpius ille premit.

neque ſuprema qui fulmina mittit ab arce

æqualis Iupiter eſſe poteſt.

veluti naſo trahitur, ſequiturque trahentem

quanquam, ſic quoque fortè volens.

etenim tauri ſibi fortia membra coaptans

tergo, per mare vectat onus.

vt decipiat Lædam, candentibus alis

liquido natitat gurgite, factus olor.

ſe demittit per ſumma cacumina tecti,

ſinus aurea maſſa replet.

Aquilam ſimulans Idæi montis alumnum

abreptum portat in aſtra celer

dum varia commutat imagine vultum,

amplexum nulla puella fugit.

facit imperio ſæui compulſus amoris

licet exiguis vulnera magna facit.

cum vincens vnum non vincat Amorem:

ab hoc vinci me quoque poſſe deo.

protefaciunt, quæ nos auxiſſe videmur,

ſic diſtento pandimus illa ſinu:

tamen his audi quæ ſunt contrariarurſum.

mittamus, iam tibi vera canam.

vera putem quæ ſunt mendacia vatum,

facit inſanus plectra mouere furor?

vera putem quæ tam ſcelerata feruntur,

dijs qui cœli ſplendida regna tenent?

vera putem quod diui talia patrent,

mortalis nemo patraret homo?

pudet hæc nobis obtrudere falſa poëtas?

tribuiſſe pudet talia facta Ioui?

genus inſanum qui vos ab Apolline doctos

ſacro fingitis eſſe choro.

adeſt vobis cum ſcribitis impia Phœbus,

mouet cytharam nulla Thalia fides.

animi rabies, hac recti neſcius error

vobis, nec deus vllus adeſt.

ſatis eſt vobis hæc tanta venena paraſſe,

in rabiem quæ rude pectus agant:

ſuperos etiam fœdi faciatis amoris

quo ſic fortius vrat amor?

affectus cum peſſima sponte ſequatur,

magis acceleret, ſic ſtimulandus erat.

reliquos taceam quos hæc mendacia fallunt:

veſtris capitur noſtra nouerca dolis.

tu Phædra caue ne quid mendacibus iſtis

nil veri, nil pietatis habent.

te iuſsit amor, non mittere ſcripta coëgit,

eſt tam placidi numinis iſtud opus.

tamen affirmas ſenſiſſe cupidinis arma,

tacitis animum flecteret ille ſtrophis.

tibi nobis dubitanti ſcribere, verba

hortantis viſus adeſſe deus:

ille tibi tandem ſuccumbit Amicus,

noſtro tandem numine victus erit.

ego falſa reor, non eſt deus ille profectò

falli poterit: fallitur iſte deus.

indubiè nunquam redamabit amantem

Phædram, ni ſapienter amet.

habet in me ius aliquod tuus iſte Cupido.

ſeruat caſta Diana ſuum.

vſque vocer, non diſplicet hoc mihi nome,

caſtus fuerim, ferreus vſque vocer.

vſque vocer, modo non ſim turpis adulter,

tibi per ſimilis, ferreus vſque vocer.

vſque vocer, magis hoc in pectore ferrum

magis, ferreus vſque vocer.

vſque vocer, malo ter ferreus eſſe,

quo tu velles cæreus eſſe modo.

excuſsi tantum primordia chartæ,

age, quod ſupereſt discutiamus opus.

quoniam iuuenis tibi cuncta videntur

fieri, quæ tamen ipſa facis.

quia non credis, ſed vis me credere falſum,

blandas tremulo promis amore preces.

tibi ſit gratus peragendo crimine fautor,

niſi falſa refers, criminis author erat.

tuis adſit cæptis ingrata precaris,

communis pectora iungat amor.

modò te rapido patiatur ab igne cremari,

mentem ſimili torqueat igne meam.

prius vndiſono demergat in æquore Triton:

rigido foſſum profluat enſe latus:

graui laceret fera bellua morſu:

celer in pectus fulminis ictus eat.

tuus ille deus tanto mihi vulnere mentem

vt faciam quæ tibi Phædra placent.

Diana mihi tantas auertito peſtes,

rogo corpus habere ſinas.

ego promiſsis moueor, nil iam tibi crede.

ſeruare potes perfida nupta fidem?

mihi nimirum ſeruabis, vt anteà patri,

fœda thorum iam violate ſtudes.

agas, quæcunque paras, quæcunq₃loqui

ſemper corruis ipſa tuo.

licet in Phædra mores ſpectare pudicos?

potes hoc alijs, quod facis Hyppolito?

ſemel imponit, ſemper metuenda videtur:

ſemel eſt mendax, perfida ſemper erit.

tibi mens leuis eſt, ſic eſt mutabile pectus,

nullo poſsis firma ſedere loco.

neque ſi firmam ſemper, fidámque putarim

fore, continuo ſuſcipienda fores.

prius an deceat ſeruari fœdera penſo,

pangi liquido faſne ſit illa ſciam.

ſi pacta forent, tamen hac violare deceret.

ſed timeo, quæ pepigiſſe nefas.

de fama, num ſit tibi criminis expers,

potius turpi labe notata, iubes.

nil opus eſt quod epiſtola ſcripta fatetur.

Phædra tibi vita ſit, ipſa doces.

fama vacat, ſic inquis, vix tibi credo.

tamen eſt verum crimine fama vacet.

nunc incipias ſpecioſum lædere nomen:

talis maneas, antea qualis eras.

mihi præteritum narras furioſa nitorem,

tibi nunc idem non manet ille nitor?

ego quæ fuerit mulier, ſed quæ ſit, honeſta,

manere velit ſemper honeſta, probo.

tibi ratio ſuadendi recta negatur:

quid hoc recti carmen habere poteſt?)

tamen Hyppoliti poſſit molleſcere pectus,

lachrymis poſſit collachrimare tuis,

morbúmque tuam culpámque fateris,

ſimplicitas non caret iſta dolo.

heu miſeræ, quis perferat, vrimur, inquis,

furens viſcera torret amor.

infœlix? cur non extinguere flammam

licet omnigena ſedulitate paras?

extinguis enim flagrantes pectoris æſtus,

magis atque magis, dum facis iſta, foues

tuus ille deus, cum poſſit tanta, rogandus

flammas flammis addere vellet, erat.

magis vt ſubitosplacidè compeſceret ignes,

quos nutri fomite cura ſuo.

temerè quereris quòd in hac ætate laboras,

nullam decuit nunc habuiſſe notam.

ex æquo cunctis peccare negatum,

tamen hæc famæ, ſera libido nocet.

tibi ſit mirum, ſi te ferus ardor adurat,

amat ſtultè, non patienter amat.

qui prima rudi portat bos vincula collo,

ſolet impoſitum ferre libenter onus:

ferox equulus vexat ſua terga prementem,

primos tenero mordet in ore lupos:

contra miteſcunt vſibus ijdem,

moleſta prius, iam leuiora putant:

ais ignarum violenti pectus amoris

grauius, quod noua flamma cremat.

vbi ſolitos rabies depaſta ſit artus,

paulatim mitius eſſe malum.

tamen haud minor eſt, tantum minor eſſe videtur

dum toties mens cruciata ſtupet.

ſolet in diris contingere ſæpe venenis,

minus aſſuetos lædere poſſe ferunt.

facilem reddi teneris quæ diſcitur annis

putas artem, quæ ſua damna leuet.

grauiora tibi nunc eſſe cupidinis arma

quanto ſerior ille venit.

tentas illud pugnando vincere numen,

quod ſummi nec Iouis arma valent.

tibi non aptum, ſi collum ferre recuſat,

grauiter portas dulce videtur onus.

tibi, dum cupidè triſtiſſima gaudia captas,

grauiter portas dulce videtur onus.

vt ad inuiſasmeretricum verteris artes

ſed occulto felle referta, vomens.

tuæ ſpondes nobis libamina famæ,

ſeruata diu, nunc temerare cupis.

has primitias, non hæc libamina carpam,

mihi, quæ lædunt, qualiacunque placent.

reffert quo ſint, quæ ſunt mala, tempora facta

non ſcelus eſt quod ſcelus eſſe liquet.

ero cauſa tibi prodendi, Phædra, pudoris,

ſeruabo tuum, nec violabo meum.

tibi ſtat fixum noſtri fœdare parentis

patrator criminis alter erit.

vtrumque ſimul noſtrûm fore peſsima, ſontem,

pariter famæ perdat vterque decus.

verô magni fuerit ſolaminis inſtar

mihi ſis ſceleris tu quoque facta comes.

quaſi (tam demens, tam ſtulta es fœmina) poſsim

tecum fuero ſic minus eſſe nocens.

aliquid fateor primos decerpere fructus

plena ramos arbore poma grauant.

aliquid primum de multis ſumere florem,

ſuaui reliquas vincat odore roſas.

aliquid (ne multa loquar) duxiſſe puellam,

nullum conſtet iam tetigiſſe prius.

non virgineos, nuptæ poſt fata mariti

amplexus qui velit eſſe pater?

mihi propoſitum eſt caſtum ſeruare pudorem,

premat vlla meos nupta puella ſinus.

tibi ſim gratus (caſtiſsima Delia) cultor

libuit virginitate frui.

quicunque cupit de coniuge prolem,

merito ſponſus virginis eſſe cupit.

nec libet hoc, nec ſi fortaſſe liberet,

mihi ducturo caſta puella manes.

iamdudum decerpſit ab arbore magnus

vnum vel duo mala, parens.

perijt quod me vis carpere pomum,

primo floris honore cares.

ſcio, quid reliquis etiam conceſſeris iſtuc,

dabas alijs quod mihi prompta dares.

iuuat his titulis vitam ſimulare pudicam?

ſine re, tanti nomen inane facis?

ſeruaris adhuc ſocialis fœdera lecti

nec patrem læſeris ante meum,

magnum laudis cumulum tibi ſurgere credis

iubes hinc documenta peti.

ſeruaſſe parum eſt, ſemper ſeruaſſe decebat.

mihi ſic demum viſa pudica fores.

ex principio quæ ſint præſtantia ſcimus,

ex ipſo ſingula fine ſolent.

miſeranda tibi de tanto crimine plaudis?

tibi rectè rem cecidiſſe putas?

grauiter digno quo diſcrucieris amore?

ſua non vllo damna fauore leuet?

egon videor, quem tecum perdita perdas?

egonvideor, quem tua probra grauent?

egon videor, qui ſim tibi primus adulter;

patris tecum ſtrata nefanda premam?

meliora precor, nunquam mihi pectora tantæ

furiæ: dij meliora precor,

meliora precor, nunquam tibi Phædra potiri

votis liceat, dij meliora precor.

ſpectas animum, nec ob hunc tibi dignus amore

magno videor, ſed tibi forma placet.

ego non faciem ſed vitam penſito, forma

bona eſt prauis, & mala ſæpe bonis.

adulterio tibi turpis adulter habetur,

mihi turpis erit quiſquis adulter erit.

magis egregia eſt facies, niſi moribus illa

decorata bonis, turpior eſſe ſolet.

ferat horrendas, quas addis poſtea voces?

etenim profers ter furioſa ſonos:

mihi concedat Iuno fratremque virumque

videor præpoſitura Ioui.

quibus vt rurſus tibi digna rependere poſsim,

verbis pello verba nefanda pijs.

ſi pluto mihi furias obtrudere vellet

furijs videor poſtpoſiturus ego.

ego ſum infelix vt cum Ioue comparer ipſo,

certum eſt omnes exuperare deos?

te docuit tuus ille cupido vouere?

te docuit tam ſcelerata loqui?

times ne tecta ruant dum talia ſcribas?

te contempti fulminet ira Iouis?

Hyppolitum præponere Phædra tonanti?

mortali poſtpoſuiſſe deum?

hunc tumido regem contemnere faſtu

tua cum noſtris membra cremare poteſt?

non moliris? quæ non medicamina tentas,

tibi non dextré vota ſiniſtra cadant?

communem ſic tu tibi poſcis opellam,

muli ſteriles mutua terga ſcabunt.

expectas vt dum tibi ſim Ioue maior,

ſis hominum tu mihi Phædra minor.

nil miror quæ mox temeraria ſubdis

ſtudijs varijs deque furore tuo.

nihil exhorres patrem ſpreuiſſe deorum,

ſi facias hijs leuiora putem?

nihil eſt melius quod iungere poſſit,

melius iunctam conſtabilire fidem,

ſi qui ſtudijs valde capiantur eiſdem,

declaras hic quoque vafra tuam.

ſit præcipuum virgo mihi delia numen,

celeri currit per iuga ſumma pede:

mihi diſſimilis forſan videaris, eandem

quoque ſollicita relligione colis.

quia ſyluarum latebris gaudere ſciebas,

quoque frondoſum fingis amare nemus.

quia per celſos delectat currere montes,

multo dum cane ſector apros:

tam cupidæ iamdudum conſcia mentis

quoque fulmineis retia tendis apris.

mihi iucundum ferro configere ſeruos

& tu ſimili cuſpide membra feris.

ſæpe meis humeris ſuſpenditur arcus,

tela feris cognita ſæpe capris:

eadem tibi ſumuntur quæ ſumimus arma,

lætiferas & tuus arcus habet.

iuuat in læto proſtratum gramine corpus

defeſſum reſtituiſſe mora:

tu ſubiectas membris muliebribus herbas,

ſimili recubans vtilitate premis.

iuuat in magno Phœbææ lampadis æſtu

viridi nemorum ponere fronde caput.

quoque membra locas in opaca ſæpius vmbra,

ſub denſo tegmine forma latet.

iuuat excuſſo iaculum torquere lacerto,

manibus volitant fortia tela tuis.

petulantis equi rigidas tractamus habenas,

tu quadrupedum ſtringis in ore lupos.

tu paſsim noſtrorum ſimia morum

facit Hyppolitus, Phædra ſubinde facis.

quacunque volo, quæ nolo velle recuſas:

probo temere qualiacunque probas.

ſi vera forent, vt tu vis vera videri,

iam dⁱropreſſa labore fores.

tibi non plenè notas concedimus artes,

notæ poterant commoda multa dare.

tua mens harum ſtudiis addicta fuiſſet,

te vetitus detinuiſſet amor.

amat celebres ſectari concitus apros,

nullum veneris crimen amare poteſt.

amat ſyluas, montes, latebraſque ferarum,

in hoc ſceleri per loca tuta locus.

amat validis manibus iactare ſagittas,

in hoc ceſſant arma (Cupido) tua.

amat reliquas (ne ſingula perſequar) artes,

modo dicebas te voluiſſe ſequi:

neque spes fallax, neque gaudia vana mouere,

vexare diu ſæua libido poteſt.

poſcis cauſam, breuiter ſic accipe, curas

ſimul admittunt pectora noſtra duas.

habes prædam quam posſidet ille tyrannus,

vacuo tantum pectore regnat amor.

nobis ratio, ſic experientia monſtrat,

reddi res manifeſta poteſt.

enim veterum turpi deceptus amore,

adulterij labe notatus erat:

vel in medias egit conuiuia noctes,

ſuas luxurioſus opes:

nullo domuit petulantia membra labore,

iacuit ſtertens nocte dieque piger.

vitium (quia ſunt confinia) iunxit vtrumque

fractus deſidiaque ſimul.

Paris inſignem Lacedæmona claſſe profectus

patriam rediens furta Pelaſga tulit?

Helenam rapuit, miſerarum exordia rerum?

luxu viuens luxurioſus erat.

indigna viro muliebria penſa trahebat

quondam regia ſeptra ferens?

in fœmineo turpiſſimus agmine vixit?

luxu viuens deſidioſus erat.

ferus Alciden, quem nulla pericula belli

tot poterant frangere, fregit amor?

virum domitor meretricis iuſſa ferebat

ſubdens bellica colla iugo,

tandem quæ victor geſſerat armis?

luxu viuens deſidioſus erat.

vetito nati feruore Semyramis arſit

gladio tradita iure neci?

erat primum, ſed mox vbi prælia ſpreuit,

luxu viuens deſidioſa fuit.

ſponſæ Biblis, quàm nomen habere ſororis

infando fratris amore calens:

oblita ſui prorſus furioſa pudoris

per longas eſt comitata vias?

laqueo tandem luctus extruſit acerbos?

luxu viuens, deſidioſa fuit.

Medea ſuam fugiens patriamque patremq́₃

in Æſonidæ turpis amica ſinum?

Maga tam dirum potuit depellere virus,

luxu viuens deſidioſa fuit.

natum veneris molli pietate ſecundum,

facili Dido iunxit amore ſibi?

decepta, ſuos finiuit morte dolores?

luxu viuens deſidioſa fuit.

reliquos memorem tam fœdo crimine turpes,

omnes ſimili more periſſe liquet?

ſi numeres qui ſtupri labe carebant

canit ac longo tempore fama canet:

propter magnos duroſque labores,

fœdis rebus non potuiſſe capi.

fuit e cerebro ſummi prognata tonantis,

timenda truci Gorgone, tela quatit.

ſentit amans violenta cupidinis arma.

ita? luxuriam pigritiamque fugit.

Diana leui quæ ſumma cacumina greſſu

in ſyluis vſque pudica manet.

feros tantum ſeruos aproſque requirit.

ita? luxuriam pigritiamque fugit.

quo membra lauant in fonte ſorores

multis arma timenda, faces.

ſtudioſa cohors vllo ſuccenditur æſtu.

ita? luxuriam pigritiamque fugit.

te cum diuis nolo componere Phædra:

quarum vires æquiparare nequis.

mortales, quibus olim, talibus armis,

pudicitiæ caſtra ſtetiſſe liquet.

Daphne fieri pro virgine Laurus,

tibi complexum Delie nupta daret.

tulit optatum.Curverò fugit amantem?

pigritiæ luxuriæque fuit.

quoque tentantem cum Syrinx Pana timeret,

Syringe dedit fiſtula facta ſonos.

hæc optauit? cur vouit talia Syrinx?

pigritiæ luxuriæque fuit.

(cuius diuino fulſit in ore

cum nitidæ mixta colore niuis)

ſtenobæa nouo poſcebat ab hoſpite munus

dedit: hoſpitij ius violare timens:

potius voluit cum tot confligere monſtris,

vetitum Præti commaculare thorum.

non corripuit Iuuenis petulantia mentem?

pigritiæ luxuriæque fuit.

inſtantem ne ferret Biblida Cannus,

fertur deſeruiſſe locos.

per tranſmiſſas ab eadem ſæpe tabellas

ſcelus haud potuit victus amore trahi?

non ſectantem cupidè, reſpexit amicam?

pigritiæ luxuriæque fuit.

Penelope per multos fortiter annos

abſenti fida manere viro.

ceſſiſſeprocis fertur cur obſecro tandem?

pigritiæ luxuriæque fuit.

ne toto quæramus in orbe pudicos

monſtrent verum quod mea Muſa docet.

quoque priuignum ſimilẽ hijs quoque diximus eſſes.

tibi nonne nouerca vides?

mihi poſſe dedit ſiluarum Delia præſes,

labor, hoc frigi menſula poſſe dedit.

ſi feciſſes quæ fecimus, & tibi diua

dedit Hyppolito, Phædra dediſſet idem.

quia malebas torpentem ducere vitam

quæ nos ſequimur commodiora ſequi:

tua quæ melius rebus ſtuduiſſet honeſtis)

rigidi portat amoris onus.

iuuat in ſaltus procurrere? te iuuat vrſos

te currus vertere ſtulta iuuat?

feciſſe prius decuit cum libera curis

ſentires virgo pudica malum.

iuuat incaſſum poſt vulnera tantamedelam

Nunc ſapiens reddita, ſero ſapis.

mensfacilitamdira venena labore

ac ſtabili robore fixa manet.

ſemelcreſcunt diſpergunturque per artus,

magna durant improbitate diu.

tamen iſta cupis quod tantum poſſe dolorem

expelli diminuique putes:

quo, ſi facias quæ nobis grata videntur,

reddi nobis gratior ipſa queas.

ſi mollicie, quæ duriter intima torquet

propoſitum velle carere foret.

apta magis muliebria munera, fuſi

de plenis ſtamina longa colis.

ſi viſa tibi ſemper iucunda fuiſſent:

hodie tantis corriperere malis.

Bacchi furijs montes agereris in altos

veſano præcipitata pede.

Driadum, non faunorum fera monticolarum

ſentires cor penetrare tuum.

quo fonte quidem tantos inſana tumultus

incertum eſt, nec memorare queo.

tamen eſſe puto, ſicut depingis, & illud,

tu ſileas, proxima verba docent.

tuum narras, tales propè ſemper amores,

pia mens refugit, concupijſſe genus.

pudet clarum generis fœdare nitorem?

pudet nidum commaculare tuum?

pudet veneris tam durum fingere numen,

tot ab infauſta gente tributa petat?

hoc addis ne matrem vincere natus

videretur, quem facis ante grauem.

hic mos eſt hominum qui fœda patrarunt

tribuant fatis propria facta ſuis.

exemplis cupiens defendere crimen,

nobis quæ reticenda forent.

Iouis, matrisque tuæ, noſtrique parentis:

tibi quod fuerat, deſit eſſe, refers.

tibi poſt illos non ſit mala vita pudori,

olim tantos fama fuiſſe tenet.

dematrequidem nihil eſt quòd dicere poſſim,

ſe quippe nihil quod tueatur habet.

ſcelus eſſe negem, quod tu ſcelus eſſe fateris?

(nec immeritò) crimen onuſque vocas?

enim tauro ſpeciem mentita iuuencæ,

corpus ſuppoſuiſſe ſuum.

quod narrant potuit fortaſſe videri,

ſceleris faceret nata ſceleſta fidem.

tamen idcirco tibi facta nefanda parentis

puto, ſed fugienda magis:

genus infauſtum putri contage repurges

tuæ filia matris opus.

Ioue quod mendax affirmat Creta, negamus:

non mentiri perfida Creta ſolet?

miretur enim de tanto numine tantum

bene cognorit, fingere poſſe nefas?

grauiora dedit vulgi spargenda per aures,

valde nobilitata ſuis.

eadem narrat, quæ ſe miſeranda ſepulchrum

tamen is viuat) narrat habere Iouis.

pugnaſſe Deos in ſummo narrat Olympo

faſces prolem ſurripuiſſe patri:

latuiſſediu varias induta figuras

Titanum narrat abacta manu:

Patris à nato præciſa virilia narrat,

trucis fluctus præcipitata maris:

venerem a ſpuma, quam ex illis ſuſcitat aſtus

generis narrat habere ſui.

prætereo quæ multaque ſtultaque narrat,

Democriti ſcommate digna ſonant.

portenta canit ſanis ridenda pijſque,

Cretæ quiſquam poſſit habere fidem?

voluptatis cauſa finxiſſe putatur:

quæ non nullacommoditate iuuent.

ea miramur, quæ finginulla coegit

quàm quæ ſpeſue metuſue iubent.

hæc multum vitiatæ fama puellæ,

quod in gremio ſit caluiſſe Iouis.

tolerabilius quod Iupiter ipſe patrauit,

ſuo probra nitore Deus.

multiscommenta placent, quæ ſæpius hauſtum

magno ſimulant numine ventris onus.

non fit falſum quod Cretica fabula ſparſit

Deus aſſumpto luſerit ore bouis,

tibi continuo ſunt hæc facienda miſellæ,

fecit Diuûm captus amore ſator.

imitere Dei petulantia facta licebit,

pariter quæ ſunt splendidiora queas.

magni numen Rectoris adora,

te cum ſummo confer inepta Ioue,

ad infandum tutamen criminis illum

tibi connubio non bene iunctus erat.

fera Paſiphaes genetricis pignora ſtrauit,

fero ſuſtulit enſe caput:

tuæ retinens ducentia fila ſororis:

per varios fugerat arte ſinus.

ais immemorem facti, meliora merentem

miſeram deſtituiſſe ſuo.

ſi deſtituit, non eſt cur ipſa queraris,

cui maius venerat inde bonum.

diuiſus erat nunc vni ceſſit amicæ,

tui captus amore calet.

calet immerito, cum non reſpondeat ardor.

quippe calet mens, tibi Phædra tepet.

perfidiæfidiſſima pectora damnas

Ariadnepoteſt iuſtius ipſa queri.

nec ipſa queri merito mihi poſſe videtur,

relicta quidem, ſed tamen abſque dolo,

tibi ſineſcisquo geſta ſit ordine pandam,

patrem dubitet nemo fuiſſe pium.

e Creta poſt victa pericla reuerſus

Cyprios fines claſſe tenebat iter.

iſta ſoror, quam tu cauſaris ab illo

toto tempore grata comes.

verò pinus rapidis agitata procellis

mare præcipit: mobilitate ſalit:

ſtridentfluctus, dum nauis robora pulſant,

furit vnda maris, dum ſale cuncta madent:

nitidum cæco nigreſcit turbine cœlum,

rotat aſſiduo vorticeflexa ratis:

inſueta malis & tanto fracta tumultu,

afflictat mollia membra fretum:

infælix, palleſcit, frigore torpet,

animo deficientè labat.

attollit chariſſima pectora ſponſus

ſponſi gremium, ſæpius illa cadit.

diem totum patitur, noctemque ſequentem

violenta feri deſinit ira maris.

Cyprio spectant in littore portum,

ac remos huc properanter agunt.

eſt ad terram, clasis religata quieſcit,

Xenij recreant corpora feſſa domo.

expulſo redierunt frigore vires,

ſolito Theſeus robore fortis erat.

non potuit conceptum pellere morbum

gelida Gnoſia virgo niue.

non tentauit coniux ibi ſedulus artes

ſponſæ poſsit grata redire ſalus?

medicos, apponit pharmaca, nullum

officium, ſed nihil iſta iuuant.

inuictum quouis medicamine virus,

penitus neruis hæſit amara lues.

fouet vxorem, dum flet, dum cuncta veretur,

multi præteriere dies.

videbatur ſe dira remittere peſtis

(hoc mœſto gaudia magna dedit.)

ſubito quaſſam non parua negotia puppim

cogunt rurſus arare fretum.

tamen ille ſuam ſic deſeruiſſet amicam,

cognouiſſet damna futura prius.

ægrotam melius meliusque valere:

reuerſuræ certa ſalutis erat.

nihil metuens Nympham commendat amicis,

vale dictomox rediturus abit.

morbus rediens, afflicta remordet

moxque graui fracta dolore necat.

dum corpus humo condit ſtudioſa iuuentus,

inſperato Theſeus ipſe redit.

ſpe fruſtratus mœſtas dat in aëra voces,

mihi, confecto ſæpius ore, ſonans.

crines, mærentia pectora tundit.

madido compluit imbre genas.

putaretur, ſublato corpore mentis

pariter depoſuiſſe pios,

magno celebrandum funus honore,

extinctæ munera grata ferens.

tumulum, flores consperſit odoros,

pinguem melle rigauit humum.

grandi certamina ludicra ſumptu

omni triſtis parte ineunda rogi.

ſtatuam, quæ sponſæ membra pudicæ

humeros, crines, brachia, crura, latus,

ſic totum referebat corpus ad vnguem,

niſi nulla foret vox, Ariadna foret.

titulos qui teſtarentur amorem,

maior nulli poſſit ineſſe viro.

nihil é reliquis memorem, quæ multa ſepulchro

tantum carmina pauca lege.

rigido tenerum latitat ſub marmore corpus,

nihil in toto pulchrius orbe fuit.

ipſa tamen specioſi corporis hospes

erat, hæc radios vicit Apollo tuos.

mihi nupta fuit ſcriptori carminis huius,

nimis heu paruo tempore nuptæ fuit.

é clari Minoïa cæde parentis

nec viſa eſt præda fuiſſe leuis.

tumido pariter conſcendimus æquore nauem

ad hæc noſter littora curſus erat.

maris illa feri grauiter iactata per vndas

eſt horribili ſaxea facta gelu,

ſimulacPaphium tetigiſſent carbaſa portum

extremum lapſa repente diem.

spes fallaces, o gaudia vana, quis vnquam,

ſubito falſus, tam miſeranda tulit?

mihi ter miſero cur poſthâc viuere quæram?

coniux, vita ſalusque mea.

Deus hunc nobis inuidit triſtis amorem,

erat longo tempore verus amor.

quia ſucceſſus non ſunt in amore ſecundi,

bona noſtra diu fata manere ſinunt:

mihi viua prius, ſic nunc defuncta coleris

in fido pectore fixa manes.

noſtra repens diſiunxit corpora lætum,

tamen a memori mens mea mente cadet.

me cunque trahet fortuna fugacior Euris,

animi fidi litera triſtis erit.

Ariadna vale, non eſt cur plura loquamur,

nequè præ lachrimis poſſumus, ergo vale.

perfidiam mulier ſcelerata vocabis?

an potuit talia verba loqui?

potuit certè, ſed tu fortaſſe pudoris

quæ dico vera fuiſſe negas.

tibi vera probem certis ego teſtibus vtar,

ſint Paphij, teſtis & ipſe locus.

hodie monumenta manent, manet ipſe ſepulchri

& hæc eadem carmina ſcripta manent.

nihil frontis mihi prorſus habere videntur,

pro compertis fabula vana iuuat.

ſua noſtrum sponſa comitante parentem

vndifluam Nexon adiſſe ferent.

grauis laſſum torpor tenuiſſet, ab illa

elapſum vela dediſſe notho.

te terrigenis hæc ſtultos fingeremiror,

nec a ſuperis abſtinuere manus.

furta canunt, horum ſine fine tumultus

horum peſſima facta canunt.

quæ cælicolis t^ribuuntur,longa vetuſtas

à ſannis falſaque tuta facit.

quod nuper, quod noſtro tempore factum eſt,

merito nullam debet habere fidem.

tamen hij melius quàm tu depatreloquentes

factum perfidiaque leuant.

quidem narrans hancTheſea nympham.

factum inſtinctu numinis eſſe putant.

veniſſe deum media iam nocte Bicornem

monſtraſſe viam quæ fugiturus erat?

deusauthor erat fugiendi, cur rep^rehendis

nil meritum? paruit ille deo.

bonus haud timeat contemnere iuſſa deorum?

melius quàm nos optima quæque vident.

quæſo patris claros maculare triumphos,

confictis ludere verba dolis.

exemplo ne ſuade turpia dictu,

cadit in mores fœda libido pios.

de patre ſatis. Nunc ad tua verba reuertor:

multum vafræ calliditatis habent:

perfidiæ potius rabidique furoris.

quæcunque poteſt dicere falſa, cata eſt?

quæſo times, ne non Minoïa fuit?

ſis quod generis tota propago fuit?

leges violare nefas ô perfida credis?

tulit impietas quaſque nefandus amor?

metuenda times, metuendaque negligis vltro?

talis relligione caret.

tales alij, qualis tu Phædra, fuerunt,

ſis gentis ſis precor ipſa tuæ.

decet in terra corruptam creſcere meſſem,

hoc tantum iuſque fideſque ſcelus.

totum, niſi putrida membra ſecentur,

nec ſanus iam locus vllus erit.

ſtigios raptate lacus & tartara nigra

ſubito tanta venena canes.

ſi non aliter poterit quàm ſanguine peſtis

madeat plena cruoris humus.

dedit terræ nimia de mole quærenti

antiquo tempore, nunc det idem.

fatale vocas non eſt fatale, ſed illud

fatis tribuis, quod cupis eſſe ratum.

deciperis, rurſum te numina fallunt.

ſtringor fati legibus (ecce) tui.

mea formacapit, caperet tua forma viciſſim

niſi cum tali pectore iuncta foret.

tibi mens eſſet qualis fuit ante ſorori,

mihi poſſes quod fuit illa patri.

mihi de fido qui illos coniunxit amore,

de coniugij fœdere dicta putes.

ſi caſta fores poſſem te forſan amare:

poſſem coniux attamen eſſe tuus.

nimium properas, cur tam feciſſe videris?

velut admiſſo crimine læta canis?

mentiris gnatus genitorque, ſorores

(vt tu dicis) ſurripuere duas.

namque meo nupta eſt non rapta parenti:

nec rapta es nec rapiêre mihi.

neque te admittam quamuis me ſponte ſequaris.

ab Hyppolito crimen vtrumque procul.

quæ facta refers, ea verè facta fuiſſent,

credo, mihi vita futura breuis.

quæ nunc (ſaluis etiam male perdita rebus)

ſtatui bina trophæa iubes,

voti compos fieres (quod dij prohibete)

binis eſſent vix tibi quina ſatis.

ſperato de rerum fine locuta,

ad principium denuo vela refers.

tibi miſerumconcepti ſemen amoris

vnde vorax vſſerit oſſa calor.

vnde tibi primum mea forma placere,

longè melius displicuiſſe fuit.

nuper cereri, de qua ſe iactat Eleuſis

facerent myſtica ſacra nurus:

ibi me viſum narras, in damna videntis,

tuis osſibus acre malum.

faciem noſtram, quam ſæpius ante probabas

pulchram, ſolito complacuiſſe magis.

Tuncfulſiſſe tibi velamina corporis huius

multo candidiora niue.

rutulos viridi præcinctos flore capillos

viſos exuperaſſe iubar.

ais egregium qui tinxerat ora ruborem

ceſſiſſe roſis quas tua creta parit.

quod facies aliis truculenta feroxque,

te, fortis nomine digna fuit.

ſpecioſa tibi tantum modo membra placebant,

ſuo rectè ſtantia quæque loco.

dignæ formæ, quas tunc oſtendimus, artes

flammæ ſemina dira tuæ.

ſternacis equi ſublimia terga premebam

leni puluere corpus erat.

quo nullus in hoc maior certamine fertur

celebris nomine caſtor eram.

iaculanda manu celeri fera tela rotabam,

fortis robur habere ducis.

nocitura feris lato venabula ferro

manibus validè concutientis erant.

ſexus dispar ſimiles diſtingueret artus

telum hoc Delia virgo iacit.

quæ præterea iuuenis iuueniliter egi,

viſa tibi ſumma fuiſſe refers.

tibi pulcher miranti cuncta videbar.

demens omnia,quiſquis amat.

modo quæ laudem propé nullam iure merentur,

quæ ſunt maculis vndique sparſa probat.

Polyphemus erat Galatææ pulcher amanti,

non in terris turpior alter erat.

proprios laudat fœdiſſima ſimia pullos,

deformis eis, forma parentis ineſt.

(ne multis conſumam tempora verbis)

quod amat pulebrum quiſque putare ſolet.

mihi faciem vultumque dediſſet

pater & rerum publica cauſa, deus:

huius facio, niſi formam caſta, venuſta &

mihique ſimul vernat vterque decor.

qualis, adeſt ſi noſſem poſſe nocere,

prius quàm nocuiſſet erat.

fœdo truncaſſem vulnere naſum,

roſeas vngue notante genas.

conſciſſo feciſſem liuida rictu

nec ornaſſent tempora flaua comæ.

ſatis eſſe puto quod me ſine crimine geſſi,

nulli criminis eſſe parens.

vtinam potius quàm hic hæſiſſet in imis

noſtro fuſus ab ore furor:

cum ſpiciferi venerandæ numinis aræ

merumque frequens Attica turba daret:

mea me Træzen multa ſpectabilis orno

celeres detinuiſſet apros:

(quod & ipſa cupis pariter, niſi falſa loquaris)

ſeruaſſet te tua Creta domi.

fuiſſet enim tam magni cauſa doloris

tua nunc auido viſcera dente vorat.

quia mortiferumcæpiſti vulnus, ab ipſa

te percuſsit cuspide quæris opem.

denſis me dura iubet deponere ſyluis

ſub inhumano pectore ſaxa latent.

negas dignam nobis debere videri

laqueum cogat noſter adire rigor.

non ſum durus, non ſum de cautibus ortus,

riget in gelido ſaxea vena ſinu.

putas durum quod peſsima crimina vitem?

eſt hoc dura ſed patientis opus.

poſſum fieri mollis tibi (duriter audax)

patri longé durior eſſe velim.

læſiſſe quidem vel paruo crimine, nedum

deteſtando credimus eſſe nefas.

ego te perdo, ſed quis prohibere volentem,

ſi cupias ipſa perire, poteſt?

pharetrata mihi poſsit conferre Diana:

proſint agili spicula iacta manu:

ſub ſtelligero quas ducimus æthere noctes:

celeres curſus per loca plana iuuent:

ductare canes, quid retia tendere ceruis:

quid proſint denique facta, rogas?

mihi (ſi neſcis) præſtant, vt ſim tibi longe

nec me vexet amarus amor.

ſtudijs etenim corpus laxatur honeſtis,

niſi quod deceat mens agitare poteſt.

quæque placent, (dices) hoc diſplicet vnum

longam facias rebus in hiſce moram.

mutari debent, mutatio rerum

fuit ſemper, grataque ſemper erit.

miſcenda leui tam dura negotia luſu:

capiat partes vtraque dira ſuas.

non horreſcat conſortem Cyprida Phœbe

iungi myſtas nos vtriuſque vetat.

tollas venerem, iam nulla eſt gratia ſyluis,

prorſus erat gaudia nulla ferens.

mihi tu narris, hoc vis me credere verum.

te mendacem res manifeſta probat.

bene conueniunt meretrix tua, noſtraque virgo,

tam diſtantes res capit vna duas.

non refugit venerem, prolemque tonantis

ſed non eſt hæc Ioue nata Venus.

cupidam mentem fœdaque libidinis æſtum

venerem. Non placet illa venus.

mihi ſemper erat ſtudium, ſemperque futurũ eſt,

venus hæc in me poſſit habere locum.

durare quidem bene quicquam poſſe fatemur

reparet fractum robur amica quies.

enim dicis, qui ſemper tenditur arcus

aut iuſto laxior eſſe ſolet.

tamen idcirco, ſi laſſum corpus anhelet,

redeant vires, eſt adeunda venus.

nihil eſt aliud, quàm ſi quis febre laborans,

valeat, ſtultus dira venena bibat.

tandem coitus incommoda maxima neſcit,

mali ſecum gaudia parua ferunt?

epoto conſumit ſanguine vires,

ſimul ingenij vimque decuſque rapit.

quibus hoc poſſum melius conſumere tempus

defeſſa iuuat membra fouere, modi.

mihi vox dulcis modulandis verſibus apta,

moueat chordas eſt mihi docta manus:

legiſſe libros non iniucunda voluptas,

multa rerum cognitione ſcatent.

nihil eſt aliud quo mens teneatur, ad ipſam

faciem lumina flecto mea.

rapida tortum vertigine cœlum,

ſolitas peragit nocte dieque vices.

Phœbum diuina luce micantem,

ſua ſydera cuncta, face.

varijs ridentes floribus hortos,

denſum fronde virente nemus.

lætas cerealia munera fruges,

pomis robora curua ſuis.

pluuias, tonitru, fulmenque tremendum,

gelu rores, candidulamque niuem.

certis redeuntia legibus anni

quæ propria ſingula dote iuuant.

varijs animantiaprædita formis,

ſuum reparent pignora multa genus.

mihi dum lucet Titan ſpectare licebit,

labatur iners vèl ſine fruge dies.

vbi condiderit nitidum ſol aureus orbem,

tuas Diua minerua fores:

pacatæ rediit ſolatia noctis

rutilo cincta Diana grege.

nec in magno radiantis Apollinis æſtu

luſus ſylua carere poteſt.

ſub tranquillæ denſa caliginenoctis

laſſatis, quo recreemur, abeſt.

vel hæc eadem ſubeunt quæ diximus antè,

domat obrepens languida membra ſopor.

ego dum repeto merum, dum ſingula tracto,

valde miror, ſpreta libidi iacet.

quia non alia videar ſuperabilis arte,

videor cedere poſſe tuis.

igitur qui præceſſere nocentes,

videare mihi ſola fuiſſe nocens.

ais in ſyluis poſitos habuiſſe puellas

noua defeſſis gaudia ſæpe darent.

imitere, mali nunquam tibi, peſsima, deſunt,

non deſint, quos imitere, boni.

tam parua tibi ſceleroſæ turba cohortis

peccandi tanta dediſſe poteſt.

vtlegitimè viuas caſteque, bonorum

æquas vires copia maior habet?

occurrit Cephalus cum pellice rubra

Cinaræ præſto eſt aurea prole Cypris.

fugit Oenides cum forti virgine iunctus

ſpolium cæſi iuſſit habere ſuis.

quidem memori ſub pectore firmiter hærent

rapidis melius fuêre Notis.

verò clariſsima facta virorum

magna calliditate ſiles.

eſt exemplis quòd rem faciamus apertam,

facibus noſtris lumina ſolis egent.

eſſe bonos declaras ipſa, malorum

tria vix poſsis enumerare iuga.

tamen inter eos, quos narras, vlla reperta eſt

cum priuigno iuncta nouerca foret.

fateamur enim, quæ tanquam vera citaſti,

nobis herbam ſic quoque victa dares.

autem quis nos, niſi talpa cæcior, illud

jn fictis ponderis eſſe nihil?

grauis affirmat, quæ tu mihi ſuccinis, author?

tandem certa prodiditiſta fide?

fortaſſe potes multosafferre poetas,

neſcio quod carmina tale ſonent.

tibi de veſtris breuiter quid ſentio dicam

auſculta, ſic ego cenſor ero.

numeros aptos, do ſplendida verba poëtis,

 Dopectus multa fertilitate ſcatens:

quæ faciunt ad plauſus, omnia dono.

demo fidem: qua caret iſte chorus.

tamen hij ſemper quæ ſunt vaniſſimæ narrant.

ſuperducto vera colore canunt.

quibus indoctum non rarò vulgus aberrat,

nucleis auido tegmina dente vorans.

tibi poſſitfieri manifeſtius iſtuc,

vaticino quæ tibi more canam.

erat Cephalo pulcherrima, nomine Procris,

ex clara ſtirpe creata ducis:

per vmbroſas ſolitus diſcurrere ſyluas

ceruorum corpora ſtrauit humo.

expleta multarum cæde ferarum

ſe laxaſſet victa labore manus,

viridem laſſo preſſiſſet corpore terram,

talos ædidit ore ſonos.

amica veni ne te vialonga moretur,

celeri greſſu dulcis amica veni.

amica veni, mea lux, mea magna voluptas,

que meæ, dulcis amica veni.

amica veni, frondoſas lapſa per ornos,

Cephali gremium dulcis amica veni.

amica veni, quis te tenet (aura)locorum?

mihi nunc adſis. Dulcis amica veni.

hanc mulier quædam, ſio ſæpe vocantem.

nemoroſa trahit per loca forte pedes:

ad Procrin currens temeraria, ſponſam

ſyluis aliam vir tuus (inquit) habet.

modò præteriens audiui verba loquentis,

mihi cunctis dulcior aura veni.

Nympha ſtatim furialibus acta colubris:

iuga, per ſaltus, per latebráſque ruit.

prope monſtratas veniſſet ab indice partes

vbi fuſo corpore preſſit humum:

infælix, ac denſis tectofrutetis

viri miſſos captat ab ore ſonos.

ſuas repetens; quas diximus antea, voces:

ingeminat: Dulcis amica veni.

quaſi iam venientem cerneret illam,

implet feſſos,nunc (ait) aura ſinus.

ab amplexus cupiens prohibere mariti

per ſyluas plena dolore ſalit.

mox adiecit Cephalus, Tu blande Fauoni

age feſſatuo flamine membra leues.

intellecta fallacisimagine verbi,

ex animo triſte doloris onus.

quoquedepoſita formidine pellicis omni,

fidum properat currere læta virum.

per denſatum magno veprem fragore,

quaſſat fronde tremente nemus.

ratus damam, correpto protinus arcu,

telo coniugis oſſa truci.

hoc nòſtrum partim veriſſima carmen,

quæ cecini vera fuiſſe putes.

tamen ipſa queunt pro veris forſanhaberi,

bene diſcutias quod mea verba ſonant.

non te fugiat quid ſignificare velimus,

carmen fronte videbis idem.

venandi ſtudio Cyllenius hêros,

vrgebat nocte dieque feras.

auulſum vel totis quinque diebus

à gremio dulce tenebat opus.

licet immerito ſuſpectus cæpit haberi,

traheret vetito captus amore moras.

eſt ſumma rei, nam fœmina criminis index,

abinuitacæſa repente manu.

aura, tremens agitato corpore ſylua,

de vatum pectore nata fluunt.

fidem nullam cum ſint adaperta merentur,

ratione tamen fabula ficta manet.

quæ mentem turbat male ſedula Nymphæ

faciem garrulitatis habet.

ſtimulos aperit tam credula Procris,

nunquam triſti ſuſpitione caret.

blanda Venus, neque mollisvincere torpor,

quæ ſtudijs incaluere, queant:

Cephalus prudentibus vtile præbet,

tulit à ſponſa ſponſus abeſſe diu.

immerito ſuſpecta libido, vocari

extinctæ nex inopina poteſt.

etenim viuens morienti proxima viuit,

diræ vulnera mortis habet

monſtrantur diſcrimina maxima verbo,

eſt hæc triſti morte ruina minor.

ſenſu nos accipienda putamus:

de Tithoni coniuge fama canit.

Cephalus miro nemoris caperetur amore,

feras quas locus ille tenet;

ſæpe diem nimium properare putauit:

tardè celeres currere noctis equos.

ſubinde nouos præceſsit Apollinis ortus,

thalamos aperit tempore Diua rubens.

dedit figendi talia multis,

Syluas peteret, viſus adire deam.

& cauſam fingendi nominis error

ac populi fractus in ore ſonus.

te Procri modo tua pellex aura fefellit:

eadem reliquis impoſuiſſe poteſt.

in auroram leuis auræ nomen, inepta

quæ mulier non ſatis aure valens.

in vulgus latè noua fabula ſparſit,

libris hanc tua (Phœbe) cohors.

ſolet ex tumulis vaſtos producere montes,

facere ex vili muſca elephanta ſolet.

poteſt unam leuiter corrumpere vocem,

duas reliquis addere fama notas?

de formoſa mihi rurſus Adonide ſubdis,

licet imberbem fertur amaſſe venus)

repentino Meleagri fortis amore,

vt aperta, leui tranſilienda pede.

teneram Cyneræ prolem cum tanta libido

cadat, hoc aliud ſignificare poteſt.

etenim voluiſſe puto monſtrare poetas.

prope diuino fulſerit ore puer.

per exceſſum conſueto more, canentes

formam poſſe mouere Deas.

vero coniux Atalanta ſorori

(vt tu narras) turpis amica fuit.

niſi mentis inops, genitalis fœdera lecti

bene iungantur, non vt honeſta probet?

tua cum rectè factis conferre labores

ſic etenim deteriora facis.

rutilo quotiens ferrum componitur auro,

prius extiterit, vilius eſſe ſolet.

mihi de cunctis ne ſoli deſit amica

optas ipſa venire comes:

te dicis apros obliquo dente timendos

ſi noſtro detur amore frui:

Træzena meam, tenuis quam ſuſtinet Iſthmos,

magnæ celebri Palladis arce probas:

tua patria, mea charior eſſe videtur,

tibi blanditias iſta, ſtropháſque ſonant.

his commoueor, luſus admitto iocoſos,

omnino ſeria nulla trahant.

nihil noceant poſſum mendacia ferre,

poſſum verò quæ mihi damna ferant.

tibi de nato veneris, de principe cœli,

coitum nitidi matre ferente Bouis:

Cephalo rurſum, de Cypride, de Meleagro,

tantis, dicta fuêre prius:

ſi fœda ſciam nullique ferenda pudico,

licet ac poſſum diſsimulare libet.

boni certè non eſt iniuria patris

mihi, ſi pius eſſe velim.

in innocui crudelis bellua famam,

malam partem ſplendida facta rapis.

inuiſum patris mihi reddere nomen,

qua poſsis arte ſceleſta paras.

videare mali merito fugiſſe mariti

nec tibi ſit non redamare pudor.

abeſſe virum, nec eundem velle reuerti,

reditus poſſit me cruciare timor.

commemoras quæ Theſea lædere poſſunt,

confingendo crimine docta ſatis.

tamen admiſit? quod dignum vindice crimen?

odij cauſas quæſo referre potes?

reprehendis eum quòd gratum fidus amico

officium, nobile carpis opus.

datur hoc vitio quod amici commoda ſpectet?

putat comiti nulla neganda bono?

Agamemnonides toto clariſſimus orbe

hinc Pyladæ nomen ad aſtra volat.

tibi Pelide magnum Patroclus honorem

hinc celebris ſit tua Niſo fides.

laudamus quicquid fecêre priores,

ſocijs poſſent ferre ſalutis opem.

igitur patris fidiſſima pectora damnas

quid Pyrithoo præſtitit ipſe ſuo?

amicitia de mundo fœdera tollit,

cæco tollit ab orbe iubar.

hanc ipſam neque tu, licet impia, damnas,

quodam cenſes poſſe valere tenus.

ad ſacras dicis non longius aras

ſodalitij iura tenenda pijs.

hunc, quod ſcelus eſt, stygiam tranaſſe paludem?

Siculam rapiat Ditis ab arce Deam.

moliretur quod iuſque piúmquè vetarent,

poſſet tanta leuare fides.

magni laudarent pectoris auſus,

pro Socio tale mouentis opus:

neque tres furiae, neque tetri carceris horror,

rabidus triplici Cerberus ore canis:

reliquæ peſtes valeant terrere, quis illum

inuictum robur habere neg^at?

neget eximium, qui talia cogat, amorem

obiecto corpore monſtra pati?

tamen ipſe patris tam fortia facta tuerer,

faceret quod tu, ſtultaque turba putat.

facientis enim vires nec cor generoſum,

facti fuerit cauſa probanda, probo.

ſi noſſe velis, vel quo properauerit ille,

quæ ſit longæ cauſa putanda moræ:

dici patiaris murmure verum:

tibi qua liceat rem breuitate cano.

nec ad rutilo deſcendit lumine caſſos:

ſtygij ſubijt triſtia regna Iouis:

prædam ſocio te ſacra Proſerpina captat:

rabidum ſtricto prouocat enſe canem:

cadit in mentem veſania tanta ſagacis

viri non cadit iſte furor.

Pyrithous tam ſtulta petiſſet ab ipſo,

victurus eum, ſi petiſſet, erat.

igitur multis iſtuc iactatur in ore?

data eſt falſi criminis anſa, rogas?

quoque vicinis deceptum vocibus errat

in effictis vera latere putans.

tenet Epyri fortiſſima regna Tyrannum,

nomen Ditis habere ferunt.

ſic mentiti ſolum Plutonis adumbrat

ſed & coniux dicitur ipſa Ceres.

& proles huius Proſerpina virgo,

qua disſimilem conditione putes.

accedit item quòd eidem Cerberus adſit

triplex vincit dura cathena, canis.

quo rex illum mandat certamen adire

in amplexum virginis ire cupit.

autem male fauſto ſydere multos,

horrendæ bellua ſæua neci:

aliò multi torquent, hinc putida fluxit

de raptu virginis illa deæ.

igitur ſocijs pertraxit gratia noſtrum

tradatur ei ſponſa cupita, patrem.

licet magno teneatur amore:

tamen hunc nobis præpoſuiſſe reor.

eſt de nobis cur non ad tempus abeſſe

nec cæptum eſt, quod remouemur iter.

contra dubias properantis adoras

patiebatur ducere cauſa moram.

nosin ſimili poſitos diſcrimine rerum

haud fictus perſpiceretur amor.

tamen ingratum nobis oſtendere tentas,

gemini pariter criminis eſſe reum:

nos deſeruit, quòd nobis ſanguine iunctos

ſtygios duro tranſerit enſe lacus.

ſi libeat cauſas expendere rerum,

procul dubio culpa necantis erit.

de fratre tuo cauſaris inepta perempto:

hoc laudes iure meretur opus.

fuit miſera dignus qui morte periret,

forma tauri non bene iunctus homo?

fuit cæſus merito qui ſanguine paſtus

multis cauſa timoris erat?

luit pœnam crudelis bellua dignam,

tanta patriam cæde repleuit humum?

tibi quod placuit quondam, placuitque ſorori,

patri placuit, nunc reprehendis idem?

vel parua tibi ſupereſſet mica pudoris:

frater diſſimulandus erat.

monſtrum eſt monſtri quoque cauſa pudore

nec matris probra latere ſinit.

ad inuidiam crudelia facta ſororis,

dederat miſeram Theſeus ipſe neci.

tibi monſtraui ſuprà, quàm falſa loquaris.

eſt hic eadem cauſa tuenda mihi.

dilectae ſubnectis funera matris:

quoque labe virum commaculare ſtudes.

fateor, nolo manifeſta negare.

eſt quàm velim certior iſta mihi.

leuiter vexat triſtis præcordia caſis,

nequeo ſiccis nunc recitare genis.

non propterea, cum nil præclarius extet,

pij gloria patris erit.

fuit huic certé pereundi Theſeus author,

foret, humana vir ſine mente foret.

tam caſtam potuit iugulare puellam,

  Tamſido iunctam pectore, tamque piam?

quod taleparens damnum pateretur ab illo,

tantum Hyppolito pignore tuta fuit.

fuit tali facie, quam dicere turpem,

Momus poterat, tuta pudore fuit.

fuit rebus quas geſſerat anteà magni

hic lethi quis metus eſſe poteſt?

nec amata viro, nec digna fuiſſet amari,

tamen idcirco non tolerandafuit:

enimtitulos extincta ſuperbos,

quos illius ſurgit in aſtra caput.

perijt nuper ferus interimente Procuſtes,

Schinis, hoc Schiron ſemiferumque genus.

per Hyppolitæ cecidiſſent omnia mortem,

modò vera necis cauſa fuiſſet ei.

licet his tantum ſtultas conuincere nugas,

falſum crimen vel modus ipſe probat.

tibi, quo melius poſſis cognoſcere, dicam.

ſuper hijs falſo credita turba putet.

Euriſteus, quo multa iubente pericla

toto victor in orbe tulit:

Hyppolitæ pugnacis tollere zonam,

hoc fieri non potuiſſe ratus.

ille tamen grauioribus ante ſubactis,

quoque ſe palmam poſſe referre putat.

bellum, comitem ſe Theſeus addit,

vincunt non ſine clade manum.

haud dubiè quæ ſunt veriſſima narrat.

etenim geſta eſt res (mihi crede) modo.

tamen adijciunt quod in ipſo marte cruento

ſit Hyppolite coniugis enſe ſui:

tam ſtultus erit, quis tam ſine pectore truncus,

verbis iſtis credat ineſſe fidem?

tulit exitium, dum pugnat in ordine miles,

ſponſa patri tradita deinde fuit?

me genuit poſthàc? quis non putet iſtos

ſic nugantur mentis habere nihil?

caret hic vitio: (dices) quis perdidit illam?

ab Amazonia diſcere gente potes.

tibi referam quod ab illis ante rogatum

nec me vera latere putes.

vbi captiuam cepiſſet ab Hercule belli

ſubito captus amore fuit.

bonum miratus in ore colorem

patrios voluit præmia ferre lares.

fidum renuens comitem ſponſumque puella

ductori tradidit ipſa ſuo.

dum verſant animo, dum cuncta parantur:

finitimi rurſus ad arma vocant.

intereà confuſio maxima rerum.

repentino fracta pauore tremit.

tunc Hyppolitam, ſi non (ô maxime Theſeu)

dilexiſſet, quid potuiſſe putas?

ſuas iterum poterat reparare cohortes?

noua poterat bella ciere manu?

tamen hoc fecit, non hoſtis, vt antè, marito,

nunc in bello fida patrona fuit.

arma furens, medios ſe fundit in hoſtes,

incurſus preſſat acerba noui.

nimis vehemens inſtat, dum prodiga vita

denſas acies nil remorata ſalit:

tandem iaculis confoſſa virorum,

reliqua populi mortua ſtrage cadit.

extincta ſuum bene declarauit amorem,

virtute magis quàm pietate nitens.

occiſam magni ſepeliuit honore,

ſub gelido marmora membra locans.

hos fido natos è pectore verſus:

qui taciti verba fauoris habent.

incluſa latet mulier validiſſima ſaxo,

Amazanios gloria prima greges.

mihi dura quidem tu donec ſuccumberet armis,

bellum vero ſponſa fidelis erat.

repente nouo poſthac oriente tumultu,

in pugna fortiter vlta virum.

fama rei laudeſque decuſque manebunt

per multos non peritura dies.

valeas, tua molliter oſſa quieſcant:

tibi dent factis præmia digna tuis.

ſolum poſſim, fidis ita ſpondeo verbis,

mihi tu fueras, hoc tibi ſemper ero.

eſt vera rei narratio, crede loquenti,

vidi carmina ſcripta meis.

quæ nullis certis authoribus, addis

ab erroris fonte profecta ſcias.

quod priuato ſociatam fœdere dicis

thalamo nullas exagitaſſe faces:

inuidiam fati, non Theſea taxas,

cepiſſet enim, morte cadebat, honor.

pudet Hyppolitum, quod ſit ſinefœdere natus:

hoc alijs contigit ante viris:

virtute ſua totum fulſére per orbem

Phœbæo clarus in orbe nitor.

genus & proauos noſtrum reputamus honorem.

facit obſcuros vita modesta pares.

piget imperij faſcesconcedere fratre,

longo poſt me tempore natus erat.

vitio patris, non matris contigit illud,

fortuna dedit qualiacunque feram.

ſi magna facit tales opulentia rerum,

te, regni luxuriantis opes.

ſibi frater teneat, mihi ſylua placebit,

amo cum tantis commoda iuncta malis.

mihi germanos ex te genetrice creauit,

hos noli damna vocare mea.

ſimules quod eos inuitum nutriat vber,

me de regno poſſe mouere ſcias.

hijs inuideo fælicis munera ſortis,

longos opto munera grata dies.

de rumpendis pergis ſubnectere membris

in his duplex vocibus eſſe ſolet.

de te dicas, non imo ex pectore ducta,

ſed in labris verba fuiſſe reor.

autem noſtris hoc damni fratribus optas,

mihi præripiant regia ſceptra nothi:

eſſe mihi quouis adamante videris,

pueros cupias interijſſe tuos:

die viſa ſubitas ſenſiſſe tenebras,

dolor vrgeret ponere ventris onus.

mihi ni mirum ſic rem te dicere gratam

noſtro viſa fauere putas.

mihi blandiris, ſic barbam vellere tentas,

me poſſe putas ad tua vota capi.

iam ſuccurrit quod mouit & anteà riſum,

ſit virgo facta puella parens.

viſa meum ſatis es taxaſſe parentem,

viro conciliaſſe ſatis:

de ſublimi rides & ſcommate pulſas,

ſub extremo talia dicta vomis:

& meriti lectum reuerêre parentis

fugit, & factis abdicat ille ſuis.

vana ſonis. Non ille cubilia factis

aut rumpit, quod facis ipſa, fidem.

eſt cur naſo meritus criſpante notetur,

cur illum non vereamur, erit.

tu cum noris vetitum, ne quando nouerca

ſponſi nato ſit coitura ſui:

mihi terrores animo remouere laborans

dirum tentas occuluiſſe ſcelus.

veterum coluit pietas, hoc impia ſpernis:

libet cunctis, illa licere putas.

vetus eſt pietas, tanto magis eſſe tenendam

antiquis multa fuêre bona.

temerè mutanda reor quæcunque priorum

tanto culta fuëre diu.

noua ſuccedunt, antiquis plæraque cedunt,

ſunt prototypis deteriora ſuis.

regna vocas Saturni, ruſtica ſané,

pia ruſticitas non ſceleratafuit.

primæuæ rutilabant ſecula gentis

Phœbi ſanctus regna teneret auus.

vbi ima patris tenuiſſet Iupiter arcem

ceſſit protinus omnis honor.

voluëre ſibi fingentes iſta poetæ?

niſi perpetuo deteriora ſequi?

tamen argentum tantummodo ſecula gignunt

ſed in multis aurea vena manet.

moritura fuit viuax pietatis imago

quippe boni quam coluere colunt.

ſapit inter ſe duas pugnare negabit,

damnare Iouem quæ placuêre patri.

non poterant coniuncti ſanguine, iuncto

caſtè vir mulierque ſinu.

neque nunc poſſunt, neque nũc quodcunque iuuabit

hoc ſtatuit Iupiter eſſe pium.

de ſummo memorantur falſa tonante

careant ſpecie peſſima facta boni.

quis adulterij manifeſta labe notetur,

ad ſummum prouocat ille Iouem.

quis non caſto ferueſcatamore ſororis,

pudet: exemplo eſt culpa ſoluta Iouis.

quis in vxorem petulantior eſſe parentis

citat hunc rurſus & ipſe deum.

quo veſtra ferant vani mendacia vates,

fieri cogant non ſine laude mala?

omnipotens cum ſit tibi miſſile telum,

hos indemnes lentus abire finis?

ſuperas etiam ſtultos (furioſa) poetas

ſi vix quicquam ſtultiuseſſe poteſt)

cognata probans tantum qui corpora iungit

ſed reliquis omnibus anteferens,

tibi demum firmis coitura videtur

iuncturis quam ligat ipſa venus,

ligat ipſa venus fateor, ſed non ligat illa

generis mixto ſemine feruet amor.

abhorrebat tales venus inclytæ nexus,

hanc reliquis impoſuiſſe refers.

cauta moues lapidem: genus omne ſtropharum

vt poſsim præda cupita capi.

authore deo ſimulas nihil eſſe timendum,

quod iuſsit amor non mereatur opus?

me blanditias palpas, tinctumque rubore

vultus ingenioſa probas.

terrore graui pulſas, nunc mollia iungis,

mea moturus viſcera fletus adeſt.

mihi te ſtabili coniunctam fœdere dicis:

noſtro fidam velle manere thoro.

facis inuidiam patri dum cuncta recenſes,

ſi facta quidem, non bene facta forent.

exempla citas quibus hoc licuiſſe quod optas

monſtres tamque licere tibi.

ne cupidum tardet formido laboras

& ſollicitum ponere mentis onus.

tamen excuterent animo tua verba pauorem,

premeret tantum pectora noſtra pauor.

putet audendum noſter ſibi conſcius ardor

titulo generis poſſe latere putas?

ego poſſe puto, miſi quis quæ videt apertè,

ſibi prorſus viſa fuiſſe neget.

quiſquam videat complexu brachia iungi

non paruas ducere iuncta moras:

iſta ſemel, caſtum fortaſſis amorem

credet fraudis habere nihil:

ſi fuerint eadem repetita frequenter.

certe crebras ſunt habitura vices)

ego priuignus reputabor, vt anteà, ſidus,

tu diceris, fida nouerca mihi,

tu continuo meretrix, ego turpis adulter

poterit nec bene culpa tegi.

ſubeunda negas mihi, quæ patiuntur amantes?

ſtant occluſis non ſemel ante fores,

alijs, quos iſta ſolent promiſſa mouere,

mihi qui ſperno talia dona, refer.

tenebras alij diſcurrunt noctis opacæ,

madidis tempora laxa roſis.

calce terunt, cuſtodem fallere tentant,

iactant igne rotante faces.

ſi neque ſic intromittantur, ibidem

ſomnum tandem, spe pereunte, cadunt.

ego non modo non patiar, quod vulgus ineptum,

neque quæ facilem ſe dat, amica placet.

ego te precibus, quo ſis mihi blanda, laceſſam:

ſi tu iubeas vltro, venire libet.

tenuit domus vna duos, tenuiſſet eoſdem

antiquum ſi tenuiſſet amor.

quia mutatum video, mutabor & ipſe,

tenere ſimul deſinet vna domus.

procul auditas trepidans exhorreo voces,

præſentes abſque labore feram.

multa dedi fateor, ſed pauca recepi:

data credebam nil habuiſſe doli.

tuæ pietatis magna putabam

viceſque pudor non retuliſſe fuit.

mihi ſuſpectum fuerat, nec tunc (niſi fallar)

Phædra tuam cæperat iſte furor.

vbi facta palam te ſunt prodente venena,

venenoſis iungere labra piget.

ero tecum fœdiſſima? quomodo tutus?

per te totum nil ſupereſſe ſinis.

ego tutus ero ſicut cum vulture paſſer,

vafris anſer vulpibus eſſe ſolet.

vulgo celebris Sententia, claudum

qui claudo proximus eſſe velit.

ab infecto qui redditur halitus ore,

ſerpenti corpora tabe replet:

malus è prauis hauritur moribus error.

prope ſe quiſquam dira venena ferat.

quoque ne ſimili pereamus amore, cauentes

te viuemus bellua ſæua procul.

tamen haud tutum ſpondes modo, ſed mihi laudem

quoque mentiris poſſe venire bonam.

quiſquam laudare velit turpiſſima ſtultus,

moror has laudes, quas mihi culpa dabit.

puto laudari demum quem propria virtus

humili clarum tollit in aſtra loco.

rude miratir vulgus, ſapientior horret

trutinans omnia lance cohors.

ſi ferri poſſunt, ſi brachia iuncta,

blandæ voces, nonnè cubile poteſt?

videt in lecto tam iunctos, iſne putabit

tantum labra pudica ſibi?

ſolo veræ capitur pictatis amore,

nunquam talem quærit adive locum.

finitis rationibus, addis & ipſas,

multum credis poſſe valere, preces.

properare rogas & iungere fœdera tecum,

hoc tantum nunc ſupereſſe rata.

que velim quod vis, hac conditione precaris

mihi ſit mitis, qui tibi ſæuit amor.

nunc precibus quantum rationibus antè

ex æquo caſſus vtrinque labor.

ipſa tuum noſti nec vilia magnos

titulos verba decere vides.

Hyppolito ſupplex humiliſque precaris,

contemnens quæ tua regna petunt.

decet hanc alios moderari, quæ ſibi nullos

frenos impoſuiſſe poteſt.

decet hanc ſæpe ſubmittere victam,

tot ſubjectos iactat habere ſibi.

decet hanc dominam tantæ regionis haberi,

depreſſa graui pondere ſerua gemit.

en infælix, quo te veſania duxit,

quod nouiſti dedecus eſſe feras?

pugnaſſe diu ſcribis ne talia ferres,

te frenaret ſub iuga dura ſcelus.

pugnaſſe reor, vel non pugnaſſe feroci

ſed leuiter terga dediſſe malo.

tractandus erat tam durus molliter hoſtis,

validis telis percutiendus erat.

cedit lachrimis, non vanis queſtibus vnquam,

mentis firmo robore pulſus abit.

tu pugnabas, vt eos pugnare videmus,

propria vinci proditione liquet.

vt primos ſenſiſti in pectore motus,

erat ſenſibus ille tuis.

frangi poterat facili certamine victus,

poterat conſtans regna tenere pudor.

iuſsiſſet eum ſua ſigna relinquere terror:

tibi nunc toto nullus in ore manet.

poſtquam cepit miſeræ penetralia mentis

ferox, ecce tyrannus adeſt.

tribuenda mora ſunt omnia,quod patereris

fines propius bella venire tuos.

quocunque rapit tempeſtas, impigra curris?

ſcis quid facias, quóue loquare modo.

vides facinus quod tentas eſſe nefandum,

facis demens non facienda vides.

veniam facti quod sponte fateris,

tibi ſi donem, quid capis indę boni?

potes abſolui, me iudice, factæ loquuntur:

peragunt omni te sine fine ream.

domare iubes me pectora? dura profectò

ſunt quæ durum non patiuntur onus.

tibi dureſcunt, ea ſunt molliſſimanobis,

tibi ſunt rurſus mollia, dura puto.

hic patruum qui latè poſſidet æquor,

& proaui fulmen ab arce volans.

reticetur auus radianti lumine cinctus,

rectore dies noxque mouere ſolet.

hæc demum me nomina ſacra verentem

conceſſurum, quod tibi nolo, putas.

veneranda quidem, ſunt nomina magna fatemur,

tamen hoc à me muneris illa petunt.

pudet iſtius neptis (mihi crede) Tonantem,

ſoboles patri ſic inhoneſta placet.

parcamus eis nihil eſt quod inepta labores,

quippe volens lædere nolo deos.

parcam melius ſi te furioſarepellam,

ſi ſim precibus lenior ipſe tuis.

licet eximium nequeas caligine ſydus

tua vel pice nigra magis:

tamen haud caſtè ſuccedens vixerit ætas,

primos idem pertinet iſte dolor.

quandoquidem noſti, quod dicitur olim,

vinci pectora ſtulta datis:

ab æthereo delapſa cacumine, spondes

terris poſiti maxima regna patris.

noſtri paſſuram dicis habenas

centena quæ nitet vrbe potens.

tantis pectus donis caperetur auarum,

mihi promittis, quomodo ſtulta dares?

confirmares ſuſceptum pignore ſceptrum:

mihi donatæ ſurripientur opes?

externis ſemper latiturus in oris,

reuocare ſuum poſſe videtur iter.

redire puta, rediturum credimus ipſi,

vaſto cedet nobilis ille cani.

verò patrias iterum remearit ad arces,

defendi iam tua facta queunt?

ſuos repetet quos iure tenebat honores?

mihi præceps mittet ab arce caput?

meos tecum contundet fortiter artus?

titulos hac quoque clade ſuos?

ipſe timor, ſed plus pietate mouemur:

tu quas donas, accipiamus opes.

patris viui data regna capeſſam?

queat Hyppolito tale placere nefas?

viuus redeas & victor (maxime Theſeu)

tibi debentur priſtina regna tene.

diu fueris perfunctus honoribus illis,

tua iamdudum fama volauit, eas.

tibi præripiam, nec fratri poſteà regnum,

faciant ne ſim tam ſceleratus ego.

preces tanto rurſus cum munere miſces,

ſimul Phædra parentis opus.

exemplo tentas me vincere Tauri.

videar ſæuo ſæuior eſſe boue.

ſcelus multo melius (mihi crede) taceres,

faceres vltro peſſima facta palàm.

tibi fuit iſta libido parentis,

non plus rabies vlla pudoris habet.

te nimirum profuguspudor ante reliquit,

putas quiduis iam ſatis eſſe decens.

mihi cum Tauro? quid nobis pectora confers

pecoris, quæ ratione carent?

niſi me brutum fieri vis, atque ferinos

affectus, ſi tua iuſſa ſequar?

facit exemplum hoc pro te, quod ſedulo profers:

enim crimen, non minus eſſe facit.

veneris numen parci tibi denique poſcis,

te perpetuo dicis habere grauem.

venerem dicas intelligo, quam tibiſupra

nam pectus posſidet illa tuum.

certas habet obteſtatio leges,

  Quas,niſi paruero, non cupis eſſe ratas.

locas primam, ne quæ me ſpernat amantem

flocci facio. Cætera pondus habent.

videor, ſi quæ redamare recuſat

non tantum hoc, ſed nec amare quidem.

memoras autem ſylueſtris munera Phœbes,

non videor poſſe carere bonis.

non poſſum ſine denſi præſide ſaltus

mihi ſuppeditat, dona cupita, feras.

tollit ſyluam protinus, mea gaudia tollit,

latebris ſplendida tecta ducum.

mea frendentescuſpis tranſuerberet apros,

per ſimilis vita futura mea eſt.

faueant autem Satyri Paneſque iugoſi

montis, non cadit vllus aper.

porrò varijs diſcurſibus æſtum

leuare mihi fluminis unda poteſt.

hæc magna quidem, ſunt hæc gratisſima nobis

quæ demi vix mihi ferre queam.

tamen hijs præſtantius eſſe putamus,

non legitima conditione frui.

mihiſi deſint, licet ægrè, viuere poſſum,

poſſum verò ſi tua verba probem.

Hyppolitus vitiata mente cruorem,

rutilum ferret lumen Apollo tuum.

precor hijs faciant vt ſemper rebus abunde,

me tam grata commoditate beant.

quacunque mihi contingere dona precaris

omnino ſunt inimica tuis.

non defuerint quæ vis mihi ſemper adeſſe

poſſum fœdo prorſus amore capi.

quærit amor, ſed ſylua negotia præſtat.

res amor eſt, horrida ſylua riget.

amor duros non vult perferrelabores,

continuo ſylua labore ſcatet.

amor rigidum refugit cum murmure ſtratum,

niſi cum folijs gramina ſylua dabit.

amor veſtes precioſas, vina, dapeſque

& cerebrum poſcit habere Iouis,

Sylua petit tegmen, nulloſque ciborum

adhibet,ponit in amne ſitim.

ſæpe leuem perturbat terror amorem,

gignit ſylua, fouetque feras.

reluctantur, quæ ſylua miniſtrat, amori:

ergo fuerant iſta vouenda tibi.

tamen, o demens, nimis officioſa precaris,

ſi contingant iam tibi, triſtis ero.

cum precibus cum donis vota remiſces,

lachrymas tandem fingis adeſſe tuas.

ignara quòd hæ nonnunquam pectora frangant.

neque dona queam, nec ſuperare preces.

ex æquo moueor, nil iſta moramur,

Hyppoliti mens ſine fine manet.

vota iacent, ſunt irrita dona, preceſque,

fœmineus pondera fletus habet.

lene nihil mereantur verba, pudoris

ſed rigidos horribileſque ſonos:

tamen eſſe mihi ſilices in pectore dicas:

tibi poſtremò mitius ipſe loquar.

tuis precibus noſtras adnectereviſum eſt,

longé moueant vtiliora, preces.

dumque potes, meliorem ſumito mentem:

licet in primo limine, ſiſte gradum.

obſtato fœdis, ſtimuloſque furoris

qui grauiter mollia corda premunt.

rectam mores normam compone bonorum,

moueant animum facta nefanda tuum.

pigritiem, studioſa negocia quære,

tibi defuerit, quo tenearis, opus.

facias autem, quæ nunc ego ſedulus hortor,

putes, quæ cupis ipſa bene.

diu rapidus iactauit in æquore turbo,

in portum diriget aura ratem.

præſtare tibi tantum, non plura licebit,

verba nihil, quæ tibi mitto, feres.

niſi nobiſcum te viuere poſſe negabis,

ſic tecum viuere, malo mori.

magna tibi nemorum celeberrima cuſtos

redeam victor, gratia magna tibi.

magna tibi, quod nos præſente pudicos

ſeruaris, gratia magna tibi.

iuuenes quicumque nemus, loca grata, tenetis,

plauſum nunc mihi quæſo date.

fauſta precor ſurda tranauimus aura

voces, dicite fauſta precor.

    FINIS.